Bdsm Πορνεια και εκπορνευση σκλαβων απο Κυριαρχους

Σέβομαι το ότι δε θέλεις να επεκταθείς παραπάνω αλλά κάνω την παρατήρηση ότι μου κάνει εντύπωση η τόσο αρνητική σου στάση απέναντι στις σκλάβες που έχουν αυτήν την πρακτική πρώτον με την κριτική (άσε που πάντα εγώ παίρνω αρχικά το μέρος των γυναικών, σε κάθε συζήτηση) και δεύτερον, ακόμα περισσότερο, με την έννοια της μη ανεκτικότητας, από τη στιγμή που και εσύ ως submissive ίσως επιδίσεσαι σε πρακτικές που για την πλειοψηφία των ανθρώπων θα ήταν απαράδεκτες.

Η female νομίζω ότι το έθεσε ορθότερα λέγοντας για "την πλειψηφία των ανθρώπων". Γιατί η αξία μιας σκλάβας δεν απευθύνεται στη γενική αγορά, αλλά στην αγορά του bdsm. Οπότε ειλικρινά δεν ξέρω αν "φθηναίνει", αυτό, οι ποιότητες που θα έχει η σκλάβα, είναι στην κρίση του κάθε αφέντη.

Από την άλλη, μάλλον κλίνω στο να συμφωνήσω στην ουσία του θέματος μαζί σου (και με αρκετούς στο νήμα) αλλά γιατί η δική μου ένσταση είναι ότι δε μου φαίνεται ότι σε μία bdsm σχέση κάτι τέτοιο θα είχε τα εχέγγυα της μη-εκμετάλλευσης.
Ενώ μπορώ να κατανοήσω τη συναίνεση σε όλα (σωματικές βλάβες και ότι άλλο) δεν μπορώ να κατανοήσω τη συναίνεση στην επιλογή ερωτικού συντρόφου από άλλον για χάρη αυτού του άλλου
- άντε και με αυτή τη συναίνεση η σκλάβα δείχνει απόλυτη αφοσίωση και έτσι αντέχει το όλο σκηνικό αν και τρέφει συναισθήματα μόνο για τον κύριό της, ο κύριός της πώς μπορεί να το αντέχει αν πραγματικά την αγαπάει; μήπως δεν την αγαπάει;

[Αυτό όλο το λέω με τη λογική του ότι αν ήμουν Υ (και προϋπόθεση πάντα να υπήρχαν αισθήματα)και μου έλεγε ο Κ μου κάτι τέτοιο μάλλον θα δεχόμουνα και να με δώσει ή και αυτός να έχει και άλλη,
αν ήμουν Κ όμως εγώ και αγαπούσα τον Υ μου με τίποτα δε θα τον έδινα. Ούτε θα έκανα κάτι εγώ.]


και στο vautrin έχω να πω ότι μου φαίνεται χαώδης η διαφορά ανάμεσα στην εκπόρνευση με συναίνεση ιδίως χωρίς χρήματα και στην νεκροφιλία, ή παιδοφιλία. Η πρώτη μάλλον είναι νόμιμη, όσο νόμιμη είναι και η ομοφυλοφιλία και άλλες ηθικά μόνο (στη χώρα μας) επιλήψιμες διαστροφές.
Σαφώς και το trafficking (=εκπόρνευση με βία, πλάνη, απάτη ;;  δεν μπορείς να εξωραϊσεις εντάσσοντάς το σε καμία "κατηγορία ηδονής."

 

Απάντηση: Bdsm Πορνεια και εκπορνευση σκλαβων απο Κ

διάβασα με ενδιαφέρον ολόκληρο το νήμα κ νομίζω ότι θα βρείτε ενδιαφέρουσα την δική μου πρακτική.

κάποιες φορές λοιπόν ''παραχωρώ'' έναν η περισσότερους σκλάβους μου σε φίλες/ους μου (όχι απαραίτητα από τον χώρο του bdsm )
συνήθως όσο οι σκλάβοι κάνουν γενική καθαριότητα στο σπίτι της/ου φίλης/ου εγώ απολαμβάνω μαζί της/ου μια παράσταση, μια ταινία η (κ) ενα δείπνο. αυτή άλλωστε είναι κ η προσυμφωνημένη ''αμοιβή'' μου.
είναι σίγουρο ότι κ τα τρία μέρη απολαμβάνουμε, ο κάθε ένας για διαφορετικούς λόγους την πρακτική αυτή.
αν τώρα ο ''ιδιοκτήτης'' του σπιτιού μόλις επιστρέψει θέλει να χρησιμοποιήσει τον/ους σκλάβο/ους κ ερωτικά, είναι ελεύθερος να το κάνει.

Α.φ

Υ.Γ εύχομαι ότι καλύτερο σε Ο/όλες κ Ο/όλους έστω κ ... κατόπιν εορτής

 

Η υπογράμμιση δική μου.

Αυτό είναι και το σημαντικό θέμα -- η αγορά. Βάζοντας στην άκρη κάποιες διαφοροποιήσεις για τις χρήσεις, νομίζεις πως, σε τελική ανάλυση, οι αγορές (και όχι κάποια, λίγα, συνειδητοποιημένα άτομα) διαφέρουν τόσο πολύ στην ηθική αξιολόγηση και τις ανθρώπινες αξίες; Κυνική ούσα, αμφιβάλλω πολύ σοβαρά. Και σε παρόμοιες σεξουαλικές υποκουλτούρες ισχύουν οι γενικές αρχές της γενικής αγοράς μέσα στην οποία τα άτομα κοινωνικοποιήθηκαν. Οι διαφοροποιήσεις είναι απλές μικρο-προσαρμογές είδους χρήσης. Είθε να ήταν αλλιώς, μα δεν.




​

 

Απάντηση: Re: Bdsm Πορνεια και εκπορνευση σκλαβων απο Κ

Εξ όσων αντιλαμβάνομαι διε διαφωνούμε τόσο στην ουσία του θέματος αλλά... πιθανόν στον τρόπο με τον οποίο στέκομαι απέναντι στο θέμα (όχι στις σκλάβες, αυτό το τονίζω) και μάλιστα ως υ. Εξηγούμαι λοιπόν:
Αν θεωρήσουμε ότι οι σκλάβες υπηρετούν τον Αφέντη τους και ότι για τον Αφέντη τους είναι το Πολύτιμό τους, ότι τις φροντίζει και εν γένει "ξέρει" ποιο είναι το καλό τους, θα ήθελα να ξέρω που σκ...τα χωράει η εκπόρνευσή τους.. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί, είναι ότι η εκπόρνευση εμπεριέχεται στςι πρακτικές που φροντίζουν και τείνουν στο καλό της σκλάβας, που ξέρει ο Αφέντη καλύτερα από αυτές. Όπως καταλαβαίνεις μπαίνουμε σε ένα παράλογο κύκλο, ο οποίος δε βγάζει πουθενά και που μάλλον κατατείνει να αποδείξει την σύγχιση που επικρατεί στο συνασθηματικό κόσμο μιας τέτοιας σκλάβας. Σκέφτεται "ο Κ μου με αγαπάει, τον εμπιστεύομαι πλήρως, έχω αφεθεί και ξέρει από εμένα καλύτερα,τι μου κάνει καλό και η εκπόρνευσή μου έιναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Άμα μάλιστα αυτό τον καυλώνει, έ τότε με καυλώνει και εμένα..." και έτσι η σκλάβα έχει χάσει ακόμη και αυτήν την α-β που έμαθε μικρή ως παιδί. Έχω λοιπόν την άποψη, ότι αν τελικά μια σκλάβα εκπορνευτεί καλό είναι να μετατρέψει τον εαυτό της σε μια καπάτσα πουτάνα, που να ξέρει πώς να τα παίρνει. Ήτοι να είναι επαγγελματίας με τον πελάτη και με τον Κ- νταβατζή της. Αγαθομούνες πουτάνες δεν υπάρχουν.

Είναι σαφές ότι το θέμα μου δεν είναι ηθικό. Είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Δεν μπορείς από την μια να επικαλείσαι το βαθύ δέσιμο της σκλάβας και του Αφέντη, την ψυχική και απόλυτη σχεδόν μυθιστορηματική σύνδεση των δύο και μετά να μιλάς και να ενεργείς με όρους αγοράς, που μάλιστα για να τα δικαιολογήσεις πετάς και μια "καύλα" και μια "βαρεμάρα" και ένα "συμβολικό αντίτιμο".

Τις όποιες πρακτικές ακολουθώ με τον Κ μου, δεν τις μετατρέπω σε θεωρίες και δικαιολογίες. Αν εμένα μου αρέσει να με κρεμάει ανάποδα ο Κ μου ώσπου να φτύσω τα έντερά μου, δεν το μετατρέπω σε σημαία εξέγερσης, απελευθέρωσης, δήθεν εφυίας και δεν ξέρω τι άλλο.

Τέλος επειδή ένα από τα επιχειρήματα είναι η ανία, η βαρεμάρα, το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι είναι απλοϊκό να πιστεύουμε ότι τις τυχόν εσωτερικές ελλείψεις και ανησυχίες μας θα μας τις καλύψουν εξωγενείς παράγοντες, ήτοι η μαμα μας, ο μπαμπάς μας, η εκπόρνευση, ο Κ μας η υ μας, το moutain bike κλπ

 

Εκπόρνευση άνευ χρηματικής αμοιβής δεν υφίσταται καν όπως δεν υπάρχει σκορδαλιά δίχως σκόρδο. Μπερδεύεις τους όρους νομίζω.

Δεν είπα ποτέ πως παιδεραστία, νεκροφιλία, βιασμός και μαστροπεία ενέχουν την ίδια βαρύτητα κι απαξία, γι’ αυτό άλλωστε τιμωρούνται με διαφορετικές ποινές. Είπα μόνο πως κι οι τέσσερις πράξεις είναι παράνομες, πράγμα που ισχύει. Και ξαναρωτώ, με ποιο κριτήριο μια παράνομη πράξη μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον χώρο μας ενώ μια άλλη καταδικάζεται; Αν ο νόμος δεν είναι το όριο όπου σταματάμε, τότε τι αντιπροτείνετε; Την ηθική; Το προσωπικό γούστο; Τι;

Ειλικρινώς δεν κάνω τον έξυπνο, με απασχολεί αυτό το ερώτημα και θα ήθελα ν’ ακούσω μια άλλη άποψη ή ένα ασφαλέστερο κριτήριο.

 

Όχι. Θα έχω διπλό οργασμό αν με βγάλει σε πλειστηριασμό. Κανονικά θα έπρεπε να φοβάμαι να το παραδεχτώ αυτό, αφού καραδοκεί η αστυνομία της απίστευτης βανιλλιάς, που επιζητά το απίστευτο δέσιμο ανάμεσα στον Αφέντη και στη σκλάβα και τρέχει η αγάπη απ' τα μπατζάκια μου και υπόσχομαι να μη βαρεθώ ποτέ ξανά όταν με γαμάνε ιεραποστολικά και δωρεάν. Αλήθεια. 

Όταν γραφτώ σε αληθινό BDSM φόρουμ, θα πω το εξής: Οι δρόμοι προς την απόλαυση είναι προσωπικοί, υποκειμενικοί και δεν ακολουθούν ουδεμία φόρμουλα. Αυτό που εγώ βρίσκω βαρετό, κάποια άλλη το βρίσκει υπέροχο. Αυτό που με διεγείρει απίστευτα, κάποια άλλη το βρίσκει υπερβολικό ή αχρείαστο ή ακόμη και δήθεν. Σημασία όμως δεν έχει να συγκλίνουν οι οδοί της απόλαυσης αλλά ο καθένας να βρει την δική του.

Εσύ καλά τα λες, αλλά προφανώς έχω παρεξηγηθεί, από ότι διαβάζω σε κάποια ποστ ανωτέρω. Η άρνησή μου να επιδοθώ σε βανιλλιές επειδή τις βαριέμαι, αποσπά την προσοχή από την θέλησή μου να επιδοθώ σε μούρλιες που με καυλώνουν. Έχει διαφορά το πράγμα, όσο να πεις.

Σοβαρά μιλάς; Δηλαδή οι άλλες πληρώνονται κιόλας; (Πόντια πουτάνα αντιλαμβάνεται ότι είναι Πόντια). 

Πρόκειται για ρητορική κορώνα. Όπως και η δική σου.

 

Διαφέρουμε αλλά καταλαβαινόμαστε. Θα ήθελα πάντως ν' ακούσω την γνώμη σου και στο άλλο ερώτημα που έθεσα. Αν δηλαδή δεν είναι ο νόμος το όριο όπου σταματάμε, τι θα είχες ν' αντιπροτείνεις; Ειλικρινά μ' ενδιαφέρει η γνώμη σου όπως και κάθε άλλου μέλους βέβαια.

 

Αφού δεν απαντά κανείς άλλος, λέω να πω εγώ τη δική μου άποψη. Το όριο, όπου σταματά κάποιος, πιστεύω πως καθορίζεται από το προσωπικό του αξιακό σύστημα. Αν κάποιος θεωρεί τη νομιμοφροσύνη ως σημαντική αξία, τότε σταματά εκεί που ορίζει ο νόμος. Για άλλους, πάλι, μπορεί ο νόμος να έχει μικρή, ή ακόμα και καμία σημασία, και να τον ξεπερνούν, αποδεχόμενοι τις συνέπειες που μπορούν οι πράξεις τους να έχουν.

 

Θα συμφωνούσα με τον Durcet αν δεν διαπίστωνα, in retrospect, ότι πολλά που κάποτε θεωρούσα όρια (αξιακά, έστω), στη διάρκεια τα ξεπέρασα. Και μάλιστα πιστεύω ότι δεν θα είχαμε ασχοληθεί καν μαζί τους (μέσα στη σχέση μου εννοώ) αν δεν αποτελούσαν αξιακά όρια. Θα μας ήταν αδιάφορα.

Επιπλέον, θεωρώ λανθασμένη την πρακτική να αγωνιζόμαστε όλοι μας , Αφέντες και σκλάβοι, να ξεπεράσουμε τα όριά μας. Μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση ίσως θα ήταν να λειτουργούμε με γνώμονα αυτό που θα μας δώσει πραγματική ευχαρίστηση, όχι να υπερβούμε ακόμη ένα barrier. Διότι μπορεί να μην υπάρχει κανένα, ιδίως εκεί όπου η προσωπική ηθική έχει ξεφύγει από κάποια στενότατα, κυρίως κοινωνικά καθορισμένα, πλαίσια.

Ο νόμος είναι και για μένα ένα όριο, δεν θα αποφάσιζα εύκολα να κάνω χοντρές παρανομίες, δεν έχω καμία διάθεση το επόμενο βιβλίο μου να το γράψω στη φυλάκα, γλύφοντας ιδρωμένα μουνιά. Οι αξίες μου, προς το παρόν λειτουργούν ως όρια, με πάσα επιφύλαξη. Κυρίως όμως, φροντίζω να μην βλάπτω τον εαυτό μου. Αυτό είναι μάλλον το ποταπό και εγωϊστικό και ιδιοτελές μου όριο. Με φροντίζω. Με προσέχω ως κόρη οφθαλμού. Από όλες τις απόψεις, ψυχολογικές, πνευματικές και σωματικές. Πράγμα που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάθε σκλάβα. Αλλά ποιος με ακούει εμένα;

 

Η αποψη του Ντυρσε με εκφραζει και θα συνταχθω μαζι της.Το γεγονος οτι στο διαβα του χρονου αναθεωρεις καποιες αξιες και θετεις αλλα ορια δεν αλλαζει την ουσια της.
Εν τελει ομως,και αυτα,οι αξιες και τα ορια, ειναι ενα ειδος νομου,νομου που θετει ο καθεις για τον εαυτο του,που τον αυτοπεριοριζει και τον προσδιοριζει ταυτοχρονα.

Το ζητημα του κοινωνικα , η πολιτειακα καλυτερα, θεσπισμενου νομου ,ειναι βεβαια ενδιαφερον,απο πολλες πλευρες,πως και απο ποιους τιθεται,αν και γιατι πρεπει να ειναι σεβαστος αλλα αυτο ειναι μια αλλη,πολυ παλια κουβεντα,που κραταει απο την εποχη του Σωκρατη ,ισως και παλιοτερα, που δεν ειναι της ωρας και του συγκεκριμενου δικτυακου τοπου να την ψηλαφησουμε ,αν και θ'αξιζε ισως.

 

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Ή άλλως από μικρό κι από σαλό(π) μαθαίνεις την αλήθεια.

 

ενδιαφερον θεμα.. ειμαι πολυ του ασφαλες σαδομαζοχισμου, οσο οξυμωρο μπορει να ακουγεται αυτο, πιστευω οτι μπορεις να ''εκπορνευσεις'' την σκλαβα σου με μερικες προϋποθεσεις, κατ αρχην να μην ξεπερνα τα ορια της και στη συνεχεια με ατομα που τα ξερεις, οι αρρωστιες και ιδιαιτερως το HIV που προκαλει AIDS ειναι στην ακμη τους. αρα θα πρεπει να προσεχουμε και κυριως για τον ιδιο τον εαυτο μας. απο εκει και περα το να βγαλεις λεφτα με τετοιον τροπο ειναι χειροτερο (ηθικα) απο το money slavery να το κανεις μια δυο δεκα φορες για την φαντασιωση και την ταπεινωση της υποτακτικης , οκ! και παντα σε ελεγχομενο περιββαλον..