BDSM σε συνθήκες αναπηρίας

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: BDSM σε συνθήκες αναπηρίας

Μιλώντας για θέμα ανάλογου προβληματισμού δεν εννοώ ότι σε περίπτωση δικής μου σχέσης υπάρχει θέμα αναπηρίας, αλλά 2-3 ζητήματα ανάλογου προβληματισμού τα οποία δεν θα εκθέσω εδώ και ζητώ για αυτό κατανόηση. Άλλωστε ήδη αναφέρθηκε σε προηγούμενα ποστ η αναπηρία και με μεταφορική σημασία. Άρα μπορώ να τα παραλληλίζω και μόλις διάβασα το ποστ σου συνειρμικά το συνέδεσα με τη δική μου εμπειρία. Μπορεί κάποιος να έχει δυσλειτουργίες σε συγκεκριμένους τομείς της ζωής του, τόσο ισχυρές, που να γίνεται εφικτός ο παραλληλισμός. Πολύ συχνά και επίμονα αναρωτήθηκα αν τις δυσλειτουργίες και τις δυσχέρειες στην επίλυση προβλημάτων απλά τις βαφτίζουμε έτσι ή αλλιώς προκειμένου να επιβιώσουμε. Ο τρόπος που κάποιος το υποστηρίζει μέσα στη σχέση του όμως, αλλά και ίσως γενικά στη ζωή του, αναιρεί τελικά αυτόματα αυτούς τους προβληματισμούς.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: BDSM σε συνθήκες αναπηρίας

.. φυσικα και εχεις την απολυτη κατανοηση αν δεν θελεις να τα εκθεσεις εδω ,
κανενα προβλημα .

Σ ευχαριστω για την κουβεντα

 

Ακριβώς αυτό περίμενα ότι θα αναφέρεις ως κύριο πρόβλημα και ελπίζω να με συγχωρήσεις για την leading ερώτηση.
Η εύρεση συντρόφου είναι όντως το μεγαλύτερο εμπόδιο, καθώς αν δεν δει κάποιος πέρα απ' την αναπηρία, έτσι ώστε να αρχίσει μια ερωτική σχέση με κάποιο τέτοιο άτομο, η πλειοψηφία των υπολοίπων (τεχνικής φύσεως) προβλημάτων, είναι δευτερεύουσας σημασίας μιας και μπορούν να επιλυθούν σε σημαντικό βαθμό με θέληση και φαντασία.
Άλλωστε, επί προσωπικής του βάσης, ο κάθε ανάπηρος (ανεξαρτήτου είδους) είμαι σίγουρη πως έχει βρει τρόπους για να αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες εξαιτίας αυτής του της αναπηρίας, είτε με βοήθεια άλλων είτε με κάποια adjustments όπου είναι απαραίτητο, έτσι ώστε να είναι η ζωή του όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική.
Απ' τη μικρή εμπειρία που έχω από άτομα με ειδικές ανάγκες (συμφοιτητές παλιότερα και συναδέλφους στη δουλειά τώρα) παρατήρησα το εξής: Κάποιοι θέλουν να είναι εντελώς ανεξάρτητοι και σου θυμώνουν όταν πας να τους βοηθήσεις ενώ κάποιοι άλλοι το δέχονται αδιαμαρτύρητα και με ευγένεια. Υποθέτω ότι έχει να κάνει με το άτομο αλλά και με το βαθμό/είδος της αναπηρίας.

Όσον αφορά λοιπόν το "αναπηρία και bdsm", στο ποστ σου περί των ψυχολογικών διαστάσεων έκανες μερικά ενδιαφέροντα points. Συμφωνώ με μερικά, διαφωνώ με κάποια άλλα, αλλά θα επανέλθω επ' αυτού σε ξεχωριστό ποστ.

 

Anasia προφανώς έχουμε διαφορετικές απόψεις σε ορισμένα σημεία, πράγμα που είναι απολύτως φυσιολογικό και υγιές. Ίσως μάλιστα η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση όπως παρατηρεί η Εμμα. Ή ίσως πάλι κυρίαρχοι και υποτακτικοί να ψάχνουν κατά βάθος τα ίδια πράγματα σαν νόμισμα με δύο όψεις, κάποιον να τους αποδέχεται, να τους αγαπά και να τους φροντίζει. Σ’ ένα έργο του Μπέργκμαν ακούγεται η φράση: Κάθε διαστροφή είναι μια έκκληση γι’ αγάπη που δεν εισακούστηκε.
Αλλού συμφωνούμε. Είδες αίφνης πως αλλάζει ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι μόλις αρχίσουν να βιώνουν το πρόβλημα στην πράξη κι όχι στα λόγια;

Αν πάντως η υποψία σου περί κινήτρων ήταν σωστή τότε ο χώρος του BDSM θα έβριθε αναπήρων, πράγμα που ουδόλως συμβαίνει. Δεν νομίζω πως είναι ο καθοριστικός παράγοντας ούτε για μένα, ούτε για σένα, ούτε για κανέναν άλλο.
Και δεν τίθεται θέμα συμφέροντος. Όπως σωστά είπες, εσένα θα σε συνέφερε να είσαι κυρίαρχη. Κι όμως δεν είσαι. Εμένα λοιπόν για λόγους που δεν θα εξηγήσω, θα με συνέφερε να είμαι βανίλια. Ή ομοφυλόφιλος κυρίαρχος. Μα δεν είμαι. Το πώς και το γιατί έγινα αυτό που είμαι είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και δεν αφορά το παρόν νήμα.
Όσο για το άλλο σου ερώτημα, νομίζω απάντησα έμμεσα. Αν ένας ανάπηρος μπορεί να γίνει σπουδαίος ποιητής, στρατηγός, ζωγράφος κλπ, γιατί να μην μπορεί να γίνει και σπουδαίος κυρίαρχος; Τι είναι πιο δύσκολο;
Χαίρομαι πάντως που γίνεται αυτή η συζήτηση και που εκφράζονται διαφορετικές γνώμες και προσωπικές εμπειρίες. Ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

 

Απάντηση: BDSM σε συνθήκες αναπηρίας

Λίγο έως πολύ(εκτιμώ) όλοι μας βολευόμαστε ή άλλοι ενδυόμεθα ή άλλοι παλεύουμε να ενδυθούμε και δεν τα καταφέρνουμε ή άλλοι δεν ενδυόμαστε τίποτα γιατί το συνολάκι ήταν στα μέτρα μας και το ενδυθήκαμε ταυτόχρονα με τη γέννηση μας η εντέλει λίγο απ όλα(σε άλλη αναλογία ο καθένας μας)..... προκειμένου να αναζητήσουμε το κάτι

" αυτό που δεν βρίσκω αλλού" αυτή η συνθήκη υφίσταται με τον έναν ή άλλον τρόπο για όλους τους ανθρώπους-και μάγκες είναι όσοι κάνουν πραγματικά το κάτι παραπάνω και το ψάχνουν αυτό το κάτι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όπως μπορεί ο καθένας όπως εκφράζεται όπως πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα.....
Και δεν έχει πολύ σημασία άν το βρίσκουν ..... το ζουν κάθε μέρα  

 

Λογικό κι ευνόητο.
Αυτά μάλιστα, που αναφέρεις στις τελευταίες γραμμές, ισχύουν και για πολλούς από μας. Δηλαδή, όχι απαραίτητα μόνο για τους ανάπηρους.

Αυτό είναι το σημείο που, όπως είπα στο προηγούμενο ποστ μου, διαφωνώ.
Όσο εξαρτημένος είναι ένας disabled Κυρίαρχος από τον υποτακτικό του, άλλο τόσο είναι κι ένας able-bodied Κυρίαρχος. Και οι δύο χρειάζονται τον υποτακτικό (οι λόγοι ευνόητοι, πιστεύω).
Το θέμα, στην περίπτωση των πρώτων, είναι το πού θα εστιαστούν και το πώς θα χειριστούν την όλη κατάσταση, έτσι ώστε οι πρακτικές δυσκολίες να μην είναι issue και συνεπώς λόγος για τα όσα αναφέρεις πιο πάνω. Για παράδειγμα, εφόσον είναι δύσκολο να κάνεις εσύ το bondage, είτε της μαθαίνεις πως να κάνει self-bondage (το οποίο μετά εκτελεί κατόπιν διαταγής σου) ή αφήνετε στην άκρη το πολύ intricate bondage και εστιάζεστε στις πιο light μορφές του ή/και άλλες μορφές περιορισμού γενικότερα. Επίσης (άλλο παράδειγμα) προσπαθείς να αναπτύξεις και να χρησιμοποιείς άλλες μορφές/πλευρές Κυριαρχίας, οι οποίες δεν εστιάζονται σε μεγάλο βαθμό στα πρακτικά κομμάτια.
Γενικά, και κατά τη γνώμη μου, το κλειδί είναι να κάνεις πολύ καλά αυτά που μπορείς να κάνεις και για τα υπόλοιπα να βρεις ways around them. Πραγματικά δηλαδή, δεν μπορώ να βρω λόγο για να αφήνεσαι να εξαρτηθείς (σε πρακτικό επίπεδο) από ένα υποτακτικό, ενώ μπορείς να το αποφύγεις. Όπως στην καθημερινή σου ζωή έχεις βρει τρόπους για να κάνεις όσα θες να κάνεις χωρίς να χρειάζεσαι (πάντα) βοήθεια, έτσι μπορεί να γίνει και στην περίπτωση των sessions με την υποτακτική σου.
Με άλλα λόγια, εξαρτάται (σε όλους τους τομείς) αυτός που αφήνεται να εξαρτηθεί, είτε μιλάμε για αναπήρους είτε όχι.

 

Αυτό είναι το σημείο που, όπως είπα στο προηγούμενο ποστ μου, διαφωνώ.
Όσο εξαρτημένος είναι ένας disabled Κυρίαρχος από τον υποτακτικό του, άλλο τόσο είναι κι ένας able-bodied Κυρίαρχος. Και οι δύο χρειάζονται τον υποτακτικό (οι λόγοι ευνόητοι, πιστεύω).
Το θέμα, στην περίπτωση των πρώτων, είναι το πού θα εστιαστούν και το πώς θα χειριστούν την όλη κατάσταση, έτσι ώστε οι πρακτικές δυσκολίες να μην είναι issue και συνεπώς λόγος για τα όσα αναφέρεις πιο πάνω. Για παράδειγμα, εφόσον είναι δύσκολο να κάνεις εσύ το bondage, είτε της μαθαίνεις πως να κάνει self-bondage (το οποίο μετά εκτελεί κατόπιν διαταγής σου) ή αφήνετε στην άκρη το πολύ intricate bondage και εστιάζεστε στις πιο light μορφές του ή/και άλλες μορφές περιορισμού γενικότερα. Επίσης (άλλο παράδειγμα) προσπαθείς να αναπτύξεις και να χρησιμοποιείς άλλες μορφές/πλευρές Κυριαρχίας, οι οποίες δεν εστιάζονται σε μεγάλο βαθμό στα πρακτικά κομμάτια.
Γενικά, και κατά τη γνώμη μου, το κλειδί είναι να κάνεις πολύ καλά αυτά που μπορείς να κάνεις και για τα υπόλοιπα να βρεις ways around them. Πραγματικά δηλαδή, δεν μπορώ να βρω λόγο για να αφήνεσαι να εξαρτηθείς (σε πρακτικό επίπεδο) από ένα υποτακτικό, ενώ μπορείς να το αποφύγεις. Όπως στην καθημερινή σου ζωή έχεις βρει τρόπους για να κάνεις όσα θες να κάνεις χωρίς να χρειάζεσαι (πάντα) βοήθεια, έτσι μπορεί να γίνει και στην περίπτωση των sessions με την υποτακτική σου.
Με άλλα λόγια, εξαρτάται (σε όλους τους τομείς) αυτός που αφήνεται να εξαρτηθεί, είτε μιλάμε για αναπήρους είτε όχι.[/QUOTE]

Εσύ μπορεί να διαφωνείς μαζί μου, εγώ όμως … συμφωνώ μαζί σου. Απλώς μερικά σφάλματα που κάνεις τα συνειδητοποιείς κατόπιν εορτής όταν είναι πλέον αργά και δεν ξέρεις αν η ζωή θα σου ξαναδώσει μια ευκαιρία να επανορθώσεις ή να μην τα επαναλάβεις. Σε τέτοια σφάλματα στα οποία υπέπεσα αναφέρθηκα. Και δεν τα θεωρώ μοιραία ή αναπότρεπτα, απλώς πιθανά, κι ίσως άλλοι στην θέση μου με μεγαλύτερη πείρα και διορατικότητα να τα είχαν αποφύγει.

Η δε εξάρτηση είναι ευθέως ανάλογη του βαθμού αναπηρίας. Όσο μεγαλύτερη η τελευταία τόσο βαθύτερη η εξάρτηση. Ένας υγιής κυρίαρχος σαφώς έχει ανάγκη τον υποτακτικό του. Τον έχει ανάγκη για να εκφράσει την κυριαρχικότητά του και ως σύντροφό του. Μπορεί πάντως να ζήσει και χωρίς αυτόν. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις αναπηρίας που ο ανάπηρος εξαρτάται από την βοήθεια αυτών που των φροντίζουν, είτε είναι υποτακτικοί, είτε η οικογένεια, είτε επαγγελματίες, ακόμη και για να επιβιώσει. Μεγάλη διαφορά κι όχι μόνο ποσοτική. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκω και δεν θα τα κατάφερνα χωρίς καθημερινή συνδρομή και βοήθεια.

Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να διευκρινίσω ένα σημείο που μάλλον παρερμηνεύτηκε. Αυτή η εξάρτηση είναι συχνά ταπεινωτικό συναίσθημα και διόλου δεν την απολαμβάνω. Θα προτιμούσα χίλιες φορές να ήμουν ανεξάρτητος και να αυτοεξυπηρετούμαι. Δεν μου αρέσει να λέω σε κάποιον «βοήθα με να πάω στην τουαλέτα». Αυτό που μ’ αρέσει κι απολαμβάνω σ’ ένα βαθμό είναι πως απ’ την στιγμή που χρειάζομαι αυτή τη βοήθεια και την ζητώ γιατί αλλιώς θα τα κάνω πάνω μου, υπάρχουν άνθρωποι που θα σπεύσουν να μου την προσφέρουν. Λεπτή η διαφορά αλλά υπαρκτή κι ελπίζω να έγινε κατανοητή.

 

Απάντηση: Re: BDSM σε συνθήκες αναπηρίας

Υποκλίνομαι:nod:

 

Το σημείο που άλλαξα σε μαύρο χρώμα στο πιο πάνω quote σου vautrin νομίζω πώς είναι το κλειδί, για την δική σου περίπτωση τουλάχιστον, μιας και αναφέρθηκες επί προσωπικού.
Αν βάζεις στο ίδιο καλάθι τον υποτακτικό, την οικογένεια και τους επαγγελματίες (όσον αφορά την βοήθεια που σου παρέχουν) τότε είναι λογικό να συμβαίνει αυτό που είχες γράψει νωρίτερα περί εξάρτησης.
Νομίζω πως θα βοηθούσε μέγιστα αν οριοθετούσες τους ρόλους της καθεμίας εκ των παραπάνω περιπτώσεων, έτσι ώστε να είναι οι γραμμές όσο το δυνατόν λιγότερο blurry. Δηλαδή, ο υποτακτικός είναι υποτακτικός και είναι εκεί για να εκπληρώνει και να ικανοποιεί τις ερωτικοbdsm ανάγκες σου. Ναι μεν θα σε βοηθήσει μια στο τόσο αν το χρειαστείς (ποιός δεν χρειάζεται μια κάποια βοήθεια που και που άλλωστε; ), αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιο άλλο άτομο σε standby για τέτοια θέματα (ή έστω όπως συμβαίνει όταν δεν είναι ο υποτακτικός εκεί), έτσι ώστε να μην μεταπηδά ο υποτακτικός από το ρόλο του sub στο ρόλο του carer και τούμπαλιν. Αυτό, πιστεύω, θα έχει πολύ καλά αποτελέσματα και θα μπορείς να απολαμβάνεις την εκάστοτε περίπτωση ανάλογα, στο μέγιστο και όπως της αξίζει