απειρα Κυριαρχικα ατομα vs εμπειρα Υποτακτικα

@kinsha no onna, νομίζω ότι λέμε διαφορετικά πράγματα. Δεν μιλάω ούτε για ενθουσιασμό του υ, ούτε για δοτικότητα του. Οι ερωτήσεις μου έχουν να κάνει με ένα Κ που δεν δέχεται την όποια προσφορά του υ γιατί φοβάται να παραδεχτεί κάποια έλλειψή του ή κάποιο λάθος του, όχι γενικά γιατί δεν το ενδιαφέρει αυτό που έχει να του προσφέρει το υ.
Και δεν μιλάω απαραίτητα για πρακτικά ζητήματα.

Φαντάζομαι - μπορεί να κάνω λάθος - ότι η απάντησή σου είναι η εξής: (σ.σ. η υπογράμμιση δικιά μου)

Πάμε.
Το Κ έχει απαγορεύσει στο υ να τρώει φασόλια. Κάνει ντουζ, μπαίνει το υ και του λέει "Σήμερα θα πάω Σεπόλια". Το Κ, νερό στα αυτιά, ακούει "σήμερα θα φάω φασόλια", κλείνει το νερό και τιμωρεί το υ με όποιον τρόπο προτιμάει. Φαντάζομαι ότι δεδομένου του σχήματος, στο υ μπορεί και να μην δίνεται η δυνατότητα να εξηγήσει [να η προσφορά που θα έκανε καλύτερο, πιο δίκαιο το Κ].

Ερώτηση. Αν το Κ δεν δεχτεί την προσφορά του υ, γιατί φοβάται να παραδεχτεί μια έλλειψή του [ότι άκουσε λάθος], πόσο πραγματικά Κ είναι μέσα του; ΑΥΤΟ ρώτησα.

Δεύτερο παράδειγμα. Χαζό και αυτό.
Το Κ έχει ορίσει ότι το υ δεν θα μιλάει ποτέ στο αυτοκίνητο όταν οδηγάει. Για κανένα λόγο. Προχωράνε, το Κ κοιτάζει αριστερά, και από δεξιά ξαφνικά του βγαίνει ένα σκυλάκι. Τι είναι σωστό να κάνει το υ; Να είναι ανυπάκουο και να φωνάξει, ή να αφήσει το σκυλάκι να γίνει κιμάς;
Αν αυτό το Κ μετά δεν παραδεχθεί ότι η εντολή του ήταν υπερβολική, και δεν το κάνει γιατί φοβάται να παραδεχθεί το λάθος τρόπο που έδωσε την εντολή, πόσο πραγματικά Κ είναι μέσα του;

Αυτό μόνο ρωτάω, όχι γενικά τι μπορεί να ισχύει σε μια d/s, όπου το κάθε Κ ορίζει τι θα ισχύει. Και ξέρω πολύ καλά ότι τα παραδείγματα είναι τραβηγμένα, αλλά είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις πως τα εννοώ.

Το ότι έχω και άλλες ερωτήσεις είναι δικό μου πακέτο, π.χ. αν θεωρείς/θεωρείται αποδεκτό να φάει το υ πρώτα την τιμωρία και μετά να επιβεβαιωθεί αν ήταν σωστή ή όχι. Αλλά nevermind.

 

@Estelwen

Το πόσο εύκολα τιμωρεί και κυρίως το πως τιμωρεί ενα Κ δείχνει πάρα πολλά και ευτυχώς ενα Κ που θα τιμωρούσε "επειδή παράκουσε" θα έχει και αλλα δείγματα εξ αρχής και σε άλλα πράγματα. Αν παρόλα αυτα το υ παει και διαλέξει...τοτε λούζεται αυτο που διάλεξε! Σωστό-λάθος προσωπικά δεν με νοιαζει. Και αν! Μετανοιώσει, φεύγει!

Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι καλό δείγμα ένα τετοιο Κ. Που θα τιμωρήσει βιαστηκά, ή επειδή ήταν ανεπαρκής η εντολή του. Ωστόσο, για να κάνω τα πραγματα και λίγο λιγότερο απλοικά, είναι και πολύ διαφορετικό το να "παρακούει" το υ λόγο "μπερδέματος" απο το να παρακούει επειδή ''θεωρεί πως..''

Εκει επικεντρώθηκα εγώ. Άλλο το ενα άλλο το άλλο. Το υ δεν θεωρεί! Και αν δεν του αρέσει πως θεωρεί το Κ του, καλό θα ήταν να παίρνει χρόνο να μάθει πως θεωρεί το Κ του πριν μπλέξει.

Και τέλος, στα παραδείγματα σου θα απαντήσω , στο "Σεπόλια" τουλάχιστον γιατι μου έχει τύχει αλλο να εννοω εγώ και αλλο να εχει καταλαβει, επειδη μεσα μου ήξερα οτι μαλλοοοονννν δεν εχει καταλαβει σε τι αναφερομαι, ξεκαθαρισα πριν πράξω παρόλο που θα με βόλευε να πράξω κατα πως είχε καταλάβει στην αρχή! Γι αυτό μίλησα για πραγματική θέληση παράδοσης ελέγχου.

Και για το δεύτερο παράδειγμα η ουσία ειναι πάλι η ιδια.Μαγκιά του υ ειναι να βρει τρόπο να έπικοινωνήσει ακόμη και το λάθος του Κ του ή την υπερβολή του Κ του με τρόπο που αρμόζει ( κατα πως εχουν διαμορφώσει το μεταξύ τους) αν λοιπόν εχω εντολή να μην μιλήσω και πεταχτεί το fellow pet θα βρω τρόπο να ζητήσω άδεια να εκφραστώ! Ας είναι με ενα βλέμμα, σε περιπτώσεις χημείας οπως πολυλέμε πιο πάνω..μόνο αυτό αρκεί για να καταλάβει το Κ ο,τι χρειάζεται εκείνο να καταλάβει.Τώρα αν δεν μου δωθεί η άδεια και ''πάει το σκυλάκι'' είναι αυτό που λέω περι επιλογής Κ, αν εγώ είμαι καλά με την επιλογή μου το πατάω και το κάνω κυμα ( αχ θεε μου τι γράφω :_( ) αν φρικάρω με το γεγονός οτι έχω ένα Κ που προτιμά να πατήσω το πετ τότε όχι απλά δεν το πατάω, κάνω και στην άκρη και τον κατεβάζω απο το αμάξι ( αλλά μετά είναι πάλι στην κρίση του Κ μέλους αν θα συνεχίσω να είμαι εγώ το πετ! - αν ακόμη θέλω και εγώ να είμαι )

Κλείνω λέγοντας πως, θέλω να πιστέυω...χωρίς να ακούγομαι ρομαντική ή υπεραισιόδοξη..πως κανενα Κ και κανένα υ που μπλέκουν ακόμη και άπειρα...δεν έχουν όρεξη να παίζουν τυφλόμυγα. Για μένα αυτά τα "άκουσα δεν άκουσα, κατάλαβα, έτυχε" αυτό ειναι. Παιχνίδια. Το υ ξέρει, αν μη τι αλλο πρέπει να ξέρει τα θέλω του Κ μέλους καλύτερα και πιο καθαρά και από τις εντολές που του έχουν δωθεί. Αν δεν τα ξέρει είναι ανεπάρκεια απο πλευράς Κ, αν δλδ δεν του έχουν επικοινωνηθεί σωστά. Απο εκεί και πέρα τα πράγματα είναι απλά και το πολύ γύρω γύρω όλοι, γύρω από λεπτομέρειες διαχείρισης δείχνει ασυμβατότητα στο d/s ( και εδω μιλω για τον τροπο αντίληψης αυτού και όχι για χημεία ανθρώπων ή συμβατότητα στα '' θέλω '' γενικότερα) , δεν είναι κακό.

Αν και παλι απαντώ πάνω σε κατι άσχετο απο αυτά που λες..συγγνώμη.

Εdit: ο,τι έχω με κίτρινο

 

Χαχαχα...γελαω τωρα γιατι...σκεφτομαι καποιον σαν εναν απλο παρατηρητη ο οποιος μπαινει και διαβαζει ολα αυτα...και αναρωτιεται : ΄΄μα καλα...τι λενε ολοι αυτοι εδω μεσα για εμπειρα Κ η απειρα U η το αντιστροφο... τοσο πολυ σημασια εχει γι αυτους αυτο το πλαισιο της κυριαρχιας και υποταγης...; Τα θεμελια δηλ. της σχεσης τους ειναι το παιχνιδι και η καυλα και πρεπει κι ολας ΟΛΑ να ειναι στην εντελεια...Σαρκες κατακοκκινες, ιδρωτας, πονος, εξεφτελισμος, σημαδια...ΤΑ ΠΑΝΤΑ στροφιλιζονται γυρω απο αυτην την δινη της ΚΑΥΛΑΣ...Αληθεια...μετα...μενει τιποτα ορθιο...; Χα!

 

@spartacus με τον ίδιο τρόπο που εσύ περιγράφεις τα ωραία αυτά πράγματα που αφορούν πόνο-φετιχ-ανταλλαγή ελεγχου στο σεξ και σε κάποιον που δεν τα γουστάρει αυτά θα φαινόσουν ''κάπως'' ε με τον ίδιο τρόπο , μάλλον, φαίνονται ''κάπως'' σε εσένα αυτόι που με το ίδιο πάθος γουστάρουν την ανταλλαγή ελέγχου, σε περισσότερα ή και σε ολοκληρωτικά επίπεδα!

Όπως τα σημάδια θέλουν δουλειά μαζί με την κάυλα, προστασία και τέχνη για να υπάρχει κάυλα έτσι και η ανταλλαγή ελέγχου σε επίπεδα σχέσεων θέλει κάτι παραπάνω απο απλά '' είδα φως και πήγα''

Με όλη την καλή διάθεση  

 

Χμ...ισως πρεπει να ξαναδιαβασεις αυτα που εγραψα. Μην βλεπεις το δεντρο αλλα το δασος. Δεν εστιασα στους τροπους που μπορει να επιτευχθει αυτη η καυλα οι οποιοι ειναι καθολα σεβαστοι αλλα στην βαρυτητα τους. Και τελικα δεν μου ειπες...μεσα σ ολη αυτην την καταιγιστικη δινη μενει τιποτα ορθιο...;  

 

@spartacus τίποτα απολύτως! και πολύ γουστάρω ***********

 

Α...γουσταρεις που πολλες σχεσεις τετοιους ειδους γκρεμιζονται σαν πυργοι ε...; Μπορει να μην στηριζονται σε γερα θεμελια...Μπορει να εχουν μουσκεψει τοσο πολυ ωστε....You Know.... 

 

Στα παραδείγματα που δώσατε, δεν κατανοώ, ποια είναι η προσφορά του υ που δεν δέχεται ο Κ για τους λόγους που λέτε; Το πρώτο σας παράδειγμα, αφορά απλώς μια ακουστική παρανόηση η οποία θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε. Δεν συνδέεται δηλαδή με την τυχόν απειρία του Κ. Αφήστε δε που δεν υφίσταται καμία προσφορά του υ. Αλλά και το δεύτερο παράδειγμά σας πάσχει στα ίδια σημεία. Δεν έχει ούτε αυτό να κάνει με απειρία Κ - εμπειρία υ και προσφορά υ- άρνηση Κ για τους λόγους που αναφέρετε.

 

Φίλε μου, στην περίπτωση των σχέσεων, ανεξαρτήτως πλαισίου, ισχύει το σαββοπουλικό "αν είν' όλα άγραφα, κάτι θα μείνει". Όσο οι άνθρωποι προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη γνήσια προσπάθεια να μάθουν τον άλλο με ένα κανονιστικό σαβουάρ φέρ επιπέδου "τι κάνω όταν ο κ/υ μου.....", τόσο θα αναρωτιόμαστε αν είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Το τραγικό είναι πως ενώ όλα υποτίθεται πως γίνονται χάριν της καύλας, τη φορτώνουμε με τόσα "what if" και "ναι μεν αλλά", σαμποτάροντας την ελεύθερη έκφρασή της, που αμφιβάλλω αν τελικά την απολαμβάνουμε πραγματικά.

Είναι δυνατόν να αναρωτιόμαστε πώς θα μιλήσει το υ στο κ αν το κ του έχει αφαιρέσει το λόγο ή αν το υ θα ειδοποιήσει τον οδηγό κ για να μην πατήσει το γατί? Είναι δυνατόν να συζητάμε πώς θα φερθεί το υ στο κ όταν το κ άκουσε μιά λέξη λάθος και του επέβαλε άδικη τιμωρία? Πόση ανάγκη έχουμε να κωδικοποιήσουμε συμπεριφορές? Πόσο λίγο αγαπάμε τον αυθορμητισμό, πόσο ελεγκτικοί αντέχουμε να είμαστε, πόσο λίγο εμπιστευόμαστε τη σχέση...

Αναρωτιόμαστε αν ο κ θέσει σε κίνδυνο το κυριαρχιλίκι του σε περίπτωση που κάνει αυτό ή εκείνο...
Μα για το κυριαρχιλίκι γίνονται όλα ή για την ευχαρίστηση που αντλούμε μέσα από τη σχέση. Τι πάει να πει έμπειρο και άπειρο κ? Σε μια νέα σχέση όλοι άπειροι είμαστε και όλοι μαθαίνουμε από την αρχή τον άλλο. Το θέμα είναι αν ενδιαφερόμαστε να σχετιστούμε πραγματικά ή να επιβεβαιώσουμε το Εγώ μας για μια ακόμη φορά...

 

Ναι, κανένα από τα δυο παραδείγματα μου δεν έχει να κάνει ρητά με έλλειψη πείρας του Κ/εμπειρία του υ. Απλούστεψα υπερβολικά, για τον λόγο ότι η αρχική μου απορία απλώνεται για μένα πέρα από την πείρα-εμπειρία ("Ένα Κ που δεν θα δεχτεί γιατί φοβάται να παραδεχτεί κάποια έλλειψή του, πόσο πραγματικά Κ είναι μέσα του;"). Αλλά αυτό είναι πιθανότατα οφτόπικ εδώ.

Mea culpa λοιπόν.

 

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου.  

 

Έχεις σκεφτεί ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν επιθυμούν να το ζήσουν έτσι, χαλαρά;
Έχεις αναρωτηθεί λοιπόν, ότι υπάρχει μία αρκετά μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που ασχολούνται με το bdsm που αρέσκονται σε αυστηρές σχέσεις κ/υ γιατί τις θεωρούν κατάλληλες για τον εαυτό τους, επομένως ζητούν την πειθαρχία (εκατέρωθεν) στη σχέση τους;