BDSM, ο προθάλαμος.

Έστω και καθυστερημένος Aurora, ήρθα. Σου έφτιαξα έναν ελληνικό, μαύρο χαρμάνι, βαρύ γλυκό για μερακλήδες. Έχει και παξιμαδάκι , αυτά που δίνουν στις κηδείες, τα γλυκά.


Τα ζητούμενα σου είναι δύο για να κάνουμε μία αρχή. Ο σκοπός και η κυκλική σειρά σε σχέση με το διάλογο. Θα απαντήσω και στα δύο. Φαντάσου ότι ήμαστε 20 άτομα σε έναν κύκλο. Το θέμα είναι ο σκοπός. Ξεκινώ πρώτος. Δε θα κάνω πολύ. Μετά θα μιλήσει ο επόμενος κ.ο.κ μέχρι το τέλος του κύκλου. Μετά θα ξεκινήσει ο διάλογος. Είτε με μπουνιές, είτε με επίπεδο. Όλα στη ζωή είναι.


Είμαι σαδιστής. Στα 8 μου για να τρομάξω την ξαδέρφη μου και την αδερφή μου κουνούσα ένα γατάκι μπροστά σε έναν σκύλο που ήταν πίσω από τα κάγκελα. Ο σκύλος όμως θεώρησε ότι αυτός είχε καλύτερο τρόπο για να κουνήσει το γατάκι. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουμε και οι τρεις μας φιλόζωοι. Τα κορίτσια για να τα προστατεύουν από την ανθρώπινη κτηνωδία και εγώ για να τα προστατεύω από εμένα.


Αυτό με έκανε να καταλάβω από μικρή ηλικία ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Και ότι χρειαζόντουσαν ορισμένες διορθώσεις. Αλλά σε ποιον να μιλήσω;


Πρώτον έπρεπε να με μπλοκάρω, ώστε να μην συμβεί κάτι παρόμοιο. Οι ενοχές στην αρχή δούλεψαν. Μετά άρχισα να έρχομαι σε περισσότερη επαφή με τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα, για να αισθανθώ όπως αισθάνονται και μην θέλω να τους κάνω κάτι που δεν θα ήθελα να μου κάνουν. Τελικά μεγάλωσα και έμαθα τα εξής. Και για εμένα ο σκοπός είναι να τα μάθουν και οι άλλοι που είναι σαν εμένα.


Είμαι ανώμαλος. Γιατί ξεφεύγω από το ομαλό. Να προσπαθώ ώστε αυτό να μην έρχεται σε σύγκρουση με το ομαλό. Για να καλύπτει μεγαλύτερο ποσοστό , λόγος θα υπάρχει.


Όμως δεν είμαι μόνος.


Υπάρχει κάποιος να με ακούσει.


Υπάρχει κάποια να μου μιλήσει.


Υπάρχουν κάποιοι να με συμβουλέψουν και αργότερα να συμβουλεύσω.


Μία παρέα να με αποδέχεται.


Ένα ή περισσότερα άτομα για ερωτοτροπήσω και να τους αρέσει.


Και μέσα εδώ ίσως να βρω φίλους. Όπως θα έβρισκα και αλλού, αυτοί εδώ ξέρουν και τι κάνω στο κρεβάτι μου.


Θα συνέχιζα αλλά ο χρόνος είναι πολύτιμος και είναι για όλους.

Αυτά από εμένα, ας πάμε στον επόμενο.

 

Ομαλό είναι να κάνεις γουτσου γουτσου και αγκαλίτσες και χαδακια;
Γτ είναι μη ομαλό να γουστάρεις να την βλέπεις δεμένη και ανήμπορη;
Μήπως ακόμη και οι ομαλοι,αυτά δεν κάνουν;

 

Δεν θέλω να την βλέπω δεμένη και ανήμπορη, όταν θέλει να είναι.

 

Το έφερα ως παραδειγμα ως προς το μη ομαλο.  

 

Χωρις συναινεση;

 

Δεν πρέπει χωρίς συναίνεση.

 

 
Με συναινεση λοιπον, αλλα δεν θα θελει....
παιχνιδι ρολων; θελεις να βοηθησεις λιγο, πως το σκεφτεσαι;  

 

Ζητάω αυτά που δεν έχει συνηθίσει αλλά συναινεί. Το σοκ του μη οικείου στα μάτια της ή σε όποιο άλλο καμβά διαθέτει, έχει το ίδιο αποτέλεσμα στη στύση μου.

 

Καλως ορισες, μας ελειψες Ηλια. Τωρα πια τα οφ τοπικ ειναι πιο πολλα απο ποτε σε σχεση με τα εντος θεματος. Μια οαση τα γραπτα σου σε τουτο το φορουμ.
Ο σαδισμος και ο μαζοχισμος σε ολες τις εκφανσεις του (πχ κυριαρχια και υποταγη αντιστοχα) περισσοτερο απο ποτε παιζουν τον ρολο παυσιλυπου η παυσιπονου απο την καατθλιψη που πια αγγιζει 500.000 ατομα μεχρι το τελος του 2015 με βαση στατιστικη που ειδα προσφατα για την Ελλαδα (1 στους 20 ). Ομως ο πραγματικος σαδισμος δεν ειναι θλιβερο υποτκαταστατο ψυχοθεραπειας . ο αληθινος σαδισμος υγραινει ολων τωνειδων τα χειλη . Ο μονος γνωμονας ειναι η ηδονη.
Σε αντιθετη περιπτωση ειναι ηθικος σαδισμος και αυτος δεν ειναι παρα εκτονωση απωθημενων.
Ναργιλες γκουαβα σου κανει;

 

Δυο λογια περι ερωτικου σαδισμου και ηθικου σαδισμου μια και το εθιξα στην προτελευταια συναντηση στα πλαισα της συζητησης. Ας φανταστουμε ενα ατομο που εχει απορριφθει και χλευαστει στην παιδικη ηλικια για χ,ψ λογους η διαφορετικοτητα των οποιων μπορει να γεμισει. τομους . Το ατομο αυτο μεγαλωνει , περνα σε μια σχολη αστυνομιας και τοποθετειται στα ΜΑΤ, η υπηρεσια του χορηγει γκλοπ και εκδικειται απολαμβανοντας καθε στιγμη που σεπακιαζει κοσμο. Τι απολαυση παιρνει αυτος; ερωτικη σιγουρα οχι , αλλα πνευματικη απολαυση , αυτη της εκδικησης στην αδικη κοινωνια. Φερνει την ταξη γιατι ειναι οργανο της ταξης, η συνειδηση του αναισθητοποιημενη και διορθωνει του κοσμου την ασχημια με το γκλοπ του. Επαναφερει την ηθικη ταξη στο μυαλο του, η εκδικηση ειναι γλυκια και αυτο ειναι ο ηθικος σαδισμος και απανταται παντου γυρω μας, ειδικα σε σωματα ασφαλειας και γενικοτερα σε καθε καταπιεσμενο ανθρωπακι που του δωθηκε εξουσια.Ο ηθικος σαδιστης τιμωρει, εκδικειται, αποκαθιστα την ταξη οπως την εννοει αυτος διαστρεβλωμενη αποτα τραυματικα βιωματα του. Ειναι αυτοι που κρυβονται πισω απο κανονες επικαλουνται την ταξη συνεχως για να μπορυν να βγαλουν τον μισανθρωπισμο τους εκ του ασφαλους.
Στο bdsm δεν χωρα αλλη μορφη σαδομαζοχισμου περα απο τον ερωτικο σαδισμο και μαζοχισμο αντιστοιχα .Οτιπδπηοτε αλλο δεν υγραινει ολων των ειδων τα χειλη ολων των συμμετεχοντων ειναι απλα απωθημενα , η ευκαιρια του θυτη να γινει θυμα και τουμπαλιν... και αυτο μπορει καλλιστα να ειναι εκφραση ψυχοπαθολογιας.

 

Fucking μετανεωτερικότητα  
Σε επίπεδο εννοιών είναι ένα χάος...

 

Με αφορμή το παραπάνω ποστ του @DeSade και όχι μόνο, θα εκφράσω το μικρό μου ερώτημα και θεωρήστε το ρητορικό -ή και όχι, όπως θέλετε-.
Με προϋπόθεση την έλλειψη ψυχοπαθολογίας λοιπόν, όταν η πορεία μας προς την αυτοπραγμάτωση απαιτεί απεμπόληση των τριών στερεοτυπικών μας ρόλων, θύτη-θύματος-σωτήρα, πως μπορούμε τους υϊοθετούμε φυσικά στο bdsm?

Μήπως υπάρχει και ένα άλλο είδος αλληλεπίδρασης, το οποίο ως μόνη προϋπόθεση έχει την καύλα γι΄αυτό που γίνεται, ό,τι και να ναι αυτό, χωρίς ενσάρκωση των ρόλων στο πετσί και το υποσυνείδητο των συμμετεχόντων?

Δεν έχω καταλήξει αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό, αν και το έχω προσεγγίσει με διάφορους τρόπους.
Το μόνο στο οποίο έχω καταλήξει, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι δεν μπορώ παρά να είμαι ο εαυτός μου, all the way, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Το ψηστήρι που κάνουμε εμείς σ΄εμάς, μέσα από τους ρόλους, κάποια στιγμή, νομοτελειακά τελειώνει και απομένουμε και πάλι εμείς, μ΄εμάς, γυμνοί και απροσποίητοι, να αφουγκραζόμαστε τον εαυτό μας.
Αν κάποιος, βεβαίως, έχει άποψη πάνω σ΄αυτό, κατά προτίμηση βιωματική, θα χαρώ να την ακούσω.