Bdsm και τρίτη ηλικία

Eγώ όταν γεράσω θα με απασχολεί πιο πολύ να βγαίνει καλό το τρίπλεξ και το ντόπλερ, να ρυθμίζω την υπέρταση μου παρά
να βουδουεσουμιάζομαι με διάφορες. Αρκετές εντάσεις. Ώρα για ξεκούραση. Και για άραγμα με το Playstation 14 μου.

 

@cadpmpc , κάθε φορά που το διαβάζω ειναι σαν την πρωτη φορά. Εξαιρετικός.


ΥΓ Το υποσχεθέν αύριο, μας πήρε η νύχτα σήμερα.

 

Είπα να κάνω "πακετάκια" τα διάφορα ερωτήματα. Εύχομαι αυτή τη φορά, να έβαλα τα quote σωστά. Διάβασα όλες τις παρεμβάσεις.
Σίγουρα, κάπου θα κάνω "ηχώ". Κατά τ' άλλα θα γράψω κυρίως βάσει υποθέσεων και σ' ένα ελάχιστο μέρος βασιζόμενος σε καταστάσεις και άτομα που έχω δει.
Αλλά που δεν θα ξεπερνούσαν την δεκαετία των πρώτων -ήντα.

1. Οι σωματικές δυνάμεις έχουν τον ρόλο τους, αλλά πιστεύω ότι με την πάροδο του χρόνου, η πλάστιγγα γέρνει όλο και περισσότερο υπέρ του εγκεφαλικού κομματιού.

2. Αναλόγως το πια θα ήταν τα πιθανά ή πιθανολογούμενα προβλήματα υγείας, κάποια θα παρεμπόδιζαν, κάποια άλλα απλά θα δυσχέραιναν.
Σε κάθε περίπτωση, σ' αυτό το σημείο κάνω απλά υποθέσεις ακολουθώντας την λογική και την ελάχιστη εμπειρία μου από προβλήματα υγείας, δεν είμαι ιατρός.

3. Κι εγώ θα έβαζα την ωρίμανση σε εισαγωγικά, όπως έκανες κι εσύ   . Η συντροφικότητα έχει να κάνει κι εκείνη με τ' άτομα και πως την αντιλαμβάνονται.
Η μοναξιά είναι ένα πολύ δύσκολο κτήνος, αλλά μπορεί να δαμαστεί και χωρίς την παρουσία κάποιου ατόμου δίπλα μας, όσο κι αν περνάει ο χρόνος.

4. Κι αυτό είναι θέμα γούστων και θέασης των πραγμάτων. Υπάρχουν ζεύγη στα οποία η διαφορά ηλικίας είναι από μεγάλη ως χαώδης, που είναι άκρως ταιριαστά.
Είναι ζεύγη στα οποία η διαφορά ηλικίας τα κάνει παράταιρα και όχι μόνο για λόγους αισθητικής.
Εγώ τα τελευταία δυο χρόνια δοκίμασα για πρώτη φορά και εις διπλούν, να κάνω κάτι με γυναίκες πολύ μικρότερες μου ( 9 και 10 χρόνια ).
Το καρπούζι μου βγήκε από πολύ μάπα έως ελεεινά μάπα.
Όχι τόσο επειδή υπήρχαν λόγοι αισθητικής ( εντάξει, παππούς αλλ' ακόμη δεν έχω κάποιο πόδι στον τάφο χαχα ), αλλά για τρελή ασυμβατότητα χαρακτήρων.
Αφού αλλού βρισκόμουν εγώ κι αλλού βρίσκονταν εκείνες. Τελικά, το δις εξαμαρτείν που λένε.
Εγώ σίγουρα δεν θα επαναλάβω την "εμπειρία", αφού εξακρίβωσα κάτι που ήδη γνώριζα, αλλά που δεν ήμουν τελείως σίγουρος.
Δηλαδή ότι η μεγάλη διαφορά ηλικίας προς τα κάτω δεν μου κάνει.
Εκείνες τις δυο φορές ένιωθα ότι "βρισκόμουν" με το παιδί μου. Και ο ρόλος του πατέρα δεν μου είναι καθόλου αρεστός.
Πάντως, αν περιορίσω την διαφορά ηλικίας μόνο σε θέμα αισθητικής ( και πάντα μιλώντας μόνο για μένα ).
Προτιμώ τα νιάτα, να συνευρίσκονται με τα νιάτα και όχι με κάποιον/α μπαγιατεμένο/η σαν και του λόγου μου.
Αφού - πάντα για τα δικά μου μυαλά - θα σπαταλιόντουσαν.
Από ΄κει και πέρα, ο/η καθένας/καθεμία με την κολοκυθόπιτα του/της και σε μένα δεν πέφτει κανείς λόγος.

5. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζω, πέρα απ' το πως τ' αντιλαμβάνομαι εγώ καθώς κι ελάχιστοι άλλοι.
Άρα σαν δείγμα σίγουρα η "μαρτυρία" μου δεν θα ήταν αντιπροσωπευτική. Τεσπα, ας προσπαθήσω να πω δυο λόγια για τον κοινό τόπο εμένα κι εκείνων.
Είδα ότι η όποια εμπειρία ( όχι μόνο βουδουσουμική αλλά και ζωής ) μας έχει ωθήσει, στο ν' αντιμετωπίζουμε το "θέμα" δίχως αυταπάτες.
Δίχως να περιμένουμε βεγγαλικά και σίγουρα πιο ήρεμα, πιο συνειδητοποιημένα και με μεγαλύτερο σεβασμό.
Θα έλεγα ότι με την πάροδο του χρόνου φθίνει ο ενθουσιασμός αλλά αυξάνεται η γεύση, γίνεται πιο βαθιά.

6. Περίπτωση να εγκαταλείψει κάποιος/α τον χώρο, επειδή θα πίστευε ότι δεν θ' άρμοζε πια στην ηλικία του/της υπάρχει.
Αλλά κι αυτό είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Βέβαια, εγώ νομίζω ότι θα ήταν πιο πιθανό κάποιος/α να εγκατέλειπε λόγω κορεσμού, παρά λόγω ηλικίας.
Αν συμφωνώ ή όχι με την περίπτωση εγκατάλειψης λόγω ηλικιακών "θεμάτων" ?
Διαφωνώ με οποιαδήποτε υπαναχώρηση θα είχε σαν μοναδική αιτία εξωγενείς παράγοντες ( πόσο μάλλον όταν θ' αφορούσαν θέλω μας, τα οποία δεν θα ήταν επιβλαβή για κανέναν/καμία άλλο/η ).

7. Απ' τα ελάχιστα που έχω παρατηρήσει ( δλδ ζωντανά και όχι από κείνα που έχω διαβάσει ή ακούσει ) η όποια συνέχιση ή μη στον "χώρο" δεν θα είχε να κάνει με φύλα.
Αλλά επαναλαμβάνω, ότι τα λόγια μου δεν θα ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα. Αφού οι σχέσεις μου με άτομα του "χώρου" ήταν και παραμένουν ελάχιστες.

8. Το status δεν έχει να κάνει τίποτε με το φύλο πέραν των όποιων στερεοτύπων, τα οποία καλώς ή κακώς, ακόμη δεν έχουν καταρριφθεί.
Και δεν νομίζω, ότι εγώ τουλάχιστον θα προλάβω να δω το λυκόφως τους.

9. Αναγνωρίζουμε ή όχι το δικαίωμα στο σεξ και την απόλαυση σ' αυτές τις ηλικίες, είναι πρόβλημα δικό μας και όχι δικό τους.
Αφού κανείς/καμία δεν έχει ανάγκη καμίας αναγνώρισης ( πέραν απ' τον/την όποιον/α παρτενέρ του/της ), για να είναι σεξουαλικά ενεργός/η.
Ούτε κανείς/καμία μπορεί, ν' "απαγορέψει" σε κάποιον/α ( πόσο μάλλον "περασμένης" ηλικίας ) κάποιους τρόπους σεξουαλικού/ερωτικού σχετίζεσθαι.
Επιπλέον να του/της πει πως να κάνει τι, το θεωρώ τουλάχιστον αστείο.
Όταν τα κόκκαλα τρίζουν, τα χέρια τρέμουν, το δέρμα έχει χάσει την λάμψη του κλπ κλπ. είμαστε ακόμη πιο ειλικρινείς, απ' όταν όλα τα παραπάνω ήταν στο "ρελαντί".
Είμαστε ακόμη πιο απενοχοποιημένοι/ες και ας μας λείπει το σφρίγος της νιότης. Και ίσως να το απολαμβάνουμε ακόμη περισσότερο.
Και γιατί όχι? Με άτομα εξίσου "σαραβαλιασμένα" στο κορμί, στο μυαλό, στην ψυχή μ' εμάς.
Μακάρι μια ωραία μέρα, να δω το γέρικο μου χέρι να σφίγγει μετά δυσκολίας το cane και αντί για τα ζαρωμένα οπίσθια της γριάς υ μου.
Να χτυπήσω κανά βάζο ή τον αέρα. Γιατί θα σημαίνει ότι θα ήμουν πλήρης ημερών και αν μη τι άλλο, θα βάζαμε τα γέλια και οι δυο χαχα.

10. Κατ' εμέ η όποια γελοιότητα είναι μόνο στα μάτια εκείνου/ης που κοιτάζει.
Αν κάποιος/α γουστάρει να βουδουσουμιάζει μέχρι να μπει στην κάσα. Ή να κάνει κάτι που σε βουδουσουμού να μοιάζει.
Αν κάποιος/α γουστάρει να παίζει με τα όποια φετιχάκια του/της ακόμη και με την μασέλα στο ποτήρι, με γεια και χαρά του/της.
Αν τον/την γεμίζουν ακόμη και το λέει η περδικούλα του/της, θα ήταν αμαρτία να στερηθεί πράγματα που θα του/της έδιναν χαρά, ηρεμία, απόλαυση.
Εγώ δεν ξέρω αν γεννήθηκα διεστραμμένος, σίγουρα στην πορεία έγινα.
Και μάλλον θα πάω να κοιτάξω τις ρίζες απ' τα ραδίκια, ακόμη και πιο διεστραμμένος απ' ότι θα ήμουν σήμερα στα 42 μου.
Αν αυτό για κάποιους/ες θα ήταν γελοίο, sauce να τους γλιστρήσει. Το τι σκέφτονται, το πως με βλέπουν, δεν με αφορά καθόλου.

Υ.Γ.

Προσπάθησα να μην σεντονιάσω υπέρ του δεόντως, εύχομαι να τα κατάφερα. Το νήμα δεν με βοήθησε πάντως και ειλικρινά χαίρομαι.  

 

Mια παρατήρηση με αφορμή αυτά τα λόγια. Δεν είναι διαφωνία ή κάτι. Απλά ξύπνησαν μια δική μου θύμηση διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, γι' αυτό και μόνον τις κουόταρα.
Η μοναξιά κάνει τους ανθρώπους δύσκολους και τραχείς. Πολύ.
Οι αιχμές που αποκτούν κάνουν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο να πλησιάσουν τους άλλους. Και για τους άλλους να πλησιάσουν τους "αιχμηρούς".
Δοθέντος του ότι το Κ/υ θέλει πάρα πολλή εγγύτητα (όχι μόνον αλλά και αυτό), δεν ξέρω αν ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί πια να κάνει οποιοδήποτε άλλο κομμάτι του BDSM πλην του S/M. Στην περίπτωση που έχω στο μυαλό μου είδα ότι όχι...

 

Φίλτατη, υπάρχουν κι άνθρωποι πολύ δύσκολοι - ας πω πολύ επιλεκτικοί καλύτερα-, που δεν βάζουν τ' όποιο bdsm πάνω απ' την ολότητα τους.
Άνθρωποι που μια χαρά μπορούν να ζήσουν και μόνοι και δεν ψάχνουν για πολύ "βαθιά" θέματα τους λύσεις στο bdsm.
Άνθρωποι που το ζουν μόνο σαν τρόπο σεξουαλικής/ερωτικής έκφρασης.
Εγώ είμαι άνθρωπος μοναχικός κι όχι μονάχος. Και η όποια εγγύτητα για μένα έχει όρια.
Όσο πιο κοντά μου νιώθω κάποια, τόσο λιγότερη ανάγκη έχω των "σιωπών" μου.
Αλλά κάποιοι ρόλοι ή για κάποιους/ες "καθήκοντα" δεν τα θέλησα ποτέ μου.
Πόσο μάλλον απ' την στιγμή που για μένα δεν θα είχαν καμία σχέση με το Κ/υ, αλλά με τους ευσεβείς πόθους κάποιας/ου.

Αν σε κείνες που μ' ενδιαφέρουν τους κάνω, έχει καλώς. Αν δεν τους κάνω, ο κόσμος είναι γεμάτος από άντρες ή Κ σίγουρα καλύτερους μου σε όλα.
Μα εκπτώσεις δεν τις κάνω, πυγμαλίωνας δεν γουστάρω να γίνω.
Δεκανίκι/μπαμπάς/εξομολογητής, πόσο μάλλον Κ που θα στείλω την υ μου να πηδιέται αλλού, για να διευρύνει τους "πνευματικούς της ορίζοντες", δεν είμαι.
Δεν "βελτιώνω" και δεν πλάθω τίποτε και καμία πέρα απ' εκείνα που θα ήθελα εγώ σαν υπηρεσία από μέρους της.

Μαζί μου τα πράγματα είναι ξερά, ωμά, δίχως αυταπάτες και φιογκάκια.
Και όσο γερνάω, τόσο πιο ωμά και ξερά θα γίνονται.
Αν θα ήμουν ικανός μόνο για sadomaso ή για Κ/υ, με κάθε σεβασμό, το γνωρίζω μόνο εγώ.
Καθώς κι εκείνη που αυτή την στιγμή είναι μαζί μου. Και η οποία είναι η πρώτη μετά από σχεδόν 3 χρόνια, την οποία νιώθω ν' αποκαλέσω αληθινά, σχέση/σύντροφο/γυναίκα μου.
Δεκτή η γνώμη σας, γούστο σας ν'ακολουθείτε κάποιες πεπατημένες.
Αλλά ξανά με κάθε σεβασμό και σε πολλά σημεία διαφωνώ μαζί σας ( αφού σας διαβάζω εδώ και καιρό ).
Και δεν "ζορίζομαι", αφού ούτε είχα, ούτε θα έχω ποτέ το παραμικρό να μοιράσω τόσο μαζί σας, όσο και με οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η εδώ μέσα.

Υ.Γ.

Δίχως καμία διάθεση για καυγά τόσο μαζί σας όσο και με οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η.
Μου προκαλεί εντύπωση, που κάποιοι/ες από σας ( Δεν είναι σπόντα. Σας βάζω μέσα ξεκάθαρα ).
Δεν βαρεθήκατε ακόμη να προσπαθείτε με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο και σε τελείως "άσχετες" χρονικές στιγμές.
Να μου την βγείτε με πορτοκαλί ή κόκκινο.
Δεν ξέρω τι θα κερδίζατε.
Αλλά αν είναι να σας κάνει χαρούμενους/ες, φτάνει να μου το πείτε.
Και να σας κομίσω το ηλεκτρονικά δάφνινο στεφάνι μιας παντελώς ανούσιας "νίκης".
Σας την χαρίζω απ'τα βάθη της pixelικής μου καρδιάς.  

Υ Γ.2

Πριν μου πείτε ότι έχω την μύγα ή ότι παρανόησα.
Όταν κάτι επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση.
Κι όσο κι αν ο γραπτός λόγος να είναι εύκολα παρεξηγήσιμος.
Για μια φορά βάζω τον αυτοσαρκασμό μου στην άκρη.
Και όσο και να μην είμαι κανείς πανέξυπνος.
Ούτε τελείως χαζός είμαι ( εγώ το λέω όχι εσείς ), ούτε χθες γεννήθηκα.
Κι έρχονται κάποιες στιγμές, που το φρένο στους άλλους/ες μαζί μου το βάζω εγώ.
Ακόμη κι αν χρειαστεί να γίνω αντιπαθής ή μαλάκας.
Πόσο μάλλον όταν αρνούνται, να το βάλουν από μόνοι/ες τους.

Και μια που θα έβγαινα off topic για να σας απαντήσω.
Είπα να "ξεκαθαρίσω" κάποια πραγματάκια μια και καλή.

Καλή σας νύχτα  

 

O θάνατος. (Στις διάφορες όψεις και εκφάνσεις του, μοναξιά, αδυναμία, εμμηνόπαυση - απόρρυθμιση κλπ)

Πρέπει να λάβετε υπ' όψιν σας, ότι ένας πενηντάρης (άνδρας ή γυναίκα), που είναι λίγο με τα καλά του, γνωρίζει ότι το διάνυσμα που απομένει να διανύσει είναι μικρότερο από αυτό που διάνυσε. Είναι αντικειμενικά πιο κοντά στο θάνατο.Του αρέσει δεν του αρέσει, είναι γεγονός. Το τί θα αποφασίσει να ιδεί και πώς θα το διαχειριστεί, αν το διαχειριστεί, είναι ένα μεγάλο θέμα. Άλλοι το ρίχνουν στη γιόγκα και στα γιατροσόφια, άλλοι στις πιτσιρίκες και τους πιτσιρίκους μπας και ζήσουν όσα δεν έζησαν, άλλοι το ρίχνουν στη θρησκεία μήπως και συχωρεθούν, άλλοι γίνονται συγγραφείς και άλλοι συνεχίζουν να ζουν ωσάν να είναι να μην πεθάνουν ποτέ. Όλοι το θάνατο προσπαθούν να αποφύγουν. Φυσικά θα αποτύχουν αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η προσπάθεια μετράει  . Στο κάτω - κάτω ποιος θέλει να πεθάνει. Αλλά αν παρατηρήσετε σχεδον κανεις από τους συνομιλητές δεν αναφέρθηκε σε δύσπραγα γεράματα. Όλοι χαρούμενοι και αποφασισμένοι, γεμάτοι επιθυμία θα φύγουμε από αυτό τον κόσμο.

Ένα άλλο σφάλμα που συχνά γίνεται είναι να πιστεύουμε ότι άλλο το σώμα άλλο η ψυχή και ότι μπορεί το σώμα να γερνάει (γιατί αυτό είναι προφανές, όσα μπότοξ και γιόγκες να κάνεις) αλλά η ψυχή μπορεί να παραμείνει αλώβητη από το χρόνο. Το γήρας, είναι ολιστικό, όπως και η νιότη. Και η ψυχή κουράζεται, γερνάει έστω και πιο αργά και ξεψυχά μαζί με το σώμα. Επίσης το γήρας δεν το ελέγχουμε, υπό την έννοια ότι δεν ελέγχουμε ακόμη το dna μας. Άρα και να κάνεις γιόγκα πχ, δεν θα μπορείς να αποφύγεις την αρθρίτιδα, αν αυτό σου έχει γράψει το dna σου, Δε πα να γράφεις, δεν θα μπορείς αν σου έρθει το εγκεφαλικό. Προσφάτως διάβασα ότι ο Δ. Μυταράς, διεγράφη από την Ακαδημία Αθηνών διότι δεν μπορούσε να εμφανιστεί λόγω τύφλωσής του. Αυτό επιφύλαξε το γήρας στον ζωγράφο.

Τϊ κάνει λοιπόν ένα γηραιό εν βδσμ ζευγάρι; (Οχι ένα μεσήλικο).
Νομίζω αν είναι αρκετά φιλοσοφημένο και δεμένο μεταξύ του θα προσαρμόζεται ανάλογα τις συνθήκες και την ψυχοσωματική κατάσταση του. Μπορεί να κάνει γιόγκα, μπορεί να κάνει περιπάτους, να κάνει sessions, όσο βαστούν τα χέρια και τα πόδια τους, να βάζει holster και να δοσομετρεί τα φάρμακα που πρέπει να παίρνει ο ένας ή ο άλλος ή και οι δύο. Να παίζουν παιχνίδια κυριαρχίας και να στέλνει ο/η Κ το υ στην ουρά στο ΙΚΑ για τα φάρμακα. Αν είναι μόνος/η ο/η γηραιός/α βδσμερ να μην ανησυχεί. Σε αυτό το φόρουμ και ογδόντα να είναι κάποιος θα έχει πάντα το κοινό του. Κοριτσούδια που ψάχνουν το πάππου τους, αγόρια που ψάχνουν τη βάβω τους.

Απ' όλα τα παραπάνω, εξαιρείται η Ζωζώ Σαπουντζάκη.

 

Quote απλα για να μην το χεις σβησει σε καμια ωρα που θα ξαναμπω  

 

Το θεμα με τον ξινο τραχανα τρεχει και σε αλλο νημα  

 

Αδιαφορώ να καυγαδίσω εδώ μέσα. Έχω 1000 λόγους να το κάνω στην καθημερινή μου ζωή με ν αιτίες και αφορμές και δεν το κάνω τις περισσότερες φορές γιατί το βρίσκω άσκοπο και τοξικό για μένα. Εδώ μέσα θα το κάνω;

Δεν σας τη βγαίνω με κανένα χρώμα (ΕΓΩ, οι άλλοι δεν ξέρω τι κάνουν, δεν βλέπω, δεν με ενδιαφέρει). Δεν με νοιάζει να σας τη βγω γιατί ούτε στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε, ούτε σε κάθετους για να συναντηθούμε κάπου. Οπότε ο δρόμος δικός σας.

Σχετικά με τη συγκεκριμένη και μόνον απάντηση, υπογράμμισα από την αρχή ότι τα λόγια σας ήταν ΜΟΝΟΝ αφορμή για να γράψω αυτό και ότι "Απλά ξύπνησαν μια δική μου θύμηση διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, γι' αυτό και μόνον τις κουόταρα".
Κακώς; Ίσως και το παίρνω πίσω εφόσον δεν το δεχτήκατε αυτό και παρεξηγήσατε τόσο πολύ.
Επειδή όμως κι εσείς χρησιμοποιήσατε τα δικά μου λόγια για να "ξεκαθαρίσετε κάποια πραγματάκια μια και καλή" με άλλους που ενδεχομένως να θέλουν όντως να σας τη βγουν για τους δικούς τους λόγους, μπορείτε απλά να αναγνωρίσετε ότι ο λόγος κάποιου μπορεί απλά να λειτουργήσει ως ΑΦΟΡΜΗ.
Και να μην το αναγνωρίσετε, δεν έγινε και κάτι βεβαίως. Και πάλι δεν συναντιούνται πουθενά οι δρόμοι μας για να υπάρχει πρόβλημα.

Στο προ υστερογράφων κομμάτι δεν θα αναφερθώ γιατί θα άνοιγα διάλογο μαζί σας επί του θέματος και εφόσον μου λέτε σε όλους τους τόνους ότι δεν το θέλετε, το σέβομαι και τώρα και εσαεί.

 

'Αντε, γιατί παραβάρυνε το κλίμα...
 

 

Η γκρινια απο τα μπαρμπαδια δν αντεχεται  

 

Ως "σχεδόν κανείς", που αναφέρθηκα στα δύσκολα γεράματα -πρωτίστως επειδή τα βιώνω μέσα από τους γονείς μου- θέλω να δώσω μια νότα πραγματικής αισιοδοξίας, όχι τραλαλά-εθελοτύφλωσης.

Ναι, υπάρχουν σωματικές εκπτώσεις που συνδέονται με τα γηρατειά, χωρίς να είναι οι ιατρικώς χαρακτηρισμένες ασθένειες. Είναι αυτές που όλοι φέρνουμε στο νου μας όταν ακούμε το "...ου γαρ έρχεται μόνον". Δεν είναι πάντοτε απότοκα μιας άσωτης νεότητας. Είναι και κληρονομικά σκουπίδια, "κακό" DNA. Επιπλέον, η δυνατότητα ανάνηψης κι αυτο-ίασης του σώματος μειώνεται. Παρ' όλα αυτά θα διαφωνήσω με την @elfcat ότι και η ψυχή γερνάει. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μέχρι την τελευταία τους πνοή έδιναν μαθήματα ζωής στους γύρω τους. Η ψυχή γερνά μόνον όταν ο άνθρωπος δε συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου. Το αν αυτή ξεψυχά μαζί με το σώμα, επίτρεψέ μου να το θεωρώ αναπόδεικτο, όσο και το αντίθετο, περί αθανασίας της ψυχής.

Από εκεί και πέρα, δεν ωφελεί να εθελοτυφλούμε, αλλά ούτε να αφεθούμε μοιρολατρικά στο επερχόμενο γήρας. Φροντίζουμε σώμα και ψυχή όσο μπορούμε. Και κάτι επίσης σημαντικό: φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Πέρα από τα βιολογικά, υπάρχουν και τα ψυχικά σκουπίδια, που θα μας συνοδεύουν μέχρι το τέλος αν δε φροντίσουμε να τα ξεφορτωθούμε. Ο νοών, νοήτω...