Υπό με παιδιά

Διαβάζοντας την μέχρι τώρα παράθεση απόψεων, υπάρχουν ορισμένες διακριτές καταστάσεις όσον αφορά το Κ/υ όπου υπάρχουν παιδιά:

Άλλο η συντροφικότητα 24/7 κάτω από την ίδια στέγη και άλλο η σχέση 24/7 σε διαφορετικά σπίτια.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις αυτές:
Άλλο το θεωρητικό κομμάτι αλληλεπίδρασης (όπου εκεί ναι, συμφωνώ με πολλούς πως υπάρχουν πολλά περιθώρια να ευδοκιμήσει η σχέση και να νιώθουν όλοι πλήρεις κι ευτυχισμένοι) και άλλο το καθαρά πρακτικό κομμάτι (για το οποίο εμμένω κι επιμένω πως: what happens between the couple, stays there).

Τώρα, σε κάθε περίπτωση - υποπερίπτωση, η λέξη-κλειδί που αναφέρθηκε (από τον νηματοθέτη και όχι μόνο) είναι η εξής: Ο Κ που «επιβάλλει» την κυριαρχία του.

Εφόσον ένας Κ λειτουργεί «επιβάλλοντας» την κυριαρχία του, τότε μπορεί στη σχέση του να τα καταφέρει-καταφέρνει, σε παιδιά όμως (άμεσα ή έμεσα μέσω του υ), απλά αποκλείεται.
Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φυσικών γονιών λειτουργούν με την πειθώ και το παράδειγμα (από τις μικρότερες ηλικίες), είναι τουλάχιστον αστειότητα κάποιος να πιστεύει πως θα επιβάλλει τα θέλω του σε πιτσιρίκια.
Ειδικά αν αυτός είναι πατριός, μητριά και όχι ο φυσικός γονιός ..

 

περίληψις για όσους δεν κατάλαβαν: Ο Μάστερ και τα μούλικα...

 

 

σου κλέψανε την ειδικότητα...

 

Για ένα παιδί ( 2/10/1000 ) ο/οι μοναδικος/οι Κ ( η καλύτερα "Κ", αφού όπως σωστά για μένα προέγραψε κάποιος, το παιδί δεν είναι προέκταση μας και δω συμπληρώνω, ούτε ιδιοκτησίας μας ) είναι ο/οι γονιός/γονείς του και αυτό μέχρι μιας πάντα ηλικίας. Οι γονείς και μόνο εκείνοι, ούτε οι γιαγιαδοπαππούδες, ούτε οι θείοι, ούτε οι κολλητοί, ούτε οι εκάστοτε σύντροφοι/γκόμενοι/συμπαίκτες/Κ και λοιπές βουδουσουμικές ταξιαρχίες.

* Όπου γονείς, βιολογικοί ή μη, αλλά πάντα σταθερά παρόντες στη ζωή του/τους και έχοντες την ευθύνη του/τους ( κατόπιν συνειδητής επιλογής κι όχι υποχρεώσεως ) μέχρι να ψοφήσουν.

Παραμένει ξανά επιλογή του καθενός, το πώς θα προσπαθήσει να το γαλουχήσει, τι μηνύματα θα ήθελε να του περάσει ( δίχως να σημαίνει, ότι θα τα καταφέρει σώνει και ντε ) και σε ποιον ( ή πόσους ) θα ήθελε να δώσει μεγαλύτερη ή μικρότερη ελευθερία πάνω του.

Εγώ πάντως - και δίχως να έχω κάτι με τις υ προσωπικότητες, τουναντίον -, στο παιδί μου θα ήθελα να περάσω την "φιλοσοφία" του κανείς πάνω από μένα, κανείς κάτω από μένα και αν θα μπορούσα να του περάσω έστω και την ιδέα, του να μην δέχεται από κανέναν, να του βάζει τα πόδια στο κεφάλι, ακόμη καλύτερα.

Μετά, όπως είναι φυσιολογικό μια μέρα θα φύγει τελείως απ' την σφαίρα επιρροής τόσο της δικής μου, όσο και της μητέρας του. Και θα ζυγίσει/αποφασίσει τι θα ήταν το καλύτερο για κείνο δίχως την παραμικρή δική μας παρεμβολή.
Μέχρι τότε όμως - εγώ και η μητέρα του - θα κρατάμε όσο γίνεται πιο μακριά κάποιες ιδιαιτερότητες μας ( και δεν αναφέρομαι μόνο σε σκηνές με αλυσίδες/μπούφλες/μπινελίκια/crossdressing/ότι άλλο "κουλό" μα πια ίσως και mainstream θα μας άρεσε ). Γιατί για μας, αυτό θα ήταν το σωστό.

Ως προς το ποιος θα ήταν σωστός γονέας ή όχι, πέραν καταστάσεων εκ των πραγμάτων ελεεινών και τρισαθλίων ( λέγε με π.χ. κακοποίηση ή εγκατάλειψη ), ας είμαστε λιγάκι πιο προσεκτικοί, πριν τεντώσουμε το δάκτυλο προς την κατεύθυνση του οποιουδήποτε...Λέω εγώ...

 

Πείτε μου μου ποιός Κ και ποιά υ και τί συμφωνήσανε και πότε και τί ζούνε. Και μόλις απαντήσετε σε αυτά τα ερωτήματα θα έχετε και την απάντησή σας. Γι' αυτό σας λέω ότι δεν καταλάβατε τίποτε.

 

Το ερώτημα δεν το έθεσα αρχικά εγώ, αλλά δεν μπορούμε να τοποθετούμαστε περιπτωσιολογικά «ποιος Κ, ποια υ, τί συμφωνήσανε και πότε και τι ζούνε». Αυτό μπορούμε να το κάνουμε στα μυθιστορήματα και στις προσωπικές αφηγήσεις, γιατί όχι, να βάλουμε όσες περιπτωσιολογικές υποθέσεις θέλετε. Σε ότι αφορά τις αρχές και τις αξίες όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Αν με ρωτούσε κάποιος αν αποδέχομαι την παιδεραστία δεν θα μπορούσα να απαντήσω όπως εσείς, ότι εξαρτάται δηλαδή ποιος και πότε και γιατί και όλα αυτά.
Η ευθεία, κλειστού τύπου ερώτηση που έθεσα ήταν σαφής, σαν απάντηση έχει είτε το Ναι, είτε το Όχι, επιλέξατε να την αγνοήσετε και πάλι.
Καταλαβαίνω ότι δεν θέλετε να απαντήσετε και το σέβομαι.
Τα περί κατανόησης ή μη περιττεύουν.

 

Δεν μπορώ να πω ότι κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου, η σχέση ήταν σχετικά καινούρια στο σύνολο της και εμφανέστατα από το παράδειγμα, προκύπτει ότι δεν είχε εγκαθιδρυθεί εμπιστοσύνη στον συγκεκριμένο τομέα. Ήταν διαφορετικό στο δικό μου μυαλό, να εμπιστευτώ να με πνιξει από το να εμπιστευτω τα παιδιά μου.

Το χειρίστηκα λάθος, διότι όφειλα να εκφράσω όσο πιο κατανοητά μπορούσα την σύγκρουση που γεννήθηκε μέσα μου από την εντολή του και τους λογους γι αυτό. Αλλά φοβόμουν πολύ και δεν γνώριζα πως διαολο λειτουργουν οι Ds σχεσεις, όσον αφορά τα παιδιά, γιατί όπως ορθά λέχθηκε, είναι διαφορετικό, απλα να συναντιεσαι, ακομα κι αν συναντιεσαι για μεγαλα διαστηματα, διαφορετικό αν αρχίζεις μια συγκατοίκηση όπως στην περίπτωση που ανέφερα και διαφορετικό να συμβιώνεις.
Δεν το μετάνιωσα, με την έννοια ότι το παιδάκι μου χάρηκε το καρναβάλι του, ότι κι αν πέρασα μετά. Γιατί αναλαμβάνω την ευθύνη του ότι δεν έδωσα ποτέ την ευκαιρία στον πρώην να καταληξει μονος του σ αυτο το συμπερασμα, εφόσον δεν είχα δώσει όλα τα δεδομένα. Και ίσως γι αυτό η τιμωρία να ήταν τόσο σκληρή. Δεν ήταν κάτι μικρό κι ασήμαντο αυτό που συνέβη. Ήταν ακυρωτικό ως προς την σχέση και την εξουσία που διατεινόμουν ότι μπήκα στο Ds να παραδώσω.

 

Οι σχέσεις είναι κατά τη γνώμη μου δυναμικές και όχι στατικές ισορροπίες. Έτσι, η σχέση μιας μαμάς με το παιδί της πάντα εξελίσσεται όσο προχωρά η ηλικία του παιδιού. Άρα η όποια αλλαγή, εφόσον είναι επί τα βελτίω, γίνεται έτσι αντιληπτή.
Εξάλλου καμία υποτακτική δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, ώστε το παιδί να δει έναν άλλο άνθρωπο από τη μια μέρα στην άλλη.
Και επιμένω ότι αν η αλλαγή είναι επί τα βελτίω, δεν θα δημιουργήσει το ο,τιδήποτε αρνητικό στο παιδί, τουναντίον θα έλεγα  

 

Να είμαστε όλοι καλά να συζητάμε όμορφα κορίτσι  

 

Αφού έγραψα σχεδον 20 αράδες για τις προϋποθέσεις που θεωρώ ότι πρέπει να πληρούνται για κάτι τέτοιο, για το ποιά περίπτωση είναι κατά τη γνώμη μου συνταγή καταστροφής, κλπ. και λέτε ότι δεν έχετε πρόβλημα κατανόησης, τί a priori και "άι πριόνι" να σας απαντήσω "με ναι-όχι"; Μήπως να σας υπογράψω καμία δήλωση, λες και είστε διοκητής μου στη Μακρόνησο;

Δεν ξέρω σε ποιον ασπρόμαυρο κόσμο ζείτε όπου στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχουν μόνο το ναι και το όχι, πάντως η ικανότητα σας κατανόησης κειμένου δεν εντυπωσιάζει.

 

Η σχέση μιας μάνας με το παιδί της εξελίσσεται και βελτιώνεται η ισοπεδώνεται (ανάλογα την μανα)
Την σχέση αυτή δεν την επηρεάζει κανένας Κ.
Μιλάμε για 3 διαφορετικές σχεσεις.
-Μάνας παιδιού
-Μάνας κυρίαρχου
-Κυρίαρχου παιδιου
(Οι τοποθετήσεις είναι τυχαίες και όχι τοποθετημένες σκοπίμως)
Έτσι αν πάρουμε μια μια τις σχέσεις έχουμε
Την Μανα με το παιδί όπου η σχέση είναι ιδιαίτερη κυρίως από την πλευρά του παιδιού προς την μάνα ειδικά αν ο βιολογικός πατέρας δεν είναι στο παιχνιδι(καλα άμα βάλω κι αυτόν στο παιχνίδι τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο σκουρα)
Την μανα με τον κυρίαρχο όπου ακολουθούν το δικό τους D/s και καλα κάνουν όμως αυτό δεν μπορεί να επηρεάσει το παιδί σε κανένα επίπεδο γιατί όπως προείπα το παιδί δεν έχει συμφωνήσει σε κανένα βδσμικο πλαίσιο.
Και την σχέση κυρίαρχου παιδιού όπου είναι και η πιο σημαντική.
Δλδ
Ο κυρίαρχος θα πρέπει να είναι διατεθειμένος εφόσον ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε μια σοβαρή σχέση με την υπό του να φέρει κοντά του το παιδί αποδεχοντας το ως έχει (μιλάμε για ένα διαμορφωμένο χαρακτήρα στην εφηβεία όπου απαιτεί έξυπνους και μεθοδικός χειρισμούς)
Αν προσπαθήσει να κοντράρει για να επιβληθει θα φαει μπινελίκι και δεν θα συνοδεύεται με ούζο...
Όσο για αυτό που ανέφερε η @lara θα έρθω να συμφωνησω μαζί της και να την κατανοήσω στο κομμάτι του μητρικού ενστίκτου γιατι κι εγώ δεν αναφέρομαι στις αλλαγές της μητέρας ως υποτακτικης αλλά της αλλαγές της μητέρας στην ιδιότητα της (ως μητέρα δλδ) αλλά και στον οποιοσδήποτε "αμεσω έλεγχο" Η "έλεγχο μέσο της μητέρας προς το παιδί " από την πλευρά του Κ.
Και να κλείσω λέγοντας ότι ποτέ δεν δέχθηκα έλεγχο για το πως μεγαλώνω το παιδί μου
Σιγά να μην δεχθώ τώρα που την έκανα 16 χρονών! (Εξού και η απορία μου για την εφηβική ηλικία)
Ο σύντροφος μου πάντα με συμβουλεύει και πάντα ζητώ την άποψη του κυρίως γιατί ξερω ότι δεν θα προσπαθήσει να επιβάλει την άποψη του (Αλλά και επειδή ξέρω ότι η μικρή θα τον ακούσει γιατί κατάφερε και την έφερε κοντά του σε σημείο που πια εγώ δεν είμαι καν μέσα στο σκηνικό όταν συζητούν)

Δεν απευθύνομαι φυσικά μόνον σε εσένα, αλλά και σε όλα όσα διάβασα που πραγματικά με κάνουν να προβληματίζομαι εντόνως.

 

Να συμπληρώσω κι εγώ κάτι και το γράφω σε εσένα @elfcat μια και συμφωνώ με αυτά που γράφεις.
Ότι γράρω παρακάτω, είναι γενικό.

Δύο σπουδές περίπτωσης:
1. Η υποτακτική μάνα αλλάζει κάθε εξάμηνο Κυρίαρχο. (Ναι ναι συμβαίνει και αυτό)
2. Ο Κυρίαρχος είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού (Αυτό δεν θέλει καν επιβεβαίωση υπάρχουν πολλά παντρεμένα ζευγάρια που ζούνε σχέση D/s και έχουν παιδιά)

Τι αλλάζει;

@cadpmpc το σίριαλ συνεχίζεται.