...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

-- Αναζητώντας Κροκάνθρωπους (Απόσπασμα), Νικόλας Άσιμος, 1981

ΣΕΙΣΜΟΣ - ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ​

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Ερμηνευτές: Νικόλας Άσιμος


Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα.
Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους,
παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες
σ' όλους αυτούς που πολεμήσαν.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, φοβερός κατακλυσμός
μαϊντανός να γίνουν όλα, να χαθεί ο πολιτισμός.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έκανε κι εμένα καραφλό, φοράω κάσκα
εσύ μου πας στο σινεράμα, Κρίσνα Χάρε
κι εγώ, σοφός μ' ένα στομάχι φερμουάρ,
να μένει πάντοτε κλειστό όταν πεινάει,
μα και στη λόξα του να λέει au revoir.

Άμα δε σου πέσει η μούρη πως μωρέ θ' αντιληφθείς
τι σου λέει ένας σαμάνος κι ένας οραματιστής.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έφαγε κι ας ήμουνα βουνό, μου 'καναν μπάνιο
η επανάσταση η όλη του πλανήτη,
ούτε ένα ράφι να μου φτιάξει δεν μπορεί,
απολογήσου μπρος σε μένα τον νεφρίτη,
μη βολοδέρνεις μες στο ψέμα σου μωρή.

Τώρα μαστουριάστε όλοι με τραγούδια του τεκέ
μοναχά τεκέ δεν βρίσκεις που να βρεις και ναργιλέ.
- Όπως και Ατλαντίς.

Αν το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο θεός, εγώ τι φταίω;
Αντίς να φτιάξουνε σε μένα εκκλησίες
να με λατρέψουν σαν συμπέρασμα γυμνό
χωρίς θεόλογα και παπαδοπορδίες
παν και τις φτιάχνουνε στον ίδιο το θεό.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, απ' το πλέγμα δηλαδής
μαϊντανός να γίνουν όλα, να βουλιάξει όλη η γης.
- Όπως η Ατλαντίς.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

" Η Στήβεν αγαπούσε αυτήν τη γωνιά από παιδί, και τώρα είχε έρθει εδώ από ένστικτο, ψάχνοντας παρηγοριά, αλλά αυτή η ομορφιά δεν έκανε τίποτε άλλο από το να αυξάνει τη μελαγχολία της. Γιατί και η ομορφιά μπορεί κάποτε να πληγώνει σαν δίκοπο μαχαίρι. Η Στήβεν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στη γαλήνη της ψυχής που κυριαρχούσε εδώ, γιατί δεν μπορούσε να γαληνέψει η δική της ψυχή.
'Ποτέ δεν θα ξαναγίνω ένα με αυτή τη γαλήνη', σκέφτηκε, 'θα βρίσκομαι πάντα απέξω.' Και ανατρίχιασε κρυφά λες και υπήρχε κάτι προφητικό σε αυτές τις σκέψεις. "

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

All the right friends, in all the right places...?  

---------- Post added at 00:39 ---------- Previous post was at 23:15 ----------

[ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ: Σας μιλάω εγώ, το αρνάκι του Πάσχα!


 

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Bury me softly in this womb
I give this part of me for you
Sand rains down and here I sit
Holding rare flowers
In a tomb...in bloom

Down in a hole and I don't know
If I can be saved
See my heart I decorate it like a grave
You don't understand who they
Thought I was supposed to be
Look at me now a man
Who won't let himself be

Down in a hole, losin' my soul
Down in a hole, losin' control
I'd like to fly
But my wings have been so denied

Down in a hole and they've put all
The stones in their place
I've eaten the sun so my tongue
Has been burned of the taste
I have been guilty
Of kicking myself in the teeth
I will speak no more
Of my feelings beneath

Down in a hole, feelin' so small
Down in a hole, losin' my soul
I'd like to fly
But my wings have been so denied

Bury my softly in this womb
Oh I want to be inside of you
I give this part of me for you
Oh I want to be inside of you
Sand rains down and here I sit
Holding rare flowers (oh I want to be inside of you)
In a tomb...in bloom
Oh I want to be inside​

[nomedia=""]YouTube- Alice In Chains - Down In A Hole - Unplugged[/nomedia]

 

Ζω στον κολπίσκο με τους λίγους επισκέπτες
στο λιμανάκι μου όταν ο άνεμος φυσάει
βρίσκουν απάγκιο σπάνιων κοραλλιών συλλέκτες
ταξιδευτές που η ζωή δεν τους χωράει

Σ' αυτή την έρημη ακτή κοιμάται η Πασιφάη
Μες στα ναυάγια του βυθού, η αγάπη μου η πικρή
που το κλειδί της μοίρας μου στα χέρια της κρατάει
καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στην ψυχή

Κάποια βραδιά την έφερε εδώ το κύμα
νεκροί αστερίες λαμπύριζαν στα μαλλιά της
"Η ομορφιά" κάποιος ψιθύρισε "είναι μνήμα
που αφήνουν δώρα οι ξεχασμένοι της αγάπης"

Αφού στο φως λουζόμουν κάποτε μαζί της
τώρα που της ζωής το σούρουπο πλησιάζει
σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της
θ' αποσυρθώ και θ' αγαπήσω το σκοτάδι.

 ​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

" Μέσα μου χιλιάδες τραγούδια στοιβάζονται καλοκαιρινά. Ανοίγω το στόμα μου και μες στο πάθος μου προσπαθώ να τους βάλω μια σειρά. Τραγουδώ. Άσχημα. Αλλά χάρη στο τραγούδι μου ξεχωρίζω από τις φλούδες των κλάδων και από τ' άλλα άφωνα ηχεία της φύσης. Η απέριττη περιβολή μου - γκρίζα κι ασβεστένια - μου αποκλείει κάθε παραφθορά αισθητισμού κι έτσι αποκομμένος απ' τα φανταχτερά πανηγύρια του χρόνου, τραγουδάω.
Άνοιξη, Πάσχα και βιολέτες δε γνωρίζω.
Τη μόνη ανάσταση που ξέρω είναι όταν μόλις σηκώνεται κάποιο αεράκι και δροσίζει λίγο τη φοβερή κάψα της ζωής μου. Τότε παύω να ουρλιάζω - ή να τραγουδώ όπως νομίζει ο κόσμος - γιατί το θαύμα μιας δροσιάς μέσα μου βαθιά λέει περισσότερα απ' όλα όσα δημιουργώ για να μην πεθάνω από τη ζέστη. "

(Ενάντιος έρωτας, Κέδρος, 1982)

 

[nomedia=""]YouTube- Too Much Love Will Kill You[/nomedia]

I'm just the pieces of the man I used to be
Too many bitter tears are rainin' down on me
I'm far away from home
And I've been facing this alone
For much too long, ohoo
I feel like no-one ever told the truth to me
About growin' up and what a struggle it would be
In my tangled state of mind
I've been lookin' back to find
Where I went wrong

Too much love will kill you
If you can't make up your mind
Torn between the lover
And the love you leave behind
You're headed for disaster
'cos you never read the signs
Too much love will kill you
Every time

I'm just the shadow of the man I used to be
And it seems like there's no way out of this for me
I used to bring you sunshine
Now all I ever do is bring you down, ooohh
How would it be if you were standing in my shoes
Can't you see that it's impossible to choose
Oh there's no making sense of it
Every way I go I'm about to lose
Oho oh!

Yeah, too much love will kill you
Just as sure as none at all
It'll drain the power that's in you
Make you plead and scream and crawl
And the pain will make you crazy
You're the victim of your crime
Too much love will kill you
Every time

Yeah, too much love will kill you
It'll make your life a lie
Yes, too much love will kill you
And you won't understand why
You'd give your life, you'd sell your soul
But here it comes again
Too much love will kill you
In the end...
In the end...​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Είμαι ευτυχισμένος όταν ακούω μουσική και κατοικώ στο παλιό φαρμακείο, με τις πορσελάνες, τα φάρμακα, το λίγο φως. Κάθομαι και ζυγίζω ποσότητες φαρμάκων και λέξεων - εκτελώ πολλές φορές ανύπαρκτες συνταγές - όμως, δουλεύω με συνέπεια και υπομονή υποδειγματική.
Ακίνητος, κοιτάζω πίσω από το θαμπό τζάμι τους περαστικούς. Περιμένω να ανοίξει η πόρτα, να ακουστεί το κουδουνάκι, να σηκώσω με κόπο το ημίπληκτο πόδι μου, να το σύρω μέχρι την είσοδο και να χαμογελάσω στον πελάτη. Όπως ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν μέσα άλλες εποχές - προηγούμενες κι επόμενες - και χάνω για λίγο την ισορροπία μου. Τη βρίσκω αμέσως. Αρχίζω και παιδεύω πάλι τη ζυγαριά και το σώμα μου.
Χρόνια διανυκτερεύω.Έχω να κοιμηθώ χιλιάδες ώρες.
Πίνω όλα τα φάρμακα (ποιήματα) που φτιάχνω και δε λέω να πεθάνω.
Μάλλον, δυναμώνω.
Φοράω το μαύρο παλτό,
το μαύρο κεφάλι.


Έξω χιονίζει, δεν ακούει κανείς.

(Γιάννης Κοντός - Το Φαρμακείο)

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"I live no more to shame, nor me, nor you, I'm sorry"

If you read this line, remember not the hand that wrote it
Remember only the verse, songmaker's cry the one without tears
For I've given this its strength and it has become my only strength.
Comforting home, mother's lap, chance for immortality
Where being wanted became a thrill I never knew
The sweet piano writing down my life ...

Teach me passion for I fear it's gone
Show me love, hold the lorn
So much more I wanted to give to the ones who love me
I'm sorry
Time will tell ,this bitter farewell
I live no more to shame nor me nor you
And you...
I wish I didn't feel for you anymore...

​

 

[nomedia=""]YouTube- Opeth - Closure[/nomedia]


Heal myself-a feather on my heart
Look inside-there never was a start
Peel myself-dispose of severed skin
All subsides-around me and within

There's nothing painful in this
There's no upheaval
Redemption for my pathos
All sins undone

Awaiting word on what's to come
In helpless prayers a hope lives on
As I've come clean I've forgotten what I promised
In the rays of the sun I am longing for the darkness​

.
.
.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ, ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.

Μόνο, καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
-ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ φανατικὸς
ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.

Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι
δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις
καὶ τὴν πείθει
νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ
νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη
πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα
ποὺ ἀφήνεις προσπερνώντας.

Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη
ἀπὸ τὴ στέρησή της.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

Ακόμη και μη έχοντας διαβάσει όλα τα ποιήματα της, καταλαβαίνω πως είναι δικο της  


Μίλα.
Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους,
ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς:
ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει,
σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη.
Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα
στὴν τύχη.
Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη.
Μὴ λὲς «ὁλόκληρη»,
πὲς «ἐλάχιστη»,
ποὺ σ᾿ ἀφήνει νὰ φύγεις.
Ἐλάχιστη
αἴσθηση,
λύπη
ὁλόκληρη
δική μου.
Ὁλόκληρη νύχτα.