...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Everything else is a waste of breath​

I want you
You've had your fun you don't get well no more
I want you
Your fingernails go dragging down the wall
Be careful darling you might fall
I want you
I woke up and one of us was crying
I want you
You said "Young man I do believe you're dying"
I want you
If you need a second opinion as you seem to do these days
I want you
You can look in my eyes and you can count the ways
I want you
Did you mean to tell me but seem to forget
I want you
Since when were you so generous and inarticulate
I want you
It's the stupid details that my heart is breaking for
It's the way your shoulders shake and what they're shaking for
I want you
it's knowing that he knows you now after only guessing
It's the thought of him undressing you or you undressing
I want you
He tossed some tatty compliment your way
I want you
And you were fool enough to love it when he said
"I want you"
I want you
The truth can't hurt you it's just like the dark
It scares you witless
But in time you see things clear and stark
I want you
Go on and hurt me then we'll let it drop
I want you
I'm afraid I won't know where to stop
I want you
I'm not ashamed to say I cried for you
I want you
I want to know the things you did that we do too
I want you
I want to hear he pleases you more than I do
I want you
I might as well be useless for all it means to you
I want you
Did you call his name out as he held you down
I want you
Oh no my darling not with that clown
I want you
I want you
You've had your fun you don't get well no more
I want you
No-one who wants you could want you more
I want you
I want you
I want you
Every night when I go off to bed and when I wake up
I want you
I'm going to say it once again 'til I instill it
I know I'm going to feel this way until you kill it​

Αιμάκι καταπληκτικό..... πόνεσεεεεεε​

 

...οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες απ' τις μέρες σας...

- Τώρα, είπε.

- Κλείσε τα μάτια, είπε.

- Μ. φώναξε. Τί είσαι; Τί είσαι;
Ήταν η πρώτη φορά που έλεγε τ' όνομά της.

- Θέλεις να φύγω; συνέχισε αγνώριστος. Θέλεις να σ' αφήσω εδώ, έτσι; Λέγε!

- Όχι! φώναξε αυτή.

- Τότε πες το! Πες το! τη διέταξε ρίχνοντας πάλι όλο του βάρος πάνω της.
Τί είσαι; Τί είσαι; Είσαι η ...;

Έμενε με το στόμα ανοιχτό. Υπάκουη, τον έτρωγε με τα μάτια.

- "Η γυναίκα μου", μουρμούρισε εκείνος. Είσαι η γυναίκα μου.
Πες το! Πες : "Είμαι η γυναίκα σου".

Και την πίεσε ακόμη πιο δυνατά.

- Πρόσεχε, θέλω να κλάψω... θα κλάψω......

Πήρε τα χείλη της κι έκλεισε το στόμα της με το στόμα του και
της έπνιξε τη γλώσσα μέσα στα δάκρυα και
την έλιωσε κάτω απ' το κορμί του κι ένιωθαν ν' απομακρύνονται καλπάζοντας,
όλο και πιο ανάλαφροι, όλο και πιο ανελέητοι, και,
με τις αισθήσεις να επιβραδύνονται απ' το φόβο των αυτιών πίσω από τους τοίχους,
απ' το μείγμα των μυρωδιών τους, του αέρα και του φωτός,
απ' την υπόσχεση της θάλασσας και το παρόν της τρέλας τους,
πλημμύρισαν το δωμάτιο με κάτι σαν αδιάκοπη φλυαρία...
Κι έχασε τις αισθήσεις της...

 

Καταπληκτικό τραγούδι

Τέρμα τα θαύματα,
τα σινεμά κλειστά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ολα τα φώτα σβήνω
και κρύβομαι ξανά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ψέμματα, ψέμματα,
πές μου πως είναι ψέμμα.
Ενα αστείο χαζό,
ένα όνειρο.
Ψέμματα, ψέμματα,
πές μου πως είναι ψέμμα.
Ενα αστείο χαζό,
εγώ χωρίς εσένα.
Εγώ χωρίς εσένα.

Μές τη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Πάλι το τραύμα ξύνω
κι ο πόνος με μεθά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Δεν θέλω να θυμάμαι
δεν θέλω να ξεχνάω.
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...

Την έξοδο κινδύνου
δεν βρίσκω πουθενά,
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...​

 

(Στη θέση του χθεσινοβραδυνού μου ποστ που μεταφέρθηκε εδώ)​

Σ' ένα μινοράκι σ' έβαλα κρυφά
πάλι η μουσική θα κάνει θαύματα
γιατί σε θέλω.

Της ψυχής μου ο ήχος είναι αυτός που ακούς
σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.

Το τραγούδι μου γλυκό λυπητερό
Καρυάτιδα να γίνω δεν μπορώ
για να με θέλεις.

Μια φωτογραφία μου παλιά κρατάς
δεν της μοιάζω πια γι αυτό δε μ'αγαπάς
αχ δε με θέλεις.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.

Χίλιες νύχτες κι άλλες τόσες σ'αγαπώ
με θυμό με τρέλα με παράπονο
πόσο σε θέλω.

Μες στο μινοράκι κλείστηκα και γω
στης μειοψηφίας το μικρόκοσμο
γιατί σε θέλω.

Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου
σε γνωρίζει ο πόνος και έρχεται κοντά σου
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου
κι έτσι κάνεις κουράγιο και τραγούδι άγιο.​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...



Άλκηστις Πρωτοψάλτη-Βρες το κλειδί

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Emma πολύ φοβερό τραγούδι αν και το προτιμώ από την Αλεξίου μόνο 
Αυτό στο αφιερώνω 
[nomedia=""]YouTube- Haris Alexiou - Oles tou kosmou oi Kyriakes (live, 2002)[/nomedia]

 

 ​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Αυτό να το ακούσετε όλοι εσείς που δεν είστε ρατσιστές  
Γιατί εγώ είμαι:boid:

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 ​

 

Γκέμμα

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το Σύμπαν. Ή για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του.

Κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος πεθαίνει το Σύμπαν. Ή για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη Γη, εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.

Έτσι από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο άνθρωπος δεν είναι απλώς στοιχεία υπόβαθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά και πιο μακριά και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του Σύμπαντος.

Είναι το Α και το Ω του Σύμπαντος και του Σύμπαντος θεού. Είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του. Έξω από τον Έρωτα και τον Θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και τον θάνατο.

Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της Φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και τον θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί και ομοιότητες, είναι συμπληρώματα και οι δύο όψεις του ίδιου προσώπου.

Ο έρωτας είναι γνώση.

Πως η Φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατελείωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Και το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του.

Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του Έρωτα έχει νόημα να πεθάνεις το θηλυκό και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεκτος. Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. Κουκουλάρικο. Και η κλωστή μπιρσιμένια.

Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις. Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το θέμα θέλει μεγάλη προσοχή. Γιατί ο ορισμός είναι τορπίλη που την παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Την παίζεις τα χέρια του και δε ξέρει τι είναι. ‘Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονάς εννιά.

Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς να είσαι αναστενάρης;​

 
​

[nomedia=""]YouTube- Babe I'm Gonna Leave You-Led Zeppelin[/nomedia]

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

“Sometimes I wish I could walk around with a HANDLE WITH CARE sign stuck to my forehead. Sometimes I wish that there were a way to let people know that just because I live in a world without rules, and in a life that is lawless, doesn't mean that it doesn't hurt so bad the morning after. Sometimes I think that I was forced to withdraw into depression because it was the only rightful protest I could throw in the face of a world that said it was alright for people to come and go as they please, that there were simply no real obligations left.”  

 

Αφιερωμένο στους απανταχού ανάξιους της εμπιστοσύνης μου.​

Θα σου κάτσω, ρε φίλε, ακόμη κι αν μου απαντήσεις ότι είσαι ερωτευμένος με τη γκόμενα (σκλάβα - για να το πούμε bdsmικά) σου ή ότι όντως έχεις σχέση. Δεν πρόκειται όμως να δεις χαρά, όσο μου λες αυτά που νομίζεις ότι θέλω να ακούσω, υποτιμώντας, παράλληλα, τη νοημοσύνη μου παίζοντάς το cool. Η αλήθεια είναι απείρως μεγαλύτερο αφροδισιακό απ' τις διάφανες (και γελοίες) ιστορίες γι' αγρίους.

Την μεγαλύτερη σπατάλη την κάνεις όταν μου μιλάς
μ' αινίγματα και παραμύθια της συμφοράς
λόγια του ανέμου όλο σερβίρεις και μου πουλάς ιδανικά
μα σαν ξεσπάσει η πρώτη μπόρα κάνεις νερά.

Βαρέθηκα τα χωρατά ώρα γι' αυτά δεν έχω τώρα
εγώ παλεύω στη φωτιά μέσα στην μπόρα
και την αλήθεια θα τη βρω στα χέρια μου και στην καρδιά μου
έλα κι εσύ να ζεσταθείς απ' τη φωτιά μου.

Στη μεγαλύτερη μιζέρια κλείνεις τα μάτια και τ' αυτιά
στη μεγαλύτερή μου ανάγκη κάνεις φτερά
μοιάζεις μ' εκείνους τους πλασιέδες που σεριανούν στις γειτονιές
κι εγκυκλοπαίδειες παζαρεύουν ηλεκτρικές.

Βαρέθηκα τα χωρατά ώρα γι' αυτά δεν έχω τώρα
εγώ παλεύω στη φωτιά μέσα στην μπόρα
και την αλήθεια θα τη βρω στα χέρια μου και στην καρδιά μου
έλα κι εσύ να ζεσταθείς απ' τη φωτιά μου
απ' τη φωτιά μου.​