η παραδοσιακή γυναίκα

Στην Ελλάδα το πρώτο φεμινιστικό κίνημα ήταν γύρω το 1890 (μάλιστα από Γαλλίδα). Οι γυναίκες ψήφισαν περί το 1930, για πρώτη φορά και αργότερα μπόρεσαν να θέσουν υποψηφιότητα. Ακόμα πιο δύσκολο ήταν να μπουν στο Πανεπιστήμιο ή στο Πολυτεχνείο, μέχρι το 1950 μια γυναίκα που ήθελε να μάθει περισσότερα (τριτοβάθμια εκπαίδευση) ήταν, για τους πολλούς, ανεπίτρεπτο και μεμπτο. Σήμερα θεωρείται αδιανόητο μια γυναίκα να ηγηθεί ενός κόμματος, μόνο η Μπακογιάννη και η Γεννηματά έχουν πάρει μεγάλες ηγετικές θέσεις και, πιστευώ, λόγω ονόματος.

 

Απάντηση: Re: η παραδοσιακή γυναίκα

Μαλλον την Παπαρηγα δεν την συγκαταλεγεις στις γυναικες ε;  
Τη Δαμανακη στο συνασπισμο παλιοτερα; ουτε και αυτη;  

Δε ξερω τι ακριβως ηθελες να πεις αλλα παρατηρω ποσο επιλεκτικη γινεται η μνημη μερικες φορες

 

Δεν θα έπαιζα ποτέ κανέναν ρόλο πέρα από τον δικό μου. Είμαι γυναίκα πάνω από όλα. Όχι αυτό το ξόανο που δημιούργησε η σημερινή κοινωνία, το υπερβολικά φτιασιδωμένο ντυμένο στην τρίχα ον που μπαίνει μέσα στο μπαράκι σβαρνίζοντας τις κουτσουλιές στο πέρασμά του, μαζί με 2 φιλενάδες που μόλις βγήκαν από το κομμωτήριο όπου ξόδεψαν τουλάχιστον 100 Ευρώ σε μια μαλακία χτένισμα που δεν τους πάει και κοιτάζουν όλους τους άντρες με περιφρόνηση, έτοιμες να αμολήσουν από τα άλικα χειλάκια τους, "Τί κοιτάς μωρέ μαλάκα, πειναλέε, ψωραλέε, με τί προσόντα μου την πέφτεις;"

Φρίκη παιδιά. Τους ευνούχισαν όλους. Λίγοι καλοί που είχαν μείνει κάνουν τον πεθαμένο ανάμεσα στα πτώματα μη τους πάρουμε χαμπάρι κι ορμήξουμε με τις ψαλίδες για τα τριαντάφυλλα.

Αυτή είναι η άποψη μου για τη σημερινή κατάσταση.

Όσο για τις προσωπικές επιθυμίες, προσωπικά δεν χρειάστηκα και μεγάλη εκπαίδευση γιατί έμαθα να τις βάζω στην άκρη όταν έγινα μητέρα κι έκανα 5 χρόνια να κοιμηθώ κανονικά σαν άνθρωπος. (Ελάτε να δείτε τι ωραία είναι να ξυπνάς στις 3 τα ξημερώματα με τον μικρό να ξερνάει κουβάδες εμετού που αψηφούν τον νόμο της βαρύτητας και στοχεύουν το ταβάνι και η γειτόνισσα να καλεί την αστυνομία επειδή στο διαμέρισμα της κολάσεως κάνουν θόρυβο – ναι, μου έτυχε κι αυτό). Φυσικά τώρα βάζω στην άκρη τις επιθυμίες μου όποτε το επιθυμώ. Για να βοηθήσω έναν φίλο, για να κάνω το χατίρι σε κάποιον που αγαπώ, ακόμη και για τον γάτο που θέλει χάδια τις πιο απίθανες στιγμές (στη μέση της νύχτας έρχεται και ρουθουνίζει στο αυτί μου, τί να κάνω, να τον πνίξω; ) Όσον αφορά τον ερωτικό μου σύντροφο, ναι, το κάνω, με θυμώνει καμιά φορά, αλλά με καυλώνει κιόλας το γεγονός ότι δεν δέχεται όχι ως απάντηση από μένα. Στομώνει το ψαλίδι, καταλάβατε; Και αναδύεται τότε ο ρόλος ο πραγματικός, αυτός που μου ταιριάζει, που δεν αγοράζεται με 100 Ευρώ στο κομμωτήριο και μου πάει κιόλας κάργα: ο ρόλος της γυναίκας. Και κάνω υπομονή. Και δρέπω την ικανοποίηση και την απόλαυση από αυτό το πολύ απλό πράγμα. So simple.

Η παραδοσιακή γυναίκα δεν έχει σχέση με την γυναίκα του BDSM. Νομίζω αναφέρθηκε ήδη αυτό. Εκείνη δεν αντλούσε σεξουαλική απόλαυση από αυτό, ήταν κάτι που προσδοκούσε η κοινωνία από αυτήν και το έκανε. Δεν την καύλωνε. Η ζωή της δεν περιστρεφόταν γύρω από το σεξ αλλά γύρω από το καθήκον. Και δεν ήταν το απόλυτο σεξουαλικό αντικείμενο (κάτω από τα σεντόνια στα βουβά είναι λίγο δύσκολο). Αλλά βλέπω πού μπορεί η εικόνα να μεταφερθεί ως βίτσιο στο BDSM. Προτιμώ να τρώμε στο εστιατόριο (και όχι στα Goody's σκληρέ μου Κύριε) αλλά άμα θέλει παστίτσιο, φτιάχνω υπέροχο.

Στο BDSM, το υπηρετούν μέλος της σχέσης (που μπορεί να είναι και άντρας) επιλέγει αυτό που θεωρεί ότι το εκφράζει και το κάνει να αισθάνεται πιο όμορφα με τον εαυτό του. Και η σεξουαλική απόλαυση βρίσκεται στο επίκεντρο της σχέσης. Δεν είναι ούτε το παστίτσιο ούτε τα καφεδάκια σερβιρισμένα στο δίσκο που δίνουν τον τόνο της σχέσης αλλά το γεγονός ότι αυτή που σου τα σερβίρει έχει και μια μεταλλική σφήνα μπηγμένη στο κωλαράκι (γυμνό κάτω από την λευκή ποδίτσα). Εδώ το διαβολάκι – σειρήνα με προτρέπει να πω: κι εσύ, αν της έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη ότι δεν σου έβαλε και λίγο κώνειο μέσα, το πίνεις χωρίς πολλά πολλά. Αλλιώς, ελέγχεις (δίνεις λίγο στο γάτο πρώτα, αν δεν ψοφήσει το πίνεις). Μια χαρά BDSM μου φαίνεται. 

Μία άλλη ερώτηση που προκύπτει είναι ποιο ρόλο παίζει ο Κυρίαρχος; Πώς έρχεται σε επαφή ο άντρας του σήμερα με τον Άντρα μέσα του; Παίζει τον ρόλο του Ηρακλή που ενδεδυμένος το τομάρι του λιονταριού προσπαθεί να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα;

 

Εγω βλεπω μια εικονα "κουνημενη" "φλου" χωρις ο φωτογραφος να χει εστιασει.

Βλεπω γυναικες επιθετικες προς τα εξω , σαν να θελουν να παρουν και να φορεσουν αυτες το φαλλο , ενω μεσα τους θα λιωσουν στον πρωτο που θα τις κολλησει στον τοιχο και θα τις παρει ετσι.

Βλεπω αντρες αμηχανους που η θα γαμουν και θα δερνουν (στο φαινεσθαι) , η θα ναι με την πλατη στον τοιχο. Μη μπορωντας να βρουν μια ισορροπια.. Να μην μπορουν να παρουν μια αποφαση γιατι "εχει κοστος" και το κοστος "τιμημα".

Βλεπω τσιγγουνια στα αισθηματα απο το φοβο της απορριψης, ενα μαζεμα εσωτερικο και ενα μοιρασμα επιφανειακο, σε χιλιαδες πραγματα, ακριβως για να μην υπαρξει συγκεντρωση και δοσιμο σ ενα. στο ενα που θελουν και φοβουνται.

Θα ισορροπισει η εικονα.. δεν μπορει θα ισορροπισει γιατι αυτη η φαινομενικη ευδαιμονια που κρυβει απο κατω της απιστευτη μοναξια , κι αυτοκαταστροφη..δε μπορει - καποια στιγμη θα δει ποσο μιζερη ειναι και θα βρει τις λυσεις που τις αξιζουν για να παει παρακατω..

 

Πόσο σωστά τα λες...

Μακάρι... Δεν είμαι τόσο αισιόδοξη.



​

 

θα συνφωνισω με την female!δεν ειναι καθολου αισιοδοξα τα πραγματα!γιατι υπαρχουν τοσα μεσα που μας αποπροσανατολιζουν και δεν νιωθουμε τις ελειψεις και τις αναγκες μας παρα μονο οταν ειναι αργα!ζουμε σε μια εικονικη πραγματικοτητα!και το πιο ασχημο ειναι πως αυτη η ευκολια ανευρεσης γκομενου η γκομενας μας κανει να νιωθουμε χορτατοι!χωρις να αναροτωμαστε γιατι οι σχεσεις μας κρατανε τοσο λιγο!αποτελεσμα στο τελος γινομαστε σαν τους ναρκομανεις που βολευοντε με μεθαδονη και νομιζουν πως κανουν κατι!(βεβαια υπαρχουν και εξερεσεις και αυτους πραγματικα τους χαιρομαι γιατι βρηκανε το νοιμα της ζωης να ειναι δηλαδη ευτιχισμενοι)

 

Πάντως έτσι ωραία που τα λέμε εδώ, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι περισσότεροι και περισσότερες από εμάς δεν είμαστε 18 ετών, έτσι; Ανήκουμε σε μια άλλη γενιά και όταν μιλάμε για τα κακώς κείμενα σίγουρα δεν μιλάμε για τους εφήβους. Μιλάμε για μας τους ίδιους, για την γενιά μας, άντε και για τους τριαντάχρονους, αυτούς που είναι υποτίθεται η σημερινή κοινωνία, οι εργαζόμενοι, φορολογούμενοι, μπαρόβιοι και μπουζουκόβιοι τριαντάρηδες και σαραντάρηδες. BDSM φόρουμ είναι, λίγοι είναι οι μικρούληδες, έτσι;

Ας μιλήσουμε για τους εφήβους λοιπόν. Δεν βλέπω πού βλέπετε την τσιγκουνιά των συναισθημάτων, την αυτοκαταστροφή και την μοναξιά. Παλαβώσατε; Για δείτε λίγο γύρω σας. Το σπίτι μου είναι συνέχεια γεμάτο νεαρούς και νεαρές, γεμάτους όνειρα, μουσική, αγάπη, φιλία, σχέσεις αληθινές, καμία σχέση με το χρήμα, τα ρούχα τους είναι θεότρελα, άσε τα μαλλιά τους, η μικρή μου κόρη τα έχει με ένα Τούρκο γυψοσανιδά, η άλλη με ένα σπυριάρικο άφραγκο μωρό και ο γιος μου με ρωτάει, βρε μαμά, αφού σου αρέσει να λες μάλιστα, γιατί λες ναι; Και γελάει με το αθώο του γέλιο.

Το ότι εμείς τα κάναμε σκατά δεν σημαίνει ότι θα τα κάνουν σκατά και οι επόμενοι. Όπως λέω πάντα, αποδεικνύονται λίγοι όσοι είναι λίγοι και απογοητεύουν αυτοί που δεν αξίζουν. Get up and boogie, παλιό αλλά καλό. Όποιος μπορεί ας κοπιάσει (pun intended). Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν να βολοδέρνουν στην μιζέρια της μικρότητάς τους, της ανισόρροπης αυτοκαταστροφής, του φόβου της απόρριψης, εμ, άμα είσαι και κακάσχημος ρε γαμώτο, πού πας ξυπόλητος στ' αγκάθια, και εκτός αυτού, όταν χορεύεις δεν έχεις καιρό να ασχολείσαι με την απόρριψη, κουνάς το κωλαράκι σου και φεύγεις, η αγάπη πάει με μπαστούνι, κι εσύ με γκάζια στο τακούνι...

Δίνω την ψήφο μου στους νέους...(και στις παραδοσιακές γυναίκες που δίπλα στους τεντζερέδες και στις συνταγές μαγειρικής κρύβουν και δυο τρία μαστίγια ελαφρώς φθαρμένα από την συχνή χρήση, όσο και ο τσελεμεντές).

 

εγω προσωπικα δεν μιλαω για τους νεους ντορα!αν και θα μπορουσα να πω πως για καθε νεω που μπενει στο σπιτι σου ολο κεφι υπαρχουν 1000 που ξημεροβραδυαζονται στα νετκαφε!και κανεις το λαθος παντα να συγκρινεις τους αλλους με σενα!δυστιχος και το ενωω δεν εισαι ο κανονας αλλα η εξερεση!

 

Α μάλιστα. Δεν είναι κακό να πηγαίνουν στα νετκαφέ. Παλιά πηγαίναμε για φραπεδάκι και τάβλι. Επικοινωνούν κι αυτά τα δόλια, τί να κάνουν; Έχουν καιρό μπροστά τους να έρθουν φάτσα κάρτα με την μοναξιά, την τσιγκουνιά των συναισθημάτων και την απόρριψη.

Δεν αναφερόμουν σε μένα αλλά στα παιδιά μου και στους φίλους τους. Και δεν αποτελώ εξαίρεση από κανέναν κανόνα. Τους ίδιους φόβους και τα ίδια όνειρα έχω όπως όλοι μας. Ακριβώς τα ίδια. Απλά τα αντιμετωπίζω λίγο πιο...φτερωτά...

 

Nομίζω είναι παρακινδυνευμένο.. η μάλλον επιπόλαιο (ποικιλοτρόπως) να κάνουμε συγκρίσεις με εποχές που πολλοί από εμάς (όπως εγώ) δεν ζούσαμε. Πιστεύω είναι άλλο πράμα το Bdsm του τώρα από την γαλούχηση των γυναικών της δεκαετίας 50 στην Ελλάδα. Βέβαια σε χώρες (όπως πι χι) Ιαπωνία η γαλούχηση τύπου Geisha ενυπάρχει στην κουλτούρα τους (λιγότερο στις μέρες μας βέβαια) και το δικό τους bdsm (Γιατί πιστεύω ότι αλλάζει από κάθε χώρα με βάση την υπάρχουσα κουλτούρα και έτσι θα μπορούσε να γίνει και Ελλάδα) ποτίζεται μέσα σε αυτήν.
Στην Ελλάδα επικρατεί η κουλτούρα (που δεν ομολογείται ευθέως αλλά υπενίσεται):

είμαι παντρεμένη / ος κάνω παράλληλη σχέση μέσω νετ για να βρώ τον πρίγκιπα με το άλογο (ή το αντίστροφο) άντε και με καμιά φάπα.
είμαι παντρεμένος φετιχιστής (δεν το ξέρει η γυναίκα μου μην με πει ανώμαλο) αλλά δηλώνω σκλάβος κατά λάθος.
είμαι παντρεμένος ή χωρισμένος Μaster που γαμώ και δέρνω.
Είμαι χωρισμένη με 4 παιδία που δηλώνει Αφέντρα (τώρα θα τα οικονομήσω)

Όλα αυτά βεβαια είναι μια μόδα που πήρε την μορφή επιδημίας (και κανένα ζώον πέραν ολίγων υποψιασμένων δεν το υποπτευόταν) μετά την άνθιση του ιντερνετ ελλάδα τα τελευταία 5-10 χρόνια.

Τώρα σειρά για τα κοσμικά ξεμαλιάσματα σε κανάλια (εκεί θα είναι η χοντρή φάση)

Με τις υγείες μας.

 

Απάντηση: η παραδοσιακή γυναίκα

Ποτε δεν ηταν και ποτε δεν θα γίνει ο κοσμος και οι ανθρωπινες σχέσεις αγγελικα πλασμένες,(δεν είμαστε άγγελοι) πάντα ετσι ήταν κ έτσι θα συνεχισει να είναι.. και παντα οι συμμετέχοντες σ αυτον θα βρίσκουν ή δεν θα βρίσκουν τρόπους επιβίωσης ..
Διαφορετικους ανα εποχή για διαφορετικούς λόγους κ διαφορετικά θέλω ή δύναμαι..

Επιβιώστε!

 

Η παραδοσιακη γυναικα ειναι σύμβολο κονφορμισμού και καταπίεσης, εγκλωβισμενη σε κανόνες καθωσπρεπισμου ώστε να γίνεται αποδεκτη απο την κοινωνία, απο την γνώμη της οποίας ειναι εξαρτώμενη.
Ειναι εν ολιγης σύμβολο ανελευθεριας

Η σύγχρονη υποτακτική η σκλάβα ειναι ακριβώς το αντιθετο. Είναι σύμβολο της απολυτης και μεγαλύτερης ελευθερίας .
Ειναι η συνειδητή απώλεια της ελευθερίας της .
Είναι τοσο ελευθερη που απαρνειται την ελευθερία της για να υποταχθει.
Η υπερβατική ελευθεριακοτητα που θεμελιώνει το bdsm.