Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Ιδού λοιπόν η αξία των καλών ερωτήσεων την οποία από νωρίς κατάλαβα και έκτοτε υπερασπίζομαι σε βαθμό που γίνομαι στους γύρω μου κουραστικός, αφού ιδρώνω στην διατύπωση των ερωτήσεων και όχι στην απάντησή τους: καλή είναι η ερώτηση που εμπεριέχει την απάντησή της.

Οχι πατερναλιστικά και υποβολιμαία, αλλά ακριβώς επειδή για να διατυπωθεί μπήκε στον πυρήνα του θέματος.

Απαντώ: φτιάξαμε έναν κόσμο όχι κατ' εικόνα και ομοίωση της επιθυμίας μας, αλλά έναν κόσμο για την ανάγκη να διαχειριστούμε την επιθυμία μας. Για να μειώσουμε το άγχος που μας προκαλεί, και που αλλιώς θα μας τρέλαινε, φτιάξαμε έναν κόσμο που δήθεν αντικειμενικά την καναλιζάρει και μας βοηθάει να την μετουσιώσουμε. Μ΄άλλα λόγια είμαστε εμείς που θέλουμε να "σιγήσει" για λίγο η επιθυμία, για να την αντέξουμε, είτε στην υλοποίηση είτε στην μη υλοποίησή της, και όχι ο κόσμος.

Ας ονομάσουμε τις εξουσιαστικές δομές που επίλεξαν διάφορες ομάδες ανθρώπων "πολιτισμό" και δεν θα 'χουμε πέσει έξω. Ιδίως αν έχουμε την πετριά που έχω εγώ και που μου λέει ότι κάθε δίλημμα, κάθε διακύβευμα ανθρωπίνων σχέσεων δεν είναι παρά μετωνυμία της δυσκολότερης των ερωτήσεων: "ποιός θα ελέγχει την απόλαυση;"

Γι αυτό φεμινισμός και υποταγή κουτουλάνε. Η προστασία της ισοπολιτείας των γυναικών είναι, τουλάχιστον στη Δύση, ένα νομικό ζήτημα πλέον. Αν οι αρχικοί αγώνες περιείχαν υπερβολές, τί μας αφορά αυτό σήμερα;

Αλλά, απλολεξί, δεν μπορεί μια γυναίκα να ωρύεται όλη μέρα στο γραφείο ότι οι γυναίκες είναι καταπιεσμένες από τους άντρες και το βράδυ να μου είναι "σκίσε με πασά μου να αγιάσω.." Εχει κι η αντίφαση της τα όριά της 

Αν μια γυναίκα θέλει απλώς οι γυναίκες να είναι ισότιμα και ισόνομα όντα με τους άντρες ας ζητήσει να εφαρμοστούν οι κείμενες διατάξεις. Οπως άλλωστε ξέρουμε σε αυτήν την χώρα μόνο ένας νόμος λείπει, ο περί της εφαρμογής των κειμένων διατάξεων...

Dream

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

@DreamMaster αυτό που λες στην τελευταία σου παράγραφο αν δεν κάνω λάθος ασπάζεται ο Φιλελεύθερος Φεμινισμός.

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

θαρρώ πως δεν φτιάξαμε κανένα κόσμο , ο κόσμος "έφτιαξε" εμας , μας αποξένωσε απο τον πρωτόγονο, τον θηριώδη εγωϊσμό και ναρκισσισμό μας και μας ανάγκασε να επενδύσουμε σε αντικείμενα, σε νοήματα,σε κανόνες και μας έκανε μαρξιστές ,ρεμπέτες,μουσουλμάνους η ποδολάγνους.
Δεν μας βοήθησε να μετουσιώσουμε, προκάλεσε την μετουσίωση μας( ο κόσμος)

Αν τώρα εντος αυτου του κοσμου θέλουμε να δρούμε πολιτικά, θα πρέπει να «μετέχουμε κρίσεως και αρχής» ( οχι οτι δεν σέβομαι τον Φουκώ, αλλά εμπιστεύομαι περισσότερο τον Αριστοτέλη που ηταν και πατριωτακι),
Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να θέσουμε ενα πρόταγμα, αυτο της αυτονομίας .
Σε επίπεδο κοινωνίας αυτό σήμερα,είναι κομματάκι δύσκολο,,αν και επιμέρους κινήματα, όπως το φεμινιστικό ,που ' ναι και το θέμα μας, μπορεί να θέσει η έχει θσει στόχους, που μπορεί να κατακτηθούν.
Σε επίπεδο κλινοπάλης όμως, η αυτονομία είναι εφικτή.
Μια υποτακτική (συν)θέτει τον νόμο της απόλυτης η υπό όρους υποταγής της στον Κύρη της.
Μετέχει της αρχής της σχέσης υποτασσόμενη στην εξουσία του Αλλου, - όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό- και την άλλη μέρα το πρωϊ μπορεί κάλλιστα να πάει να κάνει κατάληψη στο εργοστάσιο όπου ο κακός εργοδότης απελυσε στυγνά και άκαρδα την έγκυο συναδέλφισσα για να μην την πληρώσει.

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Ως σκέψη στέκει μια χαρά, underherfeet.

Όμως, ο άνθρωπος που ανήκει αφοσιώνεται κιόλας. Για να μην πω ότι βρέθηκε να ανήκει επειδή είχε ανάγκη να αφοσιωθεί.

Δύο Κυρίους δεν μπορεί να υπηρετεί κανείς, η υποταγή δεν έχει διακόπτη και όσο πολιτικό ον και να υπήρξε στο παρελθόν της μια σκλάβα η πολιτικοποίησή της εφεξής εξαρτάται από τον Αφέντη της. Αν ταιριάζει στον Αφέντη της να πάει να κάνει κατάληψη στο εργοστάσιο θα το κάνει και θα είναι πολύ ευτυχισμένη. Αν ο Αφέντης της είναι απολιτίκ δεν θα το κάνει και ούτε θα την ενδιαφέρει να το κάνει. Αν τυχόν ακόμα δεν έχει δοθεί πραγματικά και το κάνει, θα αναρωτιέται γιατί νιώθει τόσο πολύ εκτός τόπου, τόσο σαν να μην πατάει γη, σαν σε έναν εφιάλτη όπου προσπαθεί να σηκώσει τα πόδια και να τρέξει να φύγει και αυτά δεν πηγαίνουν πουθενά...

Δεν είμαι βέβαιη ότι κουτουλάνε, δεν είμαι βέβαιη ότι αν κουτουλάνε γι αυτό κουτουλάνε - αν και γνωρίζω παλαιόθεν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να σας αντιμετωπίσει κανείς διαλεκτικά, όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή συνήθως έχετε ένα αρχικά δυσδιάκριτο δίκιο - είμαι όμως απολύτως βέβαιη ότι η ντε Μπωβουάρ, κακά τα ψέματα, επαναστάτρια και θεμελιωτής του φεμινισμού τουλάχιστον στην Ευρώπη, δεν ήταν Λακάν και ότι το θέμα της επιθυμίας δεν την έκοφτε τόσο πολύ όσο άλλα θέματα.

Περισσότερα πολύ σύντομα, έχω υποσχεθεί και στον vautrin...  

Δεν είναι κατ' ανάγκη αντίφαση μπορεί να είναι μια κοπιαρισμένη εναλλασσόμενη συμπεριφορά, όπου κάποια διεκδικεί την υποτιθέμενη απόλαυσή της με τελείως αντρικό τρόπο. Όπως κάποιος είναι όλη μέρα σκληρό καρύδι στο γραφείο του και κάθε εβδομάδα πηγαίνει σε μια Θεά παραπλεύρως του City να του στρίβει τους όρχεις.

Και που θα το ζητήσει, τι έγινε; Υπάρχει διάκριση στη χώρα μας, όχι υπαρξιακά κρίσιμη, όχι κραυγαλέα, αλλά υπάρχει. Στις πρώην κομουνιστικές δεν έχω δει να υπάρχει.

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

ola eine dromos kai dialegi o kathenas pia poria theli na pari ....

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Δύο κυρίους δε μπορεί, αλλά αξίες δεν έχει αυτή η σκλάβα;
Δε μπορεί να δείξει αλληλεγγύη στη συνάδελφο όταν η άλλη χρειάζεται τη βοήθειά της; Χρειάζεται τον αφέντη να της το πει;

Κι αν ο αφέντης είναι μη πολιτικό ζώο(ν) θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια;

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Η αλληλεγγύη προς άτομο που χρειάζεται βοήθεια είναι προσωπική υπόθεση και ούτε καν θέμα αξιών ή το έχει μέσα του κάποιος και το κάνει ή όχι και ... τρώει σφαλιάρες απ τον Αφέντη του για να το κάνει.

 

Μια φεμινίστρια μπορεί να είναι πιο υποτακτική από κάποια που δηλώνει πως δεν είναι.
Ο φεμινισμός είναι μία τάση που έφερε τις γυναίκες πιο πολύ σε επαφή με το φύλο τους μέσα σε κοινωνίες ανδροκρατούμενες.Έτσι κατ'επέκταση μια γυναίκα έρχεται και πιο κοντά στη σεξουαλικότητα της, σπάζοντας προκαταλήψεις, οδηγόντας την στην απελευθέρωση του εσωτερικού της κόσμου, κότνρα στις όποιες αντρικές επικρίσεις.Θεωρώντας πως η υποτακτικότητα δεν είναι θέμα φύλου αλλά θέμα ανθρωπινης ψυχολογίας καταλήγω στο συμπέρασμα πως μια φεμινίστρια,ειδικότερα την εποχή της άνθησης του φεμινισμού,υποτακτικής νοοτροποίας θα ήταν και πιο τολμηρή στο να εξερευνήσει αυτή της την πλευρά.

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

"Φυσικά και κάλλιστα μπορεί".... αν όμως την αφήσει ο Αφέντης και Κύρης της, ε?
Διότι εκεί ακριβώς έγκειται το θέμα... και όχι αν η υ έχει εμφορείται από "φεμινιστικές" ιδέες. Αν τυχόν ο Αφέντης, της πεί "τσού, δεν πάς πουθενά", είτε με βέργα, είτε με γλώσσα...από κει πάνε και οι 'φεμινιστικές' ιδέες και η έγκυος συναδέλφισσα. Χμμμ, φεμινιστικέςιδέες υπό την αίρεση της εγκρίσεως του Αφέντη...

Μά πόση ηλεκτρονική μελάνη πια, αγαπητέ underherfeet, να χυθεί περί της υπακοής και υποταγής ττης υ για να πειστείς... Μα τί αμετανοήτος φεμινιστής πού είσαι...  .

Για μένα το θέμα δεν είναι, αν υπάρχει αντίφαση μεταξύ φεμινισμού και υποταγής, (η αντίφαση είναι εγγενές μάλλον χαρακτηριστικό του ανθρώπου) αλλά η επίγνωση αυτής, ώστε να μπορεί κανείς να την διαπραγματευτεί μέσα του.

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ ειλικρινά με ποιο τρόπο το να έχω αξίες και να αντιστέκομαι στην αδικία και την καταπίεση και την κακοποίηση πιο ενεργά σημαίνει πως υπηρετώ 2 Κυρίους.
Είναι το ίδιο όπως το να λέμε μια μάνα δεν μπορεί να είναι εργαζόμενη.
Δυσκολίες αναμφισβήτητα προκύπτουν, αλλά έχει πλέον αποδειχθεί πως δεν βγαίνουν καλύτεροι ενήλικες στην κοινωνία από γυναίκες που μένουν σπίτι και άλλη δουλειά δεν έχουν, απ' ότι εκείνες που εργάζονται.

Μπορεί κάποια που χεσμένα έχει συγκεκριμένα θέματα ή έστω αν η ίδια είναι απολιτικ, να της είναι αδιάφορο αν ο Κ της είναι πολιτικοποιημένος ή όχι, αλλά υπάρχουν και γυναίκες σκλάβες για τις οποίες δεν είναι καθόλου αδιάφορο.

Κι όλα είναι θέμα επιλογής Αφέντη στην τελική:

Γενικότερα τώρα προς όσους δηλώνουν πως δεν μπορούν να παντρευτούν οι δύο έννοιες κι επαναλαμβάνω πως δεν αναφέρομαι σε ακραίες και παράλογες κατά την άποψη μου ιδεολογίες φεμινισμού, αλλά σε απόψεις που αφορούν την "κοινή λογική επί των κοινωνικών παραλογισμών" που αναφέρει και η camera_obscura.

Είμαι απ αυτές που δήλωσα εδώ και χρόνια πως για μένα οι πολιτικές πεποιθήσεις του μελλοντικού Κυρίου μου είναι σημαντικές σε μεγάλο βαθμό.
Δεν θα μπορούσα π.χ. να ανήκω ποτέ των ποτών σε ένα φανατικά ακροδεξιό, ρατσιστή ή φασίστα Αφέντη.

Κι αυτό δεν αφορά καν τις πολιτικές του απόψεις, αλλά μια διαπίστωση που έχω κάνει, πως είναι με κάποιο τρόπο οι συνάψεις των ατόμων αυτών (τόσο γυναικών όσο και αρσενικών) διακλαδωμένες με τέτοιο τρόπο που σχεδόν δεν υπάρχει κοινό σημείο επαφής, ούτε καν στο bdsm δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εγώ.
Αντίστοιχα πιστεύω μια ακροδεξιά σκλάβα μπορεί να μην ταιριάξει με έναν αντεξουσιαστή αναρχικό αριστερό Κύριο.

Αλλά αν ακυρώνουμε την πιθανότητα μια σκλάβα να έχει απόψεις και θέσεις που κρίνονται φεμινιστικές, τότε με την ίδια μα ακριβώς λογική πρέπει να ακυρώσουμε την πιθανότητα ένας Κ να είναι είτε κουμμουνιστής, είτε αντεξουσιαστής, είτε αναρχικός...

Το οποίο και πάλι με παίρνει σ ένα αγαπημένο νήμα:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/5348-κυρίαρχοι-αναρχικοί-αυτόνομες-υποτακτικές.html

 

Απάντηση: Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

... "κι έρχεται η στιγμή για ν αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις"...  

Τα πολιτικά πιστεύω τα βλέπω με κριτήριο τον ανθρωπισμό και την αισθητική. Η μαζικότητα με απωθεί, με κάνει να σκέπτομαι μορφές εκμετάλλευσης των αξιών μου, προσέχω που πηγαίνω και χώνομαι από συναισθηματισμό και ανάγκη κοινωνικής προσφοράς.

 

Στην αρχή ο Μέγας είχε πει ότι δύο πράγματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει: ο Έρως και ο Θάνατος. Μετά είπε, όχι ο Θάνατος - μόνο ο Έρως στις πολικότητές του. Αυτή τη βασική φροϋδική αρχή φαίνεται να ενστερνίζεται ο DreamMaster όταν μιλά για το άγχος που προκαλεί η επιθυμία και για την απαντοχή της υλοποίησής της ή μη. Well, ο Freud ήταν Εβραίος και το κοινό του ήταν και είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία είτε Εβραίοι, είτε Χριστιανοί, δηλαδή μονοθεϊστές… Στις θρησκείες αυτές επικρατεί ένας ιδιότυπος μονισμός, ένα «εν δια δυοίν» ας πούμε. Το κακό υπάρχει ως απόσχιση του καλού, κι όχι ως αυθύπαρκτη οντότητα. Το τραβάω λίγο απ’ τα μαλλιά, αλλά βγάζει νόημα: η πουτάνα η επιθυμία ορίζει τα πάντα, είτε όταν τείνει να ικανοποιηθεί είτε όταν τείνει να ματαιωθεί, είτε όταν την ακούμε και την υπηρετούμε είτε όταν λειτουργεί ως σειρήνα απέναντι στην οποία επιβάλλεται να κωφεύσουμε προς εξασφάλιση της ίδιας μας της επιβίωσης. Habemus Deum λοιπόν!

Όσο περνά ο καιρός, αναπτύσσω αμφιβολίες πάνω σε αυτό το μοντέλο. Είναι φορές που ο κόσμος (πολιτισμός) φαντάζει μη αντάξιος των δημιουργών του κι άλλοτε που φαίνεται να μην τους αξίζει. Είναι φορές που ο Φόβος και η Βία μοιάζουν τόσο πολύ με το Θάνατο και φαντάζουν τόσο ξένα είτε προς την Επιθυμία είτε προς την άρνησή της… Και μετά φέρνω στο νου μου κάτι γέρους διανοητές με καρκίνο στο λάρυγγα ή στην υπόφυση, οι οποίοι υπομένουν το επικείμενο τέλος με μια αινιγματική κατάθλιψη… Οπότε δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω αν η φύση της εξουσίας είναι και η φύση του πεπρωμένου μας…

Ας ευθυμήσουμε όμως γιατί εντωμεταξύ θα μου κάνει μήνυση καμιά φαρμακευτική ότι έχω ρίξει στο μηδέν την κατανάλωση υπνωτικών χαπιών.

Την «κόντρα» συμπεριφορά («μια γυναίκα να ωρύεται όλη μέρα ότι οι γυναίκες είναι καταπιεσμένες από τους άντρες και το βράδυ να είναι «σκίσε μου πασά μου ν’ αγιάσω») ο DreamMaster τη λέει «αντίφαση», ενώ η tender_lilly τη λέει «αντρικό τρόπο διεκδίκησης» αντιτείνοντας εκείνον που «είναι όλη μέρα σκληρό καρύδι και κάθε βδομάδα πηγαίνει σε μια Θεά να του στρίβει τους όρχεις».

Με τον κίνδυνο να γίνω γραφική, θ’ αναμασήσω τα ίδια. Εκτιμώ ότι τόσο ο άντρας όσο κι η γυναίκα των παραδειγμάτων αυτών έχουν κάποιες δυσκολίες με την αποδοχή της κοινωνικής ταυτότητας του φύλου, οπότε η μια το ρίχνει στο φεμινισμό κι ο άλλος στη «ματσίλα». Πάγια θέση μου είναι ότι για να είσαι στο D/s και να μην είσαι πειραγμένος, προϋποτίθεται το να μην τραβάς κανένα σοβαρό ζόρι τουλάχιστον με το φύλο σου και με το κοινωνικό σου status – μ’ άλλα λόγια να ‘χεις κατακτήσει μέσα σου υψηλούς βαθμούς ελευθερίας σε ορισμένα κρίσιμα πεδία. Συνεπώς δεν είναι άστοχος ο φαινόμενος ως ψυχρός κυνισμός του DM όταν μιλάει για τις «κείμενες διατάξεις». Μην τρελαθούμε κορίτσια, η σοβαρότερη διάκριση που γίνεται αυτή τη στιγμή επί ελληνικού εδάφους εναντίον των γυναικών είναι η απροθυμία εργοδοτών να προσλάβουν νιές και πρόσχαρες γιατί τις φαντάζονται με την κοιλιά τούρλα και τα λεφτουδάκια τους να πηγαίνουν για τον τοκετό και την ανατροφή κάποιου σκασμένου. Υπάρχει και γι’ αυτό νομοθεσία, αλλά όντως από ένα σημείο και μετά είναι αρκετά δύσκολο ν’ αντιμετωπιστεί το θέμα. Α ξέχασα, υπάρχει κι άλλη μια διάκριση: τα πνευματικά τέκνα του Άνθιμου υποχρεώνουν τα θήλεα να φοράνε φούστες κατά την είσοδό τους στους Ναούς του Κυρίου, αλλά αυτό εμπίπτει και στην bdsmική δεοντολογία πλείστων Κυρίων και των Ναών τους, οπότε δεν μας ενοχλεί  

Μ’ άλλα λόγια, το να λες «είμαι φεμινίστρια» στην Ελλάδα του 2011 εμένα τουλάχιστον μου ακούγεται κάπως ύποπτο αναφορικά με το τι γεννάει αυτόν τον αυτοχαρακτηρισμό. Όσο για το τι γίνεται σε κάτι άλλους κόσμους, πέρα από την υπερπολιτισμένη μας Ευρώπη, αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί και ως θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Άλλωστε δε νομίζω ότι υπάρχει νουνεχής άντρας στην Ελλάδα που να μην του γυρνάνε τ’ άντερα με ιστορίες για λιθοβολημένες «μοιχαλίδες» και άλλα τέτοια εμετικά.

Αλλά μπορούμε αν θέλετε να βάλουμε το μαχαίρι και λίγο πιο βαθιά αναφορικά με την πολυπλόκαμη κοινωνική σκλαβιά αμφότερων των φύλων (παρακαλώ σας, ω Anacreon, μη με ξαναπείτε εκπρόσωπο της Αλέκας με όσα ακολουθούν γιατί η τσιρίδα μου θ’ ακουστεί ίσαμε τον Περισσό!). Βγήκαν οι γυναίκες στην αγορά εργασίας κι έγιναν άξιες Μαρίες Παναγιωταρά, αλλά αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους καμαρώνουν που ο σύζυγος αλλάζει και κάνα πάμπερ στη χάση και στη φέξη. Ο δε σύζυγος φρικάρει με τις «γουλίτσες» στον ώμο του, αλλά τις καθαρίζει αδιαμαρτύρητα γιατί είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει όταν η άλλη το κουβάλησε εννιά μήνες, το γέννησε, το θηλάζει, κι επιπλέον βγάζει και περισσότερα λεφτά απ’ αυτόν και τώρα τελευταία αυτός νιώθει τους όρχεις του να ‘χουν συρρικνωθεί σε μέγεθος βόλου. Πάλι καλά που στο κρεβάτι τον αφήνει να της τραβάει και λίγο τα μαλλιά, να της ρίχνει και καμιά στον κώλο, και ο ερωτισμός τους συγκρατιέται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο…

Οποία απομάγευσις! Οι σκλάβοι στα δεσμά τους επιδίδονται κάθε μέρα σ’ έναν αγώνα δρόμου, και στον ελεύθερό τους χρόνο (δηλαδή όταν είναι μισοναρκωμένοι μέσα στο αστικό) κατασκευάζουν απίθανες εκλογικεύσεις και ιδεολογήματα προκειμένου ν’ αντέξουν τη μιζέρια της καθημερινότητας. Αυτή είναι η Ρόζα Λούξεμπουργκ επειδή είπε σήμερα «κάτω τα κουλά σου» στο συνάδελφο που τη χούφτωσε ελαφρώς. Αυτός είναι ο Τσε Γκεβάρα επειδή χτες βράδυ που δεν του κάτσε της είπε με νόημα «πρόσεξε γιατί όλα τα πράγματα έχουν τα όριά τους».

Κι η ζωή προχωράει, χωρίς να κοιτάζει τη δική σου φυλοκαλία…