Φόβος..

Μιλούσα για real life κυρίως  

 

Μάλιστα, my fault, μάλλον με επηρέασε το περιβάλλον.  
Αλλά και πάλι, μόνο σε εφηβική ηλικία αυτό το απέραντο Vorrei e non vorrei.

 

Κατα 99% επιβεβαιωμένο αρσενικό troll η Αννούλα.
Μάλλον είμεθα για το μπλακ πέος κύριοι.

 

Δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο...!
Παίζει?

 

Κατ αρχάς θεωρώ πως είναι σημαντικό να θεωρήσουμε το πρόβλημα της Αννούλας (ή της “Αννούλας”) ως πρόβλημα που μπορεί να αποτελεί ένα τύπο προβλήματος στο χώρο μας. Κάτι που μας επιτρέπει να μην μας απασχολεί αν είναι τρολιά ή όχι, και να ασχοληθούμε επί της ουσίας.

Περιγραφή:
Μια vanilla εντάσσεται “βίαια” στο χώρο του bdsm προσπαθώντας να ακολουθήσει τον τύπο της σχέσης και τις πρακτικές που ποτέ δεν θέλησε, ονειρεύτηκε ή της δημιούργησαν την οποιαδήποτε έλξη. Κι αυτό επειδή της ασκεί υπέρμετρη έλξη το πρόσωπο του Dom. Νιώθει δε, ότι δεν μπορεί να αρνηθεί το πλαίσιο και τις πρακτικές της σχέσης όπως τις προτείνει ο συγκεκριμένος, που τυχαίνει να είναι βαρύ s/m, γιατί νιώθει ότι με την οποιαδήποτε άρνηση της θα χάσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Αυτό σε εμένα κάνει ένα πρόβλημα αδιεξόδου. Και είναι κλασσική περίπτωση εισόδου στο χώρο για λάθος λόγους.

Μάλιστα όταν σε ένα σημείο διάβασα ότι ζητείται στην ανίδεη, όχι μόνο γύρω από το bdsm, αλλά και γύρω από τον εαυτό της τελικά, να τεκμηριώσει το γιατί της αρέσει ή δεν της αρέσει κάτι, πίστεψα πως ο τυπάκος απλώς τη χειραγωγεί και τη χειραγωγεί άσκημα.
Από πότε τεκμηριώνουμε τα γούστα μας; Το τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει είναι το ακροτελεύτιο καταφύγιο της μη τεκμηρίωσης. De gustibus non est disputandum!!!
Δηλαδή, με αυτή τη προσθήκη, το πρόβλημα μετατρέπεται σε: κλασσική περίπτωση εισόδου στο χώρο για λάθος λόγους και κατόπιν χειραγώγησης.

Λοιπόν εγώ αυτόν τον τύπο προβλήματος τον έχω δει να επαναλαμβάνεται. Είναι πρόβλημα και είναι αδιέξοδο πρόβλημα γι αυτόν που το βιώνει.

....
Επί της ουσίας... το κείμενο του Vinculaμε εκφράζει απόλυτα. Και στα do’s και στα don’ts.


[προς το παρόν σταματώ εδώ, έχω κι άλλα να γράψω αλλά μέχρι αύριο το απόγευμα δεν θα έχω πρόσβαση σε pc, καλοκαίρι γαρ.. θα επανέλθω…]

 

Ωχ,

Αυτό που μπαίνουν ανίδεες στο χώρο, ποτέ μου δεν το έφαγα, έχω ακούσει διάφορα κουλά όπως κακοποίηση/αμάθεια κ τέτοια κ λέω, μπούρδες! Οι
περισσότερες γνωρίζουν τι θέλουν, δεν είναι όλα κουτορνίθια.
Δεν λυπάμαι καμία & κανέναν, όλοι λάθη κάναμε δεν πάθαμε τπτ, απλά είχαμε λίγο μυαλό παραπάνω.

Τελείωσα.  

 

@soutzoukakia

Αλήθεια τωρα, ισχυρίζεστε οτι το πρόβλημα της υποτιθέμενης αννουλας, (δεχόμενοι οτι υπαρχει, λεμε τωρα) ήταν οτι ήταν ανίδεη περι βδςμ; Ή οτι μια βγαίνει σε ενα δημόσιο φόρουμ απευθυνόμενη σε ενα τσούρμο αγνώστους, γράφει ο,τι να ναι και αυτοι οι άγνωστοι χωρις καν να διερευνήσουν ο,τι δη ποτε, γράφουν την μια βαρύγδουπια πίςω από την αλλη, ως συγγραφείς βιβλίων συτοβοηθειας;

Αν εχει ενα σοβαρό πρόβλημα η οιωνεί υπάρχουσα αννουλα, αυτο ειναι οτι έβγαλε τέτοια ζητήματα σε γκάλοπ, το πιθανότερο για να ακκιστει (αχ τι τραβάμε και μεις που θελουν να μας βελονιάςουν οι ακαταμαχητοι), και οχι το "θελεις 'η δε θελεις". Αυτο της το εχει λύσει ο Ρουβας, αν ειναι 28 και ο πρόγονος του ο Δάκης αν ειναι 48...

Η αλλη ερμηνεία, οτι εχουμε 20 σελίδες διαγωνισμό αφέλειας, αναμεςα σε αυτην που έγραψε και αυτους που της απάντησαν στα σοβαρά, δεν ειναι και πολυ όμορφη.

Και για το κειμενο που ανεβάσατε, ας υπογραμμίζει οποιος το διαβάζει τη φράση "Καποιος για τον οποιο νοιάζεσαι..."

 

προσωπικά πιστεύω, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι, το κείμενο μπορεί να διαβαστεί και να σταθεί και χωρίς την επεξήγηση, χωρίς δηλαδή τον "περιορισμό" που αναφέρεις.

 

Να δούμε λίγο το ένα, νομίζω, "do" γιατί έχω την εντύπωση πως το παραμελήσαμε.

Αυτό το έχω μάθει - κομμάτι της ύστερης εκπαίδευσής μου - ως εξής: "Όταν βλέπεις κάποιον να πνίγεται, εφόσον πιστεύεις ότι είσαι ικανή να διακρίνεις ότι πνίγεται και εφόσον γνωρίζεις ότι μπορείς να βοηθήσεις ουσιαστικά, τότε βοηθάς, φροντίζοντας συγχρόνως να μην κινδυνέψεις η ίδια".

Με την επιφύλαξη πάντα ότι ο αντιλαμβανόμενος από την αννούλα ως πνιγμός ή ο προβαλόμενος ως πνιγμός έχει κάποιο βαθμό αβεβαιότητας και μη αξιοπιστίας εκ των πραγμάτων (της ανώνυμης ηλεκτρονικής επικοινωνίας). Ας είναι έτσι! Προτιμώ, αν μπορώ, να προσπαθήσω να βοηθήσω και ας μη χρειάζεται, παρά να μην προσπαθήσω και τελικά να χρειαζόταν. Τα περί "αφελών" που έτρεξαν κατ' εμέ περισσεύουν.

Να επανέλθεις  

Έχω περάσει από το μονοπάτι της αννούλας και ο χρόνος δεν απέδειξε ότι ήμουν έντρομη βανίλλα, δεν ήθελα (μόνο) το πρόσωπο του Dom αλλά και αυτά που τόσο τρελά φοβόμουν και χρειάστηκα κάτι χρόνια μη βίαιου σαδομαζοχισμού (ναι, υπάρχει) για να αναρωτιέμαι απόψε "μα πώς ήταν δυνατό να φοβάμαι, τι στην ευχή φοβόμουν;". Η ερώτηση "γιατί θέλεις αυτό που θέλεις" σε μένα δεν ήταν χειραγώγηση ήταν μια προσπάθεια να γίνω πιο συνειδητή στις επιθυμίες μου και να τολμώ να εκφράζομαι. Εκ των ουκ άνευ κατά τη γνώμη μου.

 

..και όχι μόνο αυτό..

 

Επιτέλους μία Άποψη στην καρδιά της ουσίας.

 

Αναρωτιέμαι. Αν δεις κάποιον να πνίγεται, τον δεις μέσα στο νερό. Όχι πριν. Πώς ξέρεις ότι δεν πήδηξε με σκοπό να πνιγεί;
Αλλά ας πούμε ακόμη ότι όντως αυτός, ο όποιος αυτός, όντως πνίγεται όχι κατ´ επιλογή. Πώς ξέρεις ότι δεν του πρέπει να πνιγεί;

Κατανοώ ότι εκτός της Pamela Anderson, υπάρχουν κι άλλοι που επιθυμούν να σώζουν όσους πνίγονται.
Προσωπικά επιλέγω να ενδιαφέρομαι για όσους κολυμπούν κατανικωντας τον φόβο του πνιγμού και αποδεχόμενοι ασμένως την πιθανοτητά του.
Οι "Αννουλες" είναι εκ των προτέρων πνιγμένες στην προσωπική τους γούβα με νερό.