BDSM : Εξερεύνηση, ανακάλυψη ταυτότητας, αυτοβελτίωση, καλύτερες σχέσεις...?

Καταρχήν η συμπάθεια είναι αμοιβαία και να επιτεθείτε στις απόψεις μου όσο θέλετε, αλήθεια  

Για αυτό τις εκθέτω εξάλλου  


Τι εννοώ λοιπόν.

Για μένα (νομίζω το έχω ξαναγράψει αλλά μπορεί και όχι), πρώτα από όλα σε κάθε σχέση είμαστε άνθρωποι. Έτσι, κατ' εμέ το BDSM είναι πρώτα από όλα (ιεραρχικά) μια ανθρώπινη σχέση, μετά μια ερωτική σχέση και στη συνέχεια οτιδήποτε άλλο.

Δεν με ενδιαφέρει να γίνω ένας ορισμός (π.χ. sub ή slave) αλλά να κάνω τον ορισμό πρώτα και πάνω από όλα βάσει της προσωπικότητας μου και δεύτερον -αλλά εξίσου σημαντικό- βάσει του ανθρώπου που είμαι μαζί Του.

Έτσι, η σχέση μου, η όποια σχέση θα τεθεί πρώτα σε ανθρώπινες βάσεις, μετά σε ερωτικές και εν συνεχεία ό,τι άλλο. Το BDSM είναι για μένα ένα "εργαλείο", δηλαδή ένα πρίσμα, το οποίο με βοήθησε να δω και να αντιληφθώ πράγματα που έχουν σημασία και είναι αληθή για μένα, όπως π.χ. η έννοια της εξουσίας και της κυριαρχίας, η έννοια της δύναμης, στις ανθρώπινες σχέσεις. Θα μπορούσα ίσως, αν δεν είχε τύχει να γνωρίσω το BDSM, να κάνω αυτές τις διαπιστώσεις μέσα από ένα άλλο πρίσμα, δεν ξέρω ποιο θα ήταν αυτό, ο ινδουισμός, η γιόγκα, ο διαλογισμός, δεν ξέρω. Αλλά έχοντας τη ροπή να διαισθάνομαι την ισχύ στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση, πιστεύω αργότερα ή γρηγορότερα στη ζωή μου, κάποιο πρίσμα θα έβρισκα.

Το BDSM, όπως και κάθε άλλο ανθρώπινο πλαίσιο έχει τα προβλήματα του. Δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω τα στραβά μάτια σε αυτά τα προβλήματα και τις αγκυλώσεις, επιθυμώ, στις δικές μου σχέσεις τουλάχιστον, να τα δω (όσο μπορώ) και να τα αλλάξω (όσο μπορώ και μου επιτρέπεται).

Αυτό εννοούσα το "BDSM είναι εργαλείο".  

Στο δεύτερο κομμάτι, δεν ξέρω αν η ερώτηση απευθύνεται σε μένα. Αλλά θα απαντήσω  

Θεωρώ ότι οι BDSMers (sic) έχουμε πολύ περισσότερα κοινά σημεία παρά διαφορές με τους βανίλα. Εξ ου και ο διαχωρισμός μου φαίνεται ανούσιος, παρεκτός και αν πρέπει να συνεννοηθούμε για κάτι, οπότε αναγκαστικά πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό.

Η ανάγκη του ανήκειν είναι τεράστια, σε κάθε άνθρωπο, δεν μπορεί αλλιώς. Ορίζει τον εαυτό του διαχωριζόμενος από κάτι άλλο (το περιβάλλον, τον άλλο άνθρωπο, την άλλη ομάδα, το άλλο έθνος, την άλλη κοινωνία). Και δεν είναι ρατσιστικό αυτό, όχι επί της αρχής τουλάχιστον, μετά μπορεί να γίνει.

Έτσι, θεωρώ, κάποιες φορές μας είναι ή είναι σε κάποιους άλλους αναγκαίο να διαχωριστούν από το βανίλα κόσμο. Όμως η πραγματικότητα έρχεται και μας δείχνει κάθε μέρα όχι μόνον τις διαφορές αλλά και τις ομοιότητες μας. Θα σας φανεί ίσως αστείο αλλά το βρίσκω σύμπτωμα των μετανεωτερικών καιρών αυτό το μετεωρισμό, αυτή την ταλάντευση. Και έχει να κάνει με το ότι πάρα πολλοί άνθρωποι, συχνά, δεν θέλουμε να πούμε όχι ή ναι (που αυτόματα σημαίνει όχι σε κάτι άλλο), από το φόβο μήπως αποκλειστούμε από αυτό και το χάσουμε για πάντα.

 

Σε μία ερωτική σχέση (αλλά και σε άλλες σχέσεις κάποιες φορές) ένα από τα θέματα που ανακύπτουν συνεχώς είναι η διαχείριση της εξουσίας, κοινώς, ποιός έχει το επάνω χέρι. Στην περίπτωση της συμμετρικής σχέσης ο ένας λειτουργεί ως καθρέφτης του άλλου, ανταγωνιστικά. Στην περίπτωση των ασύμμετρων (ή συμπληρωματικών) ο ένας επιζητά τη φροντίδα και ο άλλος αναλαμβάνει να του την παρέχει. Αυτό δε σημαίνει οτι ο φροντιστής έχει την εξουσία. Στην πραγματικότητα ο φροντιζόμενος μπορεί κάλλιστα να επιβάλλει στο φροντιστή την ικανοποίηση των δικών του αναγκών.

Η @gaby ανέφερε σωστά οτι:
"Μια σχέση είναι BDSM κατά τη γνώμη μου όταν υπάρχουν καθαρές και σταθερές γραμμές Κυριαρχίας - υποταγής και αποδοχή της θέσης του ενός από τον άλλο στη βάση της κοινής τους επιθυμίας. Όταν η Κυριαρχία και η υποταγή είναι αυτό που και οι δύο αγαπούν, τους εκφράζει πραγματικά, θέλουν να έχουν και … το φροντίζουν για να το έχουν"
Σύμφωνοι, αλλά η θεσμοθέτηση της εξουσίας μέσα από μιά τέτοια συναινετική πράξη δε διασφαλίζει και την τήρησή της. Σε πάμπολες κ/υ σχέσεις το υ μέλος με πολλούς τρόπους περνάει στον κ τις επιθυμίες του, έχοντας κατ' ουσίαν το πάνω χέρι, άρα και την εξουσία. Τα διπλά μηνύματα του τύπου "στα λόγια συμφωνώ, αλλά στην πράξη υπονομεύω" ενδημούν τόσο στις βδσμ σχέσεις, όσο και στις βανίλα...

 

@margarita_nikolayevna

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, τώρα το νόημα που θέλατε να δώσετε το καταλαβαίνω καλύτερα.

ΟΚ, αλλά πρέπει να πω ότι αν η ιδέα ότι οι σχέσεις Κυριαρχίας-υποταγής της κοινωνίας ορίζουν το πώς προσλαμβάνουμε τη σεξουαλικότητα μας είναι λίγο Φουκώ, τότε το εντελώς αντίστροφο, δλδ. η ιδέα ότι η Κυριαρχία-υποταγή στη σεξουαλικότητά μας ορίζει το πώς προσλαμβάνουμε τις κοινωνικές σχέσεις είναι λίγο ... "Κουφώ"  

Τι απέγινε η σεξουαλικότητα ως έκφραση του ατόμου και το βδσμ ως τροπισμός της;

Κοιτάξτε, όπως λέτε και για την μετανεωτερικότητα, είναι αλήθεια ότι σήμερα ο καθένας μπορεί να ορίσει ό,τι θέλει να σημαίνει ό,τι θέλει. Αν δεν έχει την απαίτηση αποδοχής των ορισμών του από τους άλλους ή την επιθυμία επικοινωνίας με τους άλλους, που απαιτεί κοινή νοηματοδότηση, όλα καλά...

@peleas

Ομως σε μια βανίλα σχέση μπορεί κάποιος να πει "με πρόδωσες, άλλα είχαμε συμφωνήσει.." στις εναλλαγές εξουσίας; Οχι. Είναι λίγο αυτό, ως διαφοροποίηση;

Επίσης, επειδή αυτό το "μα και στο BDSM γίνεται τούτο και το άλλο που γίνεται και στους βανίλα" εμφανίζεται 2 φορές τη μέρα πλέον σε αυτό το φόρουμ, πρέπει να πούμε το εξής που διαβάζεται σε συνέχεια και σε συνάφεια με το παραπάνω σχόλιο στη margarita_nikolayevna:

Αν κάποιος 3 φορές τη βδομάδα κλείνει ένα 5x5 και παίζει μπάλα με τους φίλους του μπορεί να αποκαλεί τον εαυτό του "ποδοσφαιριστή" αλλά αυτό ούτε αλλάζει το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την έννοια "ποδοσφαιριστής" ούτε τον ίδιο τον ορισμό του "ποδοσφαιριστή".

 

Μπορεί να το πει και το λέει. Ακόμα και σε βανιλοσχέσεις υπάρχουν συμφωνίες, συνθήκες, μέχρι και συμβόλαια προγαμιαία.
Οφείλω να αναγνωρίσω παρ' όλα αυτά οτι οι αλληλοκατηγορίες περί την κατανομή εξουσίας -και όχι μόνο- είναι κατά το μάλλον ή ήττον λιγότερες λόγω της α πριόρι διευθέτησης σε μιά βδσμική σχέση, ενώ σε αντίστοιχη βανίλα όλα είναι συνεχώς υπό διαπραγμάτευση. Ποσοτική μάλλον, παρά ποιοτική επομένως η διαφορά.

Μου είναι παντελώς αδιάφορο το πώς το ορίζει. Η ουσία είναι να το απολαμβάνει (κατά την αμίμητη ατάκα "δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω").

Να αντιστρέψω λοιπόν την ερώτηση: Προς τι η αγωνία των βδσμερς να περιχαρακώσουν το "οικόπεδό" τους από τους άλιενς βανίλα? Υπάρχει κάποιο διακύβευμα πέραν της απόλαυσης? Η μήπως ζηλεύουν τους μυστικοπαθείς ελιτιστές ιερείς της θεοκρατικής αρχαίας Αιγύπτου. Αν ναι, θυμίζω οτι οι συγκεκριμένοι βρίσκονται εδώ και πολλούς αιώνες θαμμένοι στη λήθη μαζί με τα πολύτιμα μυστικά τους.

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιαφέρει κανένας να δέχεται τους ορισμούς μου, το να τους επιβάλλω δε μου είναι απεχθές (θέμα αρχής). Το μόνο που ψάχνω στους ορισμούς είναι μια ελάχιστη κοινή βάση προκειμένου να συνεννοούμαι με τους άλλους. Νομίζω ότι εδώ μέσα το έχουμε καταφέρει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό αυτό  

Δεν είπα ότι "η Κυριαρχία-υποταγή στη σεξουαλικότητά μας ορίζει το πώς" προσλαμβάνω τις κοινωνικές σχέσεις. Λέω απλά ότι βλέπω σε κάθε είδους σχέσεις τη συνιστώσα ισχύς. Άλλη μορφή παίρνει στη σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό και το bdsm και άλλη στις κοινωνικές σχέσεις. Δεν παύει όμως να υποφώσκει σε όλες τις σχέσεις κατ' εμέ ως ισορροπία. Αυτό  

 

Kαλημέρα  
H ειδοποιός διαφορά του BDSM σε σχέση με τις άλλου τύπου σχέσεις (όρα vanilla) ΔΕΝ είναι αυτό που περιγράφεις.
Ειλικρίνεια, σεβασμός, clear deals "παίζουν" ή "δεν παίζουν" σε όλες τις μορφές σχέσεων και φυσικά είναι συνθήκες σχετιζόμενες με μονάδες (άτομα) - λίγος περισσότερο ρεαλισμός λοιπόν.
Επιπροσθέτως, δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι το BDSM είναι το καταφύγιο / θαυματουργό χάπι / καυλωτική πιπερόριζα των νεορομαντικών (για να μην πω ψευδορομαντικών) επι γής, ή των καραβοτσακισμένων vanilla σχέσεων (όλοι οι κρυφοπαντρεμένοι σε ένα παπόρο μέσα).
Ανειλικρίνεια, ασέβεια, unclear deals... "παίζουν μπάλα" και στον χώρο μας, ο οποίος, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, ΔΕΝ είναι (και γιατί να είναι άλλωστε) "αγγελικά" πλασμένος - έχουμε δει πολλών λογιών μακιαβελισμούς, κατά καιρούς.
Όσον αφορά τα power exchange dynamics, ναι ενυπάρχουν στην ανθρώπινη φύση γενικά (και όχι μόνο), αλλά το BDSM εμπεριέχει κάτι που απουσιάζει (ή είναι παρών σε μικρότερο βαθμό) στις υπόλοιπες μορφές αυτών των εκδηλώσεων... την συνειδητότητα και το εθελούσιο. Κάπου, κάπως, κάποτε, όλοι εμείς οι "παροικούντες την Ιερουσαλήμ" (βoυδουσουματζήδες ελληνιστί / το σαδομαζοχιστές είναι πλέον παλαιολιθικός όρος γαμώ την χιπστερία μας  ) συνειδητοποιήσαμε ότι
κάτι μας τραβάει στα dynamics των σχέσεων ασυμμετρίας (πρωτίστως ερωτικών), κάτι μας "φουντώνει" στην θέα sm απεικονήσεων (σαφώς σεξουαλικών), κάτι μας εξιτάρει ακόμα και σε πιθανούς κίνδυνους που ελοχεύουν (αν η ζωή δεν εμπεριέχει ρίσκο δεν είναι ζωή, αλλά κόλαση). Φάγαμε στο κεφάλι, λοιπόν, μια προπατορική φλασιά (ή φλογκιά αν θες), ούλοι εμείς (διαφορετική στον καθένα ανάλογα με το στίγμα που κουβαλάει), και είπαμε χμμμμ ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω. Ο vanilla δεν το έκανε και έμεινε στην απ' έξω. Δεν φτιάχνεται ούτε με την ασσυμετρία των p.e.d (τουλάχιστον συνειδητά), δεν φτιάχνεται με τις SM φαντασιώσεις μας (που εγγίζουν τα όρια της διαστροφής, πολλές φορές, και ξεπερνούν εκείνα του politically correct), και που, τις περισσότερες φορές, μας βλέπει σαν εξωγήινους (τα Άλιενς του Σκότ και ουχί τον ET του Σπίλμπεργκ).

 

Αγωνία δεν έχω διακρίνει, είναι η αλήθεια. Απλά μου αρέσουν οι ξεκάθαρες έννοιες και να ξέρω πού πατώ στη σχέση μου. Στη σχέση μου νοιάζομαι κάτι παραπάνω να καταλαβαίνουμε και οι δύο ορισμένα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Πέραν του πώς νιώθω τη στιγμή που γίνεται κάτι, όπου υπάρχει και η αμοιβαιότητα ή ίσως μόνο αυτή, με νοιάζει τι σημαίνει π.χ. χαστούκι για τον ´Ετερο, καθώς ούτε να καβλώνω αυνανιστικά θέλω ούτε να κλαίω χωρίς λόγο. Θεωρώ ότι με βανίλλα είναι αδύνατο, κατ´αρχήν, να βλέπουμε το χαστούκι με τον ίδιο τρόπο. Κάνω λάθος;

Κατά τα λοιπά, ναι, κατ εμέ το BDSM είναι για μύστες διότι έχει πολλά δικά του μη συγκρίσιμα και μη αναγόμενα οπουδήποτε αλλού  

 

Ξεκάθαρη η άποψή σου, όπως πάντα.
Αλλωστε, όπως συνήθως συμβαίνει, "έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε". Τελικά το πώς βιώνεις μιά κατάσταση είναι που έχει σημασία. Η οριοθέτηση είναι προσωπική υπόθεση...

 

@gaby
Εγώ προσωπικά, περιμένω να ακούσω τόσο τα μη αναγόμενα όσο και τα μη συγκρίσιμα.

 

Με την δεύτερη παράγραφο συμφωνώ. Αναιρεί όμως αυτή, την πρώτη φράση. Αν υπάρχει μιά "φυσική'" τάση στο άνθρωπο αυτή δεν είναι το ΒΔΣΜ, είναι ο αγώνας για επικράτηση, άρα για κατίσχυση που θα φέρει την εξουσία, την κυριαρχία και την ασυμμετρία στη σχέση... Στο ΒΔΣΜικως σχετίζεσθαι δεν υπάρχει κανένας αγώνας για επικράτηση, για επιβολή ασυμμετρίας, ,αυτή συνομολογείται εξ αρχής. Στους βανίλλες αντιθέτως, η μάχη είναι αδιάλειπτη, απο την πρώτη επαφή ,τα όπλα και οι μορφές ποικίλουν ασφαλώς, ωστόσο , όπως λέει και το τραγούδι, ο έρως εκεί είναι αιμοβόρος.

Αρα, τολμώ να συμπεράνω, με βάση τα προαναφερθέντα,το ΒΔΣΜ είναι χώρος για βολεψάκηδες ,είτε αυτοί προσέρχονται ως Κυριαρχικοί, είτε ως υποτακτικοί.
Οι βδσμισταί αρνούνται άραγε την ανθρωπείαν φύσιν τους;

 

Τώρα μπερδεύτηκα λίγο γιατί δεν βλέπω πού διαφωνούμε ακριβώς για να είμαι ειλικρινής  

Ίσως σε αυτό: "αυτή συνομολογείται εξ αρχής". Ναι, συνομολογείται εξαρχής, βεβαίως. Αλλά (αν θυμάμαι καλά είχαμε διαφωνήσει και σε άλλο νήμα επ' αυτού) εμένα δεν μου λέει τίποτε παραπάνω η συνομολογία από τη διάθεση που εκφράζουν και οι ίδιοι να προσπαθήσουν να κάνουν έτσι τα πράγματα. Γλυτώνουν λοιπόν χρόνο σε κάποια. Στα πολύ βαθιά και ουσιαστικά όμως, εγώ έχω δει ότι πάντα μα πάντα δίνεται η μάχη no matter what συνομολογήθηκε και συνομολογείται. Και αυτό ακριβώς γιατί οι βδσμισταί δεν μπορούν να αρνηθούν την ανθρώπινη φύση τους όσο και αν το θέλουν.

Η κατάλυση του εαυτού (που μπορεί εν μέρει να επιχειρεί ένας Κ σε έναν υ, προκειμένου να τον αλλάξει προς το βέλτιστο και κατά τις δικές του αξίες και προτιμήσεις) δεν είναι κάτι που θα γίνει ποτέ αποδεκτό αμαχητί ακόμη και από εμάς (τους υποτακτικούς εννοώ, τουλάχιστον εμένα και κάποιους άλλους που ξέρω αρκετά καλά) που θέλουμε πάρα πολύ αυτή την παρέμβαση ενός Κυρίου πάνω μας και στη ζωή μας. Η επικράτηση δεν θα γίνει ποτέ δεκτή αμαχητί, γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να νιώθει ότι όποιος έχει την εξουσία επιβιώνει καλύτερε κα. Και αρκετά άλλα τέτοια παραδείγματα αλλά ας μην πλατιάσω. Δεν αρέσκεσαι και στις μεγάλες απαντήσεις αν έχω αντιληφθεί καλά.

Προσωπική μου περιγραφή είναι ότι στο BDSM κάνουμε κάτι σαν κύκλο: ξεκινούμε από το "φυσικό" που είναι ο αγώνας για ισχύ, περνούμε από τις άμυνες, τα πρέπει και τα μη που έφτιαξαν οι ανθρώπινοι πολιτισμοί και κοινωνίες και ξαναβρίσκουμε την ισχύ πολύ πιο (εντελώς δεν γίνεται ποτέ) απαλλαγμένοι από ενοχές και πρέπει από ότι όσοι παραμένουν στο βανίλλα "χώρο". Και αυτό δεν το κάνουμε όλοι στο BDSM. Κάποιοι απλά παίρνουν τρόπους και τακτικές από τα γύρω γύρω, τα έξω έξω. Αλλά είναι και αρκετοί (τους έχω δει και εδώ μέσα) που μπαίνουν πιο βαθιά. Και επιλέγουν να κάνουν αυτό τον κύκλο μέχρι τον πυρήνα γιατί δεν είναι βολεψάκηδες. Αυτή είναι η γνώμη και αίσθηση μου  

 

Aυτές οι αιμοδιψείς ύπουλες,βανίλες....
 

νέο νήμα αναβλύζει απο αυτο το ερώτημα...