τιμωρώ ή διορθώνω;

Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

να γραψεις , να γραψεις !  

 

Απάντηση: τιμωρώ ή διορθώνω;

Αυτά που σημείωσα, αγαπητή alkioni, είναι αυτά (τουλάχιστον) που θεωρώ υπερβολικά.

"Δοσοληψίες με τρίτα πρόσωπα"; Τί είδους δοσοληψίες, και με ποιά πρόσωπα; Με τους συναδέλφους και το αφεντικό σου στη δουλειά ας πούμε; Με τα αδέλφια σου; Με τους γονείς σου; Με τα παιδιά σου; Σε τέτοιες περιπτώσεις, είσαι σίγουρη πως ο Αφέντης μπορεί και πρέπει να έχει την "τελική λέξη"; Δεν μου φαίνεται και τόσο υπερβολικά απλό...

"Τιμωρία, προς ενίσχυση της εικόνας της ανωτερότητάς του"; Είναι λόγος γιά τιμωρία αυτός; Και μπορεί να νοηθεί ως τιμωρία κάτι τέτοιο; Και επίσης, το "γιά όποιον λόγο κρίνει εκείνος", δεν πιστεύω πως πρέπει να συγχέεται με τιμωρία (αν δεχτούμε πως η τιμωρία μπορεί να έχει σωφρονιστικό χαρακτήρα και δεν είναι απλώς γιά την κάβλα του). Αν θέλει να σου το ρίξει το βρωμόξυλο ναι, θα το φας, αλλά αυτό δεν είναι τιμωρία. Ούτε "οι ανάγκες του γιά ψυχαγωγία" είναι λόγος γιά τιμωρία...

Καλό λοιπόν το συμβολαιάκι, ερεθιστικότατο, ως ουσία όμως, πάσχει...

 

Re: Απάντηση: τιμωρώ ή διορθώνω;

Καλά του ανθρώπου, μια κουβέντα Του ξέφυγε, δεν έπρεπε να το είχε πει αυτό έτσι χύμα, scripta manent στο κάτω κάτω, ενώ τα χαμόγελα παιχνιδίζουν στα χείλη και χάνονται...

Η ουσία της τιμωρίας στη σχέση, όχι ως προς το τοπικά επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της διόρθωσης του σκλάβου, δεν είναι, τελικά, ακριβώς αυτή; Ήξερα το πιο γλυκό σκλαβοκεντρικό "να νιώσει η σκλάβα τη θέση της" γιατί να μη δεχτώ και το όχι τόσο καθωσπρέπει Κυριαρχοκεντρικό "να της δείξω Ποιός είμαι";

Ό,τι και να γράφει το συμβόλαιο "καθ' οιονδήποτε τρόπον και με οιανδήποτε αφορμή, άνευ προτέρας ειδοποιήσεως παρ' Υμιν" κλπ κλπ κλπ αν ο Κύριος τιμωρήσει άδικα ή άσκοπα, σε Αυτόν πάνω θα γυρίσει η κακή κατάσταση που θα δημιουργηθεί, Αυτός θα πρέπει να τη διορθώσει μετά.

@ dora_salonica,

δεν είναι όλοι οι σκλάβοι ξεροκέφαλοι  
Και αν μας λάχει σκλάβος δεν τον βανιλλιάζουμε πηγαίνοντάς τον σινεμά να βλέπει τον Μπραντ Πητ αξύριστο για να του μοιάσει  
Κι εσύ να θες σκλάβο με λίγο τραχύ μαγουλάκι ε; λες δεν καταλάβαμε που το πας, χαστούκι θα λαχταρά ο άνθρωπος, ποιός ξέρει τί θα του δίνεις;  

 

Re: Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

Εγώ θα γράψω, αλλά πάλι θα μου πουν για τα σεντόνια που κατεβάζω λολ



Μιλάμε έχοντας διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές ερμηνείες και διαφορετικές αντιλήψεις.

Οι απόψεις που θα εκφράσω πιο κάτω, αφορούν τη θέση που έχει για μένα η τιμωρία/βελτίωση μέσα σε μια Ms σχέση όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.
Γιατί δεν βλέπω τον λόγο ύπαρξης τιμωρίας σε μια Sm σχέση, όπως δεν βλέπω τον λόγο ύπαρξης εκπαίδευσης.

Μου φαίνεται αδιανόητος ο ίδιος ο τρόπος που τέθηκε το θέμα εξ αρχής.
Λες και η τιμωρία μέσα στα πλαίσια κάθε σχέσης αποκλείει την βελτίωση/σωφρονισμό, ενώ ακριβώς εκεί αποσκοπεί.

Αναφορικά με τη βελτίωση στην οποία αναφέρομαι είχα εκφράσει τι ακριβώς σημαίνει για μένα παλαιότερα:

Τα πιο πάνω θεωρώ πως απαντούν στο τι διορθώνει - βελτιώνει ο Κ.
Στην ουσία, πρόκειται για (αυτό)βελτίωση, γιατί όπως πολύ ορθά αναφέρθηκε πιο πάνω, κανείς δεν αλλάξει κάτι που ο ίδιος δεν επιθυμεί συνειδητά ή όχι τόσο συνειδητά να αλλάξει.
Γιατί αναφέρω το όχι τόσο συνειδητά.
Όταν επιλέγω Ιδιοκτήτη, επιλέγω έχοντας κάποια κριτήρια.
Στη δική μου περίπτωση ανάμεσα σε άλλα (Ψηλός δείκτης ευφυΐας τόσο νοημοσύνης όσο και συναισθηματικής νοημοσύνης, κ.τ.λ.) επέλεξα Κάποιο που να είχε την διορατικότητα να «δει» τις ικανότητες μου, τα προτερήματα και ελαττώματα μου και να μπορεί να λάβει εκείνες τις αποφάσεις, βασικό μέρος των οποίων θα μπορούσα να είχα πάρει και μόνη μου αλλά με μεγάλο για μένα κόστος, αλλά και τις επιπλέον αποφάσεις που αρνιόμουν καν να ορίσω ως χρήσιμες και σημαντικές, στο δρόμο της αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης που επέλεξα να οδεύσω. Με άλλα λόγια, πίστεψα πως Αυτός ο Άνθρωπος είναι Ικανός να με πάει πιο πέρα από όσο θα μπορούσα να πάω από μόνη μου.
Οπότε από τη στιγμή που πείσθηκα γι αυτή του την ικανότητα, λογικά θα έπρεπε να ακολουθώ χωρίς ανυπακοές, χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις κάθε εντολή κι απόφαση.
‘Έλα όμως πως οι λογικές με το υποσυνείδητο δεν τα πάνε πάντα καλά και δημιουργούνται συγκρούσεις!
Τι είδους συγκρούσεις και γιατί ακριβώς ακόμα και σε μια σκλάβα που η ίδια επιθυμεί όσο τίποτα άλλο να υποταχθεί και να είναι υπάκουη, δημιουργούνται αντιδράσεις και αντιστάσεις μπορούμε να δούμε στο: Αντίσταση Αντίδραση

Όταν λοιπόν δημιουργούνται αντιστάσεις εσωτερικές η σκλάβα μπορεί ακόμη και ασυνείδητα να μποϋκοτάρει τις αλλαγές που προσπαθεί να της Επιβάλει όπως νιώθει – ξεχνώντας για λίγο βολικά πως ακριβώς γι αυτές ή επί μέρους γι αυτές και έχει ενταχθεί σε ανάλογη σχέση.
Το άγχος δε, της εξάρτησης ή της αίσθησης πως επέτρεψε σε κάποιο να πλησιάσει περισσότερο από ότι θα ήθελε στις αλήθειες της ψυχής της μπορεί να γίνει τόσο μεγάλο που η μοναδική διέξοδος που μπορεί να διακρίνει μέσα στη σύγχυση της η σκλάβα να είναι η αποδέσμευση της.
Γνωρίζω σκλάβες που σε έντονη φάση αντίστασης ζήτησαν release για να το μετανιώσουν αμέσως μετά, μόλις συνήρθαν και ξεπέρασαν της αντιστάσεις.

Τα πιο πάνω ως απάντηση στα διάφορα που λέχθηκαν πιο πάνω, για τους λόγους που μπορεί να θέλει να βελτιώσει κάτι ο Αφέντης στο «τέλειο» ον που πήρε στα χέρια Του.
Προσωπικά δεν θεωρώ εαυτό τέλειο. Χαίρομαι να βλέπω άτομα με τόσο δυνατή αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση που θεωρούν εαυτόν δώρο Θεού για τον οποιοδήποτε, αλλά εγώ είμαι ατελής κι εγώ προσωπικά με ή χωρίς Αφέντη έχω ως στόχο ζωής την (αυτο) βελτίωση και καλυτέρευση μου ως οντότητα, ως ψυχή, ως σώμα, ως σκλάβα.
Και βέβαια για να καλυτερέψω ως σκλάβα, οφείλω να μάθω τις ιδιομορφίες του κάθε συγκεκριμένου Αφέντη που με κατέχει, ώστε να μπορώ αποτελεσματικότερα και καλύτερα να τον ευχαριστώ.

Τιμωρία λοιπόν, επέρχεται – όχι πάντα με τη μορφή πόνου, κατ’ ακρίβεια τιμωρία με μορφή (φρικτού) πόνου 3 φορές βίωσα, οι περισσότερες τιμωρίες ήταν χωρίς πόνο και δεν αφορά αυτό το ότι είμαι μαζόχα.
Χωρίς επιθυμία να υποτιμήσω ή να προσβάλω κανένα, θεωρώ πως όποιος ή όποια θεωρεί πως είναι ικανή συνθήκη για κάποιον να είναι αλγολάγνος/μαζοχιστής για να αναιρέσει την αποτελεσματικότητα του πόνου ως τιμωρία, δεν έχει κατά τη γνώμη μου νιώσει στο πετσί του τέτοιο φρικτό πόνο που να είναι απόλυτα αδύνατο για το μυαλό και το σώμα του να τον μετουσιώσει σε ηδονή όσο μαζοχιστής και να είναι κι όση ικανότητα κι αν έχει να εκκρίνει ενδορφίνες γρήγορα.

Η θέση της τιμωρίας λοιπόν για μένα, δεν αφορά θεατρική παράσταση, ποτέ δεν την βίωσα ως θεατρική παράσταση όπως δεν βιώνω το Μs ως θεατρικό παιγνίδι Sm.

Όπως έγραψα αλλού, το Sm αφορά καθαρά την ερωτικοποίηση του πόνου, ενώ το Ms την ερωτικοποίηση της εξουσίας/ελέγχου.

Ποτέ δεν θα με κάλυπτε μια αμιγώς Sm σχέση, το Sm για μένα είναι μόνο μέρος, σημαντικό μεν, οχι μοναδικό δε, αλλά αναγνωρίζω πως πολλοί ολοκληρώνονται μέσα από μια Sm σχέση και είναι φυσικό από τη στιγμή που δεν έχουν ούτε επιθυμία ούτε ανάγκη να εξουσιάζουν ή να ελέγχουν σε άλλα επίπεδα, να δυσκολεύονται να κατανοήσουν ή/και να αποδεχθούν το γεγονός πως κάποιοι αντιλαμβάνονται και βιώνουν διαφορετικά το τόσο για τους ίδιους αγαπημένο Sm.

Το πώς αντιλαμβάνομαι την τιμωρία, έγραψαν άλλοι σε διάφορα άλλα νήματα μερικά αποσπάσματα παραθέτω πιο κάτω:

Όλα πάντα τελικά καταλήγουν σ αυτό που είπα στην αρχή.
Ποια είναι η αφετηρία από την οποία κοιτάμε την τιμωρία, πως την ερμηνεύουμε και πως την αντιλαμβανόμαστε.
Το ίδιο ισχύει για το πώς αντιλαμβανόμαστε το Sm, πως το Ms και πόσο ανεχτικοί είμαστε στη διαφορετικότητα των άλλων.

{Γι αυτό αντιδρώ στις κατηγορηματικές μονοσήμαντες απόψεις. Γιατί δηλώνουν αλαζονεία και έλλειψη ανεκτικότητας μέχρι και ανικανότητα αναγνώρισης της πιθανότητας να μην είναι όλοι σαν εμάς, να υπάρχουν άτομα που ερμηνεύουν αλλιώς, να έχουν άλλες ανάγκες, άλλες αντιλήψεις και άλλα γεγονότα να υποστηρίζουν με τη σειρά τους, τις δικές τους θέσεις και επιλογές και να είναι εξίσου αξιόλογα με μας.
Και δεν βλέπω να έχει κανείς κάποιο κέρδος από το να προσπαθεί να ακυρώσει και να αμαυρώσει τις επιλογές των άλλων. Δεν επιβεβαιώνει με κανένα τρόπο κάτι τέτοιο τις δικές μας επιλογές, εκτός κι αν θέλουμε να κατακτήσουμε κάποια θέση ειδήμονα περί Αφεντών και σκλάβων και να τους τσουβαλιάσουμε όλους, τον καθένα στο σακί του και να πούμε, όποιος δεν είναι σαν τον Αφέντη μου δεν είναι Αφέντης κι όποια δεν είναι σκλάβα σαν εμένα δεν είναι σκλάβα.
Προσωπικά ανάμεσα στις αδελφές σκλάβες που έχω την τύχη να γνωρίζω, μόνο μία είναι σε πάρα πολλά και πάλι όχι σε όλα, παρόμοια με μένα. Όλες οι άλλες είναι διαφορετικές εντελώς, αλλιώτικες. Έχουμε κάποια κοινά, αλλά μέχρι εκεί.
Αλίμονο αν έλεγε η μια της άλλης, εσύ επειδή δεν είσαι σαν εμένα δεν είσαι αξιόλογη σκλάβα. Τέτοια αλαζονεία δεν αρμόζει σε κανένα άνθρωπο κατά τη γνώμη μου.}

Όλα όσα γράφω εδώ, δεν τα γράφω ούτε σαν προσπάθεια να πείσω κανένα για την αναγκαιότητα της τιμωρίας, ή για το ότι η δική μου άποψη είναι η μοναδική ορθή και δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι που να οδηγούν στην Ρώμη.
Απλά εκφράζω πως εγώ αντιλαμβάνομαι και ορίζω κάποια πράγματα για όσους ενδιαφέρονται να δουν και τη δικιά μου άποψη.

Τελειώνοντας (επιτέλους!) θα ήθελα να πω πως διαβάζοντας αρκετά ποστ είδα μια ταύτιση της έννοιας της τιμωρίας μέσα σε μια σχέση με την τιμωρία που επιβάλλουμε στα παιδιά, που βασίζεται στο τι εμείς θεωρούμε σωστό, ενώ αναφερόμαστε σε ενήλικα άτομα που έχουν κάνει κάποιες επιλογές και για κάποιους, ανάμεσα σε αυτές είναι να χρησιμοποιεί Ο Αφέντης εκείνα τα μέσα που θεωρεί πως σε κάθε δεδομένη στιγμή είναι τα πλέον αποτελεσματικά για να ξεπεράσει η σκλάβα τις αντιστάσεις της και να οδηγηθεί εκεί που η ίδια επέλεξε.

Υ.Γ. Τα τονισμένα στα ποστ άλλων που παρέθεσα είναι δικά μου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα είπε η λάρα πιο πάνω.
Αν μπορούσα και αν μου επέτρεπες όχι 1 αλλά 10000000000 βαθμούς θα σου έβαζα.

 

Η θεωρηση του vautrin επι του θεματος με βρισκει απολυτα συμφωνο.
Βεβαιως υπαρχουν θεματα που ο καθενας τα ερμηνευει με την δικια του προσωπικη οπτικη γωνια.
Ποιος θετει τον Νομο ,ας πουμε, στη σχεση.Τον θετει ο Κ αφ'εαυτου; ασπαζεται τα πρωτοκολλα ; συνεισφερει και ο υ στην διαμορφωση του;(ειδικα αν δεν θεωρει τον εαυτο του απλως χρηστικη σακκουλα και θελει να εχει λογο στο περιεχομενο που υποδεχεται).
Καθε σχεση μπορει να εχει τον δικο της Νομο ,διαμορφωμενο αλλοτε αλλιως ,υποκειμενο σε τροποποιησεις η βελτιωσεις και ολο αυτο το πλεγμα παραγοντων να διαμορφωνει την αυτονομια της σχεσης .

Ττο ερωτημα που ισως θα επρεπε να προηγηθει βεβαια ,ειναι αν χρειαζεται ο Νομος στη σχεση, ερωτημα στο οποιο τοποθετουμαι εξ αρχης καταφατικα, διοτι μια αναρχη σχεση ειναι εν τελει μη σχεση ,θεσπιση απο την αλλη "νομου" δεν την κανει και συμβατικη ,οπως το θετει η αγαπητη tender lilly στο νημα για τα πρωτοκολλα, εφ'οσον ο νομος,ως προιον θεσμισης συγκεκριμενων αναγκων σε συγκεκριμενη χρονικη στιγμη,γεννα μεσα του την διαρκη αναγκη υπερβασης ,οχι ομως προς μια αναρχη κατασταση οπου ο καθενας αυτοσχεδιαζει οντας ο εαυτος του ,αλλα προς μια κατευθυνση επαναπροσδιορισμου.

Το νημα βεβαιως δεν αναφερεται σε αυτο ,τα ειπαμε στα πρωτοκολλα και δεν θα επεκταθω αλλο επ'αυτου.

Τιμωρια λοιπον ,ως συνεπεια της παραβιασης του Νομου ,ως εκφραση κυριαρχιας αν θελετε,υπο την εννοια οτι ο ασκων την εποπτεια της τηρησης του Νομου ειναι ο Κ, οχι ομως διορθωση.
Τιμωρια υπο τις προυποθεσεις που ο vautrin εθεσε στην τοποθετηση του και οχι διορθωση ,γιατι η τελευταια απαιτει υποδειξη και διαλογο μαλλον παρα σωφρονιστικη αγωγη,τουλαχιστον αν θελουμε η διορθωση να ειναι ενσυνειδητη και οχι μηχανιστικη,Παυλωφικη.
Τιμωρια και διορθωση τελικα ειναι διαδικασιες παραλληλες,οχι ταυτιζομενες ,κατα την γνωμη μου.

Οταν μιλαμε για διορθωση δε ,τουλαχιστον εγω ,δεν εννοουμε διορθωση του ατομου,του χαρακτηρα,της προσωπικοτητας ,αλλα της συμπεριφορας στα πλαισια της σχεσης.
Οπως σωστα καπου εδω αναφερθηκε,μια βδσμ σχεση δεν ειναι μια σχεση μαθητη -δασκαλου,ουτε μια σχεση παιδιου - γονεα και οποιοι την βλεπουν ετσι ,ειδικα απο την πλευρα των υ ,εν τελει αυτο που αναζητουν ειναι καποιον θεο ,να πιστεψουν και να λατρεψουν.

 

Επιτέλους!!!
Μα βέβαια, ο Κυρίαρχος δεν είναι ο γκουρού της σκλάβας. Ούτε είναι, ούτε οφείλει να γίνει, ούτε θα ήταν ευκταίο να γίνει.
Τώρα, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, πλείστες όσες φορές, ορισμένοι θαμπώνουν τις σκλάβες τους με διάφορες μ… και εκείνες αφού τους έχουν αποθεώσει για τα καλά επιτρέπουν τα σαδικά τους ξεσπάσματα, χωρίς να είναι κατ’ ουσίαν μαζοχίστριες. Είναι αλήθεια πως αυτό γίνεται, και μάλιστα αρκετά συχνά. Δεν είναι το στυλ μου όμως. Για μένα, καλή σκλάβα είναι η αυτάρκης σκλάβα (στην υπόλοιπη ζωή της εννοείται, γιατί στα πλαίσια του session κανείς από τους δυο δεν είναι ποτέ αυτάρκης).
Και κάτι ακόμα. Ελπίζω το ποσοστό των σκλάβων που εκλαμβάνουν κυριολεκτικά το “διορθώνω” να είναι πιο μικρό από το ποσοστό των συμμετεχόντων στο νήμα που το εκλαμβάνουν έτσι.
Master Yes

 

Οπότε την θες σκλάβα στα πλαίσια του σέσσιον?

 

Με τιμωρει γιατι ειμαι κακουλινα  λατρευει καθε ατελεια μου...δεν θα κατσει ασκοπα και χωρις λογο να με τιμωρησει.

 

Ένας σωστός κυρίαρχος δεν τιμωρεί άσκοπα. Αυτό είναι σημαντικό. Και όταν σε τιμωρεί καταλαβαίνεις ότι κάτι έχεις κάνει λάθος. Συμφωνώ με αυτή την άποψη. Αλλά μιλάμε για ένα σωστό Κυρίαρχο όχι για κάποιον που θέλει να το παίζει Κυρίαρχος.

 

Παρακολουθώ το νήμα από την αρχή και χαμογελάω. Χαίρομαι που ο Yes (εύγε), σαδίζει τόσο επιτυχημένα τις σκλάβες και τις υποτακτικές-ους του φόρουμ, οι οποίες(οι) πασχίζουν να αποφανθούν, να ερμηνεύσουν και να απαντήσουν στο κρυπτογραφικό δίλλημα χωρίς να καταλαβαίνουν αυτό που εντίμως (αλλά όχι σαφώς) ο Yes, δηλώνει από την αρχή. Ότι πρόκειται δηλαδή για γλωσσικό παιχνίδι.

Δεν λέω ότι κακώς οι Υ, εκφράζουν την άποψή τους (όσοι Κ ενδιαφέρονται έχουν την ευκαιρία να τεστάρουν μερικά πράγματα) αλλά η συζήτηση αφορά κυρίως Tους και Tις Κυριάρχους.

Εν πάση περιπτώσει αν θέλουμε να θεραπεύσουμε το γλωσσικό παιχνίδι μπορούμε να πούμε μερικά πράγματα. Ο vautrin (παραπάνω) το έχει πιάσει καλά το θέμα, επιμένει όμως να χρησιμοποιεί τη λέξη τιμωρία, ακόμα κι όταν μιλάει για ποινή. Θέλω μόνο να συμπληρώσω (και να διορθώσω lol) επιγραμματικά τα εξής:

1.Σημαντική Επισήμανση: Η ποινή είναι διαφορετικό πράγμα από την τιμωρία, όπως και η τιμωρία είναι άσχετη με τον σωφρονισμό, την διόρθωση ή την εκμάθηση. Ορισμένες φορές οι ποινές χρησιμοποιούνται για να τιμωρήσουν ενώ άλλες για να σωφρονίσουν, να διορθώσουν κλπ. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, εκμάθησης, κλπ επιβάλλονται ποινές – κυρώσεις (penalties) όχι τιμωρίες (punishments).Οι ηλίθιες υποτακτικές που δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά δεν πρόκειται να μάθουν ποτέ.
2. Είναι διαφορετικό πράγμα να μιλάμε για ποινή στο πλαίσιο της κοπιαστικής δόμησης μιας σχέσης Μ/s και διαφορετικό να μιλάμε για «τιμωρία» στο πλαίσιο ενός σεξουαλικού παιχνιδιού ή σέσσιον. Η σχέση αφέντη – σκλάβου έξω από το σέσσιον, απαιτεί μεθοδική και επίμονη δουλειά κι από τις 2 πλευρές. Ποινές επιβάλλονται στο πλαίσιο της εκμάθησης. Τιμωρίες όχι.
3. Αν τιμωρεί κάποιος με βουρδουλιές έναν πχ. σωματικό μαζοχιστή δεν τον τιμωρεί επί της ουσίας.
4. Αν κάποιος τιμωρεί χωρίς λόγο, σαδίζει αλλά δεν τιμωρεί.
5. Ανεξάρτητα από την τιμωρία, αν ο Υ δεν συμμορφώνεται 3 ενδεχόμενα υπάρχουν [α]ο Κυρίαρχος δεν κάνει καλά την δουλειά του (από ανικανότητα ή αδιαφορία) [β] ο Υ είναι ηλίθιος [γ] ο Υ είναι μαζοχιστής και επιζητά την τιμωρία. Στην περίπτωση [γ] αν ο Κ τιμωρεί τον Υ, τότε ισχύει το 3. Δηλαδή ο Αφέντης γίνεται σκλάβος του σκλάβου lol.
6. Η διόρθωση έχει την έννοια της υπενθύμισης κάποιου πράγματος που είναι ήδη γνωστό. Όταν ο σκύλος σου μυρίζει τα σκατά στο δρόμο, του τραβάς το λουρί και του διορθώνεις τη συμπεριφορά. Αν συνεχίσει, το τραβάς πιο δυνατά.

7. Για τη δική μου φιλοσοφία: Η μόνη Tιμωρία στη σχέση Μ/s είναι το Release.


...

 

Απάντηση: τιμωρώ ή διορθώνω;

@Master V.
Εγώ που πάω τιμωρία από μόνη μου (ποστ 34) και δεν πασχίζω να αποφανθώ επί αυτών που αναφέρεται ο Yes, έχω σοβαρό πρόβλημα ως υποτακτική?