150 λέξεις

Ασφάλεια

Είχαν κινήσει για Π/Σ/Κο περιπέτειας. Το πρώτο τους μαζί. Με σακίδια στους ώμους, με διάθεση να βγουν στη φύση και να γνωρίσουν μια ξένη χώρα.
Κολύμπησαν σε λίμνη, τράβηξαν κουπί επί δύο ώρες, έκαναν ωτο-στοπ από χωριό σε χωριό. Και φυσικά, έκαναν θεϊκό σεξ *παντού*.

Κατασκήνωσαν στο δάσος. Το βραδάκι, άναψαν φωτιά για να μαγειρέψουν και να ζεσταθούν. Έπεσε κρύο, παρόλο που ήταν καλοκαίρι. Είχαν κόψει πολλά ξύλα, αλλά το κρύο ήταν δριμύ. Κατά τις 3.00' η φωτιά άρχισε να τρεμοσβήνει.

“Μείνε εδώ!” της είπε.
Πήρε το τσεκούρι και χάθηκε στα δέντρα.
Τον περίμενε τυλιγμένη στο ζεστό υπνόσακο.
Λίγο αργότερα, γύρισε με ένα φρέσκο δεμάτι ξύλα.
Του τραγουδούσε φάλτσα “Come on baby light my fire” κι εκείνος γελούσε.
Έμειναν ζεστοί, αγκαλιά, ως το ξημέρωμα.

“Το ξέρεις πως, μαζί σου δε φοβάμαι τίποτα, έτσι;”
Της χαμογέλασε.

Καίτοι νεότερός της, ήταν ικανός να φροντίσει μια γυναίκα, παντί τρόπω.

 

upon touch

Την είχε φέρει εκεί που ήθελε, και ετοίμαζε τα επόμενα βήματα.
Της έδωσε τον δονητή της.
“Χρησιμοποίησέ τον! Άνοιξε καλά τα πόδια! Θέλω να παρακολουθήσω.”
“Μάλιστα!”
Σε λίγο, ο αρχικός ρυθμός της ανέβηκε. Ένιωθε, με κλειστά μάτια.
Τα αναπάντεχα χτυπήματα του μαστιγίου στο δέρμα της, την έκαναν να τινάζεται.
Συνέχιζε όμως. Ξανάβρισκε το ρυθμό της μετά από κάθε χτύπημα.
Την παρατηρούσε. Μάθαινε τις αντιδράσεις της.
Έπαιζε μαζί της. Τη χτυπούσε επίτηδες στο ίδιο σημείο για να δει πώς θα φερθεί.
“Τώρα θέλω να χύσεις!” πρόσταξε.
Συνέχισε με τον ίδιο γρήγορο ρυθμό.
Τα χτυπήματα το ίδιο. Πιο δυνατά, πιο συχνά.
Μόνο που, δεν έλεγε να τελειώσει.
Για ένα δευτερόλεπτο μόνο, καθώς ετοιμαζόταν να τη μαστιγώσει, το αριστερό χέρι του άγγιξε απαλά τον δεξιό της ώμο. Ξαφνικά, την είδε να τσιρίζει, να τινάζεται και να ολοκληρώνει, με σπασμούς.
Του το είχε εξηγήσει, μα δεν το είχε καταλάβει.

 

BDSM για πρωινό

Ο διαπεραστικός ήχος από το 7ο ξυπνητήρι της τρύπησε τον ύπνο. Στριφογύρισε, προσπάθησε να το κλείσει. Την παίδεψε πολύ.
“Γαμημένες οθόνες αφής!”
Έριχνε καρεκλοπόδαρα. Κάτω από το πάπλωμα ήταν όμορφα. Ζεστά. Έβλεπε όνειρο. Δεν υπήρχε ανάγκη να πάει ακόμα στο γραφείο. Και νύσταζε τόσο πολύ!

{πέντε λεπτά}

8ο ξυπνητήρι.
“Σήκω, μωρό μου!”
“Γαμώ το κωλόπαιδο, θα το σκίσω!”

Περνούσε τις ώρες του κατεβάζοντας τσόντες και συζητώντας για αθλητικά. Όταν απολύθηκε, ζήτησε και τα ρέστα. Βέβαια, στο καπάκι συνελήφθη για {...}. Δικαίωσε έτσι πανηγυρικά το ένστικτό της. Γλίτωσε τη φυλακή φορτώνοντας την κατηγορία αλλού, μα οι μπάτσοι ξέρανε τι καλόπαιδο ήταν και τον παρακολουθούσαν στενά.

Πλύθηκε, ντύθηκε, ετοιμάστηκε, έφυγε. Στο δικαστήριο γινόταν το αδιαχώρητο. Καμιά 40αριά δικηγόροι είχαν κατακλύσει τη μικρή αίθουσα. Ήταν και το σίχαμα εκεί με το κλασσικό κακομοιρίστικο ύφος.
“Δυο μέτρα άντρας, τρομάρα του!”
Δεν του έριξε ούτε μισή ματιά.

 

Επικοινωνιακό εργαλείο

Την κρατούσε γερά από τα μπράτσα.
“Πες μου! Εξήγησέ μου!”
Τα χείλη της είχαν σφραγίσει. Οι βρυσούλες στα μάτια της είχαν ανοίξει και τρέχανε, τρέχανε ... Αστείρευτες αυτές οι βρυσούλες! Και στο λαιμό, ένας κόμπος. Σαν να τον είχαν σφίξει γερά, φράζοντας τη δίοδο του αέρα.
“Αν δεν μου πεις, πώς θα ξέρω;”
Κοίταζε κάτω. Κάθε λίγο βαριανάσαινε, μες στα αναφιλητά της.
Την πήρε αγκαλιά. Σφιχτά. Μύριζε τσιγάρο και αποσμητικό. Ήταν ζεστά και όμορφα.
Τραβήχτηκε. Πνιγόταν. Δεν μπορούσε να πάρει αέρα.
“Σε παρακαλώ! Εξήγησέ μου!”
“Δε... δεν μπορώ!” ψιθύρισε, με μεγάλη δυσκολία.
“Αγάπη μου, δε γίνεται, πρέπει να βρεις τρόπο επικοινωνίας!”
Τραβήχτηκε. Έπιασε το laptop από δίπλα. Άρχισε να πληκτρολογεί. Τα χέρια της τρέχανε. Έγραψε όλο το πρόβλημα από την αρχή.
Χωρίς να αρθρώσει κουβέντα, της έδωσε να διαβάσει.
Πήρε τζούρα. Την κοίταξε λοξά, όπως συνήθιζε.
“ΟΚ, we can work this out!”

 

Απλά πράγματα

“Μην είσαι έτσι!”
“Πώς έτσι;”
“Ξέρεις: κατσούφα!”
Χαμογέλασε. “Συγνώμη, κάτι σκεφτόμουνα. Είμαι χαρούμενη όμως που είμαστε μαζί.”
“Είμαστε μαζί και σκέφτεσαι άλλα; Υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος να μη σκέφτεσαι.”
Ξεροκατάπιε. “Δηλαδή;”
“Φέρε εκείνα τα μαντήλια!”
Εκτέλεσε την εντολή, αμίλητη.
Της έδεσε τα χέρια στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Μετά της έδεσε τα μάτια.
“Τώρα, τι σκέφτεσαι;”
“Τώρα, προσπαθώ να καταλάβω όσα δε βλέπω.”
Χαμογέλασε αυτάρεσκα. Αυτός ήταν ο στόχος. Ξάπλωσε δίπλα της κι άναψε τσιγάρο. Άρχισε να παίζει, πλησιάζοντας την κάφτρα στο δέρμα της.
“Πρόσεξε! Αν κουνηθείς μισό χιλιοστό, θα καείς.”
Είδε όλο το σώμα της να σφίγγεται. Αυτόματη αντίδραση που δεν ήλεγχε. Η αναπνοή της έγινε πιο κοφτή. Τα δάχτυλά της τεντώθηκαν. Αισθανόταν τη ζέστη σε ορισμένα σημεία. Ή έτσι νόμιζε;
“Είδες τι απλό που είναι να μη σκέφτεσαι άλλα πράγματα;”
“Μάλιστα!”
“Τώρα, πες μου ...”

 

σε προ-viagra εποχές...

Τα κορίτσια είχαν μόλις γυρίσει από μια μεγάλη περιήγηση στην πόλη. Μουσείο, μνημείο, ψώνια. Είχαν ιδρώσει με τα bluejeans τους παρόλο που ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Τουλάχιστον τρεις ώρες περιπάτου, έκαναν τα T-shirts τους να θέλουν πλυντήριο.

Ο κηδεμόνας της μίας, τους τηλεφώνησε πως θα περάσει με το αμάξι, μα δε θα καταφέρει να παρκάρει, σε τόσο κεντρικό σημείο. Έπρεπε να τον περιμένουν επί της λεωφόρου. Περνούσαν εκατοντάδες κόσμου από εκεί. Μες στην ψιλοκουβεντούλα για τη δέσμη που θα ακολουθούσαν από Σεπτέμβρη, είχαν το νου τους για το μαύρο σεντάν.

Ξαφνικά, ένας από τους περαστικούς κοντοστάθηκε. Ήταν ένας εβδομηντάχρονος, με ριγέ πουκάμισο, πανωφόρι και καπέλο.
“Τι κάνετε εσείς εδώ;” τις ρώτησε.

Παραξενεύτηκαν. Δεν του απάντησαν.
Επέμενε.
“Στεκόμαστε!” είπε η μία, αγενέστατα.

Η επόμενη ερώτηση του γέροντα όμως, ήταν ενδεικτική των προθέσεών του:
“Πόσο πάει;”
“!!!”

 

Απάντηση: Το μάθημα

 

 

Απάντηση: 150 λέξεις

Σηκώθηκε
απότομα
από
τον
καναπέ.
Εκνευρισμένη.
Με
τον
εαυτό
της.
Με
την
οκνηρία
της.
Ανοίγει
την
ντουλάπα.
Πού
είναι
εκείνη
η χρυσαφένια,
η μεταλλική?
Άστραψαν
τα μάτια της
όταν
τη βρήκε.
"Για να δούμε...",
σκέφτηκε.
"Είμαι τόσο άχρηστο, τελικά;"
Γδύθηκε
και
πέταξε
τα ρούχα
στο
πάτωμα.
Εκνευρίστηκε
ξανά.
Ξεφύσηξε.
Τα σήκωσε,
τα δίπλωσε,
και
τα ακούμπησε
στην
άκρη
του καναπέ.
"Μπράβο, χαζό."
Μπαίνει
στο
σαλόνι.
Ανοίγει
την κουρτίνα.
Τα μάτια
της
αντιδρούν
στο
φως
που
μπαίνει.
"Συνήθισα κιόλας τα σκοτάδια..."
Η πρώτη
που
θα
ρίξει
θα είναι
στο
εξωτερικό
της
γάμπας.
Η δεύτερη
στο εξωτερικό
μέρος
του μηρού.
Η τρίτη
στο εσωτερικό
του μηρού.
Επαναλαμβάνει
και
στο
άλλο
πόδι.
Ξανά,
με ρυθμό
αυτή
τη φορά.
Εκνευρίζεται
περισσότερο.
"Μη με λυπάσαι!"
Τα μάτια
λάμπουν.
Αυθόρμητα
πιάνει
με περισσότερη
δύναμη
τη μεταλλική
χρυσαφένια
ζώνη
και χτυπάει
στον μυ
στο πάνω
μέρος
του αριστερού
της στήθους,
πολλά
έντονα
χτυπήματα,
βουρκώνει.
Οι φλέβες
διογκώνονται
αμέσως.
Μικρά
κόκκινα
σημαδάκια.
"Είμαι περήφανη;"
​

 

Οδηγώντας

Της παρέδωσαν τα κλειδιά και της εξήγησαν το κάπως ιδιαίτερο σασμάν.
“Τι να την κάνω την 6η στους ελληνικούς δρόμους;” διερωτήθηκε.
Θυμήθηκε την ευθεία μεταξύ Κατερίνης και Θεσσαλονίκης, Κορίνθου και Τρίπολης, την Εγνατία οδό.

Την Κυριακή, στις 10.30' κίνησε να πάρει εφημερίδα. Ο δείκτης και ο μέσος σήκωσαν με χάρη τον δακτύλιο γύρω από το λεβιέ. Ο καρπός της τον ώθησε με χάρη μπροστά. Είχε αναγάγει την όπισθεν σε αρμονική χορογραφία δακτύλων και καρπού. Βγήκε από το γκαράζ. Πρώτη.

Προσπέρασε το ψιλικατζίδικο χωρίς να σταματήσει. Συνέχισε ως τη διασταύρωση της περιφερειακής. Έστριψε αριστερά. Το mp3player έπαιζε ασταμάτητα και τα δάχτυλά της χόρευαν ρυθμικά.

Στους επαρχιακούς δρόμους δεν έχει διόδια. Συναντάς όμως νταλίκες. Προσπαθούσε να μαντέψει το φορτίο τους.

Κάπου 240 χιλιόμετρα αργότερα, άναψε το λαμπάκι της βενζίνης. Όσο γέμιζε, τηλεφώνησε.
“Είμαι περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά. Ντύσου! Πάμε να φάμε!”

Εφημερίδα πήρε από το βενζινάδικο.

 

Ho-ho-ho said Santa!

“Έχεις κανονίσει για Χριστούγεννα;”
“Θα {...}”
“Fuck that! Πάμε Νέα Υόρκη, στη θεία μου!”
“Ξέρουν για μας;”
“Δεν τους πέφτει λόγος!”
“ΟΚ babe, πάμε!”

Το δείπνο της παραμονής Χριστουγέννων ήταν οικογενειακό, παραδοσιακό. Η διώροφη μονοκατοικία βρισκόταν σε ιδιόκτητο αλσάκι δεκάδων στρεμμάτων. Στο ισόγειο, εκτός από κοινόχρηστους χώρους, είχε ένα κουκλίστικο δωμάτιο ξένων.

Ξάπλωσαν. Η {...} λύθηκε στο γέλιο.
“Σε γαργάλησα;”
“Όχι! Θυμήθηκα πως, όταν είχα ξανάρθει το καλοκαίρι, με το Χάρη, μας κοιμήσανε χώρια. Εσένα μάλλον σε θεωρούν ακίνδυνη για την αρετή μου!”
Σταμάτησε να γελά. Της δάγκωσε μία ρώγα. Ήταν πάντα περήφανα στητές και κατακόκκινες.
“Μήπως πρέπει να ...”
“Αν δε σκάσεις θα {...}” είπε, κουνώντας απειλητικά τη δεξιά παλάμη της. Είχε βαρύ χέρι.
“Σκάω!”
“Now, sing fucking jingle bells!”

 

Καλοκαιρινά ψώνια

Πλήρωσε το γκαρσόνι και σηκώθηκαν.
Τον πήρε αγκαζέ.
Περπάτησαν στα δρομάκια, τους πεζοδρόμους, τις πλατείες. Κάθε λίγο, σταματούσαν σε μια βιτρίνα. Το βήμα του συντονιζόταν με το δικό της.
Τον τράβηξε μέσα σε ένα μαγαζί. Δοκίμασε μερικά ζευγάρια πέδιλα. Όταν δοκίμαζε εκείνα τα κίτρινα 12ποντα με το μεταλλικό τακούνι, ο κόμπος στο λαιμό του, τον πρόδιδε.
Συνέχισαν, ως το σπίτι. Άφησε επίτηδες το κουτί δίπλα στο κρεβάτι. Κλειστό.
Λίγο αργότερα, είχαν καταλήξει στον καναπέ. Τα χέρια του κάτω από τη μπλούζα της. Δε φορούσε ποτέ σουτιέν το καλοκαίρι.
“Πάμε μέσα;”
“Μμμμ!”
Κυλίστηκαν στο δροσερό σεντόνι. Μα δεν έλεγαν να πάρουν φωτιά. Όχι όπως πάντα.
“Κάνε μου μια χάρη, σε ικετεύω!”
“Ακούω!”
“Άνοιξε το κουτί. Δείξτα μου!”
Χαμογέλασε αυτάρεσκα. Έπιασε ένα πέδιλο και του έτριψε απότομα το εσωτερικό στα μούτρα. Πέτρωσε μέσα της, εντός δευτερολέπτου.
“Μυρίζεις ακόμα την πατούσα μου πάνω του, σωστά ανωμαλάρα;”

 

Απάντηση: 150 λέξεις

Στο σπιτι Της
------------------------------------------------------------------

"Να μου το προσεχεις. Ειναι χρησιμο".
"Μεινε ησυχος!"

Πηρε το λουρι στα χερια Της και εδειξε την κονσολα στο χωλ.

"Τσαντα, κινητο, ρολοι, κολλαρο, εδω! Τα ρουχα, εδω. Ολα!"
"Μαλιστα... Κυρια".
Καταλαβε αραγε το τρεμουλο στη φωνη μου;

"Χερια πισω slave".

To κολλαρο Της φαρδυ, μαυρο, με πριτσινια. Η αλυσιδα με μαυρη λαβη.
Καταλαβε αραγε οτι εκεινη τη στιγμη μου κοπηκαν τα ποδια;

"Μαζι Μου σκυλακι. Θα σε βαλω για υπνο".

Το κελι Της ηταν απλο. Γυμνο πατωμα, γυρω σιδεριες, ενα στρωματακι, μια fleece κουβερτα.

"Γονατισε! Κοιτωντας Με".

Βαζει δεστρες στα χερια μου, τις ενωνει. Ασφαλιζει την αλυσιδα στον τοιχο.

"Πως αισθανεσαι σκυλακι; Αυριο σε θελω ξεκουραστο. Θα εχεις γεματη μερα". Δειχνει την καμερα ψηλα, στην γωνια. "Θα σε παρακολουθω. Πεσε τωρα".

Πριν προλαβω να απαντησω, πιανει το D-ring, και με μια κινηση τραβαει τα εκπληκτα χειλη μου πανω στα δικα της. Το φιλι Της με παραλυει...

"Εισαι δικο Μου μικρο! Καληνυχτα!" ειπε, κλεινοντας τη σιδερια.

Σιωπη.

Καταλαβε αραγε ποσο τη λατρευα;