150 λέξεις

Married to the mob

"Who the devil are you?"

His British accent pisses me off. His fat, naked body, the sheet desperately trying to cover the folds of flab, disgusts me.

She, next to him, also naked, looks calm. I could almost swear she's enjoying it. I knew she would.

She also looks like you could suck her up with your lips ten centimeters away from her.

"Animal Control," I say, straight-faced. "Word has it you're keeping exotic birds in your little love nest, and without your wife's approval. Say cheese."

The flash takes him aback, his poor naked form is in my camera.

Later, I drink brandy with Cherry by the fireplace. I always liked that wordplay.

"Was it worth the one-liner?"

"Half a million."

"You're so fucking brilliant I could marry you."

"Do give it some serious thought. I come with a pretty good dowery."

She kisses me.

 

Προσπαθουσα να καταλαβω τι γινοταν....
ειχα χασει τελειως την αισθηση του χορου και του χρονου...
ο πονος πλεον με βυθιζε σε μια μελομενη ληθη...
ηταν σαν αιωρομουν...τα χερια μου ακομα δεμενα πανω απο το κεφαλι μου
και τα ποδια μου ανοιχτα με ενα ξυλο να τα κραταει ανοιχτα...
που τα ειχε βρει ολα αυτα?
προσπαθουσα να σκεφτω διαφορα πραγματα αλλα δεν τα καταφερνα...
καπου στο βαθος ακουγα την φωνη του να μου μιλαει...
προσπαθησα να ανοιξω τα ματια μου να μιλησω....
αδυνατον!
ενιωσα το κρυο δερμα του να ακουμπαει στα μαγουλα μου καταφερα να βογκηξω...
το κορμι μου ετρεμε ολακερο και δεν μπορουσα να το ορισω.
Ηταν μερα η νυχτα?
ενιωσα τα ποδια μου να ελευθερωνονται και κλεισανε ελφρα και πλεον εριξα ολο μου
το βαρος...κρεμομουν απο τα χερια μου....τα δαχτυλα τυλιγμενα γυρω απο τις αλυσιδες να κρατανε
γερα λες και η ζωη μου κρεμιοταν απο αυτο το κρατημα...
λυνοντας τις χειροπεδες απο τους καρπους μου προσπαθησε να μου ανοιξει τα δαχτυλα αλλα
δεν τα καταφερε...μου ψυθυρισε πως επρεπε να τις αφησω και ενστικτωδως το εκανα..
δεν ηξερα τι εκανα αλλα με οδηγουσε η φωνη του και ξαφνικα αρχισα να πεφτω....
τα χερια του με αρπαξανε και με σηκωσε στην αγκαλια του....
κουρνιασα σαν μωρο.....
ημουν ασφαλης μεσα στα ερωτολογα του,μεσα στην αγκαλια του......
ημουν δικη Του...

 

Ήξερα ότι δεν θα έμενε έτσι στα χέρια μου για πολύ...
Απόψε όμως ήταν πράγματι δική μου...αφημένη απόλυτα στα χέρια μου κ τις επιθυμίες μου...
απόψε χωρίς να το αντιλαμβάνεται η ίδια με κέρδισε, με έδεσε, με είχε δικό της κ ας ήταν αυτή δεμένη... εμένα έδεσε, έτσι που μου δόθηκε...
θα καταλάβει ποτέ, πόσο ανάγκη έχω την υποταγή της?
θα παραδεχτεί στον εαυτό της, την ανάγκη της να είναι υποταγμένη?
Πολύ φοβάμαι ότι αν δεν το καταλάβει μετά το σημερινό βράδυ, δεν θα συμβεί ποτέ...
Όμως αν δεν το παραδεχτεί κ απόψε θα την διώξω την «συννεφούλα» μου, όχι άλλα παιχνίδια...όχι....μέχρι εδώ...
Καιρός να πάρει τις αποφάσεις της…
Οριστικές, χωρίς πισωγυρίσματα…

Την κοίταγα έτσι εξαντλημένη που κοιμόταν στα χέρια μου κ χαμογέλασα τρυφερά.
Κρίμα που κοιμόταν κ το έχασε!
Τόσο καιρό με παρακαλούσε για ένα χαμόγελο μου κ το έχασε…

 

- Τι ειναι αυτο;

- Ποιο;

- Αυτο στον τειχο! Το σκιτσο! Δεν ειναι απο τα δικα σου, ετσι δεν ειναι;

- Ναι, δεν ειναι.

- Μην μου πεις πως ειναι δικο της!

- Αχα.

- Ελπιζω αυτο να 'ναι και το μοναδικο πραγμα που ακουμπησε εδω μεσα.

- Δεν παμε εξω στο μπαλκονι ν' αραξουμε;

- Μαλιστα. Οποτε ηταν εδω χθες. Τι ηθελε; Να την βοηθησεις με τα συναισθηματικα της προβληματα;

- Μπα. Δεν εχει τετοια.

- Τι; Συναισθηματα;

- Ελα ρε μαλακα...ξεκολα.

- Καταλαβα. Τα ξαναφτιαξατε. Μπραβο μαλακα.

- Μην ανησυχεις, δεν θα χρειαζεται να την βλεπεις. Φευγει για Αμερικη την αλλη βδομαδα.

- Και ποτε γυρναει;

- Σε αρκετο καιρο.

- Δηλαδη ποσο; Για 'μενα ας πουμε, "αρκετα" μπορει να 'ναι το για παντα.

- Να σου ενα φτιαξω καφε;

 

"Mε παράτησε η Σάντρα."

"Τί εννοείς σε παράτησε;"

"Εννοώ οτι με παράτησε. Έφυγε με άλλον."

"Με ποιον;"

"Με ποιον; Με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν ξέρω. Πας καλά; Τί σημασία έχει με ποιον; Κάποιο συγγραφέα."

"Σε παράτησε για κάποιο συγγραφέα;"

"Κοίτα, έτσι θα το πάμε; Θα σου λέω κάτι και θα το επαναλαμβάνεις σε μορφή ερώτησης; 150 λέξεις έχουμε όλες κι όλες. Η ΣΑΝΤΡΑ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ."

"Δεν καταλαβαίνω."

"Ο χαρακτήρας σου είναι φοβερά χλωμός και μη συγκεκριμένος. Άσε να τα πω εγώ. Τη Σάντρα, λοιπόν, τη γνώρισα πριν από δυο χρόνια στο Λονδίνο, και θα παντρευόμασταν. Αλλά αυτή με άφησε για κάποιο συγγραφέα, και τώρα καθόμαστε σ'αυτό το μπαρ και πίνουμε και καπνίζουμε και σου λέω την ιστορία. Το'πιασες;"

"Συγγραφέα, ε;"

"Ναι."

"Λες να'ναι αυτός που μας γράφει;"

"Ε;"

"Λες ο συγγραφέας που σου'φαγε τη Σάντρα να είναι αυτός που μας γράφει;"

 

Περίμενε αυτή τη στιγμή για αρκετό καιρό. Η γυναίκα που εδώ και καιρό στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό του, στοίχειωνε της σκέψεις και τις φαντασιώσεις του βρισκόταν επιτέλους μπροστά του, έτσι ακριβώς όπως τη φανταζόταν. Κοιτούσε με θαυμασμό το γυμνό κορμί της, το μικρό της στήθος, που τόσο ήθελε να πονέσει, τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Το βλέμμα του όμως καρφωνόταν στα μάτια της, που τον ικέτευαν να της δώσει αυτό που ποθούσε: την αίσθηση του να βρεθεί υποταγμένη, να νιώσει τον πόνο που εκείνος θα της προκαλούσε. Για μια στιγμή σάστισε. Στο μυαλό του ένας πόλεμος. Από τη μία ήθελε να πάρει αυτό που τόσο καιρό αναζητούσε, την ικανοποίηση της κυριαρχίας πάνω στο κορμί της. Από την άλλη, δεν του πήγαινε η καρδιά να πονέσει ένα τέτοιο πλάσμα.
«Τι έπαθες; Δεν είσαι έτοιμος; Δε θέλεις;» ρώτησε εκείνη, κοιτώντας τον περιπαικτικά. Δε χρειάστηκε να περάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο για να πάρει την απόφασή του: «Ξάπλωσε, μικρή», της είπε αυστηρά…

Εμπνευσμένο από την...

 

Την πιο σκοτεινη ωρα, απομακρυνομαστε απο τους αλλους, σταματαμε μολις φτανουμε αρκετα μακρια ωστε να μην μπορουν να μας δουν και αγκαλιαζομαστε σφιχτα. Το φορεμα της ανεμιζει και οι μπουκλες της μαστιγωνουν αλυπητα το προσωπο μου. Φιλιομαστε. Παραμεριζω το εσωρουχο της, ειναι υγρη και ζεστη, τα δαχτυλα μου γλιστρουν ευκολα μεσα της. Ο λαιμος της αλμυρος ακομα απο την θαλασσα, με διψαει ακομα περισσοτερο. Πιανομαστε χερι-χερι και περπαταμε σιωπηλοι προς την παραλια. Γεμιζω το κενο μεσα της και ξερω πως εστω προσωρινα, νιωθει γαληνη. Θελω να την παρηγορησω, να της πω πως θα ειμαι εκει οποτε με χρειαστει και πως ολα θα πανε καλα. Την ρωταω αν ποναει. "Λιγο" ψιθυριζει. Θελω να την ακουσω να αναστεναζει πιο δυνατα απο τον αερα και την θαλασσα και την ποναω περισσοτερο. Ειμαστε ολομοναχοι και ομως νιωθω σαν να μας παρακολουθουν ματια ελαχιστα ανθρωπινα. Βυθιζομαι περισσοτερο στην ζεστασια της και ξεχναω τα βλεμματα. Τελειωνουμε μαζι και καπνιζουμε κατω απο τα αστερια. Γυρνωντας, ειναι σφιχτα γαντζωμενη πανω μου. Αναρωτιεμαι αν και εκεινη, οπως εγω, νιωθει πως το καθε βημα μας παρακολουθουν πλασματα νυκτοβια, δαιμονικα και στοιχηματιζουν για τις ψυχες μας...

 

He's wearing a gas mask, but his wife recognizes him instantly. His "subject" is her younger sister, strapped on a hospital bed. She's almost unconscious, and he's got his hand inside her pussy.

She shakes her head and points the gun at him.

"Anna," he whimpers as he takes his mask off. "Anna, I wouldn't be surprised if you shot me right away. You have a right to. But for the sake of our children, you have to listen to me. All I'm asking for is two m-- "

The bullet splashes half of his brain on the eye chart behind him before he has time to blink.

Her sister is awake, if just barely. She stares in confusion. "Ta-ta, sleeping beauty." The elder sibling puts the gun on her bare left breast, and shoots.

She walks away, in high heels, leaving bloody left footprints.

 

It's been almost a month we've been going out together. A month of midnight drinks, endless conversations, deep confessions and brilliant, lustful, sweaty sex. He is charming, clever, successful, funny. The kinda guy a girl dreams of. I kiss him. “Later dragon bait!” he says playfully. From all the silly names girlfriends and boyfriends call each other, he calls me that. Dragon bait. Only that night, tied up on a chair, in a warehouse somewhere in down town hell, I undoubtedly know why. I might be gorgeous, witty and a great lay, but I'm still my father's little girl. My capofamiglia-mafioso father's little girl. He stands by the window, with a Colt Anaconda 44 Magnum revolver in his hand and doesn't even look at me. He plans killing me even if he gets what he wants.
“So who was the snitch?”
“Larry. Surprised?” He smiles provocatively.
That's all I needed to know. I nod and a tiny red dot starts dancing on his shoulder. A second later his brains decorate the wall. When my father's men untie me, I feel slightly aroused. “This is the last time I do your dirty work daddy. I have my own dirty work to see to.” Men. Always one-dimensional and needy, yet so full of themselves. I visualize Ivy's perfect curvy body and smile. I think I'll let her tie me up tonight.

 

Δένω το σκοινί γύρω από τους καρπούς του και κλείνει τα μάτια. Χαλαρώνει, αφήνεται, χάνεται. Τον ερωτεύομαι. Το μαστίγιο γλύφει την πλάτη του. Το χτύπημα δεν είναι δυνατό, αλλά αφήνει το σημάδι του. Κόκκινο και ζεστό. Τον ερωτεύομαι. Τον χτυπάω ξανά και ξανά. Σημάδια, δρόμοι πορφυροί στο κορμί του. Έχει παραδοθεί. Πονάει για μένα, μόνο για μένα. Τον ερωτεύομαι. Το χέρι μου χτυπάει με δύναμη επάνω του και ο ήχος γεμίζει το δωμάτιο. Το κορμί του αντιδρά, ο ίδιος όχι. Τον ερωτεύομαι. Τον λύνω και κοιτάζω το πρόσωπο του. Ένα έργο τέχνης που η ομορφιά του σου κόβει την ανάσα. Τον ερωτεύομαι. Ταξιδεύει πάνω στο σώμα μου, με όλες του τις αισθήσεις, απογειώνει τις δικές μου. Βυθίζεται στη δίνη της στιγμής ανελέητα. Πίνει από την πηγή μου για να ξεδιψάσει τον πόθο του. Τον ερωτεύομαι. Αποτυπώνω με κάθε λεπτομέρεια στη μνήμη μου, κάθε λεπτό που τον ερωτεύομαι ολοένα και περισσότερο.

 

Απάντηση: Re: 150 λέξεις

πισω απο καθε εργο κρυβεται ο πρωταγωνιστης... για αυτον που ζωγραφισα...
Πέρασε τα λεπτα χερια της γυρω απο το λαιμό του , ακομα και αν δεν ηταν αυτος ο εραστης της δε θα της ειχε φερθει με τοση φροντιδα.Δίχως να το ευχαριστήσει για τη βοηθεία που της προσφερε τον επιασε απο το μπρατσο με κινησεις που φανερωναν μεγαλη οικειότητα.Παρατηρησε τα βλέμματα θαυμασμου καποιων απο τους νεαρους που ηταν τριγύρω και για μερικα λεπτα φανηκε να εξαφανιζεται η λυπη που ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο του΄ απολαμβανε περισσοτερο απο την ιδια τα βλεμματα που εριχναν οι περιεργοι στα μικροσκοπικα ποδαρακια της που φορουσαν μποτινια.Το εντονο ενδιαφέρον ισως το προκαλουσε καποια πατρικη ιδιοτελεια.-Ολος ο κοσμος γυρναει πισω ,δες!απαντησε εκείνη με ενα παιδιαστικο κακεντεχές ύφος που του έφερε χαμογελο στα χείλη.Ενιωσε ενα ρίγος να διαπερνα το κορμι του ακουγοντας αυτα τα λογια της που εξεφραζαν τοσο μεγαλο εγωισμο , ωστοσο η αληθεια ηταν οτι η κοπελα του ειχε μιλησει ετσι απο συγκινηση και μονο.Ξαφνου εγινε κατακοκκινη ειχε πιασει το μπρατσο της με τροπο που φανερωνε ιδιαίτερη οικειότητα μεταξυ τους.Του ειχει κρατησει σφιχτα το χερι ειτε ως ενδειξη ευγνωμοσυνης ειτε σαν να ηθελε να του πει ""επιτελους τώρα θα εχω την ευκαιρια να σας δω""Στραφηκε να τον κοιταξει σαν τη μαθητρια που αγωνιά μπροστά στο δάσκαλο της και ο ιδιος της ανταποκρίθηκε με βλεμμα που το συνοδευει και καποιο χαμογελο καλοκαρδης ικανοποιησης.Ολα αυτα την ειχαν απορροφησει τοσο πολυ που διχως και η ιδια να το καταλαβει ειχε κρατησει σφιχτά το μπράτσο του δειχνοντας τις σκεψεις που περνούσαν απο το νου της αναλογα με τη δυναμη με την οποια τον αγγιζε , κανοντας την να κοκκινιζει ζωηρα.Είχε εκπλαγει οσο ποτε αλλωτε στη ζωή της απο την ηρεμια που απεπνεε εκείνο το προσωπο και που εδινε την εντυπωση ακραδαντης πιστης στη δυναμη του.Το αρρενωπό μελαχρίνό του προσωπο απέπνεε ολη εκεινη τη γοητεία που η συμμετρια των χαρακτηριστικών χαρίζει στα νεανικα προσωπα..το ασπράδι των ματιων του στο σχήμα αμυγδάλου και το γεματο ζωντάνια βλέμμα που φάνταζαν αναμεσα στις γραμμές των φρυδιων.Η μύτη του ηταν κάπως αετίσια.Το προσωπο του αποτύπωνε αυτο ακριβώς που θα μπορουσε να εχει στο μυαλο του ενας καλλιτεχνης πριν την απεικονιση

 

baby blue

Καθόμαστε στο πάτωμα.
Λεπτούλης, με απαλό δέρμα, ξανθός και με υπέροχα γαλάζιο βλέμμα. Όλα είναι θέμα συνήθειας τελικά. Με κοιτάζει με τρυφερότητα. Τον κοιτάζω. Είμαι ένα παιδί που περιμένει να του δώσουν το παιχνίδι του για να παίξει.
Με τραβά πάνω του και ξαπλώνει.
Για μια στιγμή διαβάζει τις σκέψεις μου και μετά κλείνει τα μάτια.
Το πρόσωπό του είναι τόσο ήρεμο...δεν φοβάται τίποτα, δεν σκέφτεται τίποτα.
Ρίχνω στο στήθος του λίγο οινόπνευμα και του πετάω ένα αναμένο σπίρτο. Κάθομαι πάνω στα μπούτια του και τον κοιτάζω...τίποτα.
Σηκώνω από το στήθος του το σπίρτο.
Φυσάω τις γαλάζιες φλόγες.
Δεν ήθελα να προλάβει να νιώσει το κάψιμο.

Ανοίγει τα μάτια.
Το βλέμμα του είναι απορημένο...γιατί?

Τον κοιτάζω....νομίζω οτι σ'αγαπώ