Anti-fetish

@Yiyi, πολύ δυνατή στην περιγραφή, από ενσυναίσθηση όμως!...  

 

Κάτι μεγάλα πουλιά... πελαργός, πελεκάνος, στρουθοκάμηλος  

 

Οι απόκριες.

 

Τα ανδρικά βρακιά-πάνες  

 

Τα μακριά μαλλιά στον άντρα.
Για την ακρίβεια ο,τιδήποτε εκτός από πάρα πάρα πολύ κοντοκουρεμένο με ξενερώνει και με ξεκαυλώνει χωρίς γυρισμό.

 

Πάντως, όπως προκύπτει απο τη διήγηση, φαίνεται να κράτησε καιρό αυτή η συνομιλία, κάτι σε έλκυε σε όλο αυτό το απωθητικό που περιγράφεις...
Πως να τελείωσε άραγε;

 

πεδιλο με καλτσα.
πρασινη οζα
πολυ κοντα νυχια φαγωμενα.
πάχια
πολύ βαρυ μακιγιαζ
μεγαλα βυζιά ( η εξαιρεση της εξαιρεσης )

 

χμμ, λοιπόν

παραδοσιακοί τύποι, που γουστάρουν κλαρίνα, ζουρνάδες και παρεμφερή. συνήθως είναι και συντηρητικοί, ιστορικών πατριαρχικών αντιλήψεων, οπότε ακόμη χειρότερα. ζούνε στην πόλη και φέρνουν το χωριό μαζί (δυστυχώς όχι την φύση, μα όλα τα υπόλοιπα) δλδ μενταλιτέ :"τι θα πει ο κόσμος όταν θα βγεις στην πλατεία" κλπ

και οι λαϊκάντζες. δλδ μπουζουκλερί με άσματα κλαψόπουτσας που κλαίνε τη γκόμενα την σκάρτη (που δεν γούσταρε)/ πιο παλιά, την κενωνία που αδίκησε το λαϊκό πτωχό πλην τίμιο παιδί, λευκή φανέλα, σταυρουδάκι χρυσή καδένα, ταχαμ αθλητικό στυλ, χοντράδες για χαβαλέ. συνήθως είναι και φαλλοκράτες οπότε ακόμη χειρότερα. και μοιάζουν σαν συγγενείς όλοι δλδ λίγο μούσια, σκούρο κοντό μαλλί, αθλητικά, τσιγάρο, πιτόγυρο.

εννοείται τα τσογλάνια. τα λένε και κάγκουρες αλλά, νομίζω είναι στην κορυφή αντιφετιχ. χαζομαγκιές στα μηχανάκια, σούζες, κάτι χαμόγελα λες και στράβωσαν από ψύξη, κάτι κολλητά με φόρμες, ταχαμ τραπερ, ταχαμ κουτοπόνηροι και της "πιάτσας", δυστυχώς ποτέ δεν θα δεις τσογλάνι/κάγκουρα μόνο του. κυκλοφορούν σε αγέλες ως ένστικτο αυτοσυντήρησης. περπατάνε κάπως "κουτσαβάκικα" λες κι έπαθαν το σύγκαμα εκεί χαμλά, και κάθονται με ανοιχτά τα πόδια, για ανακούφιση ξερωγω.

οι στρυφνόκαβλοι και οι αυστηροί γενικότερα, (όχι στα καβλοπαίγνια στο "κρεβάτι" μόνο). τύποι που φαντασιώνονται πως ενσαρκώνουν τον κακό καθηγητή που όλοι σιχαίνονταν/τον κακό γείτονα/ τον κακό μπάτσο/ τον κακό γενικότερα. με το παραμικρό ψάχνουν αφορμή να σε μαλώσουν/τραμπουκίσουν/υποβιβάσουν. κομποζάρουν ιδανικά με στρατόκαβλους και φαλλοκράτες, αν και όπου στρύφνα και χαρά, είναι ικανοποιημένοι. πχ παπαδαριό.

οι θρησκόληπτοι. κάθε θρησκεία είναι όπιο και μαστίγιο του λαού (ωστε να μένουν ήσυχες οι μάζες), αλλά προσωπικά γνώρισα το παπαδαριό με την καμπάνα και τα μεγάφωνα σε κάθε ιβέντ. χαρντκορίλα στις τιμωρίες και τις ποινές, από τα φραγγέλια μέχρι αιώνια καταδίκη στην κόλαση και ιερά εξέταση. θα παρακάμψω σκάνδαλα με ανωμαλάρες, βία και λαμογιές και θα μιλήσω για άτομα που γουστάρουν πολύ το παπαδαριό, την στρυφνότητα και την μούρλα του να μιλάς για αμέριστη αγάπη και σχεδόν σε κάθε κείμενο να οικτίρεις τον άνθρωπο ως εκ γενετής αμαρτωλό, που του αξίζει η ταπείνωση και η τιμωρία ωστε να σωθεί από την αιώνια τιμωρία.

οι παντρεμένοι που γουστάρουν βίτσια βδσμ/γκέυ/γουατέβα, που δεν γουστάρει η γυναίκα τους. ή που και οι ίδιοι δεν γουστάρουν να βλέπουν την "μητέρα των παιδιών τους" με μελανιές στο οικογενειακό τραπέζι. θρασύδειλες μουχρίτσες που γουστάρουν να κοροϊδεύουν και την σύζυγο αλλά και να υποβιβάζουν την γκόμενα ως χρηστική καβλοπετσέτα "για τα άλλα". θα βάλω μαζί και τους απανταχού δήθεν, με την ταχα καλή εικόνα για την κοινωνία τους.

οι καραφλοί και οι φαλακροί. συμβιβάζομαι που οι περισσότεροι πάνε και κουρεύουν το μαλλί κοντό, ενώ πχ θα πρεπε να έχουν μαλλιά τουλάχιστο μέχρι τους ώμους, ε όχι και το γυαλιστερό κεφάλι. οι γυναίκες βάζουν ψεύτικα νύχια, βυζιά, μαλλιά, μακιγιάζ, τακούνια, βλεφαρίδες, φακίδες και εκείνοι ούτε καν ένα ποστις.

οι σουπερ τρεντυ που δεν κοιτάνε καν αν τους πηγαίνει κάτι, αλλά το υιοθετούνε χωρίς δεύτερη σκέψη. και συνεπώς τα πρόβατα που ακολουθούνε σε ο,τι, τα οπαδικά, τα πορωμένα, τα αγελαία, τα χειραγωγίσιμα. τα μπουστάκια ως καλοκαιρινή μπλούζα λολ.


τα λαμόγια γενικώς, σαν στάση ζωής. η μικροαστίλα του καταφερτζή, που χώνεται με πλάγια μέσα. και συνήθως συνοδεύεται με θράσος και μουλωστοσύνη. μέγιστα αντιφετιχ μποθ.


οι τύποι και οι τύπισσες με τα στερεότυπα. που δέχονται πως "οι άνδρες κάνουν έτσι και οι γυναίκες αλλιώς" που μιλάνε για τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού φύλου λες και είναι βιολογικό φύλο και οχι κοινωνικό κατασκεύασμα. που αναφέρονται σε αρσενικά και θηλυκά λες και μιλάνε για ζαγάρια. συγγενεύουν με τα τρέντυ πρόβατα, ισως ανασφαλείς οπότε αγελαίοι, ίσως απλώς περιορισμένου αντιληπτικής εμβέλειας. χου κεαρς.


οι ψευτοκουλτουριάρηδες που χρησιμοποιούν την τέχνη και τα γράμματα σαν βιτρίνα θαυμασμού. ιδίως όταν δεν ασχολούνται καν με όσα προβάλλουν, απλώς παπαγαλίζουν όπως ψεκάζει το σετινγκ σπρέυ ένα ψώνιο που νομίζει πως αυτό θα κάνει την μεγάλη διαφορά. έχουν πλάκα σαν εικόνα, ιδίως όταν ακούνε πχ Μάλαμα χωρίς να ξέρουν καν τους στίχους, ή τρέχουν σε ο,τι πολιτιστικό, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είναι. ακόμη περισσότερο, όταν υιοθετούν και το στυλάκι : πασμίνα, δερμάτινο σανδάλι, ρούχα μακριά λινά, φυσικό λουκ γενικότερα.


οι "τσούχτρες". που είναι όλο χαμογελάκια και γλυκουλίνικα και παινέματα και όταν βρούνε την ευκαιρία, τσιμπάνε με τοξικό σχόλιο πάνω σε κάτι ουσιώδες, εκεί μέσα στα μέλια και τα χου χου χου. εναλλακτικά, και "φίδια", αλλά εκεί είναι πιο οργανωμένα και δόλια, από τις τοξικές μπηχτές τους.


οι ζοχαδιασμένοι που τρέχουν στην πόλη σα να τους έβαλαν νέφτι στον κώλο, κορνάρουν μέχρι και για να κάνεις χώρο στο μηχανάκι που θέλει να περάσει μπροστά όσο κρατάει το κόκκινο φανάρι, φωνάζουν λες και μιλάνε σε κανα κολλητάρι και νομίζουν πως είναι αλάνια στο βιντεογκέημ σιμουλέισιον "κέντρο της πόλης". χαίρομαι όταν τους πιάνει το κόκκινο και περιμένουμε και πάλι δίπλα δίπλα :} χαίρομαι περισσότερο όταν απ την βιασύνη, κάπου κάνουνε μαλακία : }}


οι προστυχάτζες. ίδιως όταν είναι παππούδια/γιαγιάδες ή μικρονεαρόπουλα. όλοι έχουν δικαίωμα στον έρωτα, αλλά το να την πέφτεις χυδαία όπου νάναι, επειδή έχεις κάβλες, είναι λες και απευθύνεσαι σε πιάτσα στο δρόμο. ακόμη περισσότερο όταν υπάρχει τεράστια διαφορά ηλικίας, και αισθάνεσαι ξεκάθαρα πως ο άλλος/η θέλει απλώς να ξεκαβλώσει.


επίσης αντιφετιχ οι μαμάκηδες και όσοι ανέχονται γενικότερα. ο,τι πιο ξεφτίλα.


όσοι μιλάνε με γεμάτο στόμα, και όσοι τρώνε και ακούγεται λες και τραγανίζουν κόκκαλα. κριπυ.


οι μπιχλιάρηδες. μυρωδιές τάχα φυσικές που προκαλούν εμετό και τα δόντια επίσης. να σου ρχεται ο άλλος με την τσιγαρίλα και να είναι μέρα μεσημέρι και να βλέπεις την κίτρινη πλάκα απ τα δόντια και να θέλει και σμουτς. θρίλερ το μεσημέρι στο κέντρο της πόλης.


τα ψώνια που δεν έχουν απλά επίγνωση του εαυτού τους, αλλά προβάλλονται σαν ρεκλάμα, ακόμη χειρότερα προσπαθώντας να μειώσουν άλλους ώστε να ανεβούν. ακόμη πιο χειρότερα αν δεν έχουν καν επίγνωση του εαυτού τους.


οι επιδειξίες. για τον λόγο πως προβάλλουν το σώμα τους σεξουαλικά, δλδ καβλωμένοι. και αυτό είναι χυμαδιό. ακόμη χειρότερα όταν προβάλλουν τσόντες, ενώ γαμιούνται δημοσίως σαν τα ζωάκια στο δρόμο. κανένας ερωτισμός, μόνο κρέας και χύσια.


οι πολυερωτικοί και οι πολυγαμικοί. επειδή ουσιαστικά τα συντρόφια λειτουργούν μεταξύ τους συμπληρωματικά. δλδ, παίρνω απο σένα το αίσθημα, απ τον άλλον το κινκυ, απ τον αλλον τον γάμο, κι απ τον άλλον κάτι άλλο. ξενέρα να νιώθω σαν το τάδε στο μπουφέ που ο άλλος πήρε για να συμπληρώσει γεύσεις.


όσοι εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο, σοβαρά με τα ωδεία. ακόμη χειρότερα αν είναι τίποτε καθηγητές στρίτζιδες της κλασικούρας, που να γουστάρουν με κανόνες και στρυφνοπειθαρχία σε οξύμωρη αντίστιξη με την μουσική και την τέχνη.


οι πλούσιοι. δεν περιγράφω άλλο. περισσότερο σιχαμένα βέβαια τα λαμόγια, αλλά και οι σπάνιοι, νομοταγείς κληρονόμοι ή άξιοι αυτοδημιούργητοι, τέρμα αντιφετίχ. έξτρα αντιφετιχ οι κληρονόμοι που έχουν και το ύφος αριστοκράτη κωλόφαρδου.


οι νεαροί που βρίσκονται κοντά στα -άντα. δεν είναι αγόρια, δεν είναι άντρες. είναι κάτι ενδιάμεσα που θυμίζει μαντράχαλο με πολύχρωμη βερμούδα, μούσια και σακίδιο polo στην πλατούλα επάνω σε πατίνι. απ την μια έχουν πλάκα σαν εικόνα, απ την άλλη, είναι η ενσάρκωση της ψόφιας ελπίδας πως κάποτε ενηλικιώνονται.

 

θα ταν ενδιαφερον να μαθουμε τα φετιχ σου τοτε.