...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Ψέματα σου 'παν
πως όλα στη ζωή μπορείς να τα 'χεις
χωρίς ποτέ σου να πληρώσεις.

Λάθος σου το 'μαθαν
πως μόνο τέρψεις κι ηδονές
στον κόσμο θα γευτείς.

Μόνο την απόλαυση
να επιζητάς,
Μόνο την καύλα του έρωτα
να λαχταράς,
Μόνο τη μέθη από κρασί
να κυνηγάς,
Μόνο τη ζάλη από χασίς
ν'αναζητάς,
Πού θα σε βγάλει;

Κι αν ομορφιά
ασύγκριτη και άφθαρτη
χαρίστηκε σε'σένα...

Ψυχή σάπια
σου δόθηκε
γεμάτη από σκουλήκια.

Γι'αυτά τα νιάτα τ'άφθαρτα
την πούλησες στον διάολο.

Στο βούρκο της κατάχρησης
θέλησες να κυλιέσαι.

Τις αρετές σου αρνήθηκες
τις βούλιαξες στη λάσπη.

Την ομορφιά προτίμησες
και πλάνεψες το αθώο.

Μα τώρα θα πληρώσεις...
Καθώς ζυγώνει το τέλος
τι έχεις να πεις;

Άξιζε η αθανασία;

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

At the end of the day, there are some things you just can't help but talk about.
Some things we just don't want to hear, and some things we say because we can't be silent any longer.
Some things are more than what you say, they're what you do.
Some things you say cause there's no other choice.
Some things you keep to yourself.
And not too often,
but every now and then,
some things simply speak for themselves.

 

...λίγο φως από την χαραμάδα.....

All your trouble will be over, so will your pain
you are gonna see those blue skies bursting right through the rain
The higher you climb, the lower you fall
You got too close to heaven, that's all

Now in the morning you can cry all you want to
- we'll spend the whole day weeping
Right now I want you to lay down your weary head
and let me see you sleeping
You've been walking around baby, inflamed and ashamed
feeling like you're one inch tall
You got too close to heaven, that's all

You're way too hard on yourself baby
- you got some pretty basic things wrong
You wouldn't believe me if I told you why I wrote you into this song
You're looking at your heart baby, and you're calling it black
but like Icarus and like Saul
You got too close to heaven, that's all

Now I know this hurt you're feeling - I've felt these same things too
I've got spaces way down deep inside of me that are just the same as you
You wanna wrap your arms around your head, turn out the lights
and roll yourself into a ball
You got too close to heaven, that's all

Are you blinded by the brilliance ?
Are you dazzled by the Light ?
Why is it I see nothing but emptiness in your tired beaten eyes
that once were bright
I know you just can't help but run when you hear that sweet voice call
You got too close to heaven, that's all

I walked a mile for you baby
so won't you smile for me baby ?​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα."

Αργοπεθαίνει-Pablo Neruda

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Εἶδα ὄνειρο ἤμουν μαζί σου πλάϊ στήν θάλασσα
ἡ ἥλιος ἔλιωνε τόν κόσμο
κι ἐσύ γελοῦσες φέγγοντας τίς φλέβες μου
ἅπλωνα τό χέρι ἐτσιδά καί σ’ἄγγιζα
ἠλεκτρισμένη
λάβα και μύρο χυνόμουν ὅλη κι ἔρρεα
πρός ἐσένα.
Μέ κοίταζες κι οἱ θάνατοί μου ὅλοι πέθαιναν
κι ὅλα τά πράγματα πού δέν μέ ξέραν
τραγουδοῦσαν τ’ ὄνομά μου
ριγοῦσα ἀπό τήν ἡδονή τῆς πεταλούδας πού φτερώνει
καί σκίζει τό κουκούλι της βγαίνοντας στῶν ἀνθῶν τό φῶς.

Κι ὅπως τά ὄνειρα δέν ἔχουν λογική
σέ πῆρα σάν μωρό στήν ἀγκαλιά καί σέ κανάκεψα
τόσο γλυκά πού κουλουριάστηκες στά σωθικά μου
κι ἔγινα ἡ εὐτυχισμένη σου μητέρα.
Τώρα πατώ στά νύχια μήν ξυπνήσω
τήν ἀπουσία σου
πουθενά δέν κοιτάζω μήν τυχόν καί φύγει
ὁ μαγεμένος ὕπνος ἀπ’ τά βλέφαρά μου
καί δῶ ἀδειανή, θανατωμένη τήν ζωή μου
καί παραλοΐσω.​

Λένα Παππά

Ἐρωτικό

Από τη συλλογή Σκιατραφῆ καί φωτόφιλα.​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Μετά από μια ζωή μέσα στη διστακτικότητα και την ντροπαλή περηφάνια που λέμε "αξιοπρέπεια", δικαιούμαι πια να είμαι ανενδοίαστα ανόητη - γελοία.
 

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Είμαι από αυτές που ο Θεός σημάδεψε στο κούτελο. Όπως ο Κάιν, είμαι σημαδεμένη και κηλιδωμένη. Αν έρθεις μαζί μου, ο κόσμος θα σε αποστραφεί, θα σε καταδιώξει, θα σε πει βρόμικη. Η αγάπη μας μπορεί να είναι ακλόνητη έως το θάνατο, και πέρα απ' αυτόν -αλλά ο κόσμος θα την αποκαλεί βρόμικη. Μπορεί να μην πειράζουμε κανένα πλάσμα ζωντανό με την αγάπη μας• μπορεί εξαιτίας της ν' αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη κατανόηση, τη μεγαλύτερη ευσπλαχνία, αλλά τίποτα απ' αυτά δεν θα σε σώσει από τη μάστιγα του κόσμου, που θα αποστρέψει το βλέμμα και από τις πιο γενναιόδωρες πράξεις σου, καταλογίζοντάς σου μόνο διαφθορά και αθλιότητα. Θα δεις άντρες και γυναίκες να ατιμάζουν ο ένας τον άλλον, να φορτώνουν στα παιδιά τους το βάρος των αμαρτιών τους. Ανάμεσα σ’ εκείνους που ο κόσμος επιδοκιμάζει , θα βρεις άπιστους, ψεύτες, απατεώνες. Θα ανακαλύψεις πως έχουν γίνει άκαρδοι , λαίμαργοι, εγωιστές, σκληροί και λάγνοι• και τότε θα γυρίσεις και θα μου πεις «εσύ και γω αξίζουμε περισσότερο απ’ αυτούς την εκτίμηση. Γιατί λοιπόν μας καταδιώκει ο κόσμος;». Και θα σου απαντήσω : «Γιατί σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει ανοχή μόνο για τους λεγόμενους φυσιολογικούς». Και όταν θα γυρέψεις σ' εμένα προστασία, θα σου πω: «Δεν μπορώ να σε προστατεύσω, ο κόσμος μού έχει αφαιρέσει το δικαίωμα να προστατεύω• είμαι εντελώς ανήμπορη, το μόνο που μπορώ είναι να σ' αγαπώ».

"Το Πηγάδι της Μοναξιάς" απόσπασμα

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα

"Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.

Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ' αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ' ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει...

Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.

Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα."

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα, ή που δεν βλέπω όπως εσυ. Με φωνάζεις επαναστάτρια. Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου, εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου. Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου, ξέρω πως είναι δύσκολο, να είσαι απλά εσύ. Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύεις τι θα είμαι, γιατί βάζω όλη μου την προσοχή, να είμαι απλά... ΕΓΩ.

"Να Ζείς , Να Αγαπάς και Να Μαθαίνεις" απόσπασμα.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Μετά από έτη θανάτου
Συνειδητοποιείς την απώλεια.
Αν τελικά.
Και αποκόπτεσαι στιγμιαία
Από το παρόν σου
Αγγίζοντας το χέρι του χαμένου.

Απατάσαι και το γνωρίζεις.
Όμως το μυαλό παίζει παιχνίδια
Που όλα τα ανατρέπουν
Και τα δείχνουν αλλιώς.
Όπως θα΄ θελες να μείνουν
Τα πράγματα για πάντα.

Γελιέσαι.

Έτη Θανάτου - Όλγα Ντέλλα

 

... feeling

[ame="http://[/ame]