η στιγμη

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι έντονες στιγμές που ζήσαμε έχουν ένα κοινό σημείο: Ήμασταν ολόκληροι στο παρόν μας...

Όσο για την ασθένεια, είναι ο τελευταίος και -δυστυχώς- πιο ηχηρός τρόπος να μας πει η ζωή "ζήσε! Τώρα!", αφού δεν ακούσαμε κανένα από τα προειδοποιητικά καμπανάκια ...

 

Η φωτεινή στιγμή
Συλλογιζόταν μια σταγόνα καθώς έπεφτε από τα σύννεφα. «Άραγε πού θα πέσω; Αν πέσω στη θάλασσα, σε τόσα εκατομμύρια σταγόνες, κανείς δε θα καταλάβει ότι ήρθα. Αν πάλι πέσω στην ξηρά, στο χώμα ή την πέτρα, θα χαθώ. Αν είχα την τύχη να πέσω πάνω σ’ ένα φύλλο κόκκινου, κίτρινου, μπλε, άσπρου, μοβ λουλουδιού και να μείνω εκεί σα φωτεινή στιγμή… Αυτό θα ήταν το καλύτερο!» Έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε. Σε λίγο νιώθει να κυλάει από την άκρη των ματιών στην άκρη των χειλιών ενός γέροντα που ασάλευτος κοίταζε τα μοβ, τα άσπρα, τα κόκκινα, τα μπλε λουλούδια του.
Λουδοβίκος των Ανωγείων

υ.γ
"Φως να γεμίζουν οι στιγμές
Να λάμπουν μες στο χρόνο"

 

Η στιγμή περνά και χάνεται, η στιγμή είναι το εδώ και το τώρα, η στιγμή του παρόντος είναι το μόνο που μας ανήκει, όλα τα πριν και τα μετά που μας κρατούν δέσμιους μας βάζουν σε πλάνες και χάνεται η στιγμή. Και μπορεί ποτέ να μην έχεις την ίδια ευκαιρία δεύτερη φορά ....

 

εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως η αναστροφή στην πορεία μου ήταν -από το πάθος και μόνο- αδύνατη, άλλος δρόμος δεν έμενε, απ' το να ζήσω ως το τέλος το ταξίδι. έτσι κι αλλιώς, σχεδόν πάντα επέλεγα την επιτόπια γνώση, αντί των συμβουλατόρων τα "πρέπει και τα μη".
και κάπως έτσι βρέθηκα να περνώ από σταυροδρόμια σχέσεων, εμπειριών και λοιπών στιγμών φιλομαθους αταξίας

 

Η στιγμή είναι η παύση ή η συνέχεια