Anti-fetish

Τον Σαίξπηρ, που τον πας? Έτσι τον μάθαμε και όχι Σέξπιρ, γιατί δεν ετίθετο θέμα απλοποίησης που ήταν ξένο όνομα. Όχι ότι και παλιά τα είχανε όλα λυμένα...

<<ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ: ΕΓΧΕΣΠΑΛΟΣ!
Η ιδιοτυπία της αγγλικής προφοράς κ’ οι ποικίλες γλωσσικές αντιλήψεις των ελλήνων λογίων και των μεταφραστών του περασμένου αιώνα, έκαναν αγνώριστο ακόμα και τ’ όνομα του Σαίξπηρ. Ήδη, ο Βικέλας στα σαιξπηρικά «Προλεγόμενά» του, στην έκδοση του 1876, θίγει το θέμα: Αλλά και οι ίδιοι οι Άγγλοι—γράφει—«δεν συμφωνούσιν... γράφοντες ποτέ μεν Shakespear, και Shakespeare, ή Shakspeare και Shakspear, ποτέ δε Shakespere ή Shakspere. Συγγνωστέα λοιπόν κατά μείζονα λόγον η παρ’ ημίν ασυμφωνία ως προς την ελληνικήν ορθογραφίαν αυτού». Ο ιστορικός του Νεοελληνικού Θεάτρου Γιάννης Σιδέρης κατέγραψε για το Αφιέρωμα του «Θεάτρου» τις ελληνικές αποδόσεις του ονόματος του Σαίξπηρ. Έχουμε, λοιπόν, κατά χρονολογική σειρά: Αρχαϊκά, Εγχέσπαλος και ακολούθως: Σχακεσπεάρης, Σακεσπήρος, Ουϊλιέλμος Σέξπηρ, Σαιξπείρος, Σακεσπήρ, Σαικεσπήρος, Σεξπίρ, Σέϊξπηρ, Σαιξπήρ, Σεξπήρος, Σαίξπεαρ, Σαίξπιαρ, Σαίξπηρ, Σαίξπειρ, Σαικεσπήρος, Σεξπίρ. Ύστερα από τόσες περιπέτειες, τ’ όνομά του σταθεροποιήθηκε πια: Σαίξπηρ, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

Θέατρο τόμ. 3, τεύχ. 16 (Ιούλ.-Αύγ. 1964), σ. 10.>>

 

Φυσικά τα κύρια ονόματα δεν εμπίπτουν στον κανόνα της απλοποίησης. Λέμε Ουγκώ, Τσώρτσιλ, Βοστώνη. Έχει πλάκα όμως η προσπάθεια να κλιθούν κάποια επίθετα. Ακούς εκεί "οδός Κοδριγκτώνος"!

 

Μερσί

 

Πιό πολύ πλάκα έχει που δεν κλίνονται κάποια ονόματα, πχ...
ο Σώζων (Παλαίστρος-Χάρος), του Σώζων, τον Σώζων, Σώσον Κύριε την Γραμματική σου .... 

 

@brenda

Ιιιιι...
Ο Σέξπιρ γεννήθηκε κάπου 100 χρόνια μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας και κάπου 20 χρόνια μετα αφού έφτασε η τυπογραφία (περί το 1535 μαχ) στην Ιγγλετέρα.
Κάτι που οι Άγγλοι πασχίζανε κουλοκουτσόστραβα ακόμα να φτιάκουν την γλώσσα τους και ως παράγοντα εθνικής συνείδησης, κάτι που το χαρμάνι των γλωσσών στο νησί παρήγε ντοπιολαλιές με το κιλό, κάτι που ο πάσα ένας έλεγε ό,τι ήθελε όπως ήθελε και το έγραφε επίσης ανάλογα με τα κέφια του, η δουλειά είχε γίνει μούτι, ακόμα και κι ο ίδιος ο Σέξπιρ έχει υπογράψει τα ίδια του τα έργα με 16 (δεκάξι) διαφορετικές γραφές.
Είδαν κι απόειδαν οι τυπογράφοι της εποχής, στο πλαίσιο "δεν βγαίνω μάνα μου, δεν βγαίνω", μάζεψαν καναδυό μορφωμένους και τότε για πρώτη φορά μπήκαν οι βάσεις της γραπτής γλώσσας στο νησί, διγιότι οι τυπογράφοι άνθρωπες κόβανε φλέβες με τον πάσα μαλάκα που το ήθελε γραμμένο έτσι και να πάνε να γαμηθούνε οι άλλοι και τους τ' άλλαζε όλα φτου κι από την αρχή.
Ουσιαστικά η γραφή των εγγλεζικώνανε παγιώθηκε στο τέλος του 17ου αιώνα...
Γενικότερα πάντως η γλώσσα έχει μεγάλες πλάκες, όταν το ψάχνει κανείς, και το ότι λέμε τον πίνακα του Πικάσο "οι δεσποινίδες της Αβινιόν" και όχι "οι δεσποινίδες του Αυενίου" μάλλον πρόκειται περί φάρσας ή συγκυρίας...
_________
Έδιτ: Ιστορίες παρμένες από την αποθήκη αχρήστων γνώσεων...

 

Να κι ένα αντι φετίχ (χαρακτηριστικό τού κάθε Ελληναρά και της κάθε Ελληναρούς ντυ κωλ) όσο πιο ευγενικά τοποθετημένο γίνεται, γιατί είναι και σκουξιάρικα και σκούζουν άσχημα και σού παίρνουν τα αυτιά...
Λένε με στόμφο με την ίδια μανιέρα κάθε είδους μαλακία για οτιδήποτε, από συνταγές μαγειρικής και πολιτική ως μουσική και επιστήμες...

 

   

Τα μυτερά νύχια.

 

ο λεγομενος καραφλοχαιτουλας  

 

 

Η καλτιλα στη συγκεκριμενη φωτο χτυπαει κοκκινο

 

Μαζεύεις "χαρτάκια" ακόμα βρε παιδάκι μου..?

 

όχι ρε φίλε!!! είναι είδος υπό εξαφάνιση!!!!