τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Τίποτα , ικανοποιήθηκα.  Αλλά αν θες μπορείς να μου πάρεις ένα δώρο.
Στην περίπτωση αυτή να θυμάσαι πως για μένα έχει σημασία η αξία και όχι η χειρονομία. Ευχαριστώ.  

 

Η BMW, η Αριστερά και το BDSM.

Όντας κάτοχος όχι BMW αλλά ενός ταπεινού Opel Ascona, μοντέλου του 1988 μάλιστα, νομίζω πως δικαιούμαι να ομιλώ περί αριστεράς, τι λέτε κι εσείς;   Θα επιχειρήσω λοιπόν πρώτα να ανασκευάσω στο μέτρο του δυνατού ορισμένες παρανοήσεις που εκφράστηκαν από εκλεκτούς συνομιλητές πριν ασχοληθώ με το δίλημμα της εισηγήτριας που μου δίνει την αφορμή για ευρύτερο προβληματισμό. Αναγκαστικά η απάντηση θα περιστραφεί γύρω από πολιτικά ζητήματα, θα προσπαθήσω πάντως ν’ αποφύγω κομματικές αναφορές κι αξιολογήσεις ούτε και θα κρίνω την συνέπεια λόγων και πράξεων. Ευελπιστώ να τύχω της επιείκειας των διαχειριστών.

Παρανόηση πρώτη.
Η ταύτιση αριστεράς και κομμουνισμού. Οι κομμουνιστές είναι βέβαια αριστεροί όμως όλοι οι αριστεροί δεν είναι κομμουνιστές. Ιστορικά, ο όρος αριστερά είναι ευρύτερος και συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της πλην των κομμουνιστών, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικούς, ριζοσπαστικούς Φιλελεύθερους (στη Βόρεια Αμερική), οικολόγους, καθώς επίσης και εθνικοαπελευθερωτικά ή κοινωνικά κινήματα όπως το φεμινιστικό, το συνδικαλιστικό ή το κίνημα ειρήνης κι αφοπλισμού.

Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε έναν κοινό παρονομαστή σε τόσο ετερογενείς πολιτικές δυνάμεις, σίγουρα πάντως το ενοποιητικό στοιχείο δεν είναι η πίστη στην κοινοκτημοσύνη των αγαθών, ούτε η απόρριψη του εξουσιαστικού φαινομένου. Αυτά αποτελούν ιδανικά μόνο για τους περισσότερους αναρχικούς κι ορισμένες παραφυάδες του κομμουνισμού, δηλαδή για μια μικρή μειοψηφία, ενώ η πλειονότητα των τάσεων της αριστεράς αποδέχεται τόσο την ατομική ιδιοκτησία πλούτου και μέσων παραγωγής όσο και την αναγκαιότητα της ύπαρξης κρατικής εξουσίας.

Αν πάντως σώνει και καλά πρέπει να βρούμε κάποιες κοινές αντιλήψεις που να διατρέχουν όλο το φάσμα της αριστεράς, θα καταλήγαμε σε δύο αρκετά γενικόλογες διαπιστώσεις: οι αριστεροί τείνουν στη πρόταξη του συλλογικού έναντι του ατομικού και στη κριτική του υπάρχοντος. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι ο καλύτερος δυνατός, άρα πρέπει να βελτιωθεί και για να βελτιωθεί πρέπει ν’ αλλάξει, αυτά λέει η θεωρία. Σε ποια έκταση, με ποια μέσα και προς ποια κατεύθυνση όμως πρέπει να γίνουν οι αλλαγές, είναι ζητήματα στα οποία οι αριστεροί ουδέποτε ομονόησαν και συνήθως αλληλοτρώγονται σαν το σκύλο με τη γάτα.

Παρανόηση δεύτερη.
Εκφράστηκε η άποψη πως κομμουνισμός είναι να είμαστε όλοι πλούσιοι. Υποστηρίχτηκε σκωπτικά κι η αντίθετη γνώμη, πως κομμουνισμός είναι να είμαστε όλοι φτωχοί. Θεωρώ και τις δύο απόψεις λανθασμένες. Ορίζω ως κομμουνισμό την κοινοκτημοσύνη των υπαρκτών πόρων, είτε είναι άφθονοι είτε περιορισμένοι. Αν είμαστε 10 κι έχουμε 10 ψωμιά, θα πάρει ο καθένας από ένα. Αν τα ψωμιά γίνουν 100 θα μας αναλογούν από 10 αλλά αν μείνει μόνο μια φρατζόλα θα την κόψουμε σε δέκα ίσες φέτες. Κομμουνισμό θα έχουμε και στις τρεις περιπτώσεις.

Παρανόηση τρίτη.
Η σύλληψη του κομμουνισμού ως ουτοπίας. Είναι μια παρανόηση για την οποία ο Μαρξ δεν είναι άμοιρος ευθυνών καθώς περιέγραφε τον κομμουνισμό ως μια μελλοντική κοινωνία υπεραφθονίας. Αυτό ίσως κάποτε καταστεί εφικτό, αντί όμως για την Μεσσιανική μελλοντολογία, προσωπικά προτιμώ την ιστορική κι ανθρωπολογική έρευνα. Κομμουνιστικές κοινωνίες ή κοινωνίες μοιράσματος υπήρξαν επί αιώνες κι ορισμένες επιζούν ακόμη, αξίζει λοιπόν να μελετήσουμε τον τρόπο λειτουργίας τους. Δεν διακρίθηκαν ιδιαίτερα στη παραγωγή πλούτου, αντίθετα ήταν μικρές, ολιγαρκείς, αυτόνομες κοινότητες, συχνά μητριαρχικές, που αντιστάθμιζαν την έλλειψη αφθονίας με άλλα πλεονεκτήματα όπως η έντονη συλλογικότητα κι αλληλεγγύη, η απουσία καταναγκασμών, κλπ.

Ένα κρίσιμο συμπέρασμα που εξάγω από αυτές τις διευκρινήσεις είναι πως η κατοχή πλούτου κι ατομικής ιδιοκτησίας είναι μεν κομβικό ζήτημα αλλά μόνο για κομμουνιστές κι αναρχικούς κι ίσως και για κάποιες θρησκευτικές σέχτες, όχι όμως για την αριστερά στο σύνολο της. Χρησιμοποιώ το πόρισμα αυτό ως γέφυρα για να περάσω στο ερώτημα που έθεσε η αγαπητή εισηγήτρια και το οποίο θεωρώ ως εξειδικευμένη έκφραση ενός ευρύτερου προβληματισμού σχετικά με το αν οι αξίες της αριστεράς αντιφάσκουν ή βρίσκονται σε αρμονία με το BDSM ως τρόπο ζωής.

Εφόσον ισχυρίστηκα πως δεν υπάρχουν πολλές κοινές αξίες που να ενοποιούν την αριστερά, λογικό είναι να υποστηρίζω πως σε πρώτο επίπεδο δεν υφίσταται και κανένα ασυμβίβαστο με τον κόσμο του εναλλακτικού ερωτισμού. Εξάλλου, η σεξουαλική απελευθέρωση ήταν ανέκαθεν το λάβαρο των προοδευτικών και των φιλελεύθερων, ενώ η αντίστοιχη σημαία των συντηρητικών προέτασσε ως υπέρτατη αξία την οικογένεια.

Ακόμη κι η κοινοκτημοσύνη, όσο ακραίο κι αν ακούγεται, θα μπορούσε θεωρητικά να βρει μια αντίστοιχη έκφραση στο πεδίο της ερωτικής και σεξουαλικής ζωής μέσα στην ελευθεριακή και πολυγαμική ατμόσφαιρα ενός οργίου.

Όλα λοιπόν είναι μέλι γάλα; Όχι ακριβώς. Νομίζω πως σε ένα δεύτερο επίπεδο, πρόβλημα ασυμβατότητας ανακύπτει ανάμεσα σε μια συγκεκριμένη υποδιαίρεση του BDSM, δηλαδή τις ασύμμετρες σχέσεις κυριαρχίας κι υποταγής και σε κάποια συγκεκριμένα ιδεολογικά ρεύματα της αριστεράς, δηλαδή τον αναρχοκομμουνισμό. Έχω ήδη εξηγήσει το γιατί κατά την γνώμη μου υπάρχει αυτή η αντίφαση. Η ασυμβατότητα των αναρχικών ιδεών με το M/s δεν προκύπτει τόσο από την κατοχή πλούτου όσο από την άσκηση εξουσίας: η δουλοκτησία, έστω κι εθελοντική, μου φαίνεται ασυμβίβαστη με αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις, η δε συναίνεση, που σε κάθε περίπτωση πρέπει να θεωρείται αναγκαίος όρος (sine qua non), εν προκειμένω λειτουργεί παράλληλα ως η νομιμοποιητική συνθήκη που δικαιολογεί και στηρίζει τον εξουσιαστικό δεσμό.

Με απλά λόγια, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν αποδέχεται κανείς την αναγκαιότητα ή έστω την σκοπιμότητα της ύπαρξης εξουσίας στην κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις ή όχι. Άπαξ και την αποδεχτεί, είναι δευτερεύον με ποιο ιδεολόγημα την αιτιολογεί, αν επικαλείται την θεία βούληση, το κοινωνικό συμβόλαιο, το κοινό καλό ή την δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας. Ομοίως, στο M/s, το ουσιώδες είναι ο εξουσιαστικός χαρακτήρας της σχέσης κι όχι οι συγκεκριμένες εκφράσεις αφέντης και σκλάβος που από κεκτημένη ταχύτητα εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε. Ο αναρχικός όμως απορρίπτει όχι μόνο την δεσποτική αλλά την κάθε εξουσία, άρα ακόμη κι αυτή που βασίζεται στην συναίνεση ή την δημοκρατική εκλογή.

Εν κατακλείδι: απ’ όσο γνωρίζω η αγαπητή νηματοθέτρια ούτε αναρχική δηλώνει, ούτε για Φραγκισκανή που έδωσε όρκο πενίας την κόβω, άρα δεν διακρίνω καμιά αντίφαση ανάμεσα στο στάτους της και στην επιθυμία της ν’ αγοράσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Από την άλλη πλευρά, ελεύθερη γυναίκα είναι, τουλάχιστον την περίοδο αυτή, οπότε ας λάβει μόνη της την σχετική απόφαση. Το τίμημα της ελευθερίας…
Εν πάσει περιπτώσει την ευχαριστώ για το ενδιαφέρον θέμα που έθιξε.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Aγαπητέ vautrin

Στη πολύ καλή εν συνόλω τοποθέτηση σου, θα σταθώ στα παραπάνω.

Αυτό που πρεσβεύει, ή τέλος πάντων παρουσιάζει προς τα έξω ο κομμουνισμός, αν σταθούμε στη Μαρξιστική θεώρηση του επιστημονικού σοσιαλισμού ( γιατί άραγε κρατάμε απ' εξω τα άλλα δυο πεδία της, ιστορικό υλισμό και πολιτική οικονομία της κεφαλαιοκρατίας, αφού το καθένα από τα τρία αντικείμενα αποτελούν το σύνολο, και λειτουργούν αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους; ), θα διαπιστώσουμε πως η αταξική κοινωνία στην ωριμότητα της, που ευαγγελίζεται, έχει άρρηκτο δεσμό με την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Εντούτοις η κοινωνική εργασία που επιβάλλεται για την κατάργηση της, πρέπει να συνίσταται σε ένα μεγάλο βαθμό ανάπτυξης της. Δλδ αναφέρεται σε μια ιδιοκτησία που ορίζεται ως κοινωνική, αλλά μόνο σε αναγκαία αγαθά (!) Με αυτή τη θεώρηση δεν υπάρχει θέση αν στο παράδειγμα του ψωμιού, βάζαμε τη Ferrari.

Αρα, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως, σε ότι αφορά τους κουμμουνιστές, ως ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς, δεν μπορούν βάση του ιδεολογήματος τους να είναι πλούσιοι, όπως αντιλαμβανόμαστε στη δύση τον πλούτο. Ο Μαρξ μίλησε κυρίως για κάλυψη των αναγκών, και σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του παρόμοιες ανθρώπινες "ανάγκες" όπως της επιθυμίας για απόκτηση ferrari.

Υ.Γ Φαντάζομαι πως το βαρύναμε πολύ το νήμα με πολιτικές αναλύσεις.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Τεντερ,δεν διαφωνω πουθενα στα παραπανω.
ισως δεν ημουν σαφης.
Να το πω απλα,ξεκαθαρα:
Καποιος που επιθυμει να συναψει μια ασυμμετρη σχεση,θα την φτιαξει συμφωνα με τα δικα ΤΟΥ μετρα, οχι συμφωνα με τα πρωτοκολλα και τους επισημους ορισμους.
Το ζητουμενο ειναι να βρεις εναν αλλον χρισταινο να υποταχτεις,η να κυριαρχησεις,με τροπο τετοιο ωστε κι'οι δυο μεσα απο αυτη τη προκυπτουσα σχεση να ειστε ευχαριστημενοι.
Τωρα, αν , υποτακτικος ων ,θα εχεις η δεν θα εχεις BMW,πισινα η κανενα αραπη να σου κανει αερα,εχει να κανει με σενα και τον αλλον,με την συμβατοτητα των θελω σας,τι εχετε συννενοηθει,τι εχετε μιλησει,τι εχετε συμφωνησει ,δεν εχει να κανει με κανενα οδηγο δεουσας ψυχολογιας και συμπεριφορας του σωστου σκλαβου η του αρχιδατου Αφεντη.

Ρωτησες και κατι αλλο ομως τεντερ...

'Αν λοιπόν γενικευτεί το θέμα, θα παρακαλούσα να μην γενικευτεί ως προς "όλα τα εγκόσμια" γιατί τότε δεν θα είχε νόημα, αλλά να γενικευτεί ως προς το ερώτημα αν είναι για όλους το σκλαβιλικι, το Αφεντιλίκι και το M/s.
Είναι για όλους λοιπόν αυτά, ή απαιτούνται κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες, για να έχει νόημα η διαδρομή;'

Και απο δω ξεκιναει το τζερτζελο...
Βλεπεις, καποιοι,μεταξυ των οποιων και γω,που πιστευουν ο,τι το "σκλαβιλικι" και το "αφεντιλικι" δεν περιχαρακωνονται σε ορισμους ,στατους και πρωτοκολλα.Ειμαι οτι ειμαι κι'ο,τι τραγουδω για σε,και δε μπα να λενε οι αλλοι ο,τι θελουν.
Ο λογος που προσωπικα με εχει κανει να εστερνιστω αυτην την αποψη,ειναι πολυ απλα , οτι η ζωη δεν μπορει να χωρεσει σε θεωρητικα η φαντασιακα κουστουμακια, ειναι πολυ πιο συνθετη , πολυπλοκη και κυριως, απροβλεπτη.(Το τελευταιο ,θα μπορουσε να αφορα και την κουβεντα περι αριστερας...)
Καποιοι αλλοι τωρα,που τους αρεσουν πολυ αυτα τα κουστουμια,πιστευουν πως δεν πρεπει να προσαρμοζονται τα κουστουμια στο μεγεθος του καθενα μας,αλλα ο καθενας μας στο συγκεκριμενο μεγεθος του κουστουμιου.
Εισαι αδυνατος; Να παχυνεις.Εισαι χοντρος; Ν'αδυνατισεις. Εισαι ψηλος; Φερ'το τσεκουρι. Εισαι κοντος; Θα σε τεντωσουμε.
Δια του λογου το αληθες:

"Και ναι, σύμφωνα με αυτό τον ορισμό και εφόσον συνεχίζει να παραμένει μέσα στο γάμο για τους όποιους λόγους,. τότε έτσι πρέπει να λειτουργεί"

"Ο Αφέντης ορίζει το τι θα γίνει, το τι θα κάνει και το πως θα το κάνει. Αν βέβαια μιλάμε για BDSMική σκλάβα και όχι για BDSMFORUMική "σκλάβα".

"Για να έχει κάποιος σκλάβα ή για να είναι κάποια σκλάβα, και αυτό να βιώνεται και όχι να φαντασιώνεται, πρέπει να μιλάμε μόνο για σχέση 24/7 και ο Κ να έχει στην απόλυτη ευθύνη του την υ και να της παρέχει διαμονή, σίτιση, ένδυση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ κλπ κλπ και το κυριότερο η σκλάβα να έχει την ευχέρεια αλλά και τα εχέγγυα να αποχωρήσει ανά πάσα στιγμή, αλλιώς στο πέρασμα του χρόνου η υ θα είναι σκλάβα της Κατάστασης και όχι του Κυρίαρχου. "

"Tη σκλάβα την ορίζει ο αφέντης της. Αυτήν που πραγματικά αισθάνεται σκλάβα.
Και ακόμα και μέσα σε γάμο να βρίσκεται, τα πρέπει της ορίζονται από Εκείνον...
Και ναι, σύμφωνα με αυτό τον ορισμό και εφόσον συνεχίζει να παραμένει μέσα στο γάμο για τους όποιους λόγους, τότε έτσι πρέπει να λειτουργεί"

Αποσπασματα,σταχυολογηθεντα προχειρα,απο τουτο δω το νημα και μονο.

Οποιος δε διανοηθει να αμφισβητησει η να κριτικαρει τας γραφαςειναι ειρων,χλευαστης,ασχετος, αλαζων,μονολιθικος και αλλα πολλα εμπριμε (και φυσικα αναξιος να φοραει τα εν λογω κουστουμια).

Αυτη η δευτερη κατηγορια ,ασφαλως θα ειχε πολλα ν'απαντησει στην ερωτηση σου τεντερ,το εχει κανει ηδη εξ αλλου,εχει θεσει αυστηρες προδιαγραφες και αν θες απο την σκοπια τους,δικαιολογημενες.
Το ουτως νοουμενο σκλαβιλικι και μαστεριλικι δεν ειναι για πολλους,ειναι για λιγους,ελαχιστους.

Οσον αφορα εμενα,αν ο λογος γινεται για το παπλωμα,σας το χαριζω.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

@underherfeet,

Απαντώ με φόβο πως βγαίνω εκτός θέματος μόνο και μόνο επειδή σε εκτιμώ μέσα από την παρουσία σου εδώ μέσα και επειδή πολλά από αυτά έθεσες ήταν από δικά μου ποστ.
Δεν θα μπω στη διαδικασία του τύπου "μαμά δεν ξεκίνησα εγώ πρώτη να κοροιδεύω, αυτή φταίει", θέλω όμως να πω ότι μέσα από τα λεγόμενα μου πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει το ύφος. Γιατί όσα έγραψα είναι "απόλυτα" ενώ οι αντίθετες απόψεις είναι απλά αστειάκια?
Στη ζωή μου λοιπόν ΔΕΝ είμαι σκλάβα σύμφωνα με τα πρωτόκολλα του BDSM, άσχετα αν νιώθω σκλάβα του ανθρώπου με τον οποίο έχω σχέση. Όσον αφορά τα πρωτόκολλα δεν γνωρίζω ΑΝ μπορώ ή αν θέλω η τι θα γίνει στο μέλλον.Αυτή η αναφορά σε μένα γίνεται επειδή αισθάνομαι πως καταθέτοντας την άποψή μου αυτή αυτόματα από κάποιους προσωποποιείται. Δεν είναι έτσι.
Ωστόσο όμως οι απόψεις μου παραμένουν οι ίδιες ακριβώς επειδή σέβομαι ανθρώπους που έχουν επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής και ο χρόνος έχει δείξει πως μπορεί αυτό να συμβεί και επιτυχημένα σε πολλές των περιπτώσεων.
Δεν αμφισβητώ και συμφωνώ μαζί σου πως αυτό είναι για λίγους. Για πολύ λίγους. Αυτό όμως δεν τους κάνει ηλίθιους. Μόνος σου είπες : Καποιος που επιθυμει να συναψει μια ασυμμετρη σχεση,θα την φτιαξει συμφωνα με τα δικα ΤΟΥ μετρα, οχι συμφωνα με τα πρωτοκολλα και τους επισημους ορισμους.
Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να προιδεάσει, να κρίνει και να "αστειεύεται" εις βάρος άλλων που έχουν την σχέση τους, την ζουν την βιώνουν και είναι ευτυχισμένοι με αυτό?
Αν εγώ κάνω δέκα, είκοσι, τριάντα επιλογές στη ζωή μου και πέφτω στα σκατά μου φταίνε οι άλλοι?...σε μένα μπορεί να μην πέτυχε, να ήταν λάθος οι επιλογές ή να ήταν λάθος για μένα...μπορεί να ήμουν αφελής, ανώριμη, ή να προσπάθησα να ακολουθήσω κάτι για το οποίο δεν ήμουν έτοιμη ή δεν έκανα.
Μπορώ μέσα από τις δικές μου εμπειρίες, να έχω άποψη για το πως το βιώνουν οι άλλοι? Δεν νομίζω...

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

vautrin, +1!

Η απλοποίηση για την άρση μια παρανόησης, και το 'χω ζήσει, δεν κουβαλάει μαζί της λιγότερες παρανοήσεις για τους αποδέκτες της, πλην όμως η προσπάθεια εξαίρετη και ηρωική 

Στέκω στο σκοτεινό όσο και κρίσιμο σημείο, επειδή η πολιτική (=σχέση με άλλους) με ενδιαφέρει εδώ μόνο υπό το πρίσμα του BDSM:

Μ΄αυτά που έγραψα στην πρότερη παρέμβαση ήλπιζα να αναπηδήσει από το επέκεινα ο G_E και να δώσει αν μη τί άλλο την καταστατική οπτική - δεν το έκανε. Τον εγκαλώ τώρα ευθέως.

Δείτε: σε αυτόν τον μεταμοντέρνο κόσμο, και σ΄αυτό το φόρουμ ειδικότερα, παλινωδούμε ανάμεσα σε λέξεις-κάγκελα και σε λέξεις-τσίχλες.

Οι πρώτες, μας φυλακίζουν ως Βέδας θέσφατα, οι δεύτερες, μας αφήνουν να τις τεντώνουμε για να μας χωρέσουμε σε πλήρες ασανσέρ και να χαρούμε την ιδρωτίλα του "ανήκειν".

Οχι σπανιότερα απ' όσο θα θέλαμε, οι μεν πρώτες σκουριάζουν, θαρρείς από την υγρασία των επιθυμιών που φυλάκισαν, και σπάνε σαν καλάμια, οι δε δεύτερες σκάνε και επιστρέφουν τον χώρο που καταλάμβαναν όπως περίπου οι τσιχλόφουσκες.

Η στάνταρ χρήση της λέξης "εξουσία" στο BDSM παραπέμπει σε "νομή και κατοχή" κατά την παραδοσιακή έννοια του δουλοπάροικου, εν μέρει πραγματικά, εν μέρει φαντασιακά. Και έρχεται σε μετωπική σύγκρουση -λέτε- αν όχι με όλο το φάσμα που χωρά κάτω από την ταμπέλα "αριστερά", σίγουρα με τον αναρχισμό.

ΟΚ, να το δούμε.

Οι εξωτερικές σχέσεις και δράσεις, σε μια BDSM σχέση, οι οποίες τρανώνουν και επιδεικνύουν την έννοια "εξουσία" (π.χ. το τρίπτυχο "Σκάσε! Γλείψε! Σκύψε!") μπορεί να υπάρχουν, μπορεί και όχι. Εξ αυτού, μπορούμε να τις δούμε ως επιφάνεια.

Δύο τα τινά: ή υπάρχει κάτι άλλο κάτω από αυτήν την επιφάνεια, είτε όχι.

Αν δεν υπάρχει, και η επιφάνεια είναι η ουσία, όλα ΟΚ και μιλάμε για την παραδοσιακή "εξουσία".

Αν όμως υπάρχει, και αυτό το άλλο είναι μια ροή ενέργειας, με βασική κατεύθυνση - μια ροή ενέργειας, όχι τόσο ανεπίγνωστη όσο αναπόδραστη (εδώ ο Dream πετάγεται και λέει: "επίγνωστα αναπόδραστη" - αυτό είναι το δικό του BDSM), τότε μιλάμε για μια άλλου τύπου "εξουσία", μια εξουσία που πηγάζει από την κατάσταση των πραγμάτων.

Μιλάμε, αν μου επιτραπεί η παρέκβαση στη Φυσική, για μια σχέση βολταϊκό τόξο και αξίζει να αναρωτηθούμε ποιός είναι ο θετικός πόλος, και τί παθαίνει...

Ομως, μια τέτοιαν "εξουσία", ένας αναρχικός θα την μαχόταν σχεδόν όσο θα μαχόταν και την βαρύτητα: και για κείνην θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει συνθήκες που δεν θα είχαν καταλήξει σε αυτήν. Απλώς δεν υπήρξαν.

Την τέντωσα πολύ την τσίχλα;

Dream

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

@ sklavina:

εχεις γελάσει ποτέ με ανέκδοτα για ξανθιες; Εγώ εχω γελάσει. Αυτο δέν σημαίνει πως θεωρώ τις ξανθιές ηλίθιες....
Απο την άλλη, αν κάποια ξανθιά προσβάλλεται οταν ακούει ανέκδοτο για ξανθιές ,δεν φταίει το ανέκδοτο,ούτε αυτός που το λέει.Φταίει η ξανθιά.Ειδικά αν δεν μπορεί να καταλάβει οτι αυτό που ειπώθηκε , ήταν ανέκδοτο ...

Απο 'κει κι'ύστερα,αν θές να μιλήσουμε σοβαρά,,
αν και δεν έχω σχετική εμπειρία,αν και δεν έχω σχετική νοοτροπία,
επειδή (θεωρώ οτι) έχω αρκετή λογική και λειτουργούμε υπό καθεστώς ελεύθερης έκφρασης στο φόρουμ (νομίζω) , δικαιούμαι να εκφράσω την άποψη πως μιά σχέση M/s και δη 24/7 όπως την περιγράφει ο Seduction μπορεί να αφορά μιά σχέση πού θα λειτουργεί ως κλειστό σύστημα μόνο .
Αν είναι ανοιχτό ,μοιραία θα πρέπει a priori να γίνουν δεκτές και από τα δύο μέρη καποιες παραδοχές,κάποιοι συμβιβασμοί,που θα αλλοιώσουν ,η θα περιορίσουν αντικειμενικά το ευρος,την έκταση της κυριαρχίας του Κ πανω στη σκλάβα, όσο κι'αν η τελευταία φαντασιώνεται η/και επιθύμει την απόλυτη,τυφλή υποταγή.
Αυτο δεν σημαινει πως δεν μπορούν οι ενδιαφερόμενοι,να θεωρούν εαυτούς σκλάβα και αφέντη,αλλοίμονο,ομως οταν συνοδεύεται αυτή η αντίληψη με "αποφθέγματα" σαν τα δικά σου,,δημιουργουνται οι προϋποθέσεις για "εκρηκτικες" αντιπαραθέσεις .Μπορεί πάλι να προκύψει μια ψύχραιμη και πολιτισμένη αντιπαράθεση απόψεων όπως - θέλω να πιστεύω-,είναι η δική μας .
Καλή θέληση να υπάρχει. Και μια ανεκτικότης στο χιούμορ του άλλου, ,εστω κι'άν δεν το συμμεριζόμεθα απολύτως.  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

και ο Γεωργαλάς, ζηλώσας δόξαν Γκέμπελς, αλλά και άλλα παιδάκια (Ζουρνατζής και κάποιοι σημερα υπερήλικες δικηγόροι)...

---------- Post added at 14:55 ---------- Previous post was at 14:38 ----------

ΟΚ, κλασικό ερώτημα...
Ξεκινά από την εννοια, μορφή και περιεχόμενο...
Για να αντιληφθεί κάποιος τις έννοιες αυτές και την δυναμική τους, απαιτείται μια στοιχειώδη αυτογνωσία. Αν την έχει μπορεί να τις χειριστεί και να διαμορφώσει ανάλογα τον τρόπο ζωής του, τουλάχιστον από πλευράς αισθητικής (τόσο μπορεί, αυτό κάνει) αν και ακουγεται λίγο οξύμωρο, αλλά είπαμε στοιχειώδη...
Αν δεν την έχει, τι στο διάολο να κάνει ο/η τάλας?
Αυτοί που την έχουν λοιπόν, σε όποιο βαθμό, απλά ας προσέχουν τις ...παρέες τους!
Τα περι σκλάβων και αφεντάδων από κει και μετά απλά είναι για να έχουμε να λέμε, (ανθυποπερίπτωση, φυσικά και ισχύουν τα ίδια)...
Σε ενστάσεις του τύπου κι αν έχει χρήμα από κούνια, κι αν εκείνο κι αν το άλλο, δεν χρειάζεται να απαντηθούν, γιατί απλούστατα προέχονται από άτομα με χαμηλότατη αυτογνωσία.

Ρητορικό ερώτημα: Μα θα μπορούσε να είναι αλλιώς..?

 

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Η στάνταρ χρήση της λέξης "εξουσία" στο BDSM παραπέμπει σε "νομή και κατοχή" κατά την παραδοσιακή έννοια του δουλοπάροικου, εν μέρει πραγματικά, εν μέρει φαντασιακά. Και έρχεται σε μετωπική σύγκρουση -λέτε- αν όχι με όλο το φάσμα που χωρά κάτω από την ταμπέλα "αριστερά", σίγουρα με τον αναρχισμό.


Ακριβώς αυτό λέω, χαίρομαι που με αντιλαμβάνεστε. Είναι πολύ ευχάριστο να μην σε παρερμηνεύουν όσοι τυχόν διαφωνούν μαζί σου. Σκοπίμως δε, άφησα έξω από την εξίσωση τους μαρξιστές: είχαν την πανουργία βλέπετε να μεταθέτουν την λύση του προβλήματος της εξουσίας στο απώτατο μέλλον. Ζήσε Μάη…



Οι εξωτερικές σχέσεις και δράσεις, σε μια BDSM σχέση, οι οποίες τρανώνουν και επιδεικνύουν την έννοια "εξουσία" (π.χ. το τρίπτυχο "Σκάσε! Γλείψε! Σκύψε!") μπορεί να υπάρχουν, μπορεί και όχι. Εξ αυτού, μπορούμε να τις δούμε ως επιφάνεια.

Δύο τα τινά: ή υπάρχει κάτι άλλο κάτω από αυτήν την επιφάνεια, είτε όχι.

Αν δεν υπάρχει, και η επιφάνεια είναι η ουσία, όλα ΟΚ και μιλάμε για την παραδοσιακή "εξουσία".


Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω πόσο επιφανειακός άνθρωπος είμαι κι όμως κανείς δεν με πιστεύει. Τι άλλο να κάνω; Να ορκιστώ πίστη στην Αγία Τριάδα που αναφέρατε; Πολύ ευχαρίστως. Ίσως σε τελική ανάλυση, για να μεταχειριστώ παλαιότερα λόγια σας να μου αρέσει απλά το rough sex… και σίγουρα είμαι ευτυχής όταν το έχω. Είναι λοιπόν προφανές πως το δικό μου BDSM διαφέρει απ’ το δικό σας κι αυτό δεν αποτελεί μομφή, ούτε αξιολόγηση, απλή διαπίστωση κάνω.


Αν όμως υπάρχει, και αυτό το άλλο είναι μια ροή ενέργειας, με βασική κατεύθυνση - μια ροή ενέργειας, όχι τόσο ανεπίγνωστη όσο αναπόδραστη (εδώ ο Dream πετάγεται και λέει: "επίγνωστα αναπόδραστη" - αυτό είναι το δικό του BDSM), τότε μιλάμε για μια άλλου τύπου "εξουσία", μια εξουσία που πηγάζει από την κατάσταση των πραγμάτων.

Αν εννόησα καλώς, επικαλείστε το ρηθέν υπό του Χέγκελ «Ελευθερία είναι η γνώση της αναγκαιότητας»; Δύσκολα θα μπορούσα να διαφωνήσω μ’ αυτό. Με βολεύει κιόλας: δεν δηλώνω αναρχικός και αποδέχομαι ως αναγκαίο κακό την ύπαρξη εξουσιαστικών δομών. Εσείς; Αν πάλι παρανόησα τη σκέψη σας, παρακαλώ να το διευκρινίσετε.


Μιλάμε, αν μου επιτραπεί η παρέκβαση στη Φυσική, για μια σχέση βολταϊκό τόξο και αξίζει να αναρωτηθούμε ποιός είναι ο θετικός πόλος, και τί παθαίνει...

Ομως, μια τέτοιαν "εξουσία", ένας αναρχικός θα την μαχόταν σχεδόν όσο θα μαχόταν και την βαρύτητα: και για κείνην θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει συνθήκες που δεν θα είχαν καταλήξει σε αυτήν. Απλώς δεν υπήρξαν.

Δυστυχώς η παιδεία μου υπήρξε μονόπλευρη και η έλλειψη γνώσεων περί των φυσικών επιστημών δεν μου επιτρέπει να εκφέρω γνώμη για το παράδειγμά σας. Ενθυμούμαι όμως τον αφορισμό ενός sui generis αναρχικού, του Νίτσε, που έγραφε:
«Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο νόμος της βαρύτητας»…

 

Υπουργοί με ακίνητα και μεγάλες καταθέσεις - TO BHMA


http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=355586&ct=32&dt=21/09/2010




Διαβάζω σήμερα στο Βήμα το ρεπορτάζ για τις περιουσίες των πολιτικών. Τελικά άλλοι έχουν τ’ όνομα κι άλλοι έχουν τη χάρη. (Και το παραδάκι…)
Πάντως όχι οι ηγέτες της αριστεράς…

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

underherfeet  

Θα σχολίαζα περί χιούμορ αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θέλω να καταθέσω δημόσια άποψη. Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ μαζί σου. Γενικά αν και φαινομενικά φαίνεται να έχουμε αντίθετες απόψεις, η βάση, είναι κοινή πιστεύω. Αυτά τα ολίγα διότι ως γνωστόν βαριέμαι κιόλας να γράφω πολλά  

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

καλή μου,παντα όταν συ(ν)-ζητάς και δέν αρκείσαι σε παράλληλους μονολόγους,βρίσκεις μιά κοινή βάση!