Anger and BDSM -1

lara[E-p]

χαιρομαι που τα βρισκεις με τον Μαστερ σου τοσο καλα,μια μικρη παρατηρηση μονο,τις λυσεις τις βρισκετε και οι δυο,

οπως μας περιγραφεις εχεις κανει και εσυ μεγαλη προσπαθεια και δουλεια πανω στο θεμα.

 

Δεν θυμώνω πια παρά ελάχιστα, ή πολύ σπάνια με τους ανθρώπους, ιδίως τους δικούς μου. Υπάρχει ζωή αλλά υπάρχει και θάνατος, κι όταν τον έχεις νιώσει σε διάφορες διαστάσεις του κάποια στιγμή καταλήγεις πως δεν αξίζει να δηλητηριάζεις τη ζωή σου.
Ο θυμός είναι συχνά αποτέλεσμα ψυχικής κούρασης.

Στεναχωριέμαι, ίσως, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω. Όταν κατανοήσω, όταν δω όλη την εικόνα, η λογική δεν συμβαδίζει ποτέ με τον θυμό. Αναλαμβάνω, εξ’ άλλου και το δικό μου μερίδιο ευθύνης στις σχέσεις. Συζητώ όταν είναι εφικτό.

Θυμώνω, και ορισμένες φορές πάρα πολύ άγρια, ή είμαι μόνιμα θυμωμένη με κοινωνικές καταστάσεις απαξίωσης ή αθλιότητας. Εκφράζω, βγάζω από μέσα μου, αυτόν τον κοινωνικό θυμό ακούγοντας την ανάλογη μουσική κοινωνικής οργής ή / και θλίψης. Μακροπρόθεσμα, μια και η επέμβασή μου στη μακροκλίμακα δεν είναι εύκολη (...το λιγότερο!), φροντίζω να επηρεάζω θετικά τις καταστάσεις στη μικροκλίμακα.
​

 

Ο Αφέντης Καθοδηγει και Διορθώνει πορεία. Αν δεν είσαι στο δρόμο, αν δεν έχεις πορεία και απλά κάθεσαι κάπου, τι να Διορθώσει?

 

Interesting!