Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

ναι sorry επρεπε να γίνω πιο συγκεκριμενος. αναφέρομαι στους υπερασπιστές της όποιας φυλετιστικής ή εθνικιστικής κουλτούρας.

 

Χαλαρωσε λιγο παλληκαρι μου,παραπηρες φορα.Κατ'αρχην γενικευσες αμεσως σε πλατος και σε βαθος.
Εγω μια προσωπικη μου εμπειρια ανεφερα και με σαφως σκωπτικο υφος.
Οταν ειπα ο,τι θα την διαγραφανε ημουν λιγακι υπερβολικος.Τοτε ημουν συνδικαλιστης και οι αντιπαραθεσεις μας ηταν ...χμμ... καπως οξειες ,ισως και περισσοτερο οξειες απο αυτες προς την ΔΑΠ που εκεινα τα χρονια ηταν εντελως ανυποληπτη .Εμεις τοτε ως φοιτητικο κινημα λυναμε ολα τα προβληματα, μεταξυ αλλων και των Σαντινιστας στη Νικαραγουα ,της μεταβασης στο σοσιαλισμο κλπ κλπ και με την ΚΝΕ ειχαμε σοβαροτατες διαφορες επ'αυτων των ζητηματων,μεχρι και που πλακωνομασταν στα αμφιθεατρα για μια παραγραφο ενος ψηφισματος υποστηριξης του επαναστατικου αγωνα του λαου της Αιθιοπιας,οι Κνιτες ανεκαθεν ησαν λιγο μπρουταλ τυποι,εμεις το παιζαμε διανοουμενοι δημοκρατες και τις τρωγαμε συνηθως εκτος αμα φωναζαμε τον Τ.... ,τον χοντρο,σαν δυο Σχορτσιανιτες ηταν, οποτε τους τρεπαμε σε ατακτη φυγη, αχχ, τι θυμηθηκα τωρα,ωραια χρονια....

Τελος παντων για να επανελθω,η σχεση ενος συνδικαλα Ρηγα με μια απλη πλην τιμια Κνιτισα ενειχε τον κινδυνο,κατ'αυτους ,να μολυνθει η κορασις απο το μικροβιο του ρεβιζιονισμου ου μην και του αναθεωρητισμου,δεν ξερω αν με παρακολουθεις, πραγμα εντελως ατιμωτικο ,οπως μου εξομολογειτο η ιδια τα πρωινα της Κυριακης,λιγο πριν χωρισουμε για να πουλησουμε αυτη Ριζοσπαστη στις 40 Εκκλησιες και γω Αυγη στις Συκιες και τη Σταυρουπολη.

Θα σου προτεινα λοιπον να μην αρπαζεσαι απο μια αγνη ιστορια αγαπης ,που ανθεξε το ιδεολογικο χασμα των πρωταγωνιστων της και τις πιεσεις του περιβαλλοντος αλλα, φευ,σκορπισε εξ αιτιας ενος κερατου (αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια), προσπαθωντας εξ αυτης να βγαλεις συμπερασματα για τους "κουμμουνιστες" συλληβδην στον χωροχρονο,γιατι ,και με συγχωρεις δηλαδη που θα στο πω, θα ακουστεις λιγακι φαιδρος.
Καλο Σαββατοκυριακο.

 

Απάντηση: Re: Bdsm και πολιτική ιδεολογία

Ρε συ under; Γι' αυτόν τον Τ.... το χοντρό, μπορείς να δώσεις κανένα άλλο στοιχείο; Γιατί σα να μου φαίνεται πως μιλάς γιά έναν πολύ φίλο μου...

 

underherfeet ξέρεις πολύ καλά πως το δικό σου παράδειγμα ήταν απλά μια περίπτωση (αν και λίγο εύθυμη) η οποία όμως είναι σύμφωνη με τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται ή/και επιβάλλεται η αριστερίστικη ιδεολογία.

Μια γελοία αντίφαση δικτατορο-ελεθερίας.


Τα συμπεράσματά μου για τους κουμμουνιστές τα έχω βγάλει εδώ και αρκετά χρόνια και τα εμπλουτίζω μέρα με τη μέρα.
Σε αντίθεση με αρκετούς σε αυτό το forum δεν επιθυμώ να εμπλέξω ούτε τις πολιτικές μου ιδεολογίες με τη θεματολογία του, αλλά ούτε και να μάθω ιστορία ή τα κατορθώματα δήθεν ανταρτών - και νυν πλουτοκρατών από εδώ μέσα.

Δεν πιστεύω επίσης πως όλοι οι κουμμουνιστές είναι ίδιοι.
Υπάρχουν μετριοπαθείς ιδεολόγοι (αυτοί που έχουν κατανοήσει πλέον πως ο κουμμουνισμός ήταν μια κόκκινη δικτατορία και τίποτα άλλο), αλλά και οι φανατικοί οι οποίοι θέλουν να εντάξουν την ιδεολογία τους σε οποιαδήποτε έκφραση και δράση τους (καλή ώρα αυτό το νήμα).

 

@ Elysium ,ας μη το συνεχισουμε αλλο,δεν εχει νοημα.Αλλο παντως αριστερος,αλλο αριστεριστης, αλλο μαρξισμος και αλλο η εφαρμογη του ως σταλινισμος.Προσπαθησε να τα ξεμπλεξεις.

 

Η λέξη προδοσία είναι κοινή  

 

αδιορθωτος εισαι... 

 

Αδιόρθωτοι και μη μεταμελημένοι, παραμένουν οι φίλοι σου αριστερο-ιδεολόγοι κι εσύ ο ίδιος  

 

Γενικευμένες τάσεις ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τη σύμπλεξη αυτού με την πολιτική θεώρηση των υποκειμένων μπορεί να διακριθούν σε επίπεδο που υπερβαίνει τα στεγανά του διαχωρισμού δεξιάς και αριστεράς. Είναι οι πρακτικές και τα μέσα που προκρίνει ο καθαείς τα στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε κάποιο συμπέρασμα- πάντοτε επισφαλές λαμβάνοντας υπ' όψιν την ιδιαιτερότητα του υποκειμένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάλληλου κριτηρίου διαχωρισμού είναι η αποδοχή ή μη της βίας.

ΥΓ1: underherfeet, αρκετοί φίλοι μου που έζησαν νεαροί την (φαιδρή) εποχή της μεταπολιτευτικής υποχρεωτικής πολιτικοποίησης, ισχυρίζονται πως στο ρήγα είχατε τα καλύτερα γκομενάκια. Εσύ τί γύρευες στις κοβες; Εκτός αν είχες κάποιο φετίχ με το ταγάρι, οπότε πάσσο.
ΥΓ2: Πέραν του πειράγματος, αν περισσότερα μέλη ακολουθούσαν την ψύχραιμη προσέγγιση του underherfeet σε πολιτικά θέματα, θα αποφεύγονταν οι διαπλητκισμοί που οδήγησαν στο πρόσφατο απαγορευτικό σχετικά με συζητήσεις αυτού του χαρακτήρα.

 

οντως απο γκομενακια σκιζαμε αλλα εγω σκλαβωθηκα απο τα ομορφα τα γαλανα της ματια.....



... και εκεινο το χαμογελο...

(και δεν ειχε ταγαρι,μονο εκεινο το ντεκαβλε στρατιωτικο αμπεχωνο,αλλα τι να κανεις ,δεν μπορεις να τα εχεις ολα σ'αυτη τη ζωη...)

 

Χμ...
Ένα πράγμα, ή βασικά δύο.
Πρώτον. Οι πολιτικές συζητήσεις δε βγάζουν ποτέ πουθενά. Γιατί το να βάζουμε ταμπέλες είναι άχρηστο, εκτός και άν το άτομο για το οποίο μιλάμε είναι ο ορισμός της "ταμπέλας". Το να πεις το δεξιό φασίστα είναι τόσο άκυρο, όσο το να πεις τον αριστερό αναρχικό. Και για κάποιο λόγο, ξεχνάμε όλοι την ακροαριστερά σε αυτές τις συζητήσεις. Δεν έχει καταγραφεί στη ιστορία συζήτηση στην οποία μέλος μίας παράταξης κατάφερε να πείσει τον άλλο ότι έχει δίκαιο.
Απλά και μόνο, γιατί τέτοιες συζητήσεις κάνουν όσοι τους ενδιαφέρουν και τους αφορούν.
Εμένα δε με νοιάζει και δεν ασχολούμαι (και ας με αφορούν)
Δεύτερον. Μου θυμήσε ένα ανέκδοτάκι.
Μπαίνει ένας σε ένα μαγαζί, και πάει και κάθεται στο μπάρ. Παραγγέλνει μία μπυρα και γυρνάει στο διπλανό του.
"Πω ρε φίλε, ο γαύρος γάμισε πάλι, 3άρα ασάλιωτη ρίξανε.."
Γυρνάει ο μπάρμαν ήρεμα και του λέει:
"Συγνώμη φίλε, αλλά δεν επιτρέπονται αθλητικές συζητήσεις στο μαγαζί, γιατί γίνονται καυγάδες."
Ο τύπος πίνει μία γουλιά απο τη μπύρα του και γυρνάει πάλι στο διπλανό του.
"Αλλά και αυτός ο Κωστάκης ρε συ, πάλι μαλακίες είπε στη βουλή. Άμα βγει το ΠΑΣΟΚ ρε, θα δείτε.."
Τον διακόπτει ο μπαρμαν
"Φίλε, ούτε πολιτικά εδώ. Ξέρεις, διαφορετικές απόψεις, μην έχουμε και κανα καυγά."
Ο τύπος αναστενάζει και ανοίγει την εφημερίδα.
"Να, εδώ δείτε τα λαμόγια, κλέβουν τον κοσμάκη και αντί να τα δώσουν εκεί που πρέπει παίρνουν τις πόρσε του. Άκους εκει το λαμόγιο, αρχιμανδρίτης με φερράρι.."
Τα παίρνει ο μπαρμαν.
"Ώπα, φίλε ούτε θρησκευτικά εδω μέσα."
Γυρνάει ο τυπάς απογοητευμένος και του λέει
"Καλά ρε συ φίλε... μπορώ να μιλήσω για σεξουαλικά?"
Ο μπάρμαν χαμογελάει και απαντάει
"Ε ναι ρε φίλε, όλοι μας γουστάρουμε τέτοιες κουβέντες."
Κουνάει ο τύπος το κεφάλι, σηκώνεται, τον πληρώνει και του λέει.
"Ε, άντε και γαμήσου τότε."

 

Crossdressing και εξέγερση!

Αν και σωστότερο θα ήταν το συγκεκριμένο θέμα να υπαχθεί σε κατηγορία fetish και πολιτική σκέψη αλλά για ευνόητους λόγους το ποστάρω εδώ:

Crossdressing και εξέγερση!

Την Κυριακή, 23 Αυγούστου 1851 ξέσπασε μια άγρια συμπλοκή στο Σίδνεϊ. Ενώ τέτοιες ταραχές ήταν σύνηθες φαινόμενο εκείνη τη εποχή, η συγκεκριμένη αυτή εξέγερση είναι ενδιαφέρουσα γιατί προκλήθηκε από την απόπειρα των αστυνομικών να συλλάβουν έναν ναύτη που φορούσε γυναικεία ρούχα και είχε ως αποτέλεσμα σειρά επιθέσεων σε αστυνομικούς σταθμούς.

Αν και η αστυνομία και οι αναφορές των εφημερίδων στα γεγονότα είναι μπερδεμένα και συχνά αντιφατικά, η εξέγερση αυτή μάς λέει αρκετά για τη στάση μέρους του πληθυσμού του Σίδνεϊ σχετικά με τη λεγόμενη παρενδυσία (cross dressing), την αστυνομία και τους νόμους. Ίσως αρκετοί διακατέχονταν από αντικληρικαλιστικές και γενικά ελευθεριακές απόψεις.

Στις 8 το βράδυ αυτής της ημέρας ο αστυνομικός McEvan καλείται στο Church Hill όπου δύο άντρες προκαλούν αναταραχές. Ο ένας ήταν ντυμένος με γυναικεία ρούχα κάτι που ήταν τότε παράνομο. Φτάνοντας εκεί, τού είπαν ότι οι δυο ταραχοποιοί έχουν πάει στην μπυραρία Black Boy. Ο αστυνομικός πήγε εκεί και προσπάθησε να συλλάβει τον ντυμένο με τα γυναικεία, αλλά αυτός τον έσπρωξε, τον έριξε κάτω και το έβαλε στα πόδια.

Ο McEvan έτρεξε για βοήθεια και σε λίγο επέστρεψε με άλλους 6 αστυνομικούς. Την ώρα αυτή ο κυνηγημένος, που ονομαζόταν Michael Knight, είχε καταφύγει στην εκκλησία St. Philip (Σημείωση του ποστερ στο ιντι (οχι του συγγραφεα): παλιά το Μεσαίωνα υπήρχαν νόμοι που έλεγαν οτι όποιος πήγαινε σε μια εκκλησία δε μπορούσε να συλληφθεί και οτι η μπατσαρία δε μπορούσε να μπει εκεί, δηλαδή παλιότερα οι εκκλησίες ήταν άσυλο όπως είναι σήμερα τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, αν και μάλλον αυτό δεν έχει σχέση με την ιστορία αυτή, το αναφέρω ως αξιοπερίεργο), όπου μάλλον δημιούργησε και εκεί κάποιο επεισόδιο. Τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της οδού Cumberland απ’ όπου στάλθηκε στοι κεντρικό τμήμα στην οδό Druitt.

Όταν οι συνάδελφοί του από τα πολεμικά πλοία “Caliope” και “Pandora” έμαθαν τα γεγονότα, συγκρότησαν διαδήλωση μερικών εκατοντάδων ατόμων έξω από το πρώτο τμήμα, όπου επιτέθηκαν στους αστυνομικούς. Το πλήθος εισέβαλε στο τμήμα, οπλίστηκε με καδρόνια και σίδερα και απαίτησε την απελευθέρωση του Knight και όλων των κρατουμένων. Αλλά μόνο ένας ναύτης, ο Anderson, κρατείτο εκεί και απελευθερώθηκε.
Εμφανίστηκαν αστυνομικές ενισχύσεις αλλά δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα καθώς μερικοί από το πλήθος τους επιτέθηκαν. Ο ίδιος ο McEvan τραυματίστηκε στο κεφάλι από σιδερένια βέργα.

Το πλήθος έκανε τότε νέα διαδήλωση προς τα γυναικεία κρατητήρια στην οδό Clarence. Στο δρόμο η διαδήλωση μεγάλωσε και ο αριθμός των συμμετεχόντων έφτασε περίπου τους 600. Φτάνοντας εκεί, το πλήθος απαίτησε την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων, αλλά οι εκεί αστυνομικοί κράτησαν άμυνα και στο μεταξύ έφτασαν νέες αστυνομικές ενισχύσεις, οι οποίες όμως υπέστησαν άγρια επίθεση από το πλήθος με πέτρες και άλλα αντικείμενα για αρκετή ώρα.

Μετά το πλήθος κατέβηκε στο κεντρικό αστυνομικό τμήμα και κρατητήριο της οδού Druitt. Εκεί οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στο κτίριο, μπήκαν μέσα και απελευθέρωσαν αμέσως τον Knight και όλους τους κρατούμενους. Ένας μικρός αριθμός αστυνομικών γλύτωσε την επίθεση και κράτησε κάποιες πύλες κλειστές και ασφαλείς. Ωστόσο, ένας κρατούμενος, ο Kidney, δεν μπόρεσε να διαφύγει και χτυπήθηκε άσχημα από τους αστυνομικούς. Μετά οδηγήθηκε σε δίκη για απόπειρα απόδρασης με το κεφάλι δεμένο με επιδέσμους, ματωμένα ρούχα και το ένα μπράτσο μπαταρισμένο.

Οι αστυνομικές δυνάμεις ενισχύθηκαν αρκετά στο μεταξύ και συνάντησαν το πλήθος που το διέταξαν να διαλυθεί στο όνομα της βασίλισσς. Οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να διαλυθούν και τότε η αστυνομία επιτέθηκε και κατάφερε αυτή τη φορά να τους απωθήσει. Αρκετοί διαδηλωτές απείλησαν ότι θα συγκροτήσουν νέα διαδήλωση αλλά δεν το έκαναν.

Με τη διάλυση του πλήθους άρχισαν και οι συλλήψεις, αν και οι πιο πολλές τυχαίες και μεμονωμένες. Επίσης, υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί και από τις δύο πλευρές. Αρκετοί από τους συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, ενώ σε πολλούς κρατούμενους αποφασίστηκε να τοποθετηθεί αλυσίσα στο ένα πόδι.

Τη επόμενη μέρα ο ναύτης John Down με μερικούς άλλους συγκεντρώθηκαν εκ νέου και αποπειράθηκαν να απελευθερώσουν κάποιους κρατούμενους με επίθεση στο τμήμα. Οπλισμένοι με ρόπαλα απελευθέρωσαν έναν, αλλά δεν κατάφεραν να επιτύχουν περισσότερα. Τότε κατέφυγαν σε κάποια αγκυροβολημένα πλοία στο Circular Quay, από όπου, πορευόμενοι μέσα από τους βράχους, συγκεντρώθηκαν στο τμήμα της οδού Clarence όπου αποπειράθηκαν να μπουν μέσα. Απαίτησαν την απελευθέρωση των κρατουμένων εκεί και έκαναν απόπειρα επίθεσης στους αστυνομικούς, οι οποίοι όμως ασφάλισαν την είσοδο και ταμπουρώθηκαν στο εσωτερικό. Σε λίγο έφτασαν ενισχύσεις και απώθησαν τους επιτιθέμενους πριν συλλάβουν τον Down και μερικούς άλλους.

Την ίδια ημέρα, αλλά και την επόμενη, 22 άνδρες, οδηγήθηκαν στο κεντρικό δικαστήριο. Όλοι σχεδόν παραπονέθηκαν ότι χτυπήθηκαν και ότι συνελήφθησαν χωρίς λόγο. Παρά την απουσία επαρκών στοιχείων κηρύχθηκαν όλοι ένοχοι για κατηγορίες όπως μέθη, απρεπή συμπεριφορά, επιθέσεις και άλλα. Οι περισσότερες ποινές ήταν χρηματικά πρόστιμα και οι πιο σοβαρές ήταν καταβολή 5 πάουντς (βρεταννικό νόμισμα) ή ένα μήνα φυλάκιση. Ο δε επικεφαλής του δικαστηρίου παραπονέθηκε ότι κανείς από τους ανωτέρους των ναυτών δεν παραβρέθηκε στη δίκη.

* Για το κείμενο αυτό πάρθηκαν στοιχεία κυρίως από το διαδίκτυο.

Η εξέγερση των ναυτών του Σίδνεϊ το 1851 - Anarkismo