το μολυβενιο στρατιωτακι και λοιπες αναλαμπες

Γ2

-Δεν θυμάμαι αν μου έχεις πει τί έγινε τελικά με το πρόβλημα που έχεις με την καρδιά σου.
-Δεν έγινε κάτι. Σε λίγο καιρό θα κάνω πάλι τις εξετάσεις και θα βάλω το holter για 48 ώρες, αντί για 24 που το είχα πριν.
-Όταν το βάλεις θέλω να έρθεις να πηδηχτούμε.
-Εντάξει..αν και θα είναι αστεία εικόνα.
-Δεν θα είναι.

Έβαλε το χέρι του κάτω από το αριστερό μου στήθος και το πίεσε λίγο μέχρι να αρχίσει να νιώθει τους χτύπους της.
-Υπέροχα...Άρχισε να αναπνέεις γρήγορα.

Έκανα αυτό που μου ζήτησε. Δεν με καύλωσε το γεγονός οτι ,στην ουσία ,υπάκουσα σε μια εντολή του. Αυτό που μου αρέσει είναι ο ενθουσιασμός που δείχνει κάθε φορά που παίζουμε με τους παλμούς της καρδιάς μου.

Πολλές φορές έχω μπει στον πειρασμό να τον ενημερώσω περί bdsm, αλλά τελικά κάνω πίσω. Δεν θέλω να χαλάσω την σχέση μας με ορισμούς και μαλακισμένες απαιτήσεις. Από την άλλη όμως, ίσως έτσι χάνει αυτός...

Όση ώρα έκανα αυτές τις σκέψεις, εκείνος είχε ξαπλώσει δίπλα μου, με το χέρι του κάτω από το στήθος μου. Αν και περίμενα να τον δω καυλωμένο, φαινόταν ήρεμος. Άρχισα να αναπνέω όλο και πιο σιγά, μέχρι που ηρέμησα και εγώ. Παραηρέμησα για την ακρίβεια. Του σήκωσα το χέρι και γύρισα στο πλάι με την πλάτη μου γυρισμένη προς αυτόν. Με αγκάλιασε,χουφτώνοντας το στήθος μου.
-Να το βάλω σε μια ώρα?
-Ναι.

 

Ήμουν περίπου 11 χρονών όταν μια μέρα παρατήρησα μια μικρή πληγίτσα στο μουνάκι μου, σε εκείνο το σημείο πάνω από την κλειτορίδα, εκεί που ενώνονται τα χειλάκια. Το είπα στην μαμά μου. Εκείνη με έβαλε να γδυθώ από την μέση και κάτω και να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Αφού το επεξεργάστηκε, αποφάνθηκε πως θα έπρεπε να με πάνε σε γυναικολόγο.
Την επόμενη μέρα, μετά το σχολείο ,πήγα ,συνοδευόμενη από τον μπαμπά μου.

Μπήκαμε στο γραφείο του. Η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά τρομακτικός. Ψηλός ,μελαχρινός και επιβλητικός, σαν Άραβας. Έχοντας ήδη την βεβαιότητα ότι όλο αυτό θα πονέσει, λούφαξα στην καρέκλα μου και τον επεξεργαζόμουν διακριτικά.

Αφού σχολίασε το πόσο όμορφο ,ήσυχο και υπάκουο κορίτσι φαινόμουν μου είπε οτι μπορεί να μαντέψει το ζώδιό μου.

"Σκορπιός." Η εξήγηση? "Οι σκορπιοί είναι τα ζώδια με τα πιο πολλά και συχνά προβλήματα στα γεννητικά όργανα."

"Γεννητικά όργανα λέμε το σημείο στο οποίο έχεις την πληγή", είπε αρκετά απότομα και αυστηρά. Εκνευρίστηκα. Λες και τον είχα ρωτήσει..

Σηκώθηκε από την καρέκλα του και μου είπε να τον ακολουθήσω. Ο μπαμπάς μου έμεινε στο γραφείο του.

Μπήκαμε στο δωμάτιο όπου θα γινόταν η εξέταση. Η νοσοκόμα που ήταν ήδη μέσα, με βοήθησε να βγάλω τα παπούτσια, την φούστα και το εσώρουχό μου.
Απολύμανε και τακτοποίησε κάτι εργαλεία πάνω σε έναν άσπρο πάγκο και βγήκε από το δωμάτιο.

Ο γιατρός, που μέχρι τότε απλά στεκόταν σε μια γωνιά αμίλητος, μου έδειξε κάτι που έμοιαζε με καρέκλα και μου είπε να ανέβω πάνω και να ξαπλώσω.

"Δεν ξέρω πώς".

Με έπιασε από το χέρι , με έφερε μπροστά από την καρέκλα και με γύρισε ώστε να κοιτάω εκείνον. Έβαλε τα χέρια του στην μέση μου και με κάθισε πάνω σε μια πλατιά επιφάνεια που ήταν καλυμμένη με χαρτί.
Ακούμπησε το στέρνο μου και με έσπρωξε απαλά προς τα πίσω, ώστε να είμαι μισοξαπλωμένη. Σήκωσε τα πόδια μου και ακούμπησε τους αστραγάλους μου πάνω σε δυο κυρτά πλαστικά που ήταν αρκετά ψηλότερα από μένα.
Παρατήρησε οτι παραήμουν κοντούλα και δεν μπορούσα να βολευτώ, και έτσι μίκρυνε τα σίδερα που στήριζαν τα πλαστικά, ώστε η μέση μου να ακουμπά στην επιφάνεια.

Τράβηξε μια καρέκλα με ροδάκια προς το μέρος του, την έφερε μπροστά από την καρέκλα μου και κάθισε μπροστά στα ανοικτά μου πόδια.
Η αλήθεια είναι πως ,αν και οι γονείς μου δεν είχαν φροντίσει ποτέ να μου εμφυσήσουν το αίσθημα της αιδούς για την έκθεση των γεννητικών μου οργάνων, ένιωθα αρκετά άβολα και περίεργα. Σαν αυτό που γινόταν να μην ήταν φυσιολογικό.
Δυσανασχέτησα τόσο έντονα όσο χρειαζόταν για να τραβήξει το βλέμμα του από εκεί.

Με κοίταξε.

"Φοβάσαι μήπως πονέσεις μικρό μου?"

Περίεργο...

"Όχι"

Πήρε από τον πάγκο πίσω του ένα ζευγάρι άσπρα πλαστικά γάντια και τα φόρεσε. Απότομα ,ακούμπησε την πληγίτσα.

Έτσουξε πολύ και τινάχτηκα προς τα πίσω.

"Μην κουνιέσαι"

Ξαναέβαλε το χέρι του εκεί, λίγο πιο απαλά αυτή την φορά. Το πίεσε και μετά, βάζοντας το ένα του δάχτυλο στην μια πλευρά, και το άλλο στην άλλη, προσπάθησε να την ανοίξει.

Ξανατινάχτηκα.

"'Οσο κουνιέσαι, τόσο θα πονάς", είπε χωρίς να γυρίσει καν να με κοιτάξει και χωρίς να βγάλει τα δάχτυλά του από εκεί. Δαγκώθηκα και έσφιξα τους μυς μου ώστε να μην κουνηθώ την επόμενη φορά.

Γύρισε προς τον πάγκο, πήρε ένα μακρύ ξυλαράκι που έμοιαζε με μπατονέτα ,έβαλε πάνω του ένα υγρό και γύρισε πάλι προς εμένα.

"Τώρα θα πονέσεις λίγο, αλλά θα πρέπει να κάνεις υπομονή, εντάξει?"
"Ναι"απάντησα ξεψυχισμένη από τον φόβο.

Με το ένα του χέρι άνοιξε τα χείλη μου και με το άλλο έσπρωξε σιγά-σιγά την μπατονέτα μέσα μου.

Ο πόνος ήταν βαθύς και οξύς.Καμία σχέση με το προηγούμενο τσούξιμο. Ένιωσα σαν να υπήρχε μια γροθιά μέσα μου, στο σημείο κάτω από την κοιλιά μου, η οποία έσπρωχνε προς τα έξω.

Δάκρυσα. Έσφιξα με τα χέρια μου την καρέκλα και δαγκώθηκα ώστε να μην φωνάξω.

Πολύ γρήγορα τράβηξε την μπατονέτα έξω και την έβαλε μέσα σε ένα μακρόστενο πλαστικό κουτάκι.
Έβαλε το κουτάκι στον πάγκο και πήρε μια καινούρια.

Τον κοίταξα μέσα στα μάτια.

Χαμογέλασε.

"Μην ανησυχείς, δεν θα το βάλω μέσα σου"

Την ακούμπησε πάνω στην πληγή και την έτριψε. Έτσουξε πάλι αλλά δεν κουνήθηκα καθόλου.

Την έβαλε και εκείνη σε ένα κουτάκι, σηκώθηκε και έβγαλε τα γάντια του.
Μου κατέβασε τα πόδια και με βοήθησε να σηκωθώ.

"Πονάς?"
"Μάλιστα"
"Θα σου περάσει. Ντύσου τώρα."

Με περίμενε να ντυθώ και βγήκαμε από το δωμάτιο.
Γυρίσαμε στο γραφείο του, όπου έκλεισε με τον μπαμπά μου το επόμενο ραντεβού. Δώσαμε τα χέρια, χαιρετηθήκαμε και φύγαμε.


Στην διαδρομή για το σπίτι, με είχε πιάσει μια ελαφριά φαγούρα εκεί κάτω , η οποία κράτησε 2 μέρες.

Μετά από μια βδομάδα, ξαναπήγαμε.

Με ρώτησε αν είχα κάποιο πρόβλημα, αν πονούσα. Του είπα για την φαγούρα και μου είπε οτι ήταν κάτι αναμενόμενο.
"Κάτι που ήταν φυσιολογικό να γίνει".

Μου είπε να τον ακολουθήσω στο δωμάτιο, αλλά αυτή την φορά ήρθε μαζί και ο μπαμπάς μου. Μπήκα και αυτοί έμειναν έξω.

Μέσα ήταν η ίδια νοσοκόμα, η οποία με βοήθησε να γδυθώ και να ανέβω στην καρέκλα, τακτοποίησε τα εργαλεία αλλά δεν βγήκε από το δωμάτιο.

Όταν ήμουν έτοιμη, φώναξε μέσα τον γιατρό και τον μπαμπά μου. Ο γιατρός πήρε την γνωστή θέση μπροστά στα ανοικτά μου πόδια και ο μπαμπάς κάθησε δίπλα μου ,αποφεύγοντας να με κοιτάζει από την μέση και κάτω.

Αυτή την φορά δεν με εξέτασε, παρά πήρε πάλι την μπατονέτα, άνοιξε τα χείλη μου και, κοιτάζοντάς με, την έσπρωξε μέσα μου.

Ένιωσα τον γνώριμο πόνο, αλλά προσπάθησα όσο μπορούσα να μην το δείξω, για να φανώ δυνατή μπροστά στον μπαμπά μου.

"Δεν ήξερα οτι το βάζει τόσο βαθειά". Προφανώς θέλησε να ελαφρύνει το κλίμα, αλλά με αυτή την παρατήρηση τρόμαξα, καθώς πέρασαν από το μυαλό μου διάφορες σκέψεις για το βάθος στο οποίο μπήκε και για τον έντονο πόνο.

Δευτερόλεπτα μετά την έβγαλε από μέσα μου και την έδωσε στην νοσοκόμα. Έβγαλε τα γάντια του και βγήκε έξω από το δωμάτιο, μαζί με τον πατέρα μου.

Η νοσοκόμα άπλωσε μια κρέμα εκεί κάτω και ειδικά στο σημείο που είχε μπει η μπατονέτα, με σήκωσε και με βοήθησε να ντυθώ.
Μου έσκασε ένα γλυκό χαμογελάκι και με πήγε ως την πόρτα του γραφείου του γιατρού.

Χτύπησα και μου άνοιξε ο μπαμπάς μου.

"Φεύγουμε, πήγαινε να χαιρετίσεις τον γιατρό".

Μπήκα μέσα και στάθηκα μπροστά στο γραφείο του.

Άπλωσα το χέρι μου. "Γειά σας"

Χαμογέλασε..

"Γειά σου μικρή μου".

Τον ερωτεύτηκα.

 

Στον Γιάννη.

Ήταν μια το βράδυ όταν χτύπησε το κινητό μου. Μέσα στον ύπνο μου το σήκωσα. Ήταν το κ. Δημήτρης.
- κοιμόσουν μικρή?
- ναι, αλλά δεν πειράζει.
- το ξέρω. Σε πόση ώρα θα είσαι σπίτι μου?
Νύσταζα. Δεν είχα κουράγιο να σκεφτώ. Απάντησα το σταθερό.
- σε μια.
- θα περιμένω, είπε και μου το έκλεισε στα μούτρα.
Τα μάτια μου έκλειναν. Παρ’ όλα αυτά σηκώθηκα,
Πήγα στο μπάνιο και έκανα ένα κρύο ντούζ. Αφού συνήλθα από τον ύπνο κάλεσα ραδιοταξί. Σε 10 λεπτά θα ήταν εδώ. Θα έφτανα νωρίτερα απ’ ότι είχα πει.
Φόρεσα τις κάλτσες μου, ένα ζευγάρι μαύρες γόβες και το παλτό μου.
Οι προτιμήσεις του θα με στείλουν στο νοσοκομείο με τέτοιο κρύο, σκέφτηκα.
Έφτιαξα έναν καφέ και άρχισα να τον κουτσοπίνω. Πριν τον τελειώσω το ταξί είχε έρθει.

Ο ταξιτζής ήταν ένας αδιάφορος 60άρης, οπότε κάθισα στο πίσω κάθισμα.
Μετά από 10 λεπτά μουγγαμάρας, χτύπησε το κινητό μου και με έβγαλε από τον λήθαργο που είχα πέσει χαζεύοντας έξω από το παράθυρο.
- πού είσαι?
- στο ταξί. Σε 20 λεπτά θα είμαι εκεί.
- όμορφα. Είσαι ντυμένη όπως πρέπει?
- μάλιστα.
- είσαι καυλωμένη?
- όχι. (κάποιες φορές μου αρέσει να γίνομαι σπαστικιά)
- όταν φτάσεις θέλω να είσαι ήδη μούσκεμα.
...
(ούπς)

- βάλε το χέρι σου πάνω στο μουνί σου.
- δεν γίνεται τώρα.
- σε βλέπει?
- ναι.
- πραγματικά νομίζεις οτι με ενδιαφέρει?
...

- είσαι ή δεν είσαι πουτανάκι?
- είμαι.
- τότε? Ντρέπεσαι? Τα πουτανάκια σεν ντρέπονται μικρό μου. Κάνε αυτό που σου είπα ξέκωλο.
- μάλιστα.

Κόλλησα στην πόρτα του ταξί, άνοιξα ένα κουμπί από το παλτό μου και έβαλα μέσα το χέρι μου όσο πιο διακριτικά και αθόρυβα μπορούσα.

- το έκανες?
- ναι.
- άρχισε να το χαϊδεύεις.
- μάλιστα.

Άρχισα να χαϊδεύω απαλά τα χείλη. Τα πίεζα, τα ζούλαγα, τα τσίμπαγα. Χούφτωσα το μουνί μου, γάντζωσα τα νύχια μου γύρω του και άρχισα να τραβάω το δέρμα προς τα πάνω. Αμέσως ένιωσα τα πρώτα υγρά. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στον καθρέφτη του αμαξιού. Ο οδηγός κοίταζε μπροστά και σιγοτραγουδούσε το τραγούδι που έπαιζε το ραδιόφωνο. Δεν φαινόταν να έχει καταλάβει κάτι.

- συνεχίζεις?
- μάλιστα.
- θέλω να σε ακούω.
..

Κόλλησα το τηλέφωνο στα χείλη μου και άφησα ελεύθερες τις ανάσες μου. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να τα προσποιηθώ όλα αυτά, αλλά απόψε ήθελα να παίξω το παιχνίδι του.
Σιγά-σιγά αφέθηκα. Έγειρα το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα, έκλεισα τα μάτια και έγινα λιγότερο μαζεμένη στις κινήσεις μου.
- θέλω όταν βγεις από το ταξί να έχεις χύσει.
- μάλιστα κύριε.
- έτσι μπράβο τσουλίτσα. Σε κλείνω.

Όταν το έκλεισε ένιωσα σαν να ξυπνούσα ακριβώς την στιγμή που αφηνόμουν να πέσω από την ταράτσα ενός ψηλού κτηρίου. Γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνω σκλάβα.

Πιέστηκα να συνεχίσω. Αν τα κατάφερνα, θα ένιωθα δυνατή.

Έκλεισα πάλι τα μάτια μου και άρχισα να σκέφτομαι τις συναντήσεις μου με τον κ. Δημήτρη.

Η άρνησή του να με σοδομίσει με ξενέρωνε αφάνταστα. Φοβόταν, λέει. Την πρώτη φορά που αντίκρισα τον πούτσο του φοβήθηκα και εγώ λίγο. Σκέφτηκα με λύπη μου ότι δεν θα τον απολάμβανα σε παρτούζα.
Δεν ήταν μεγάλος, όμως ήταν λαχταριστά χοντρός. Η πίπα έγινε απόλαυση και το πήδημα εμπειρία ζωής!

- στήσου.
Πέφτω στα 4 και έρχεται από πίσω μου. Σπρώχνει το κεφάλι μου να ακουμπήσει στο πάτωμα και τουρλώνω τον κώλο μου. Είμαι ήδη απίστευτα υγρή.
- δεν θέλω να ακούσω κιχ.
Γονατίζει πίσω μου, βάζει σάλιο πάνω στον πούτσο του και τον ακουμπά στην τρύπα μου. Αυτό που θέλω είναι να σπρώξω δυνατά και απότομα προς τα πίσω και να καρφωθεί βαθειά μέσα μου. Δεν το κάνω.
Αφού υγραίνει το κεφαλάκι με τα υγρά μου, τον ακουμπά πάνω στα χείλη του μουνιού μου και αρχίζει να τα χαϊδεύει. Ανοίγω διάπλατα. Το μουνί μου στάζει. Τα υγρά κυλάνε στα μπούτια και την κοιλιά μου. Νιώθω ότι θα λιποθυμήσω από την καύλα. Εκείνος συνεχίζει να χαϊδεύει το μουνί μου με τον πούτσο του. Κάποιες φορές ακουμπά την κλειτορίδα. Την τρίβει και την χτυπά. Θέλω να φωνάξω, να τον διατάξω να με ξεσκίσει. Θέλω να απλώσω το χέρι μου ανάμεσα στα πόδια μου και να αρχίσω να χαϊδεύομαι. Το κάνω.

Με βουτά από τα μαλλιά και με σηκώνει με δύναμη. Την στιγμή που μου ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι μπαίνει μέσα μου. Απότομα, βίαια, βαθειά , δυνατά. Αφήνει τα μαλλιά μου και πέφτω στο πάτωμα. Με κρατά από την μέση, καρφωμένη στον πούτσο του. Το μουνί μου συσπάται σαν τρελό. Το απολαμβάνει.

- θέλεις να χαϊδευτείς?
- μάλιστα κύριε. Σας παρακαλώ..
-χαϊδέψου.

Με το ένα μου χέρι ανοίγω τα χείλη και με το άλλο αρχίζω να τρίβω γρήγορα την κλειτορίδα μου. Από τα πολλά υγρά το δάχτυλό μου γλιστράει. Περνάω μια φορά το χέρι μου από πάνω του και μαζεύω όσα πιο πολλά μπορώ. Το χώνω βαθειά στο στόμα μου και συνεχίζω να την χαϊδεύω.
Κολλάω πάνω στο στόμα του για να τον πάρω όσο πιο βαθειά μέσα μου γίνεται.

- σταμάτα.
- κύριε.. Σας παρακαλώ.
- κάνε αυτό που σου είπα γαμιόλα.
Μου τραβά τα χέρια και τα κρατά πίσω από την πλάτη μου.
Δεν κουνιέται.

Έχει τον πούτσο του βυθισμένο στο μουνί μου, τα υγρά μου έχουν πλημμυρίσει τα μπούτια μου και εκείνος μένει ακίνητος!! Πρέπει να πηδηχτώ!!
Το μυαλό μου έχουν κατακλίσει χοντρά καυλιά που μπαινοβγαίνουν μανιωδώς στο μουνί μου. Καυλιά μεγάλα, πρησμένα, κατακόκκινα ,γεμάτα από τα υγρά μου. Περιμένουν την σειρά τους να με ξαναπηδήξουν.
Το μουνί μου γεμίζει με τα χύσια του πρώτου. Αμέσως μπαίνει ο δεύτερος. Σπρώχνει βαθειά μέσα μου και χύσια τρέχουν από την ορθάνοικτη τρύπα μου. Μπαίνει ο τρίτος, μετά ο τέταρτος..
Μου κρατάνε τα πόδια ανοικτά και με πηδάνε εναλλάξ. Ο επόμενος μπαίνει στον κώλο μου. Βαθειά. Με πηδά δυνατά. Η τρύπα του μουνιού μου ανοιγοκλείνει.
- θέλεις γέμισμα καριόλα?
Μου βάζει 4 δάχτυλα. Με πηδά άγρια με τον πούτσο και τα δάχτυλά του. Τους αλλάζει θέση.
Με γυρνάνε μπρούμυτα. Μου χώνουν 5 δάχτυλα στο μουνί και 4 στον κώλο. Την σειρά των δακτύλων παίρνουν γρήγορα οι πούτσες τους.
Όταν τελειώνουν μαζί μου, πηχτά άσπρα υγρά κυλάνε από τις ξεχειλωμένες κατακόκκινες τρύπες μου.

Σχεδόν κλαίω από καύλα.
- σας παρακαλώ.. Πηδήξτε με.
- πόσο πολύ το θέλεις?
- πάρα πολύ. Σας ικετεύω..
- όχι. Μου αρέσει να σε βλέπω να υποφέρεις. Χαϊδέψου. Και μην τολμήσεις να χύσεις.

Ακουμπάω με λαχτάρα την κλειτορίδα μου. Κάνω αργά έναν κύκλο γύρω της με το δάχτυλό μου. Στον δεύτερο έχω χύσει.

Έχυσα σφίγγοντας τα δόντια μου για να μην ακουστώ.
- δεσποινίς? Είστε καλά?
- ναι, ψιθύρισα ξέπνοη, κοιτάζοντάς τον μέσα από τα μισόκλειστα μάτια μου.
- σε λίγο φτάνουμε, είπε κοιτάζοντάς με περίεργα.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Σίγουρα θα αργούσαμε ακόμα να φτάσουμε. Το τοπίο δεν μου θύμιζε τίποτα.

Σταμάτησε το αμάξι και τράβηξε χειρόφρενο.

- εδώ είμαστε.
- ορίστε?
- αυτό που άκουσες βρωμιάρα.

Οι ασφάλειες κλείδωσαν.

 

Ξυπνάω.

Σε βλέπω..

Είμαι πεταμένη στο πάτωμα.Τα χέρια μου πίσω από την πλάτη, σφικτά δεμένα μεταξύ τους. Ο θώρακάς μου πονά σε τρεία σημεία. Τα κόκκαλα της λεκάνης μου έχουν καρφωθεί στο πέτρινο πάτωμα. Η μύτη μου έχει ανοίξει.

Σε βλέπω..

Στο στόμα μου ένα μαλακό gag.Τα δόντια μου δεν έσπασαν ακόμα. Στα μάτια μου ένα μαντίλι και στα αυτιά μου υγρό βαμβάκι.

Σε ακούω..

Τα πόδια μου ορθάνοικτα, δεμένα από τους αστραγάλους στις άκρες μιας μακριάς μπάρας. Στα δάχτυλα των ποδιών μου καταλήγουν οι σπάγγοι, οι οποίοι, περασμένοι στα κρικάκια, κρατούν τα μουνόχειλά μου ανοικτά.

Σε νιώθω..

Ο κώλος μου κρατιέται οδυνηρά ανοικτός, με την βοήθεια ενός δονητή, ο οποίος έχει πάψει εδώ και ώρα να δονείται.
Βρίσκομαι μέσα σε έναν κατακόκκινο κύκλο.
Τον τροφοδοτώ κάθε στιγμή που περνά.

Σε μυρίζω..

Στέκεσαι από πάνω μου.
Τα μάτια σου, σχεδόν πεταγμένα έξω από τις κόγχες με κοιτούν με απόλυτο πόθο. Το στόμα σου είναι κατακόκκινο. Τα δόντια σου, καλυμένα από τους ιστούς του δέρματός μου και γεμάτα αίμα. Το ίδιο και ο πούτσος σου. Αίμα πηχτό που στάζει
Οι σταγόνες δημιουργούν ένα ερεθιστικό περίγραμμα γύρω από τον κύκλο μου, κάθως περιφέρεσαι τριγύρω μου σαν αρπακτικό.

Στα νύχια σου σφηνωμένα κομμάτια δικά μου.


Έρχεται και με λύνει.
Το αίμα που ελευθερώθηκε μέσα μου με έκανε να θέλω να ουρλιάξω.
Όχι.
Δεν Τον ήθελα τόσο γρήγορα κοντά μας.

Μου έβγαλε τον δονητή.Από τον κώλο μου χύθηκε το σπέρμα σου.
Ρουθουνίζεις δυνατά.
Απολαμβάνεις την μυρωδιά μας.

Άφησε τελευταίο το gag. Όταν το έβγαλε, έφτυσα στα μούτρα του το σπέρμα Του.
Τον κοίταξες άγρια. Ξέρει πως δεν θα του επιτρέψεις να με πονέσει.

Σκουπίζεται και σκουπίζει και εμένα. Ιδρώτας, σάλια, χύσια, αίμα.
Το νερό ανακουφίζει τις πληγές μου.

Σε μισώ..
Γι΄αυτό που είσαι..

Σε θέλω πάλι. Τόσο πολύ που αυτή η αναμονή είναι ότι πιο οδυνηρό μου συνέβει απόψε.

Φεύγει.

Σε περιμένω στα τέσσερα. Έρχεσαι από πίσω μου. Μυρίζεις απολαυστικά τις τρύπες μου. Κουνιέμαι ανυπόμονα.
Αρχίζεις να με γλύφεις. Χαλαρώνω και βγαίνει και το υπόλοιπο σπέρμα σου.
Το γλύφεις.

Χαμηλώνω το κεφάλι και σε κοιτάω ανάμεσα από τα πόδια μου.
Η πούτσα σου πρησμένη και κατακόκκινη.

Κάτι ακούς και σταματάς.

Απομακρύνεσαι.

Η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται Εκείνος.

..


Με κοιτάζει ικανοποιημένος. Σε σπρώχνει στην άκρη και γονατίζει πίσω μου.
Χώνει τέσσερα δάχτυλα στον κώλο μου. Μουγκρίζει ικανοποιημένος και σπρώχνει και τον αντίχειρα. Σε λίγο έχω χωρέσει όλη την γροθιά του. Ως τον καρπό. Παίρνει τον δονητή και τον ξαναβάζει μέσα μου.
Με διατάζει να λυγίσω κι άλλο την μέση μου. Σπρώχνοντας και κρατώντας τον βαθειά στον κώλο μου, αρχίζει να πηδά το μουνί μου.
Ο πούτσος του χτυπά με δύναμη την μήτρα μου. Πονάω, αλλά το ξέρει. Δεν υπάρχει λόγος να..

Γυρίζω το κεφάλι και σε κοιτάω.

Είσαι καθισμένος στο πάτωμα και μας κοιτάς.

Θέλω να σου πω πόσο πολύ θέλω εσένα μέσα μου, αλλά δεν γίνεται..να καταλάβεις..

Αρχίζει να χαϊδεύει την κλειτορίδα μου. Αναστενάζω και κουνιέμαι. Θέλω να τελειώνει επιτέλους, για να έρθει η σειρά σου.

"Δεν θα σταματήσω μέχρι να χύσεις σκυλίτσα."

Κλείνω τα μάτια και σε φαντάζομαι να με ξεσκίζεις.

Θέλω να σε αγκαλιάσω..


Ξυπνάω..

Τον νιώθω πίσω μου.
Γυρίζω και Τον παίρνω αγκαλιά.

Τον αγαπώ τόσο πολύ..

Τον αγαπώ τόσο πολύ που πονάει..

Τον θέλω πλάι μου.

Για όσο αντέξω..

Μόνο για τόσο..

 

Πολύ ωραία τα κείμενά σου.

Ε, μην είσαι και τόσο σίγουρη... 

 

Όταν οι επιθυμίες και η πραγματικότητα μπλέκονται γλυκά

(Αφιερωμένο σε όποιον του λέει κάτι.
Και στον χρόνο που χάνεται.
Και σε όλα αυτά τα 20 μου χρόνια.)


Ξύπνησα κατά τις 7 το πρωί. Ανασηκώθηκα από το πάτωμα και τον κοίταξα. Κοιμόταν, σκεπασμένος με το πάπλωμα. Εγώ είχα ξεπαγιάσει όλο το βράδυ. Ας πρόσεχα.

Σηκώθηκα αθόρυβα και πήγα στο μπάνιο. Κατούρησα όπως μου είχε μάθει, πλύθηκα και πήγα στην κουζίνα να του φτιάξω καφέ. Όταν τον ετοίμασα, πήγα ως το σαλόνι να πάρω τα τσιγάρα και τον αναπτήρα του και γύρισα στην κρεβατοκάμαρα. Τα ακούμπησα δίπλα στο κρεβάτι και ξαναξάπλωσα το χαλάκι μου.

Δεν νύσταζα. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Ήθελα να πάω να ξαπλώσω δίπλα του και να με πάρει αγκαλιά. Αλλά τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δεν μου επιτρέπονται. Έμεινα να τον κοιτάζω μέχρι που άρχισε να ξυπνάει. Πριν ανοίξει τα μάτια του, κατέβασα το βλέμμα μου.

Ανακάθισε στο κρεβάτι και άπλωσε το χέρι του στο κεφάλι μου.
-Καλημέρα μικρό μου, είπε χαϊδεύοντας με.
-Καλημέρα σας Κύριε.
-Έλα πάνω.

Ανέβηκα στο κρεβάτι και βολεύτηκα πάνω στο στήθος του. Εκείνος ήπιε λίγο καφέ και άναψε ένα τσιγάρο.
-Πάλι ξέχασες να φέρεις το τασάκι ε?
-Συγνώμη Κύριε.
-Δεν πειράζει.. Άνοιξε το στόμα σου.

Το άνοιξα, έβγαλα έξω την γλώσσα μου και εκείνος τίναξε την στάχτη πάνω της. Δεν την κατάπια, παρά περίμενα να τελειώσει το τσιγάρο του. Όταν το τελείωσε, με διέταξε να καταπιώ την στάχτη και να βγάλω πάλι την γλώσσα μου έξω για να σβήσει το τσιγάρο του. Το έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση.

Σηκώθηκε. Με έπιασε απαλά τα μαλλιά και τον ακολούθησα στην τουαλέτα. Αφού πλύθηκε, γύρισε προς την λεκάνη και κατούρησε.
-Καθάρισε με τσουλάκι.
Άρχισα να γλύφω τον πούτσο του και να ρουφάω ότι είχε απομείνει από τα κάτουρά του.
Όταν τελείωσα μου σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε.
-Όλο λερώνεσαι ηλίθια!!
Μου έριξε ένα δυνατό χαστούκι ,έχωσε το κεφάλι μου μέσα στην λεκάνη και τράβηξε το καζανάκι. Μου σήκωσε το κεφάλι και με έσπρωξε στο πάτωμα.
-Μείνε εδώ μέχρι να στεγνώσεις βρωμόσκυλο και μετά έλα μέσα.


Μετά από μισή ώρα περίπου και αφού είχα στεγνώσει λίγο, πήγα στο σαλόνι.

Καθόταν στον καναπέ και άκουγε μουσική ,καπνίζοντας. Μου έκανε νόημα να πάω να κάτσω μπροστά στα πόδια του. Ακούμπησα το κεφάλι μου στον καναπέ και εκείνος άρχισε να με χαϊδεύει.
Αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα και κάθε τόσο με σήκωνε, με έκλεινε στην αγκαλιά του και με φιλούσε.
Ένιωθα να λιώνω...

Καθίσαμε για λίγο χωρίς να μιλάμε, ακούγοντας μουσική.

Η ώρα είχε πάει 11.

Σηκώθηκε.
-Πάω να φτιάξω ένα τοστάκι μικρό μου. Θέλεις ένα?
-Όχι Κύριε, ευχαριστώ.
-Εντάξει ,μου είπε χαμογελώντας και μου έδωσε ένα απαλό χτυπηματάκι στο κεφάλι.
Πήγε στην κουζίνα και εγώ τον ακολούθησα. Στάθηκα δίπλα του και τον κοίταζα ενώ ετοίμαζε το τοστ. Εκείνος με κοίταξε κάποια στιγμή χαμογελώντας και μου πέταξε στο πάτωμα ένα κομμάτι ζαμπόν.
Το πλησίασα ,το μύρισα καλά-καλά και το έκανα μια χαψιά.
Αυτός έσκυψε από πάνω μου και ικανοποιημένος άρχισε να με χαϊδεύει στον σβέρκο.

Όταν ψήθηκε το τοστ ,το έβαλε σε ένα πιάτο και γυρίσαμε στο σαλόνι. Κάθισε στον καναπέ και άρχισε να το τρώει, ενώ μου έδωσε και δυο κομματάκια να φάω.

-Ουφ, το νερό ξέχασα!! Πήγε πάλι στην κουζίνα και έφερε ένα ποτήρι με νερό και το μπολάκι μου.

...

-Καλέ σκυλίτσα, τί έγινε η ουρίτσα σου?
-Είναι μέσα στο δωμάτιο..
-Πήγαινε να την φέρεις.

Γύρισα κρατώντας την ουρά με τα δόντια μου και την ακούμπησα στο πόδι του. Με έβαλε να την σαλιώσω, με γύρισε στον καναπέ και την έβαλε σιγά-σιγά μέσα μου. Αναστέναξα. ..Κατέβασε το χέρι του στο μουνί μου και έσπρωξε ένα δάχτυλο μέσα μου, το οποίο μπήκε με λίγη δυσκολία.
Ήμουν μούσκεμα.

-Καύλωσες σκύλα?
-Μάλιστα Κύριε.
-Ποιός σου έδωσε την άδεια να καυλώσεις?
-Κανείς Κύριε... Συγνώμη.

..

-Πήγαινε και φέρε μου το cane.
-Μάλιστα Κύριε.

Γύρισα και του το έδωσα.
-Σήκω ,πήγαινε πίσω από τον καναπέ και στήσου.
Έκανα ότι μου είπε.
Ήρθε από πίσω μου, ζύγιασε για λίγο την βίτσα στο χέρι του και μου έριξε την πρώτη στον κώλο. Τινάχτηκα.
-Θα μετρήσεις 10 πουτάνα.
-Μάλιστα Κύριε. ..1.....2.......3
Σε κάθε χτύπημα τιναζόμουν και μούγκριζα. Τις περισσότερες τις έριχνε κοντά την μια με την άλλη και πονούσα πάρα πολύ.
Το πρόσωπό μου είχε γεμίσει δάκρυα και τα υγρά από το μουνί μου είχαν τρέξει στα μπούτια μου..
-...9
Σταμάτησε.
-Ετοιμάσου για την τελευταία τώρα, είπε ,και εγώ κράτησα την αναπνοή μου.
Ο ήχος που έκανε σχίζοντας τον αέρα με ανατρίχιασε. Μόλις ακούμπησε στο δέρμα μου ένιωσα ένα τρομερό τσούξιμο και δεν μπόρεσα να κρατήσω τις φωνές μου. Έπεσα στο πάτωμα.

Με σήκωσε, με πήρε αγκαλιά και άρχισε να με παρηγορεί φιλώντας τα δάκρυά μου. Με έπιασε από το χέρι και με πήγε στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και με πήρε αγκαλιά.
Συνέχιζα να κλαίω μέχρι που σιγά-σιγά ηρέμησα. Κάτσαμε λίγο έτσι χωρίς να μιλάμε.
Πρέπει να μας πήρε ο ύπνος για κάνα μισάωρο.
Όταν ξύπνησα ήταν 1 η ώρα. Τον σκούντηξα απαλά και είδα ότι ήταν ήδη ξύπνιος.
-Πείνασα μπουκίτσα μου. Θέλεις να παραγγείλουμε?
-Μάλιστα Κύριε. Και εγώ πεινάω λίγο.
Παρήγγειλε μακαρόνια με κιμά και κείνον και για μένα μακαρόνια με μπόλικη κόκκινη σάλτσα.

Σε μισή ώρα είχαν έρθει. Έβαλε τα δικά του σε ένα βαθύ πιάτο και τα δικά μου στο μπολάκι μου. Κάτσαμε να φάμε στο σαλόνι.
-Πρόσεξε μην λερωθείς σκυλάκι γιατί βαριέμαι να σε κάνω πάλι μπάνιο.
-Μάλιστα Κύριε.

Τα κατάφερα αρκετά καλά. Αλλά όχι τέλεια. Προσπάθησα να μαζέψω όσες σάλτσες μπορούσα από το πρόσωπό μου, με την γλώσσα μου, αλλά είχα και σε σημεία που δεν έφτανα.
Με κοίταξε.. -Αχ, τι θα κάνω με εσένα μου λες???
Τον κοίταξα με ένα βλέμμα παραπονιάρικο. Δεν φάνηκε να θυμώνει πολύ. Με πήγε ως το μπάνιο ,έβρεξε μια πετσέτα και καθάρισε την μούρη μου.

Με έστειλε να του φέρω τις κάλτσες του και πήγε στο γραφείο. Του τις πήγα, του τις φόρεσα και κάθισα δίπλα του ενώ εκείνος χάζευε κάτι στον υπολογιστή.

Μετά από καμιά ώρα είχα πλέον βαρεθεί.
-Κύριε, βαρέθηκα..
-θέλεις να πας να χαζέψεις λίγο τηλεόραση μέχρι να τελειώσω?
-Όχι Κύριε.
-Τότε τί θέλεις?
-Τίποτα..
..

-Βγάλε μου τις κάλτσες και άρχισε να μου γλύφεις τα πόδια.
-Μάλιστα Κύριε.

Άρχισα να γλύφω τα πόδια του Κυρίου μου, κάτι το οποίο λάτρευα να κάνω. Εκείνος πότε ασχολιόταν με τον η/υ και πότε με εμένα..

Μετά από κάμποση ώρα πιάστηκα και οι κινήσεις μου δεν ήταν τόσο ομαλές. Αυτός το κατάλαβε και μου είπε να σταματήσω. Με προέτρεψε να κάτσω στην καρέκλα δίπλα του και να βλέπω τι έκανε τόση ώρα.

Κατά τις 4 σταμάτησε.

-Λοιπόν μικρή, πρέπει να πάω να κάνω κάτι εξωτερικές δουλίτσες εδώ κοντά. Θέλεις να έρθεις?
-Μάλιστα Κύριε!!
-Ωραία, πάμε να σε ετοιμάσω..

Πήγαμε στο σαλόνι, με έβαλε να σταθώ όρθια με ανοικτά τα πόδια ,πήρε ένα κομμάτι σκοινί από την «βαλίτσα του σαδιστή» και μου έκανε ένα σφικτό crotchrope. Μου διάλεξε ένα παντελόνι και μια μπλούζα, ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω. Δεν πήρε το αμάξι αλλά πήγαμε με τα πόδια ως το κέντρο. Σε κάθε μου βήμα, το σκοινί τριβόταν πάνω στου μουνί μου. Με πονούσε αρκετά και με καύλωνε πολύ.

Όταν γυρίσαμε σπίτι είχαν πια περάσει τέσσερις ώρες. Το σκοινί πλέον με πονούσε πάρα πολύ και δεν μπορούσα να περπατήσω άνετα. Με διέταξε να πάω στο δωμάτιό του, να γδυθώ και να ξαπλώσω στο κρεβάτι.
Μετά από λίγα λεπτά ήρθε και αυτός. Κάθισε μπροστά μου και μου άνοιξε τα πόδια.
-Το μουνί σου είναι κατακόκκινο..
Άρχισε να χαϊδεύει το μουνί και την κλειτορίδα μου. Μπορούσα να νιώσω το πόσο υγρό ήταν. Έσπρωξε μέσα μου δυο δάχτυλα.
-Μπορείς να χαϊδευτείς αν θέλεις.
Άρχισα να τρίβω γρήγορα την κλειτορίδα μου ενώ εκείνος γαμούσε το μουνί μου με τα δάχτυλα του. Κάθε τόσο έβαζε και ένα ώσπου κάποια στιγμή πήρα και τα πέντε μέσα μου.
Παράτησα την κλειτορίδα μου, έβαλα τα χέρια μου στο τοίχο και άρχισα να σπρώχνω το σώμα μου μπροστά για να πάρω πολύ βαθειά τα δάχτυλά του. Κάποια στιγμή ένοιωσα τις κλειδώσεις του να χτυπάνε στα κόκαλα γύρω από την τρύπα μου. Πόνεσα και τραβήχτηκα πίσω.
-Να το σπρώξω κι άλλο μέσα σου ή πονάς?
-Πονάω Κύριε.
-Εντάξει. Χαϊδέψου και χύσε. Αλλά θέλω να με κοιτάς.
-Μάλιστα Κύριε. Σας ευχαριστώ.

Συνέχισε να μπαινοβγάζει τα δάχτυλά του μέσα μου ενώ εγώ έτριβα την κλειτορίδα μου.
Μέσα σε λίγα λεπτά είχα χύσει.

Έβγαλε τα δάχτυλά του από μέσα μου και μου τα έδωσε να τα γλύψω. Αφού τα καθάρισα, μου έριξε ένα μπατσάκι και ξάπλωσε δίπλα μου. Εγώ γουργούρισα και κόλλησα πάνω του.

Όταν ξύπνησα, δεν ήταν δίπλα μου. Άκουγα ομιλίες από το σαλόνι και υπέθεσα ότι θα είχε έρθει κάποιος φίλος του για καφέ. Πήγα μέσα και αφού χαιρέτησα τον φίλο του, κάθισα μπροστά στα πόδια του και τους άκουγα που συζητούσαν. Εγώ είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στον καναπέ, είχα κλείσει τα μάτια και σκεφτόμουν πόσο πολύ ήθελα να με χαϊδέψει.

Εκείνος κάθε τόσο άπλωνε το χέρι του και με χάιδευε.

Ο φίλος του έφυγε κατά τις 2, ενώ εμένα με είχε ήδη πάρει ο ύπνος στο πάτωμα.
Με ξύπνησε ήρεμα, με έσυρε ως την κρεβατοκάμαρα και με τακτοποίησε στο χαλάκι μου. Γδύθηκε και ξάπλωσε.
Αρχίσαμε πάλι να λέμε διάφορα, σοβαρά και μη.
Είχε αφήσει το χέρι του να κρέμεται έξω από το κρεβάτι και εγώ κάθε τόσο το έγλυφα.

Βάλαμε να δούμε μια ταινία μέχρι που μας πήρε ο ύπνος.

 

Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας... 

Πάντως τα μακαρόνια με τον κιμά θα του πήγαιναν πολύ ωραία στο κεφάλι. Αλλά πρόκειται για μία ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. 

 

Re: Όταν οι επιθυμίες και η πραγματικότητα μπλέκονται γλυκά

 

torn

Κάθε φορά που συναντιόμαστε η καρδιά μου κτυπά ακόμη πιο γρήγορα. Τις πρώτες φορές ήταν από το άγχος. Έπειτα από ανυπομονησία. Τώρα πια...

Άνοιξε την πόρτα και μόλις με είδε χαμογέλασε. Μου είχε πει να βάλω "κανα φουστανάκι κοντούλι".
Στεκόμουν εκεί, φορώντας το τζιν μου και χαμογελώντας προκλητικά.

Με έπιασε από την μέση και με τράβηξε μέσα. Έκλεισε την πόρτα πίσω μου, με κόλλησε πάνω της και με φίλησε στο στόμα.

Δεν ανταποκρίθηκα...ως συνήθως

- Πρέπει να το φτιάξουμε αυτό μωρό μου, έτσι?
- Γιατί?
- Επειδή θέλω να φιλιόμαστε, γι΄αυτό.
- Όχι.
- Γιατί όχι?
- Επειδή δεν θέλουμε να σε ερωτευτώ μωρό μου, γι' αυτό.

Με ξαναφίλησε.

Νομίζω οτι δεν έχει ιδέα για το τι κάνει...

 

Alice blue

Το ίδιο δάσος που το πρωί φαινόταν τόσο χαριτωμένο, τώρα θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει τσιμπηματάκια φόβου σε ευαίσθητες καρδιές.
Δεν έχω ιδέα τι σόι δέντρα είναι αυτά. Θυμίζουν λίγο εκείνα των δασών της βροχής, που καθώς τεντώνονται εγωιστικά πάνω στους χοντρούς γεμάτους βρύα κορμούς τους, εμποδίζουν τις ακτίνες του ήλιου να φτάσουν στο έδαφος.
Το χώμα είναι υγρό, καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα ομίχλης και γεμάτο φύλλα σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης.
Εκείνη την στιγμή μου ήρθε στο μυαλό ένα πάρκο ερευνών κάπου στην γη, όπου μέσα σε ένα περιφραγμένο δάσος έχουν σκορπίσει πτώματα ανθρώπων, αφημένα να σαπίσουν και προορισμένα να αποτελέσουν πηγή γνώσης για τους ιατροδικαστές και όχι μόνο.
Ο αέρας ήταν ασφυκτικά πυκνός και υγρός και η μυρωδιά του χώματος και της σαπίλας ήταν απτή.
Είχα αρχίσει να κολλάω από την υγρασία, το φόρεμά μου είχε γίνει σχεδόν διάφανο και τα μαλλιά μου κολλούσαν στο μέτωπο και τα μπράτσα μου.
Περπατούσα όσο πιο απαλά μπορούσα, ώστε να μην ακούγεται ο θόρυβος από τα βήματά μου, κάτι αρκετά εύκολο λόγω του βρεγμένου χώματος και φύλλων.
Φαντάστηκα την εικόνα που θα αντίκρυζε όταν θα γύριζε να με κοιτάξει. Ήταν περασμένες 3, οπότε το πρόσωπό μου θα ήταν πια χλωμό και τα μάτια μου θα είχαν πάρει ένα έντονο πράσινο χρώμα. Τα μαλλιά μου θα έμοιαζαν μαύρα λόγω της υγρασίας και το βρεγμένο φόρεμα που άφηνε να φανούν όλα τα μυστικά μου θα συμπλήρωνε ιδανικά την όψη μου.

Δεν είχαμε περπατήσει για πολλή ώρα και ήδη είχα παραδοθεί στις μαγικές φαντασιώσεις μου. Περπατούσαμε όλο και πιο βαθειά, εκείνος μπροστά μου και εγώ πίσω του. Το φως που έβγαινε από τα δάκτυλά του ήταν τόσο χλωμό όσο έπρεπε και εγώ περισσότερο μάντευα παρά έβλεπα την μορφή του.

-Μην φοβάσαι, δεν θα χρειαστεί να πάμε πολύ βαθειά.
-Δεν φοβάμαι. Το πιο βαθύ σημείο είναι το κέντρο του.

Συνεχίσαμε να περπατάμε.

Κάποια στιγμή πάτησα ένα ξερό ορφανό κλαδάκι και αναπήδησα από τον ξαφνικό αυστηρό ήχο. Τότε μόνο συνειδητοποίησα πως τόση ώρα μέσα στο δάσος δεν είχε ακουστεί κανένας ήχος πέρα από το περπάτημά του, την ανάσα μας και το μικρό μας διάλογο.
Δεν ξαφνιάστηκα. Ήταν αναμενόμενο..

Μετά από λίγη ώρα βγήκαμε από το ξεχασμένο μονοπάτι και οι φλόγες έγιναν ελάχιστα πιο έντονες, ακολουθώντας την δυσκολία της πορείας μας.
Σταμάτησα να σκέφτομαι και περπατούσα κοιτάζοντάς τες σχεδόν υπνωτισμένη.

Μετά από πολύ ώρα σταμάτησε. Σήκωσε τα χέρια πάνω από το κεφάλι του κα τα άπλωσε μπροστά, σαν μια φλογισμένη δέηση.

Μπόρεσα να δω ένα πέτρινο τετράγωνο αντικείμενο, καλλυμένο με βρύα και διάφορα άλλα παρασιτικά φυτά που είχαν εισχωρήσει ανάμεσα στους αρμούς και το είχαν σχεδόν διαλύσει. Φαινόταν τόσο παλιό, όσο το ίδιο το δάσος.

Εκείνος πήγε πίσω από αυτό το αντικείμενο, που δεν θα του ταίριαζε καλύτερα άλλο όνομα από την λέξη "βωμός" και έμεινε για λίγο ακίνητος. Έπειτα σήκωσε το κεφάλι, με κοίταξε για πρώτη φορά ύστερα από το χθεσινό βράδυ, και άρχισε να μουρμουρίζει έναν απαλό σκοπό με τα χέρια του πάνω σον βωμό.

Την ίδια στιγμή που οι φλόγες του έσβησαν, οι τρίχες στον σβέρκο μου σηκώθηκαν. Η αίσθηση μιας παρο
σίας κατέκλυσε τον χώρο γύρω μας και ένα κύμα γλυκερής δυσωδίας απλώθηκε ασφυκτικά.

 

Αναρωτιέμαι...τι πρέπει να νιώσει και να σκεφτεί κάποιος όταν ανακαλύψει εκεί που δεν το περιμένει πως η γενική αλήθεια μιας κατάστασης που ανήκει πλέον στο παρελθόν, αποτελούσε μόνο την δική του αλήθεια...
Θα μου πείτε βέβαια, οτι δεν υπάρχει μόνο μια αλήθεια. Είναι τόσες όσες τα άτομα που εμπλέκονται. Όταν όμως είσαι μέσα σε κάτι το οποίο περιλαμβάνει μόνο εσένα και έναν άλλο, και όταν σε αυτό το κάτι (πρέπει να) υπάρχει εξ ορισμού ειλικρίνια, αν το "διαφάνεια" φαντάζει υπερβολικό, τότε η ανακάλυψη μιας σημαντικής αλήθειας, τόσο σημαντικής ώστε μπορούμε να μιλάμε για μια παράλληλη καθημερινότητα, πιστεύω πως δεν είναι κάτι το αναμενόμενο.

Ανακαλύπτεις ξαφνικά οτι δεν αποτελούσες μέρος της ζωής του όπως νόμιζες, απλά έπιανες λίγο χώρο και ακόμη λιγότερο χρόνο μέσα σε αυτή.
Στην ουσια υπήρξες απλά μια παράπλευρη απασχόληση, παρόλο που εκείνος είχε κατακλύσει την δική σου καθημερινότητα.
Και δεν είναι αυτή η μη αναλογία που σε ενοχλεί.
Απογοητεύεσαι γιατί βλέπεις πως εξαρχής δεν σου είχε δωθεί η ευκαιρία να είσαι κάτι παραπάνω, παρόλες τις μεγάλες λέξεις, παρόλες τις υποσχέσες, και πως τελικά δεν ήσουν εσύ και οι πράξεις σου , ή ακόμα περισσότερο οι μη ευνοϊκές περιστάσεις, οι υπαίτιοι του άσχημου τέλους. Το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο, αλλά εσύ δεν το γνώριζες. Και το άσχημο είναι πως εκείνος σε είχε διαβεβαιώσει από την πρώτη στιγμή για το αντίθετο..

Τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι λοιπόν?
Δεν τον βρίζεις. Έχεις κουραστεί πια να το κάνεις αυτό..έχει υπάρξει τόσο κακός άνθρωπος, ώστε οι βρισιές εξαντλήθηκαν νωρίς.
Στεναχωριέσαι? Φυσικά και ναι, αλλά γιατί?
Για τις χαμένες ευκαιρίες? Για τις ευκαιρίες που δεν υπήρξαν ποτέ?
Για το ψέμα?
Για όλα αυτά που ένιωθες όταν τον κοίταζες?
Για τις υποσχέσεις?
Για τις ελπίδες?
Για τις αισιόδοξες σκέψεις?
Για τις προσπάθειες?
Για τα δάκρυα?
Για τις απογοητεύσεις?
Για τις αδικίες?
Για τις φορές εκείνες που έκανες πίσω για να μην τον θυμώσεις?
Για τις φορές εκείνες που έκανες πίσω για να μην τον πληγώσεις?
Για τις φορές εκείνες που κατάλαβες οτι σου έλεγε ψέμματα αλλά δεν είπες τίποτα?
Για τις φορές εκείνες που σου φερόταν σαν σκουπίδι και δεν έλεγες τίποτα?
Για τις αγκαλιές?
Για τα φιλιά?
Για την υπομονή?
Για τον πόνο?

Θυμώνεις? Ναι, θυμώνεις, γιατί δεν είχε κανένα λόγο να σου πει ψέμματα, κανένα λόγο να σε κοροϊδέψει, κανένα λόγο να σε κάνει να ονειρευτείς για να σου γκρεμίσει μετά τα όνειρα...
Θυμώνεις και με εσένα, που παρασύρθηκες, που δεν έδωσες σημασία στο φωτάκι της εξόδο κινδύνου που αναβόσβηνε δραματικά έντονα..

Τι άλλο νιώθεις? Κλαις? Κλαις... Φυσικά και κλαις..
Πάντα τον νευρίαζε αυτό..(-Κλαις, όλο κλαις!!!!!!!!δεν μπορώ να πω μια κουβέντα και αμέσως βάζεις τα κλάμματα.Στο τέλος θα φοβάμαι μήπως κλάσω και αρχίσεις να κλαις!!!!)

Τι άλλο κάνεις? Του το λες? Του λες οτι το έμαθες? Γιατί να του το πεις? Τι νομίζεις οτι θα κάνει? Θα ζητήσει συγνώμη?...(Αλήθεια, τον έχεις ακούσει άραγε να ζητά συγνώμη?Όχι,δεν κάνεις λάθος..Δεν τον έχεις ακούσει ποτέ..ούτε ακόμη τότε, στα μεγάλα του τα λάθη..)...Ξέρεις λοιπόν πως δεν θα ζητήσει συγνώμη. Ίσως απλά να αδιαφορήσει και να μην σου απαντήσει καν, ίσως να θυμώσει και να σου πει οτι τον πρήζεις, ίσως σου κολλήσει στα μούτρα το γνωστό επιχείρημα, αυτό που ανέκαθεν δικαιολογούσε όλες του τις πράξεις και που είναι τόσο, μα τόσο λίγο...
Υπάρχει λόγος να του το πεις άραγε?
Το ξέρω, θέλεις να του φτύσεις το κουτόχορτο κατάμουτρα. Αλλά νομίζεις πως θα το καταλάβει?

Τον μισείς?

Λυπάσαι για όλα αυτα που ζήσατε ή για εκείνα που δεν ζήσατε?


Όχι, δεν θα του το πεις. (Ούτε αν τα μάθαινες τότε δεν θα του τα έλεγες. Δεν θα μπορούσες. Γιατί όμως? Για να μην θυμώσει?? Για να μην σε παρατήσει??....Ναι..Έτσι θα σκεφτόσουν..Ελπίζω μόνο να έχεις αλλάξει πια..) Αυτά που σκέφτεσαι κάθεσαι και τα γράφεις. Πιο άμεσα από τις άλλες φορές...

Ίσως μάλιστα να μην πεις σε κανέναν αυτό που έμαθες... Αν υπήρχε κάποιος που να ήξερε τα πάντα για τότε, τότε ίσως να του το έλεγες...μόνο τότε θα υπήρχε νόημα, αν ήξερε..

Αυτόν μόνο για ένα πράγμα μπορείς να τον κατηγορήσεις. Για εκείνη την φράση που σου είχε πει την πρώτη φορά που βρεθήκατε..(αυτή την όμορφη , πολυπόθητη φράση...Είδες?Πριν καν στην πει, ήσουν έτοιμη να την πιστέψεις.)
Απο κει και πέρα, αυτός απλά λειτουργούσε έτσι όπως χρειαζόταν ώστε να περνάει καλά..

Το να σηκωθείς και να φύγεις ήταν καθαρά δική σου υπόθεση...


υγ:

 

love
murder
abuse
hate
break
destroy
hurt
help
idolize
trust
save
anger
shape
make
leave
fear
weak
respect
suffocate
denial
disagree
sacrifice
lies
sorrow
crazy
ignorated
alone
blood
i don't care
solitude
devastation
trapped
die
cry
forget
blind
kill
hopeless
severity
monster
cursed
sadness
you can't see me
berserk
anxiety
regret
insane
pain
take me away
disappointment
crowling
i don't love you
unknown
anger
tragedy
suffer
i feel sick
dark
violence
bored
i'm running
pray
myself

Δεν υπήρξε ποτέ υγιής απόφαση το διάβασμα των παλιών μας ημερολογίων.​