BDSM, ο προθάλαμος.

Μήπως μπερεδεύετε τον θαυμασμό άντε και το δέος με την υποταγή;

 

Όχι  
Παρ'όλο που θεωρώ το δέος αναγκαίο συστατικό για την υποταγή. Τη δική μου τουλάχιστον  

 

Oκ, όπως νομίζετε.   Απλώς προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κανέναν Κυρίαρχο (είτε εξαιρετικό είτε όχι- δεν κατανοώ την διάκριση σας άλλωστε) που να υποτάσσεται. Να θαυμάζει ναι.

 

Νομίζω εδώ είναι που έγινε όλο το μπέρδεμα και επέτρεψε μου να σου πω ότι νομίζω, μπορεί να κάνω τελείως λάθος αλλά νομίζω ότι μπλέκεις δύο πράγματα.

Τα θέλω του Κ και την ευθύνη που έχει ο Κ για το υ. Αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται.

Ναι ο Κ θέλει αυτά που θέλει και καλά κάνει γιαυτό είναι Κ. Κανείς δεν είπε (σίγουρα όχι εγώ) ότι πρέπει να αλλάξει τα θέλω του για το υ.

Δεν παύει όμως να έχει την ευθύνη της διαδρομής.

Ένας Κ που θέλει αυτά που θέλει κ έχει ένα υ που δεν μπορεί να ακολουθήσει ή που μαυριζει όπως λες και εσύ απλά το αποδεσμευει (ειδικά αν δεν θέλει να διαχειριστει ή απλά δε γουστάρει να διαχειριστει) τη μαυρίλα ή την αδυναμία κλπ.

Υποτίθεται ότι ο Κ έχει επιλέξει το υ που του έκανε και που μπορούσε όχι μόνο να ακολουθήσει αλλά να ακολουθήσει με συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Δεν μπορεί να μην έχει ευθύνη ο Κ.

Πολλές φορές λέμε εδώ μέσα ότι για ένα κακοτροπο υ φταίει ο Κ ή/και η εκπαίδευση του υ. Άρα για ένα μαύρο θλιμενο υ ποιος φταίει;
Το κακό το ριζικο του;

Σαφώς έχει και το υ ευθύνη να πει ότι ναι εκεί που με πας δε μπορώ να πάω οπότε κάντε μια στάση όπου βολεύει και θα κατέβω. Καμία αντίρρηση.
Αλλά εκείνος που πρέπει να το δει αυτό (ακόμα πριν συμβεί) και να το διαχειριστει αν θέλει φυσικά,ειναι ο Κ.

Δεν μπορεί να θέλεις να διαχειριζεσαι ένα άλλο άνθρωπο και να μην έχεις ευθύνη. Την ευθύνη του. Και την έχεις και είναι κ τεράστια. Αλλιώς δεν ξέρω για τι είδους Κ μιλάμε.

Φυσικά βέβαια μπορεί απλά εγώ να τα έμαθα αλλιώς. Γιατί η δική μου εμπειρία λέει ότι καμία φορά η ευθύνη του Κ δεν σταματάει ούτε καν με την αποδέσμευση. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια.


"
Στη διαδρομή προς τον προορισμό εχουν ευθύνη και οι δυο να μπουν και να είναι στο αμάξι ο ένας στο τιμόνι και ο άλλος συνοδηγός. Τον προορισμό τον διαλέγει ο ένας, δεν είναι απαραίτητο οτι το υ ξέρει εξ αρχής που πάνε, ακριβώς γιατί όπως λες αυτα τα πράγματα δεν είναι θεωρητικά... αν λοιπόν ο προορισμος είναι μαύρος για το υ, αλλά σαν τοπίο σαν μέρος αυτό είναι που θέλει το Κ, τότε τι? Θα ρίξουμε ευθύνη στο τιμόνι? Η στο υ? Τότε απλά δεν...και ειναι οκ."

Λέμε πάρα πολλές φορές εδώ μέσα για την επιλογή του υ από το Κ.

Αυτό που περιγράφεις με αυτή τη παράγραφο, στα μάτια μου πάντα, δεν είναι ένα Κ που διάλεξε ένα υ για συγκεκριμένους λόγους κ γιατί μπορούν να πάνε κάπου μαζί.
Είναι σαν ένα Κ που είχε μια άδεια θέση στο αμάξι, είδε έναν να κάνει οτοστοπ κ τον πήρε.
Ε ναι, αν γίνει έτσι προφανώς κ κανείς δεν ξέρει που πάνε κ τι γίνεται.

Πάντα για εμένα: υποτίθεται ότι ο Κ διαλέγει που θέλει να φτάσει με το συγκεκριμένο υ που διάλεξε. Αν έχει ένα δικό του προορισμό στο κεφάλι του ο Κ και απλά θέλει να πάει εκεί μόνος του ξερωγω άσχετα από το υ, τότε για ποια δυναμική μιλαμε;

Δεν είναι λογικό ο προορισμός να διαμορφωθεί (και) απο την δυναμικη;
Αλλού μπορείς να πας με ένα άνθρωπο κ αλλού με ένα άλλο.

Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι πρέπει το Κ να πάει Χίο και όχι Μυτιλήνη απλά επειδή δε μπορεί το υ να ακολουθήσει αλλά αν βάλεις στο αμάξι ένα υ που πήγαινε Λάρισα κ εσυ είχες στο μυαλό σου εσύ να πας Μυτιληνη σώνει κ ντε ε ναι αυτό θα λήξει κ σύντομα και άδοξα.

Τέλος, επειδή δεν είμαι καθόλου σε politically correct mood σήμερα, θα πω και ας ακουστεί άσχημα ότι τη στιγμή που το Κ πει ή θεωρησει οτι δεν έχει την ευθύνη του υ, εκεί έχει πάψει να είναι Κ για το συγκεκριμένο τουλάχιστον υ. Γνώμη μου σαφώς αλλά αυτή είναι.

@MasterJp δεν σας ταγκαρω ποτέ αλλά πραγματικά θα ήθελα αν έχετε χρόνο να μου πείτε είτε εδώ είτε πριβε την άποψή σας πάνω σε αυτό το ζήτημα.

 

@MauveDelastrange δεν θα απαντήσω πάνω σε αυτό, γιατί όσο και να γραψω δεν νομίζω πως καταφερνω να εξηγήσω, πέφτω σε μια λούπα απο λέξεις και παρεξηγήσεις πάνω σε λέξεις.

Ίσως διαφωνούμε και στο εξ αρχής, οχι δεν θεωρώ οτι ξέρει εξ αρχής ο Κ που πάμε μαζί, θεωρώ ότι ξέρει που θέλει να παει Εκείνος  
Για το μαζί, εμπνέεται κάθε μέρα, δουλειά μου να τον εμπνέω κάθε μέρα, για κάτι. Και ίσως απλά έχω καταφέρει να αποτίναξω απο πανω. μου, σε ένα κάποιο βαθμό ( με πολυυυ κόπο) το ότι είμαι κάτι απίστευτα ιδιαίτερο και μοναδικό που δεν ξερω και εγώ τι, που τον έκανε με το που με δει, να ξέρει.

Εγώ πιστεύω ότι ο Κ θέλει ο,τι θέλει, βλέπει πράγματα στο υ και θεωρεί οτι το υ αυτό μπορεί να έρθει μαζί του, εμπνέεται και στην πορεία απο την ίδια την υποταγή, και το πως ακολουθεί το υ αυτό, και πως αλληλεπιδρά με τις οδηγίες Του, θα τον εμπνεύσει παραπάνω? θα εξελίξει το μαζί τους? δεν ειναι φιξ πράγματα εξ αρχής, εξέλιξη  

Τελοσπαντων οπως είπα, δε μπορώ να εξηγήσω καλύτερα ή πολύ απλά μπορεί η λογική μου να είναι παιδική όπως μου ειπαν   it's ok!

Είμαι σίγουρη πως θα πάρεις καλύτερες απαντήσεις που θα σε βοηθήσουν πολύ παραπάνω απο τη δική μου.

Φιλακια Καλημέρα!

 

Μα ωρε ματάκια μου με λέξεις θα επικοινωνήσουμε πως αλλιως; Είναι που είναι ο γραπτος λόγος δύσκολος αν δεν ρωτήσουμε το ένα και το άλλο πως θα βγάλουμε άκρη;

Και να σου πω και κάτι άλλο που το παρατήρησα κ σε άλλο ποστ αλλά τώρα έγινε πιο ξεκάθαρο.

Περνάς πολλές φορές από το θεωρητικό και το γενικό σε εσένα και το ειδικό. Να πχ παραπάνω εγώ νόμιζα ότι μιλουσαμε θεωρητικά και γενικά και μετά λες "δουλειά μου είναι να τον εμπνεω κάθε μέρα κλπ".
Μα δε μιλάμε ούτε για εσένα και εσάς ούτε για εμένα και εμάς. Δεν κάνουμε διάλογο με βάση τις υπάρχουσες σχέσεις μας ούτε για τις υπάρχουσες σχέσεις μας.

Υποτίθεται μιλάμε λίγο πιο γενικά (ή πολύ πιο γενικά) γιατί άλλως θα ήταν σα να κοσκινιζαμε ο ένας τη σχέση του άλλου κ αυτό ούτε ευγενικό είναι ούτε σωστό ούτε καν παραγωγικο.

Τέλος πάντων δεν θέλω να απαντήσεις αν δε θέλεις σε καμία περίπτωση, ούτως ή άλλως θεωρητική ήταν η κουβέντα.

Καλημέρα και φιλιά.

 

Προσωπικά, καθόλου δεν θα αποφάσιζα να εμπιστευτώ ένα Κ - λάστιχο που ο προσανατολισμός των "θέλω" του θα ήταν ρευστός και υπό διαμόρφωση αναλόγως του υ που έχει ή που αποφασίζει να έχει.

Θεωρώ ότι τα "θέλω" οφείλουν να είναι ξεκάθαρα, ακόμα κι αν κάποια από αυτά δεν επικοινωνηθούν με άμεσο τρόπο στο υ.

Υπό διαμόρφωση μπορεί να είναι - και κατά τη γνώμη μου είναι πολυ όμορφο να είναι έτσι - ο προορισμός της διαδρομής. Αυτή η ρευστότητα μου αρέσει!

 

Μπορεί το Κ να μην φταίει για το μαύρισμα του υ, σίγουρα όμως έχει την ευθύνη στο να κάνει κάτι γι αυτό. Στην πράξη βέβαια έχουν υπάρξει και περιπτώσεις όπου το Κ για δικούς του λόγους υιοθετεί μια επιλεκτική μαλάκυνση εγκεφάλου. Το αποτέλεσμα μετά απο κάποιο διάστημα είναι συζητήσεις για το αν το υ/σ έχει δικαίωμα να πει άει στο διάολο και να φύγει η αν πρέπει να περιμένει το ριλιζ for life...

 

Το να είσαι ξεκαθαρος, δεν σε κάνει κουφό ή τυφλό. Το αντίθετο.
Κανεις άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Άρα και τα θέλω δεν μπορούν να είναι ίδια.
Τα θέλω διαμορφώνονται με βάση τον απέναντι μας.

 

Γνωρίζω Κ που θέλουν και ζητούν πάντα τα ίδια από όλα τα υ. Δεν διαχωρίζουν ποσώς το ποιον έχουν απέναντί τους και για να νομιμοποιήσουν όλη αυτή την ανούσια γελοιωδία, το ονομάζουν ''εκπαίδευση''. Λες και θα παράξουν στρατιές ομοιόμορφων υ, ένα πράμα.
Την δε συναισθηματική τους ισοπέδωση την ονομάζουν ''συνέπεια''.
Φταίω κι εγώ που είμαι παρατηρητική, δε λέω...

 

Πως γινεται να θες διαφορετικα πραγματα καθε φορα;Η ατομικη διαφορετικοτητα παντα υπαρχει αλλα τι σχεση εχει με τα θελω;Δηλαδη αν εισαι με το τακη θα σ αρεσει η σοκολατα κι αν εισαι με το μακη θα σ αρεσουν τα σιροπιαστα;Δεν αλλαζουνε τα θελω κανενος,απλως προσαρμοζονται.

 

Άλλο τα θέλω σε σχέσεις και άλλο οι ατομικές επιθυμίες.
Πως προσαρμόζεται κάποιος αν απο πριν ξέρει τι θέλει? Κάνει παραγγελία?
Γτ να συσχετιζόμαστε με άλλους ανθρώπους αν απο όλους θέλουμε τα ίδια?
Είμαι με τον Τάκη γτ θέλω κάτι απο αυτόν. Είμαι με τον Μάκη γτ θέλω κάτι άλλο απο αυτόν.
Αν ξέρω απο πριν τι θέλω, τότε είμαι με τον Σάκη. Ούτε με τον Μάκη, ούτε με τον Τάκη.
It takes two to tango που λένε.
Αλλιώς χορεύεις μόνος...!