ρέω..

Και όταν έχεις βιώσει τη θετική πλευρά της μαμάς σου, όταν "κάνοντας ταμείο" ή απολογισμό έχεις τελικά μόνον θετικά κρατήσει από εκείνη, πάντα με την ίδια σκέψη ξυπνάς και κοιμάσαι.
Και καλώς. Γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ίδιος με τον άλλο.
Και απέναντι στις

όπως τόσο υπέροχα περιγράφει η @rea.. το μόνο που τελικά μπορείς να προσφέρεις για να μην "σκιαστούν" είναι να προστατέψεις εκείνον τον πυρήνα ελευθερίας, αυτόν τον τόσο μοναδικό που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο, είναι να του δώσεις τη δυνατότητα και τη γνώση, να του επιβεβαιώσεις με κάθε τρόπο ότι μπορεί να πετάξει από σένα ό,τι κακό αλλά και ό,τι καλό θεωρείς ότι έχεις και του δίνεις, για να γίνει αυτό που θέλει να γίνει, ανεπηρέαστα, ελεύθερα.
Φόρος τιμής λοιπόν στην Σ., την κάθε Σ. και κάθε μάνα που - για λίγες ή πολλές ή όλες τις στιγμές της ζωής της- καταφέρνει να πει σε κάθε φωτεινό νέο πλάσμα "είσαι ελεύθερο, είσαι εσύ".

 

Συμφωνώ, το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης είναι τεράστιο παγκοσμίως. Τα παιδιά θύματα συχνά γίνονται γονείς θύτες με ίσως κάποιες παραλαγές στο είδος της βίας. Η ευθύνη είναι ίδια για όλους τους γονείς άσχετα από τα βιώματα. Για μένα η ημέρα της μητέρας θα ήταν πιο χρήσιμη αν συνδιαζόταν με την ενημέρωση περί κακοποίησης στα συμβούλια γονέων των σχολείων παρά να βάζουμε αμέτρητα ανήλικα θύματα να γράφουν κάρτες " στην καλύτερη μαμά του κόσμου!"

 

 

Το πιο εγκληματικό ειναι πως οταν εισαι μικρος δεν αντιλαμβανεσαι την οποιαδηποτε μορφή βιας ως κακοποίηση και οταν εισαι μεγαλος κ το αντιληφθεις εχεις γινει ηδη ενδόμυχα ενας κρίκος..

Ομως,ΟΜΩΣ υπαρχει και το:Ειμαι μια καλυτερη εκδοχή απο τις δικες μου γονεϊκές φιγούρες και αυτο που ειμαι ειναι αποτέλεσμα δικης μου δουλειάς!

Τωρα η δικη σου πρόταση περι ενημέρωση κακοποίησης στα συμβούλια γονεων επειδη τυγχάνει να βρισκομαι στην εκπαιδευση εχουν γινει αρκετα βηματα τα τελευταια 5 χρονια κ η θετικη διαπαιδαγώγηση ακολουθείται απο πληθώρα ζευγαριών οποτε ας ελπισουμε σε μια πιο υγιη ψυχικά γενια!

 

Γεύση από παλιό σανδάλι


Επάνω στο τραπέζι μου, στέκεται ένα παλιό σανδάλι.

Και ποιος να το περίμενε, αυτά τα παλιά σανδάλια θα παίζανε μαζί μου .. Αλλιώς!
Έχω την αίσθηση της αλμύρας τους στη γλώσσα μου. Τα γεύτηκα με τόσους τρόπους σε όλο μου το σώμα. Και τι δεν με Έβαλε να κάνω με τα παλιά μου σανδάλια!
Τα πολυφορεμένα μου με πήγαν σε κόσμους μαγικούς χωρίς να κάνουν βήμα.

Μετά μου Είπε :Το ένα θα το βάλεις πάνω στο τραπέζι σου και θα το αφήσεις εκεί όλη μέρα σήμερα.

Επάνω στο τραπέζι μου, στέκεται ένα παλιό σανδάλι!
Δεν είναι το σανδάλι μου
Είναι το Πάτημά Του, επάνω μου και γύρω μου σε ό,τι ζω και βλέπω.
Επάνω στο τραπέζι μου.. και ότι στέρεο έχω υπάρχει ένα τρέμουλο, μια δόνηση, μια αίσθηση αλλιώτικη.. αρχέγονη τη λένε.
Άκουσα τη φωνή μου σαν κοριτσιού να βγαίνει, ώρες μετά και ακόμα δεν συνήλθα. Οι ανάσες μου δεν κόπασαν. Δε θέλω να ησυχάσω!

Επάνω στο τραπέζι μου, στέκεται ένα παλιό σανδάλι!
Βγήκα να πάω για δουλειές.. Νιώθω τα κύτταρά μου! Τα χρώματα ζωντάνεψαν στη δεύτερη ζωή μου.
Στην πρώτη μου να στέκεται ένα παλιό σανδάλι!
Τι έζησα – τι έζησα και πάλι θέλω.. Ω πάλι!
Πονάει όλο το σώμα μου ακόμα με Πατάει!

Και γύρισα στο σπίτι μου, το βρήκα εκεί να στέκει..
επάνω στο τραπέζι μου.. και ό,τι στέρεο έχω!
Να στέκεται να με Πατά και λάσπη να με Κάνει
Η άγρια η αλμυρή η γεύση από σανδάλι.

ρέω..

 

Υπέροχο!

 

Για καιρό "φοβόμουν" να σε διαβάσω. Τώρα δεν κοιμάμαι για να το κάνω.