η μανα

Απάντηση: η μανα

Yπεροχο νημα και κριμα που δεν συνεχιστηκε.
Η μανα μου ειναι μια υπεροχη και ομορφη γυναικα και αν το καλοσκεφθω υποτακτικη ως προς τον πατερα μου που ηταν και ειναι ενας σατραπης με ολη τη σημασια της λεξης.
Ηταν και ειναι ολα αυτα που δεν ειμαι και θα θελα πολυ να γινω.
Σοβαρη,μετρημενη στις κουβεντες της.
Με λατρευει και την λατρευω.
Συζηταμε ωρες ατελειωτες για τα παντα χωρις ντροπη.
Γνωριζει για την υποτακτικη μου φυση και αν και επιφυλακτικη, το αποδεχεται και δεν της ξενιζει.
Δεν θα πω τι νοιωθω γι αυτην ουτε τι εχει κανει για μενα....μονο και μονο που ανεχθηκε τον πατερα μου τοσα χρονια και μας προστατευε απο αυτον ειναι πολυ!
Ειναι ενας θησαυρος ανεκτιμητος και εστω και αργα θα θελα να γινω κατι απο αυτην.
Αν μη τι αλλο τοσο καλη μανα οσο αυτη.

 

Απάντηση: η μανα

Εξαιρετικό νήμα...Οι γονείς μου άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι και τρομερά μορφωμένοι,πιστεύουνε οτι τα 2 φύλα δεν είναι ίδια αλλά είναι ισα.Μεγάλωσα σε ενα σπίτι με βιβλιοθήκη τεράστια και απο μικρός διάβαζα.Η μάνα μου και ο πατέρας μου ποτέ δεν διαχωρήσανε εμένα απο την αδερφή μου(2 χρόνια μικρότερη).Αλλά εγω πάντα ένιωθα την ανάγκη και την δύναμη να την καθοδηγώ.Όπως και άλλους ανθρώπους.Κάποτε στα 15 περίπου είπα:εγω θα γίνω Αφέντης.Διάβασα,είδα,έμαθα μέχρι τα 16 όπου και έγινα.Σε έναν βαθμό επιρρεάζουνε οι σχέσεις.Αλλά οχι πάντα.
Η σκλάβα μου όταν ήταν 2 ετών την εγκατελειψε η μητέρα της.Την μεγάλωσε ο μπαμπάς της.Με ηρεμία,γαλληνη,αρχές και αξίες.Της έμαθε την θέση των 2 φύλων.Απο μικρή ήταν υποτακτική ίσως απο την φύη της.Εκεί ναι επιρρεάστηκε αρκετά απο την απουσία της μάνας.Σίγουρα πείστηκε οτι η μάνα και η γυναίκα πρέπει να έχουνε εναν συγκεκριμένο ρόλο.Ίσως πίστεψε οτι αν γίνει σκλάβα θα γίνει και τέλεια μάνα,λόγω ανυπαρξίας εγωισμού.Σαν μάνα δε ξέρω ακόμα.Σαν σκλάβα όμως πέτυχε.Και σε αυτό το μονοπάτι σίγουρα την επιρρέασε η θετή της μητέρα που την γνώρισε στα 9 της.Καλοσυνάτη,υποτακτική,γλυκιά και ήρεμη.Εδω έχουμε μίμιση προτύπων!lara[E-p] εύγε

 

Απάντηση: η μανα

Χαίρομαι που σου άρεσε το νήμα κι ευχαριστώ για το εύγε βέβαια - πάντα απολαμβάνω ιδιαίτερα τα εύγε ίσως γιατί ήταν απίστευτα σπάνια να τα "κερδίσω" στην οικογένεια μου.

Το ποστ σου μου γέννησε μια απορία όμως...
Τι είναι η ανυπαρξία εγωισμού?

 

Απάντηση: η μανα

smari πολύ συγκινιτικές οι εικόνες.
λαρα με αρέσει να βάζω τροφή για σκέψη.
Το εννούσα με την έννοια οτι για μενα μια γυναικα οταν γίνεται μάνα πρέπει να έχει τελειώσει απο προσωπικές φιλοδοξίες και να αφοσιώνεται στα παιδιά της.Οχι να θυμάται να γίνεται καριερίστα με παιδάκια.
Η μάνα πρέπει να αφήνει εν μέρει τον εαυτό της...Να κοιτάει τα νεα μέλη της κοινωνίας.
Σαν μπαμπάς και εγω το κάνω(είμαι χωρισμένος και εχω μια κόρη 11 ετών και μια 9) αλλά υπο άλλο πρίσμα.

 

Απάντηση: η μανα

Θα ομολογήσω πως είμαι διχασμένη κάπως αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα.
Τι εννοώ...

Παλαιότερα όλα τα έβλεπα μαυρόασπρα.
Δηλαδή το αν μια γυναίκα έχει καριέρα δεν μπορεί να είναι και καλή μάνα, ήταν κάτι το οποίο πίστευα στα 20 μου ακράδαντα, έχοντας ως παράδειγμα τη μάνα μου που ως γιατρός αρχικά έλειπε για τις σπουδές της, μετά ανά πάσα στιγμή μέρας ή νύχτας μπορούσε να την καλέσουν για χειρουργείο και θυμάμαι απ τα 6 μου με ξυπνούσε για να προσέχω τα μικρότερα μου αδέλφια επειδή ο μπαμπάς εργαζόταν και έμενε τότε σε άλλη πόλη.
Θυμάμαι που πάντα ζήλευα τα παιδιά που στις εκδρομές έφερναν μαζί τους φαγητά μαγειρεμένα απ τη μανούλα ενώ εγώ ξυπνούσα το πρωί και έφτιαχνα μόνη μου για μένα και τα αδέλφια μου σάντουιτς, που είχαν κάποια να τους βοηθήσει με το ράψιμο μιας ποδιάς για τα οικοκυρικά κ.ο.κ.
Ή ακόμα όταν προσπαθούσα να μοιραστώ κάποια απογοήτευση μου κι εκείνη πάντα ήταν απασχολημένη...

Όταν έγινα μάνα αφιερώθηκα στο παιδί μου.
Παραμέρισα την δουλειά και το ίδιο συνέβη και όταν γέννησα τη 2η μου κόρη.
Δεν κατάφερα όμως ποτέ να γίνω η κλασσική μητέρα που η ίδια φανταζόμουν, βάσει των ταινιών του 50.

Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή νοικοκυρά -σε αντίθεση με τη μάνα μου που προλάβαινε πάντα να έχει και το σπίτι πεντακάθαρο και τα ρούχα σιδερωμένα και φαγητό έτοιμο κι αν δεν προλάβαινε η ίδια, πάντα φρόντιζε να έχουμε κάποια γυναίκα που τα αναλάμβανε αυτά.

Όταν η μικρή μου ήταν ακόμα βρέφος, χώρισα κι έμεινα με 2 παιδιά, ένα δίπλωμα που ποτέ δεν αξιοποίησα και με ένα σωρό χρέη.
Δύσκολα θα ονόμαζα καριέρα τις διάφορες εργασίες που αναγκάστηκα τότε να κάνω, από λάντζα μέχρι υποστήριξη δικτύων σε νετ καφε και πωλήσεις από πόρτα σε πόρτα ή ενοικιάσεις αυτοκινήτων σε βραδυνές βάρδιες στο αεροδρόμιο... Αλλά έλειπα απ το σπίτι πολλές ώρες για να μπορέσω να βάλω ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι.
Μέχρι που βρήκα δουλειά σαν Αρχιτέκτονας και αντί για 3 δουλειές ήταν πλέον αρκετό να κάνω αυτό το οποίο σπούδασα.
Κι ασχολήθηκα με αυτό που ονομάζεις καριέρα, αρκετά χαλαρά μεν, αλλά ασχολήθηκα.

Πρόσφατα συζητούσα με τις κόρες μου, γιατί ένιωθα να υστερώ που αλλού στο θέμα νοικοκυριού.
Που δεν έχει πάντα φαγητό έτοιμο, που μερικές φορές σιδερώνω το πουκάμισο για το σχολείο της μικρής λίγο πριν πάει σχολείο, που δεν ξυπνώ απ το χάραμα να ετοιμάσω πρωινό κι έμαθαν να σηκώνονται μόνες τους και να προγευματίζουν και να πηγαίνουν περπατητές στο σχολείο και διάφορες άλλες ανασφάλειες.

Η μικρή μου κόρη μου λέει:
Μαμά, δεν αντιλέγω πως κάποιοι θέλουν μια τέτοια μαμά.
Εμείς θεωρώ πως είμαστε πιο τυχερές γιατί έχουμε μια μαμά που μπορούμε να συζητήσουμε ανά πάσα στιγμή για οποιοδήποτε θέμα μας απασχολεί και έχει και εμπειρία ζωής και γνώσεις και μπορεί να μας καθοδηγήσει, μια μαμά που μας αγαπά και το εκφράζει, έχουμε αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση και τη δυνατότητα να έχουμε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα ζωή από τη ζωή των συμμαθητριών μου που όλη η αλληλεπίδραση με τις μανάδες τους είναι ο χρόνος που περνούν κάνοντας δουλειές στο σπίτι και τρώγοντας ότι εκείνη έχει μαγειρέψει.

Εκείνη τη στιγμή για να είμαι ειλικρινής συγκινήθηκα πολύ.
Κι όταν το συζήτησα με τον Κύριο μου, μου είπε πως είμαι απίστευτα καλή μαμά γιατί δίνω απλόχερα αγάπη, αποδοχή, κατανόηση κι αυτά είναι τα σημαντικά.

Δεν δέχομαι και ποτέ δεν θα δεχτώ πως η θέση της γυναίκας είναι απαραίτητα στο σπίτι, πως για να είναι καλή μάνα απαραίτητα δεν πρέπει να έχει δική της ζωή, δικές της φιλοδοξίες κ.ο.κ.
Αν κάποια αυτό επιθυμεί, αυτό νιώθει να την ολοκληρώνει, καμία ένσταση.
Για μένα αυτό θα ήταν κάτεργο, ειλικρινά μιλώ, όσο έμενα σπίτι ένιωθα κατάθλιψη, βαρεμάρα και δυστυχία.
Και μια δυστυχισμένη μητέρα μόνο καλή μάνα δεν μπορεί να είναι.

Δεν δέχομαι πως η θέση της γυναίκας είναι η παραδοσιακή.
Δεν είμαι φεμινίστρια, με την έννοια που πλέον έχει λάβει ο όρος, αλλά πιστεύω στην ισοτιμία, στις ίσες δυνατότητες εκπαίδευσης, ανάπτυξης σε όποιο τομέα η ίδια επιθυμεί και το δικαίωμα της για αυτοδιάθεση.
Πιστεύω στο δικαίωμα της να μεγαλώνει με τέτοιο τρόπο που να έχει δικαίωμα επιλογής βάσει του ποια είναι πραγματικά κι όχι ποια θεωρεί ο κάθε άλλος για εκείνη, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος είναι ο πατέρας ή η μητέρα ή η κοινωνία στην οποία έτυχε να γεννηθεί.

Καλή μάνα είναι εκείνη που θέτει τα παιδιά της και το καλό τους πάνω απ΄ όλα, εκείνη που τα αγαπά και το εκφράζει, εκείνη που δεν τα διαμορφώνει βάσει των δικών τις αντιλήψεων και πεποιθήσεων, αλλά σαν κηπουρός τα ποτίζει και τα κλαδεύει βάσει των εντελώς ξεχωριστών τους αναγκών και τα βοηθά να έχουν μια υγιή σχέση με τον εαυτό τους και τους άλλους με όλα όσα αυτό προϋποθέτει.
Και βέβαια η μάνα που είναι ευτυχισμένη.
Μπορεί να μένει σπίτι, μπορεί να εργάζεται, μπορεί να κάνει ότι θέλει κι ότι την ολοκληρώνει.

Δεν είναι όλες οι γυναίκες υποτακτικές.
Και δεν είναι για όλες τις γυναίκες μοναδικός σκοπός στη ζωή να τεκνοποιήσουν. Όπως δεν είναι για όλους τους άντρες.
Και δεν είναι αρκετό για όλες τις γυναίκες να γεννοβολούν και να μεγαλώνουν παιδιά και όταν αυτά πάρουν το δρόμο τους να μείνουν με μια άδεια φωλιά και χωρίς κανένα πλέον σκοπό, μέχρι να ρθουν τα εγγόνια.

Με κάθε ειλικρίνεια θα πω, πως αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στη μάνα μου με όλα της τα στραβά, αλλά με τη μόρφωση και τη φιλοδοξία και τις ικανότητες που ποτέ καμία δεν μπορεί να αναπτύξει μένοντας κλεισμένη σε 4 τοίχους κτυπώντας μαρέγκα και μια μάνα που θα μου πρόσφερε τα κεφτεδάκια έτοιμα στις εκδρομές, θα διάλεγα τη μάνα μου.

Την έχω συγχωρέσει για τις αδυναμίες και τις ελλείψεις της, τώρα πια που η ίδια κατανοώ πως ο καθένας κάνει ότι μπορεί.
Κάποιες έχουν εντονότερα το μητρικό ένστικτο κάποιες λιγότερο και κάποιες καθόλου.
Αλλά μου χάρισε το πολιτιμότερο δώρο απ όλα.
Εκείνο της ζωής.
Το τι θα κάνω μ αυτό, δεν είναι δική της δουλειά πλέον, αλλά δική μου.
Κι ας μου πήρε και μου παίρνει χρόνο να διορθώσω τα στραβά και τα λάθη της.
Λέω απλά ευχαριστώ για όσα έδωσε ή δοκίμασε να δώσει και αναλαμβάνω εγώ πλέον να με ξαναγεννήσω και να με φροντίσω.

Όσο για την απόλυτη ανυπαρξία εγωισμού, στην οποία προσωπικά δεν πιστεύω, θεωρώντας πως είναι απαραίτητη μια ποσότητα αγάπης προς τον εαυτό για να μπορείς να μην θυματοποιείσαι και να θέτεις προσωπικά όρια -όχι ακόμα και με τα παιδιά αλλά ειδικά με τα παιδιά- θα άξιζε να το συζητήσουμε ίσως σε ένα δικό του ξεχωριστό νήμα.

 

Απάντηση: Re: η μανα

Σιγά μην αντέξεις.........Τελείωνε μας έσκασες. Μπορεί να μου πει κάποιος, γιατί εγώ αγαπώ περισσότερο την πεθερούλα μου? Σε αυτό το νήμα συμβαίνουν όλα τα παράδοξα. Για πρώτη φορά καταλαβαίνω και νιώθω την Lara, η οποία είναι τελικά ένα πλάσμα συναισθηματικό και ανθρώπινο. Τώρα που μιλά για την ζωή της, είναι εντελώς αλλιώτικος ο λόγος της.

Στο δημοτικό, μου έδειξε που είναι το σχολείο και πήγα μόνος. Τα άλλα παιδάκια είχαν μια στήριξη, ένα ενδιαφέρον, εγώ όχι. Ναι έμαθα να αυτοσυντηρούμαι, να είμαι ανεξάρτητος, να τα βγάζω πέρα, αλλά ζήλευα το ενδιαφέρον των άλλων μανάδων, την στοργή και την αδυναμία που έδειχναν στα παιδιά τους. Σίγουρα νοιαζόταν και με αγαπούσε...αλλά δεν το έδειχνε αρκετά, δεν μου έφτανε η αγάπη της.
Άντε γιατί όσο το σκέφτομαι, θα έπρεπε να γίνω περισσότερο σαδιστής με τις γυναίκες. 

 

Απάντηση: η μανα

Lara...Με έκανες να κλάψω!
Η μητέρα μου είναι γλυκιά,ευγενική,κούκλα,πετυχημένη,δυναμική,τέλεια σε ολα.
Πάντα με στήριζε και εμένα και την μικρή μου αδερφή...Όμως παρα είναι δυναμική και πιστευέι στην ισότητα!!
Θυμάται οτι στα 5 μου της είπα:εγω θα γίνω σαν εσένα αλλά πιο υπάκουη στον άντρα μου!
Όταν της ανακοίνωσα τις απόψεις μου,δε ξαφνιάστηκε και τις δέχτηκε.Μιλάμε πάντα με τις ώρες...Παραξενεύεται μερικές φορές όταν με ακουεί να μιλάω στον πληθυντικό στον Κ μου αλλά το σέβεται.Όσον αφορά την σχέση μου με τον μπαμπά μου είναι άψογη.
Είμαι βέβαιη οτι δεν έγινα σ λόγω εκείνης.Ούτε είδα κάτι,ούτε έγινα για να αποφύγω τα λάθη της όπως η σκλάβα του Κύριου Whip_Holder.
Απλά τα περισσότερα στοιχεία του χαρακτήρα μου-τα καλά για τους άλλους- τα πήρα απο εκείνη.Μαμά σε ευχαριστώ.
 



Lara μπράβο σου για το τόσο ενδιαφέρον νήμα.

 

Απάντηση: η μανα

Ποτέ στην μαμά μου δεν της είπα ότι την αγαπάω! Ήμουν πολύ εγωίστρια για να το κάνω."Σιγά μην εκφράσω εγώ τι νιώθω!" Μερικές φορές δεν παρατηρούσα καν ότι άλλαξε τα μαλλιά της ή ότι πήρε κάτι καινούργιο για να νιώθει όμορφη, όχι απαραίτητα εξωτερικά αλλά εσωτερικά! Συνεχώς τσακωνόμασταν, είναι που είμαι και λίγο νευρικό! όλη την ώρα έβρισκα κάτι να την στεναχωρώ και να την κάνω να κλαίει. Την έχω δει πολλές φορές να κλαίει, επειδή της είχα μιλήσει άσχημα. Είναι και που είναι ψυχούλα το κορίτσι μου και ξεσπάει αμέσως σε κλάματα!
Έρχεται όμως η στιγμή που οι άνθρωποι φεύγουν, χωρίζουν,μπορεί για λίγο μπορεί και για πάντα! Έτσι ήρθε και η δικιά μας! Χωρίσαμε! Μακάρι να είναι ή να ήταν για λίγο, ποιος ξέρει!?!?!? Μακάρι να μπορούσα, τώρα στα 21 μου, να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να της έλεγα ότι την αγαπάω, ότι μου λείπει και ότι δεν μπορώ χωρίς αυτή! Δεν της οφείλω "ευχαριστώ", της οφείλω όμως ένα τεράστιο "συγγνώμη" και αμέτρητες αγκαλιές! Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω μια μέρα!

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: η μανα

Καλά σου λέει xplod ο από πάνω.

 

Τα είπε όλα ο Φρόυντ και ο Δεληβοριάς. ​