εργασια και χαρα... (?)

Απάντηση: εργασια και χαρα... (?)

Κάθε εξαρτημένη εργασία, υπό το σημερινό καθεστώς των εργασιακών σχέσεων, είναι ντροπή. Παλαιότερα, ήταν απλώς αιτία πολέμου.

 

Κατηγορηματικά ναι. Για τον ίδιο λόγο που αν ερωτευόμουν κάποιον άνθρωπο δεν θα με ενδιέφερε τι οικονομικό και κοικνωνικό του status. Aρκεί να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Τ ο μόνο που με δυσαρεστεί (προσωπικά) είναι να έχει ο κυρίαρχος μεγάλη διαφορά ηλικίας (να είναι πολύ μικρότερος μου). Αλλά αυτό είναι θέμα άλλου νήματος.

 

Re: Απάντηση: εργασια και χαρα... (?)

Και εμείς που πάμε;!

Δεν έχω πολλά να προσθέσω, με κάλυψαν οι κυρίες Emma και Lady Dementia. Η αλήθεια είναι πως οι ισσοροπίες θα ταν πιο ξεκάθαρες σε μια σχέση αν ο Κυρίαρχος ήταν πιο φραγκάτος, πιο ανεξάρτητος, πιο δυνατός σωματικά και ψυχικά και γενικά πιο τα πάντα απο τον υποτακτικό, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Οπότε απο αυτά, κρατάμε τουλάχιστον την "ψυχική δύναμη" (αυτοπεποίθηση, πνεύμα, προσωπικότητα, κλπ)...αναγκαιό προσόν του Κυρίαρχου. Που εφόσον την έχει ο Κυρίαρχος τότε ούτε κόμπλεξ ούτε κάποιο άλλο έλλιμα θα έχει σε σχέση με τον υποτακτικό στην περίπτωση που ο δεύτερος ειναι οικονομικα ανωτερος... Δε πιστεύω πως είναι ευκολο ουτε αυτονοητο, αλλα ουτε το να βρεθει σωστος Κυριαρχος ειναι...