βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

Απάντηση: βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

PORNO by irvine welsh, για τους λατρεις της υποκουλτουρας του trainspotting. Για τους φανατικους της ταινιας, η ιστορια 10 χρονια μετα.. μονο που τωρα στο προσκηνιο δεν ειναι τοσο τα ναρκωτικα αλλα η τσοντα με πρωταγωνιστη το αρρωστακι (sick boy). Σε οσους δεν αρεσε η ταινια μην μπουν καν στον κοπο δεν αξιζει, οι υπολοιποι ας δουν ξανα την ταινια να φρεσκαρουν λιγο τη μνημη τους και τα ονοματα θα τους χρειαστει, εγω παντως αγαπω  

 

ΖΟΜΠΙ

Joyce Carol Oates

Κουέντιν Π., ετών 31. Προβληματικό παιδί για τους γονείς του, ασθενής - πρόκληση για τον ψυχίατρό του, γλυκύτατος εγγονός για την πλούσια γιαγιά του και τις φίλες της. Στην πραγματικότητα όμως είναι ο πιο αληθοφανής, ο πιο τρομακτικός ψυχοπαθής δολοφόνος της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Γραμμένο στη γλώσσα της παραφροσύνης, το Ζόμπι είναι ένας πραγματικός θρίαμβος για την πολυβραβευμένη Joyce Carol Oates, ένα τολμηρό μυθιστόρημα που σοκάρει με την ωμότητά του και συγκλονίζει με την οξυδερκή γραφή του. Χωρίς να αρκείται στον εύκολο εντυπωσιασμό του αναγνώστη μέσα από σκηνές ανεπιτήδευτης βίας, το Ζόμπι αποδεικνύει ότι τίποτα το ανθρώπινο δε μας είναι ξένο.
Το Ζόμπι απέσπασε το 1996 το Βραβείο Βram Stoker στην κατηγορία του Σημαντικού Επιτεύγματος στον τομέα του Μυθιστορήματος, καθώς και το Παγκόσμιο Βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού.
"Μια συναρπαστική, ανηλεής καταγραφή της μεταμόρφωσης ενός αγοριού σε καθ' έξιν δολοφόνο".

Associated Press

http://www.oxy.gr/shop/details.cfm?ID=297

ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Thomas Tessier

Στα τριάντα του, ο Tομ Σάδερλαντ έχει μόλις αποφοιτήσει από την Iατρική Σχολή και ασφυκτιά στο επαρχιακό Nιου Xέιβεν. Για να δραπετεύσει από την πλήξη φεύγει για έξι μήνες στο Λονδίνο. Eκεί γνωρίζει το διάσημο αισθητικό χειρούργο Pότζερ Nορντχάγκεν. O αινιγματικός Nορντχάγκεν δείχνει στο Tομ έναν κόσμο όπου τα χρήματα μπορούν να πραγματοποιήσουν κάθε φαντασίωση. Aλλά κάθε φαντασίωση ωχριά μπροστά στην προσωπική του βοηθό, τη Λίνα Pάβασολ. Tο μόνο που θέλει πλέον ο Tομ είναι να βρίσκεται συνεχώς κοντά της, στο ειδικά διαμορφωμένο σπίτι της, εκεί όπου κάθε δωμάτιο υπηρετεί την ηδονή. Kι εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του. Όμως η φαντασίωση δεν αργεί να γίνει εφιάλτης. O Tομ ανακαλύπτει το μυστικό, υπόγειο εργαστήριο του Nορντχάγκεν και μαζί μ’αυτό, την απόλυτη φρίκη. Kι αυτή είναι μόνο η αρχή της καθόδου του στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου το σεξ και ο θάνατος βαδίζουν χέρι χέρι...

http://www.oxy.gr/shop/details.cfm?ID=47

ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΦΙΑΛΤΩΝ

Thomas Ligotti

Μερικές φορές τα καλύτερα πράγματα έρχονται από το πουθενά, εκεί που δεν τα περιμένεις. Έτσι εμφανίστηκε και ο Thomas Ligotti στο χώρο της λογοτεχνίας τρόμου και δεν άργησε να αποσπάσει το θαυμασμό των αναγνωστών, των κριτικών, αλλά και των σπουδαιότερων συγγραφέων του είδους. Δυσπρόσιτος στο βαθμό του ερημιτισμού, μα εξαιρετικά ταλαντούχος, ο Ligotti δεν είναι απλώς ένας άξιος συνεχιστής της λογοτεχνικής παράδοσης του H.P. Lovecraft, αλλά ο δημιουργός ενός περίτεχνου υφολογικού αμαλγάματος με συστατικά τη φιλοσοφία, το σουρεαλισμό, τη γοτθική ασφυκτικότητα, τον κοσμικό τρόμο του Lovecraft και το λυρισμό του Poe, όλα περασμένα μέσα από το ολότελα προσωπικό του, σαγηνευτικά παραμορφωτικό πρίσμα. Δε γράφει μυθιστορήματα, παρά μόνο διηγήματα και νουβέλες -εντούτοις έχει ήδη κατορθώσει να αποσπάσει πλήθος λογοτεχνικών βραβείων με τις συλλογές του, η σημαντικότερη από τις οποίες είναι το Εργοστάσιο Εφιαλτών. Ο Thomas Ligotti γεννήθηκε το 1953 στο Ντιρόιτ, όπου και διαμένει μέχρι και σήμερα. Ο ίδιος περιγράφει το έργο του ως “μηδενιστική μυθοπλασία”. *ΣτΕ: Η ελληνική έκδοση του Εργοστασίου Εφιαλτών δεν περιέχει όλα τα διηγήματα της αντίστοιχης αμερικανικής. Η επιλογή των διηγημάτων που συμπεριλήφθηκαν έγινε από τον Thomas Ligotti και τον Βασίλη Μπαμπούρη.

http://www.oxy.gr/shop/details.cfm?ID=61

Τρία βιβλία που θα σας προβληματίσουν...

Η τρίτη επιλογή είναι για εμένα ότι καλύτερο έχω διαβάσει ποτέ στην λογοτεχνία του τρόμου...

 

Για εραστές, για ερωμένους, για ερωτευμένους:

"Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" του Μαρκές.

 

"Τρέμω στο άγγιγμά σου" 1 & 2
http://www.anubis.gr/Books/default.asp?action=show&ID=690&sub0=2&sub1=2
http://www.anubis.gr/Books/default.asp?ID=405&action=show&sub0=2&sub1=2

Ιδανικά για το καλοκαίρι  

 

Απάντηση: βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

"Τα άνθη του κακού" του Τσαρλς Μπωντλαίρ εκδόσεις Γκογκότση.

Δίγλωσση έκδοση (γαλλικά-ελληνικά), που η απόδοση στα ελληνικά δεν είναι στο μεγαλείο που θα έφτανε ένας Καρυωτάκης, αλλά αποδίδει ρομαντικά και αυθεντικά αυτά που ο ίδιος ο ποιητής λέει στα γαλλικά.

 

eight...ολα τα λεφτα..περιπου

 

Απάντηση: βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

Οι προτάσεις μου για το καλοκαίρι είναι

1,Η τεράστια κοινωνική σημασία των υλακών στον σύγχρονο βίο

2,Το πεθαμένο λικέρ

3,Οι πύλες τις φωτιάς

4,Άνεμοι πολέμου

5,Αλέξανδρος

 

Απάντηση: βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

Συγγνώμη ένα μικρό λάθος είναι βλακών

 

"Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας" του Καστοριάδη

 

Θα μου επιτρέψετε να προμοτάρω το «και γαμώ τα βιβλία» του ανθρώπου που απαλλοτρίωσε για μένα το 1994 ένα ταψί μπακλαβά στη Σαλονίκη.
Το βιβλίο είναι «Το χαμόγελο της Ρωτώντας» και ο απαλλοτριωτής είναι ο Διογένης Δασκάλου. Η πιο μεγάλη μούρη της Σαλονίκης.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους Σαλονικιούς.

 

"April Witch" (Η Μάγισσα Του Απρίλη) Majgull Axelsson

"Η Ντεζιρέ, η «πολυπόθητη», όπως σημαίνει ειρωνικά το όνομά της, εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα της σε κάποιο ίδρυμα, όταν γεννήθηκε με σοβαρή αναπηρία. Πανέξυπνη, προσπαθεί να καταλάβει το «γιατί» που κινεί την ύπαρξή της, σε έναν κόσμο που νιώθει πως δεν έχει θέση.
Τώρα, κοντά στα πενήντα, σπαράζεται από τον πόνο και την αδυναμία, ανίκανη να μιλήσει και να περπατήσει, όταν χάνει το μόνο πρόσωπο που την έδεσε με αυτό τον κόσμο, ξυπνώντας μέσα της την αγάπη. Όμως η Ντεζιρέ είναι μια μάγισσα του Απρίλη, ικανή να δραπετεύσει από τη φυλακή του σώματός της και να συναντήσει τις ζωές τριών γυναικών που μεγάλωσαν κοντά στη δική της μητέρα. Οδηγημένη από τη ζήλια, θα δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια των θετών αδερφών της, που καθεμιά τους βασανίζεται από τις πληγές της δικής της ζωής."


"<Μα αυτό είναι εντελώς παρανοϊκό>, λέει ο Χούμπερτσον.
Έχει δίκιο.Είναι εντελώς παρανοϊκό.Και την επόμενη στιγμή είμαι μάλιστα ευγνώμων για την τρέλα της Μαρίας.Γιατί αν οι τοίχοι δεν ήταν καλυμμένοι από τα αγγελάκια-σελιδοδείκτες της, ο Χούμπερτσον δεν θα ήταν τόσο αποσβολωμένος.Και αν δεν ήταν τόσο αποσβολωμένος, δεν θα σήκωνε το χέρι μου για να βρει θέση στην άκρη του κρεββατιού μου να καθίσει.Και αν δεν εξακολουθούσε να είναι τόσο αποσβολωμένος, δεν θα καθόταν έτσι εκεί, όπως κάνει τώρα, έχοντας ακόμα το χέρι μου στο δικό του.
Ένα αβγό στην φωλιά.Μια πέρλα στο κοχύλι της.
Το χέρι μου στο δικό του.Εκεί έπρεπε να 'ναι πάντα."

"Ο Χούμπερτσον κάθεται στην σκιά στο παγκάκι του πάρκου.Το πρόσωπό του σοβαρό, η στάση του αλαζονική, έχει τα πόδια του τεντωμένα και σταυρωτά, το δεξί χέρι είναι ακουμπησμένο στην πλάτη του πάγκου.Εγώ στέκομαι στο σκοτάδι, διστάζω για μια στιγμή.Ακόμα δεν μπορεί να με δει.Δεν μπορεί να δει πώς θα ήμουν, αν όλα είχαν γίνει διαφορετικά.
Στο βάθος στην αγορά το αγόρι χτυπάει το ταμπούρλο του.Τώρα ακούγεται πολύ δυνατά, ηχεί στους δρόμους και στα σοκάκια, κάνει αντίλαλο στις καμάρες των μοναστηριών και στους τοίχους των εκκλησιών, ηχεί σαν ανοιξιάτικος άνεμος πάνω από τη Βέτερν.
Ο Χούμπερτσον όμως δεν προσέχει το κάλεσμα, δεν σηκώνεται και δεν πηγαίνει στην αγορά.Κάθεται ήρεμος στο παγκάκι και περιμένει να βγω από το σκοτάδι..."

 

"ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ" (Κώστας Σαμαράς)

Επανέκδοση και πιο πλήρης μορφή του βιβλίου που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια από τις εκδόσεις "ΟΞΥ". Ενδιαφέρον βιβλίο, γρήγορη γραφή (ξεπέταξα τις 700 τόσες σελίδες σε ένα Θεσσαλονίκη - Αθήνα μετ' επιστροφής). Η ιστορία ενός "παράνομου" που πέρασε καμιά 15αριά χρόνια στις Ελληνικές φυλακές και έγινε θρύλος μέσα από διαρκείς αποδράσεις και ληστείες τραπεζών που έκανε μαζί με τους αδερφούς Παλαιοκώστα (ξέρετε, εκείνοι με το ελικόπτερο...). Παλαιότερα, θα το έβρισκα γοητευτικό, όπως είμαι σίγουρος ότι θα το βρουν γοητευτικό τα περισσότερα μέλη νεολαιών της (εξωκοινοβουλευτικής και μη) Αριστεράς, για τον τρόπο ζωής που περιγράφει και για μια αισθητική "Easy rider" που το χαρακτηρίζει. Πλέον κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Παρά τον ιδεαλισμό που διακατέχει τον συγγραφέα και ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον για να δικαιολογήσει τις πράξεις του, είναι δύσκολο από ένα σημείο και μετά να κρύψει τον εθισμό και τη γοητεία που ασκεί σε αυτόν η αποκόμιση μεγάλου και γρήγορου κέρδους. Άλλωστε και στο "Easy Rider" η καταληκτική ατάκα προέρχεται από το στόμα του Dennis Hopper: "Μάγκες, τα σκατώσαμε....". Σαν ανάγνωσμα πάντως αξίζει τα λεφτά του. Και με το παραπάνω.