αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

@brenda η λύτρωση είναι η αρχή, η πόρτα που πρέπει να ανοίξει για να είμαι "ανοιχτή" και σε άλλα συναισθήματα...
ο πόνος είναι και αγάπη.. είναι και μετάνοια.. είναι δάσκαλος για εμένα.. πονάς γι αυτούς που αγαπάς...
πονάς όταν ανακαλύπτεις πως κάτι που του χάρισες αγάπη και χρόνο δεν το άξιζε τελικά.
το ζήτημα είναι αν μαθαίνεις στο τέλος να ξεχωρίζεις ποιο πόνο θέλεις να έχεις μέσα σου.

 

....και φτάσαμε στην κατακλείδα πρόταση....

Μήπως τελικά καταφεύγουμε στον σωματικό πόνο για να ξεπεράσουμε τον ψυχικό πόνο που μας προκάλεσαν άνθρωποι που αγαπήσαμε?

 

brenda, καλα αυτα για το σεβασμο κλπ... και λογικο οταν ειμαστε σ αυτην τη μεγαλη παρεα να αισθανομαστε 'νορμαλ', η αληθεια ομως ειναι οτι την εχουμε φαει τη πετρια μας... θες να το πεις bad wiring? συναψεις αλλου γι αλλου? οπως θες πεστο αλλα την ανωμαλια μας την εχουμε.

ολο αυτο μπορει να γινεται με σεβασμο, αλλα με αγαπη??? καποια κομματια ισως? χλωμο το βλεπω... κι οταν λεμε σεβασμο εννοουμε σεβασμο στα ορια. μη φανταστεις δλδ τπτ αλλο. εκτος αν με το αγαπη που λες απλα μπερδευεις τα στυλ κυριαρχων.

εσενα ποια ειναι η οπτικη σου σ αυτο? εχω μπερδευτει λιγο.

 

Όχι , αν μπήκαμε στο βδσμ για να ''σαδίζουν'' πάνω μας για να ξεχάσουμε/αποββάλουμε/ αγάπες/κατάλοιπα/συναισθήματα/ψυχολογικά και λοιπές διαταραχές, τότε ... πάμε πολλά βήματα πίσω.-

 

ετσι, να προσθεσω επισης οτι πολλοι απο μας το ειχαμε απο πολυ μικρη ηλικια... με τη μια μορφη η την αλλη δλδ δεν μπηκαμε πουθενα. ημασταν απλα.

 

Την μεγαλύτερη πετριά απ΄όλους έχω φάει εγώ αγαπητέ @lizard_ , ερωτήματα θέτω για να ρίξω φως σε ένα θέμα που με απασχολεί...

εγώ τον εγουστάρω τον γαμιόλη τον πόνο, αλλά προσπαθώ και να καταλάβω το γιατί...

ξέρω ότι είμαι μουρλή, αλλά έχω και την γαμημένη συνήθεια να αναλύω για να καταλάβω....

κι εγώ το ανίχνευσα από την παιδική μου ηλικία, την απίστευτη κάβλα που μου πρόσφερε....

Πάρε την μήτρα μου και χτύπα την στα βράχια....(αλλά με αγάπη....χαχαχαχαχχαχα)     

 

ανελυε μονο οτι δεν γουσταρεις αν θες τη γνωμη μου. αν αναλυεις αυτα που γουσταρεις ρισκαρεις πολυ. μπορει να βγαλεις ακρη αλλα να καταστρεψεις τη μαγεια τους. πολλες φορες ειναι κι αυτο μια κακια συνηθεια...

 

Στην αναμονή του παιδιού μας...( και σε περιμένει καταπληκτικός πόνος τοκετού χαχαχα )...
Παίρνω το νυστεράκι από κάποιον φίλο ιατρό και παίζω με το λατρεμένο κατεστραμμένο σου μυαλό...
Και μην ανησυχείς, θα μείνουν νευρώνες να διαλύσεις κι εσύ...
Στο τέλος δικό σου, κάφ' το ψυχή μου...
Ρώτα ρώτα, απάντηση δεν θα βρεις ποτέ...
Αλλά θα σου μείνει η καύλα της αναζήτησης...

      

 

μάλλον φταίει που δεν έχω ακόμη ανέβει τα στάδια της υποτακτικότητας, γι αυτό τολμώ να αναλύω ακόμη...   

 

Εγώ πάντως στο κρεβάτι μου δεν θέλω να σε ρίξω, αλλά στο πάτωμα με καρφιά και σπασμένα γυαλιά...
Εκεί και αγάπη θα νιώσεις ( για το τομάρι σου που θα κομματιάζεται )...Και πόνο...
Και πόσες ερωτήσεις θα έχεις μετά για τον τραυματιοφορέα χαχαχα...
Στο νοσοκομείο βέβαια, δεν θα ξεχάσω να σου βάλω το πιατάκι στο πάτωμα...
Άκου να πίνεις νερό από το ποτήρι...  

 

ετσι, θα γλιτωσεις και την κρεβατομουρμουροαναλυση    

 

Την καύλα της αναζήτησης την βιώνω στο πετσί μου με την πάρτη σου λατρεία...

όσο για τον τοκετό, δεν μπορεί ο δικός σου σπόρος παρά να είναι επώδυνος...

το καίω κάθε μέρα με ταχύτατους ρυθμούς μαζί σου, αλλά γουστάρω....(είναι το μαζοχιστικό μου κομμάτι που μου βγάζεις...)

Ποτήρια εγώ δεν εθέλω....τα κουπάκια μου μόνο να είναι μεταλλικά....
και τα καρφιά να είναι απολυμασμένα λατρεία....
θέλω κι άλλο πόνο....
από σένα τον θέλω όλονε....