...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

 

 

 

 ​

So much silence
Stretching above me
Around me too
Has it deafened me?
Has it closed my ears?
Has the silence itself
Brought about this rapture?
Between silence and sound
Between the cry and the cull
If man raises one voice
I'll raise two then
One for loss
One for losing
One for death
And one for birth

He may hang bloodytorn
On this tree of moss
Though my grimace
Will cut my grin
I'll rise triumphant
I'll rise triumphing
You won't catch me
I fly unseen
Through the wind of the worlds
Missiles cut space
Spearing the starlight
Masking the moon
Wide of the march

Give me two reasons to stay here
Lostlight lostlove
Smudge the tracks
And smother the traces
Of the fires of your fear

Near the
Under the
Beside the
Beyond the flowers
Then further still
The children lie
In silent space
The wind shivers through
Their cornburnt hair

Silence immaculate
If they move
From silence to sound
Will the world shudder
Will my heart stop
In a cave
In a maze
The spring slides
Through my sadness
And my winter

The stars have frozen into space
The stars have molten into space

The children wait
Flowers around
Burnish their hair
With brazen gold
And heartred rose
If I move
Then I shall stop
(How have the sightless fallen)
I'll take a knife to your heart
I'll take a knife to your...
I'll take a knife to your...
(London Bridge no longer remains;
Christ's face refracted through
The sky then breaks up into
Different shapes...​

 

ΤΟ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ

Περπατώ σε δρόμους υγρούς.
Γλιστράω στα δάκρυά μου αγγίζοντας
τις ίνες της σκέψης μου.
Δυο κομμάτια ουρανού ξενυχτούν μαζί μου
ρουφώντας στάλες μαύρης θάλασσας.
Πνιγμένη κι εκείνη στον ίδιο της τον πυθμένα.
Βαδίζω σε χαλάσματα φλερτάροντας τη σιωπή μου.
Αναζητώ τη ζωή μου κάτω από πέτρες.
Τρέχω μπροστά απ τον άνεμο
προσπαθώντας να αποφύγω το φιλί του
στο γυμνό μου κορμί.
Με ψάχνω στις ρίζες νεκρών δέντρων.
Σκαλίζω με τα νύχια μου το χώμα .
Ανάσες ζητώ μα πνίγομαι
καθώς αντικρίζω
τα όνειρά μου μαυροφορεμένα
να με κοιτούν μέσα απ το φέρετρο
της λήθης.
Αφουγκράζομαι
τον χτύπο νεκρής καρδιάς.
Με αίμα νύχτα
ποτίζω τις μαρμαρωμένες φλέβες μου.
Οι κραυγές μου αγκίστρια
στο κορμό
ενός ξύλινου κόσμου.
Γαντζωμένη
σε σταγόνες γκρίζες βροχής
καραδοκώ
ανάταση της Λήθης.
Τα άκρα μου
οι ρίζες του Ιούδα,
ο καρπός μου
λωτός στην χώρα των νεκρών.
Είμαι ενα ευάλωτο κορίτσι
καρφωμένο
σα βέλος
στο φέρετρο της Σιωπής τους!
Είμαι
το Ουρλιαχτό τους!


Μ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ - Μ. ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...



το μανικι σου για να σκουπισεις το δακρυ , δωρεαν
χαρτομαντηλα , αξια : 0,60 λεπτα
no name βαμβακιερο μαντηλακι πετου , αξια : 6 ευρω
σατεν μαντηλακι πετου Armani , αξια : 25 ευρω
το μανικι καποιου αλλου για να σκουπιστεις , αξια : ανεκτιμητη

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...


     

 

η Ακοίμητη Σκύλα: κομμάτια από χείλη

 


σού χτυπούσα την πόρτα ώρα αρκετή..
δε μού άνοιγες..
δεν ξέρω πόσος καιρός είχε περάσει
όταν αποφάσισα να φύγω..

ζωγράφισα ένα καθρεφτάκι στην πόρτα
για να κοιτάξω το πρόσωπό μου.
θυμάμαι πως τα χείλη μου είχαν ξεραθεί
και είχαν πάρει το χρώμα
του ακάπνιστου καπνού μου.

προσπάθησα να κλάψω..
έστω να δακρύσω για να τα δροσίσω λιγάκι.
μάταιο.
η κάθε μου προσπάθεια για δάκρυ ήταν τόσο επώδυνη
όσο επώδυνη είναι η προσπάθεια ενός σκυλιού
να ξεράσει τη φόλα με τα κομμένα γυαλιά
που κάποιος φιλεύσπλαχνος τού έριξε.

τα άγγιξα με τα δάχτυλά μου
και τα ξεκόλλησα κομμάτι-κομμάτι.
η υγρασία από το αίμα με δρόσιζε
και ταυτόχρονα με βοηθούσε να κολλήσω
τα κομμάτια από τα χείλη μου πάνω στην πόρτα.

έκανα κάμποση ώρα μέχρι να ολοκληρώσω το σχήμα τους..
επιτέλους τα έβλεπα μετά από τόσο καιρό.
υγρά, κόκκινα και λαχταριστά.
τα χείλη μου.
ένα ψηφιδωτό ξεχωριστής αξίας, πολύ προσωπικής.

το καθρεφτάκι βέβαια το έσβησα.
δεν ήθελα να με κοιτάζω πια.
το θέαμα ενός προσώπου χωρίς χείλη
ήταν μάλλον ανατριχιαστικό και με φόβιζε.

μετά επιτέλους έφυγα.
ήσυχη πια.

αν τύχει και ξαναπεράσω από εδώ να μην ξεχάσω
πως τα χείλη αυτά ήταν δικά μου..

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Ξέρει αυτός....​

Αίμα! Δεν σε απογοήτευσα....​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

ΑΓΑΠΗ

Κι ἤμουν στὸ σκοτάδι. Κι ἤμουν τὸ σκοτάδι.
Καὶ μὲ εἶδε μία ἀχτίδα

Δροσούλα τὸ ἱλαρὸ τὸ πρόσωπό της
κι ἐγὼ ἤμουν τὸ κατάξερο ἀσφοδίλι.
Πῶς μ᾿ ἔσεισε τὸ ξύπνημα μιᾶς νιότης,
πῶς ἐγελάσαν τὰ πικρά μου χείλη!

Σάμπως τὰ μάτια της νὰ μοῦ εἶπαν ὅτι
δὲν εἶμαι πλέον ὁ ναυαγὸς κι ὁ μόνος,
κι ἐλύγισα σὰν ἀπὸ τρυφερότη,
ἐγὼ ποὺ μ᾿ εἶχε πέτρα κάνει ὁ πόνος.

Κώστας Καρυωτάκης


 

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

QX5WOd1vBUU[/media]#]YouTube - Boelskov/Hertz : The Fallen

 

 

 




 ​