BDSM: Σχέσεις συμβιβασμού

Ως ρομαντικοχτυπημένη από κούνια (και δεν το αρνήθηκα ποτέ αυτό   ) αλλά και με "φιλοσοφία" ότι το βίωμα είναι εκ των πιο αληθινών εμπειριών (που βέβαια είναι η αλήθεια ΜΑΣ, όχι κάποια καθολική αλήθεια) θα επιμείνω ότι συμφωνώ με αυτή την άποψη. Ως εξής: καλό είναι πάντα, με ψύχραιμο όμως νου και ήρεμη καρδιά να κάνουμε μια αναδρομή και αποτίμηση των σχέσεων μας.
Και να αξιολογήσουμε "γιατί δεν φτούρισαν".
Απλά να σημειώσω ότι όμορφες και ποιοτικές σχέσεις δεν είναι μόνον αυτές που "δυνάμει" ή θα θέλαμε να είναι για πάντα.
Υπάρχουν σχέσεις που μέσα στους περιορισμούς τους είναι όμορφες και ποιοτικές και βαθειές και το ότι τελείωσαν εγκαίρως τους διατηρεί την ποιότητα και την ομορφιά.
Αρκεί να τελείωσαν με αμοιβαίο σεβασμό, αυτό είναι το μόνο κριτήριο για μένα  

 

Υπάρχουν πολλών ειδών συμβιβασμοί, ακόμη και με τον εαυτό μας..καλο είναι να αναλύεται καθε φορά η περίσταση και οι οροι και ειδος του συμβιβασμού καθε φορα. Καθε φορά προσανατολιζεσαι αναλογως της καθε ξεχωριστης περίπτωσης.
Εχω συμβιβαστεί, και με την θετική εννοια της ανοχής, και με την αρνητική έννοια του συμβιβασμού όπως εννοείται στο thread, πολλές φορές. Και εχω κανει πράγματα που δεν ήθελα, ούτε φανταζόμουν ότι θα βιωσω..αλλα μεσα απο αυτες τις εμπειρίες εμαθα και μαθαινω καλύτερα τον εαυτό μου, τα όρια μου, αποκτω εμπειρίες, απομυθοποιω ατομα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται ιδανικά, και ειμαι σε θέση να εκτιμησω ατομα που ποτέ δεν φανταζόμουν οποιαδήποτε σχέση μαζί τους..
Και καθε μορφης συμβιβασμού οφειλει κατ'εμε να λαμβανει χωρα αφού συνυπολογισουμε την αξία του εαυτού μας (οσο αυτό εχει επιτευχθεί ή είναι δυνατόν βέβαια).

 

Κατανοω τι μου απαντάτε και συμφωνώ στο κομμάτι πως υπαρχουν σχεςεις που μεςα στον περιορισμό τους ηταν όμορφες και είχαν ποιότητα. Αναρωτώμαι όμως, αν ο ένας ηταν μεςα στην ζωη του αλλου. Αν ηταν ο ενας στο επίκεντρο της ζωής του αλλου, εχω την άποψη, οτι οι σχεςεις που δεν αντέχουν η που αποφασίστηκε να μην αντέξουν δεν ηταν εν τελεί ουτε τ ο σ ο όμορφες ουτε τ ο σ ο βαθιές ωςτε τα μέρη να επιδιώξουν, αλλάζοντας τα όρια και τους περιοριςμους τους,ωςτε να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ομορφιά της. Αν τωρα τα μέρη αποφαςιςαν να μην ειναι μαζι ωςτε η σχεςη να παραμείνει όμορφη κλπ κλπ, στο χρονοντούλαπο της ιςτοριας, ειναι αλήθεια οτι πρωτη φορά το ακούω. Αν ολα τα παραπάνω επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά στην ζωη ενός ανθρώπου, ως αποφυγή μου ομοιάζει και οχι σαν καλη τύχη. Πολλοι άνθρωποι αποφεύγουν με οποιονδήποτε τροπο λέξεις, οπως απόρριψη, θλίψη, ματαίωση. Όσο το αποφεύγουν αυτο ξανά και ξανά, θα παριστάνουν κυρίως στον εαυτό τους οτι ζουν ζωη αρλεκίν και θα ονομάζουν το μέτριο, υπέροχο, το λιγο, πλήρες και ουτε ο καθ εξής. Μου ειναι απολύτως κατανοητό και δεν αντιρω ως προς αυτο.Ειναι και αυτο μια καλη αμυνα στη ζωη. Αμφιβαλω όμως αν αυτο οδηγεί σε μια καλη και πλερια ζωη. Όσο για το θεμα του σεβασμού που θίξατε,συμφωνώ οτι καλό ειναι ως απομεινάρι μιας ερωτικής σχέσης να παραμείνει ο σεβασμός στο πρόσωπο του αλλου παρα ο θυμός και η πίκρα. . Ο,τι όμως και αν απομείνει δεν μας λεει και πολλα για την σχεςη που είχαμε. Μην το έχετε ως κριτήριο. Και στις πιο αδιάφορες σχεςεις , αν ο άλλος δεν μας προξενηςε βλάβη, οταν χωρίζουμε παραμένει ο σεβασμός. ☺️ Όμως κάνω και μια διάκριση για να μην παρεξηγηθώ. Ομιλώ για σχεςεις που ο ένας ειναι μεςα στη ζωη του αλλου. Αν αυτο δεν ισχύει, τοτε με κάποιον τροπο συμφωνώ μαζι σας και οςα ισχυρίζομαι δεν βγάζουν και πολυ νόημα μιας και οι απόμερες σχεςεις δεν δυνανται να ειναι πλήρεις εξ οριςμου, όποτε ζητήματα ομορφιάς και ποιότητας δεν δοκιμάζονται επαρκώς ως προς την αντοχή και το βάθος τους.

Και φυςικα οταν συζητάω δεν συζητώ για το οποιο τυχον βιωμα δικό σας η αλλου εδω μεςα, σας το λέω για να μην προβληθείτε και εσείς.

 

Όλη η ζωή είναι ένας συμβιβασμός. Ή, αν προτιμάτε, μας οδηγεί και μας εξαναγκάσει σε συμβιβασμούς, συχνά χωρίς να μας ρωτήσει.

Το θέμα επομένως για μένα δεν είναι αν προκύψουν συμβιβασμοί αλλά αν αυτοί με κάνουν να συνεχίζω να νιώθω ελεύθερος, με χώρο και χρόνο για τον εαυτό μου, και κυρίως ευτυχισμένος. Στα όρια του δυνατού και της λογικής ότι και έτσι περνάω καλά, δεν "πνίγομαι" και δεν έχω χάσει το χαμόγελό μου. Διατηρώντας κάποιες απλές αλλά όμορφες συνήθειες, που μου δίνουν την ενέργεια, για να συνεχίσω.

 

Θα έλεγα πως στον ερωτικό άνθρωπο τα κενά και τις επικαλύψεις που θα διευθετούσε ο συμβιβασμός τα γεμίζει και τα λειαίνει η επιθυμία του ενός για τον άλλο. Αργότερα η αγάπη τους. Η αποδοχή και η εξέλιξη ή συνεξέλιξη. Γιατί αυτό που συντρίβει πραγματικά μια σχέση BDSM είναι όταν ο ένας από τους δύο ή και οι δύο παύει να προσπαθεί. Επειδή, καλώς ή κακώς, το ιδεώδες παίζει πολύ σε σχέσεις BDSM. Και επιδιώκεται διαρκώς.

Εξάλλου, οι συμβιβασμοί που προτίθεται να κάνει ο καθένας ανάγονται στον - πραγματικό - λόγο για τον οποίο κάνει, αν κάνει, BDSM. Που είναι και ο Καθρέφτης του καθενός μας.

Αν αυτή η δήλωση είναι α) συνειδητή και β) αληθής, τότε κάθε άλλο από πνευματική ένδεια δείχνει. Δείχνει πως αυτός που μιλάει ξέρει την διαφορά μεταξύ επιβίωσης και ζωής και έχει αφήσει πίσω του το πρόσχημα της "ισχυρής προσωπικότητας" σκλάβου έναντι του Αφέντη.
Υποσημείωση: η συνάφεια του παραπάνω με το νήμα αφήνεται στην κρίση σας...  

 

Έχετε απόλυτο δίκιο. Η τοποθέτηση ήταν καθαρά χιουμοριστική και τα σχόλια μου επίσης, δεν ήθελα να μειώσω τίποτα και κανέναν, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι αναφαίρετο για τον καθένα.

Σαφώς και χρειάζεται ισχυρή προσωπικότητα για να φτάσει κανείς σ´αυτό το επίπεδο της ενσυνείδητης αυταπάρνησης που προϋποθέτει μία τέτοια ουσιαστική στάση ζωής.

Ωστόσο, δεν αναφερόμουν σε κάτι τέτοιο. Καταχωρίστε το ως κακό χιούμορ!!!

 

Ειλικρινά, δεν με πείραξε διόλου @brenda   Μπορεί να έχω τις απόψεις μου αλλά πάντα καλοδέχομαι την αποτύπωση της πραγματικότητας. Θα ήταν, νομίζω, τραγικό για τον καθένα μας αν ζούσε σε έναν κόσμο όπου θα υπήρχε μόνον ο εαυτός, οι πεποιθήσεις του άντε και ένας Σάντσο Πάντζα  )))

 

Εδώ θα "αμπεολοφιλοφήσω" λιγάκι...
Και νομίζω ότι δεν θα βγώ εντελώς εκτός θέματος...
Λέν ότι η ζωή κυλάει...ρέει...
Ότι δεν είναι στατικό...σύμφωνα με την λογική μπορεί και ν'αλλάξει...
Το αν κάναμε η όχι συμβιβασμούς...
Ισχύει μέχρι σήμερα...
Αύριο...εγώ τουλάχιστον δεν το γνωρίζω για μένα...

Ναι, η ζωή είναι γεμάτη διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς φίλτατε @dimfetishman ...
Αλλά είναι και σαν το σπίτι με τα διαφορετικά του δωμάτια...
Τ' ότι κάποιος/α κάνει συμβιβασμούς ως προς κάποια απ'αυτά...
Δεν σημαίνει ότι πράττει με τον ίδιο τρόπο σ'οτιδήποτε την ζωή του την απαρτίζει...

Γνώμη όπως πάντα...

Υ.Γ. Δίχως συγκεκριμένο παραλήπτη...
Αυτονόητη...αλλά μάλλον "δύσκολη προς κατάποση" ώρες ώρες σαν ιδέα...
Δεν είμαστε όλοι/ες ίδιοι/ες...
Όσο κι αν φαντάζει παράλογο η αδύνατο...

 

Όλα εξαρτόνται από τα άτομα που εμπλέκονται...
Αλλά σε προσωπικό επίπεδο το BDSM είναι μονόδρομος και συμβιβασμοί, ψέματα, διπλές ζωές και άλλα που "παίζουν μπάλα σε άλλα γήπεδα" δεν χωράνε...

 

Κάτι που μαθαίνω σιγά σιγά μεγαλώνοντας είναι ότι οι άνθρωποι έχουμε και αδυναμίες, καμιά φορά μεγάλες, τόσο που δεν μπορούμε να τις παλέψουμε και τα πράγματα μας κάνουν overwhelm κάποιες φορές.   Αυτό δεν σημαίνει έλλειψη ομορφιάς ή επιθυμίας, σημαίνει απλά αδυναμία  
Επίσης υπάρχει και το αίσθημα της ευθύνης, σε σχέση που ο ένας ή ο άλλος ή και οι δυο π.χ. έχουν υποχρεώσεις απέναντι σε ένα παιδί. Κι εκεί μπορεί να ζυγίσουν τα πράγματα και να αποφασίσουν ότι δεν μπορούν να ενδώσουν σε μια σχέση σε εκείνη τη φάση της ζωής τους.

Με όλα τα άλλα συμφωνώ απολύτως, δεν έχω κάτι να προσθέσω  

Ευχαριστώ για τη σκέψη   Αλλά είμαι λίγο τουβλάκι, δεν προσβάλλομαι εύκολα ειδικά όταν συνομιλώ με άτομα που έχουμε τον αναγκαστικό περιορισμό να μη με ξέρουν και να μην τα ξέρω προσωπικά  

 

Κάποιες φορές ισχύει αυτο που λέτε. Αυτο όμως που λέω ειναι οτι αν αυτο ειναι ε π α ν α λ α μ β α ν ο μ ε ν ο στη ζωη κάποιου, ειτε τη μια φορά γιατι το ενα, την άλλη φορά γιατι υπαρχει παιδί και το ζύγισαμε και δεν ειναι ωρα για σχεςη, (αν και, τα παιδια δεν ειναι τροχοπέδη για να ζούμε ερωτικά και πλήρως τη ζωη μας), την τριτη φορά το βαρύ επαγγελματικό κλπ κλπ, τοτε ισως κανεις να φρενάρει και να περισκεφτει για το βάθος των σχεςεων. Αυτο μονο. Δεν διαφωνούμε. Μια άλλη οπτική δίνω στην κουβέντα.  

Χαίρομαι. Δεν ειναι ο,τ ι είστε τουβλάκι. Απλώς αναγνωρίζετε την πραγματικότητα. ΟΤΙ άνθρωποι που δεν γνωρίζονται δεν εχουν κατι προσωπικό.  

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς όλοι συμβιβαζόμαστε εντος, εκτος και επι τα αυτά...σε πολλους τομείς στην καθημερινή μας ζωή, μέσα ή έξω απο την κρεβατοκάμαρα μας.
Η ουσία για μένα...ειναι να είσαι ή τουλάχιστον να βρισκεις τρόπους να εισαι, καλα με τον εαυτό σου , ώστε να έρθει η απελευθέρωση μέσα απο συμβιβασμούς...