Φόβος: τον θέλουμε?

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Ο διαχωρισμός γίνεται καθαρά για λόγους ανάλυσης. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να υπάρχει DS χωρίς SM (αν και απαιτεί περισσότερη συζήτηση αυτό). Τα δυο πράγματα μπερδεύονται μεταξύ τους και χάνεται η έννοια των ορισμών. Στο δικό μου μυαλό, το DS περιλαμβάνει το ψυχολογικό και συναισθηματικό κομμάτι της σχέσης, το SM περιλαμβάνει την ηδονή μέσω της πρόκλησης πόνου, φόβου κ.λπ. Οποιαδήποτε άλλη ανάλυση επ' αυτού, αποδεκτή, ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας το όλο πράγμα. Το νόημα όμως δεν αλλάζει. Πρόκειται για bdsm στις διάφορες εκφράσεις του και όχι μόνο για DS ή SM.

Όπως προείπα, δεν επιθυμώ να προκαλώ φόβο, παρά μόνο για την ένταση και την ηδονή που αυτός προσφέρει. Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις, τον προκαλώ και τον επιτείνω, μέχρι τα όρια της υ και λιγάκι παραπέρα. Έτσι ώστε να ηδονίζει, αλλά και να εκπαιδεύει ταυτόχρονα για να μπορεί η σχέση να εξελίσσεται.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

posted by gallant

Τον θέλουμε δεν τον θέλουμε τον φόβο τον έχουμε μέσα μας... και όποιος λέει
ότι δεν φοβάτε είναι ηλίθιος. Το θέμα είναι πως τον διαχειρίζεσαι.



Συγνώμη αλλά δεν είμαι ηλίθιος...

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Ναι.
Γι' αυτό ο πόνος για τους μαζοχιστές (ίσως και ο φόβος) είναι λογικά ιδιαίτερα εθιστικός  

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Αν εμπιστεύεσαι πραγματικά τον/την Κ σου, τότε υπάρχει το περιθώριο του φόβου στο "παραπέρα"...
Παράδειγμα είναι η "μουμιοποίηση". Παραδίνεσαι τόσο πολύ ώστε ο φόβος να είναι αναπόφευκτος, αλλά δε θα καθόσουν να σε τυλίξει κάποιος/α που δεν εμπιστεύεσαι...

 

Απάντηση: Re: Φόβος: τον θέλουμε?

Ευχαριστώ όσους έχουν απαντήσει μέχρι τώρα. Απολαμβάνω την έλλειψη συμφωνίας σε οποιοδήποτε θέμα έχω διαβάσει μέχρι σήμερα  

Παρακαλώ πολύ όχι προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μπορεί να ληφθούν προσωπικά.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

@ thanasis,
αν πάνω εκεί Έδειχνε τρυφερότητα ή που θα είχα πεθάνει από το σοκ της ξαφνικής γλύκας ή που δεν θα μπορούσε να με ξεφορτωθεί for ever and ever, ειλικρινά, δεν ξέρω τί απ τα δύο θα είχε συμβεί.

Elysium δεν έχεις πάει ποτέ σε οδοντογιατρό; Όταν φοβάται κανείς ο πόνος μεγαλώνει!

Σωστός και σωστός που διαχωρίζεις thrill από fear, άλλο το να άλλο τ άλλο.

Εμένα ο φόβος - πανικός δεν μου άρεσε διόλου, με ωθούσε να γίνομαι κάποια που σιχαινόμουν και δεν ήθελα να είμαι, με έκανε να νιώθω χαμερπής για τα καλά, με έκανε ικανή για οτιδήποτε αρκεί να έφευγε από πάνω μου ο φόβος, με έφερνε σε δυνητική αντίθεση με όλες μου ανεξαιρέτως τις αξίες, με καταντούσε σκουπίδι πραγματικό δηλαδή και δεν με ομόρφαινε εκτός των άλλων! Μακριά και όξω!

Ο φόβος - σεβασμός ήταν πολύ πολύ όμορφο πράγμα στη σχέση.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Για να εμπιστευθώ κάποιον δεν μπορώ να τον φοβάμαι. Ο φόβος προκαλεί αντανακλαστικό κατέβασμα των ασπίδων προστασίας, άρα ακυρώνει την υποταγή.

Και btw, δεν εννοώ μόνο τον φόβο = τρόμο.

Μπορεί απλά να φοβάμαι πως ο άλλος είναι ανεπαρκής, ή κατώτερος των περιστάσεων. Αυτό σημαίνει πως δε μπορώ να χαλαρώσω και να εμπιστευθώ {άρα, υποταχθώ}, οπότε θα βγει από μέσα μου η Domme-bitch-made-in-hell που θα ακυρώσει την όλη ιστορία.

Φοβάμαι πολλά πράγματα κάθε μέρα. Φοβάμαι πως αν κάνει κανένα γερό σεισμό, το παλιό κτήριο των γραφείων μας θα πέσει. Φοβάμαι ότι θα πάρω κι άλλη πέτσινη επιταγή από πελάτη. Φοβάμαι ότι θα μπουκάρει {πάλι} το ΣΔΟΕ και θα με σκίσει. Φοβάμαι ότι θα χάσω το επόμενο δικαστήριο και ότι η συγκάτοικος στο κελί δε θα είναι του γούστου μου.  

Αλλά δεν επιτρέπω στους φόβους μου να μου επιβληθούν. Αυτοί στη γωνία τους, κι εγώ στη δουλειά μου. Ξηγημένα πράματα!

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Αγωνία ναι ,σασπενς ναι , πάθος ναι , φόβος ναι αλλά πάντα στις σωστές δόσεις ..δεδομένου ότι οι ενδορφίνες εκκρίνονται αυθόρμητα από τον εγκέφαλο σε ακραίες καταστάσεις φόβου ή πόνου και παίζουν το ρόλο ισχυρότατου παραισθησιογόνου !!

Βασική ωστόσο είναι η εμπιστοσύνη του/της υ στην/στον Κ .

Πανικός όμως ΠΟΤΕ !!!!!!!!!!!

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Χμμ... σωστή παρατήρηση αλλά ο πόνος ο οποίος φαίνεται να πολλαπλασιάζεται στον οδοντίατρο για κάποιους ανθρώπους είναι πιθανό να προκύπτει από φοβία. Φοβία για τον οδοντίατρο.

Για να παραθέσω ένα άλλο παράδειγμα...
Σου έτυχε ποτέ (κατά την παιδική σου ηλικία) να μπλεχθείς σε άγριο καυγά;

Ο φόβος πριν από μια συμπλοκή έχει κάποιες φορές ως αποτέλεσμα να μη νοιώθεις πόνο κατά τη διάρκεια του καυγά αλλά έπειτα όπου ο φόβος έχει τερματιστεί.



Μάλλον θέλει λίγο περισσότερο ψάξιμο το ζήτημα  

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Για να ερθει σε ισχυ το συνδρομο "fight or flight" πρεπει να νιωσει κανεις απειλη/κινδυνο. Εκει μπαινει στο παιχνιδι η αδρεναλινη που μπλοκαρει τους υποδοχεις του πονου. Λιγο μπακαλιστικα τα λεω αλλα το πολυπλοκο δε το θετε...

Για να νιωσεις απειλη η κινδυνο για την σωματικη σου ακεραιοτητα κατα τη διαρκεια ενος σεσιον, τοτε σημαινει οτι κατι δε παει καλα. Το να σε φερει καποιος σε αυτο το σημειο ηθελλημενα ειναι μαλλον κακη στρατηγικη.
Η συναισθηματικη κατασταση ενος ατομου παιζει ρολο στο πως αντιλαμβανεται τον πονο. Ατομα με καταθλιψη π.χ. τεινουν να εχουν χαμηλοτερη αντοχη στον πονο με ατομα χωρις καταθλιψη. Αλλα παμε να ξεφυγουμε απο το θεμα.
Το θεμα ειναι ο φοβος, και θα συμφωνησω με οσους δεν επιθυμουν τον φοβο να ειναι μερος του παιχνιδιου, ειδικα οταν αυτος αφορα στην σωματικη και ψυχικη μου ακεραιοτητα.

Ενα αρθρο που αναφερεται στη σχεση του πονου με τον φοβο θα το βρειτε εδω.

http://bham.academia.edu/documents/0033/0254/JoP_2009.pdf

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

μήπως είναι χαρακτηριστική περίπτωση όπου ο φόβος έχει κρυφτεί πίσω από τον θυμό και ο θυμός είναι που παράγει τις σχετικές ορμόνες;

όμως, ένα "τυπικό" session μπορεί να είναι έτσι δομημένο ώστε αυτός που είναι να νιώσει τον πόνο να μην έχει θυμό, ακόμα και θυμωσιάρης να είναι, τον έχει "μαλακώσει" π.χ. μια ταπείνωση προγενέστερη ή βρίσκεται σε μόνιμη σεξουαλική διέγερση, κ.λπ, κ.λπ...

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

τα 'χεις πιο φρέσκα από μένα συναδέλφισα και τα λες καλύτερα!

Να συμπληρώσω ότι ο φόβος έχει βαθιά εξελικτική ιστορία και συνδυάζεται κυρίως με την εγρήγορση ενός θηράματος για να μην πιαστεί ξαφνικά από κάποιο αρπακτικό. Εαν τελικά το θήραμα πιαστεί, τότε ο φόβος γίνεται μοιραίος. Αυξάνει σε τέτοιο βαθμό που το ζώο πλέον παραλύει και παραδίδεται. Η γαζέλα π.χ. τρέχει με όλη της την ισχύ πριν πιαστεί από το αιλουροειδές. Όταν πιαστεί όμως, ουσιαστικά πετρώνει από το φόβο ...

Παραθέτω το sheep από το animals των Pink Floyd.
Περιγράφοντας την υποτακτικότητα των ανθρώπων-προβάτων, περιγράφουν και τη σκηνή λίγο πριν τη σφαγή (αλλά και τους διαλογισμούς 'μετά' τη σφαγή, σε μια κατάσταση trans-νεκροφάνειας του προβάτου - Part 2). Έχει ενδιαφέρον:

[yt]zM-G1cjr_6I[/yt]

[yt]nYqFn_j-RV4&NR=1[/yt]​

Harmlessly passing your time in the grassland away;
Only dimly aware of a certain unease in the air.
You'd better watch out!
There may be dogs about
I looked over Jordan, and I've seen
Things are not what they seem.

That's what you get for pretending the danger's not real.
Meek and obedient you follow the leader
Down well trodden corridors into the valley of steel.
What a surprise!
A look of terminal shock in your eyes.
Now things are really what they seem.
No, this is not a bad dream...

[οι σκέψεις του προβάτου μετά τη σφαγή]

The Lord is my shepherd, I shall not want
He makes me down to lie
Through pastures green He leadeth me the silent waters by.
With bright knives He releaseth my soul.
He maketh me to hang on hooks in high places.
He converteth me to lamb cutlets,
For lo, He hath great power, and great hunger.
When cometh the day we lowly ones,
Through quiet reflection, and great dedication
Master the art of Judo,
Lo, we shall rise up,
And then we'll make the bugger's eyes water.

Bleating and babbling we fell on his neck with a scream.
Wave upon wave of demented avengers
March cheerfully out of obscurity into the dream.

Have you heard the news?
The dogs are dead!
You better stay home
And do as you're told.
Get out of the road if you want to grow old.

Με τόσους ανθρώπους, έλλειψη συμφωνίας - με την έννοια της ποικιλότητας απόψεων - να περιμένεις, όπως και σε κάθε κοινωνική ομάδα άλλωστε.
Στο νήμα σου μέχρι τώρα διακρίνονται χοντρικά οι 'υπέρ' και οι 'κατά' του φόβου (και με κάποιους 'κεντρώους'). Σεβαστές όλες οι απόψεις που έχουν τεθεί γενικά με ευπρέπεια και σε κλίμα διαλόγου. Μια χαρά πάει το νήμα σου   (για δες κι άλλα ..)