bdsm σχέσεις

Vanilla είναι είδος ορχιδέας (από την οποία εξάγεται η βανίλια) και ετυμολογικά σημαίνει "μικρή θήκη" απο την ισπανική λέξη "vaina" (από τη λατινική vagina - από εκεί και ο γυναικείος κόλπος*) που σημαίνει "θήκη" και την υποκοριστική κατάληξη "lla".

Η λέξη "Vanilla" προϋπάρχει της "Βανίλια", και εικάζω ότι το "ι" ανάμεσα από τα "λ" και "α" εξηγείται από το διπλό "l" που στα ισπανικά δίνει τον παχύ φθόγγο του "γ" (όπως "γίνομαι" ή "γεμάτος" και όχι όπως "γάτα" ή"γόνος"), ο οποίος στη συνέχεια πιθανώς μετατράπηκε σε παχύ "λ" (το αντίστοιχο "gli" της ιταλικής, όπως "tagliare" ή "meglio"), φθόγγος που στην ελληνική δεν μπορεί παρά να αποδοθεί ως άθροισμα των "λ" και "ι". Αντίστοιχα, ίσως, συμβαίνει και στην περίπτωση της λέξης "Paella" (παέλια), που στην Καταλονία προφέρεται ακριβώς όπως και στη χώρα μας ενώ η επίσημη προφορά της Μαδρίτης θέλει τη λέξη να αποδίδεται ως "παέγια".

Θα διερευνήσω κατά πόσο είναι η μετατροπή του "lla" (για) σε "λια" δόκιμη ή γέννημα της φαντασίας μου, και αν η υπόθεσή μου είναι άστοχη θα επανέλθω με διορθώσεις. Σε κάθε περίπτωση "βανίλα" είναι η προφορά της λέξης Vanilla και "βανίλια" η αντίστοιχη της "Vanilla" λέξη στην ελληνική. Αν δεν έκανες επομένως λόγο για προφορά αλλά για γραφή, θα έλεγα πως έχεις δίκιο καθώς γράφοντας με λατινικούς χαρακτήρες έχει νόημα το "vanilla", ενώ με ελληνικούς το "βανίλια" και όχι το "βανίλα" (που δεν είναι λέξη αλλά προφορά) - η κατάληξη "λα", ή ακριβέστερα, "ίλα" είναι όντως μάλλον απαξιωτική.

Είναι επαρκής η εξήγηση (αν όχι επαρκής ως προς το αποτέλεσμα, γιατί εκκρεμεί η επιβεβαίωση της υπόθεσής μου, είναι τουλάχιστον επαρκές το λογικό της υπόθεσης αυτής);


* Το ανδροκρατούμενο των κοινωνιών διαφαίνονταν από τότε, ο γυναικείος κόλπος ήταν απλώς ο κολεός που φιλοξενεί το πολύτιμο περιεχόμενο, δηλαδή το πέος...

 

Πολύ καλό γράψιμο αγαπητή Syrah. Πράγματα που δεν τα γνώριζα, το ομολογώ.

 

Το (ορθο)λογικόν της υπόθεσης και της ανάλυσης εν γένει δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Επί του θέματος:
Η απόδοση λέξεων και ονομάτων στην ελληνική παρουσιάζει πολλά παράδοξα και αρκετά φαιδρά δείγματα. Έτσι, το Μόναχο είναι ένας εύηχος τρόπος απόδοσης του ονόματος της πόλης ενώ η Τυβίγη της αντίστοιχης μάλλον υστερεί σε ηχόχρωμα. Υποκειμενική κρίση ασφαλώς διότι το αντικειμενικό της απόδοσης χωλένει σαφώς, κρίνοντας από την εγγύτητα του ακούσματος σχετικά με το πρωτότυπο. [Στοιχείο που απαντάται σε πλειάδα περιπτώσεων ένεκα της δυσκολίας που συνεπάγεται η προφορά λέξεων στην γλώσσα που αρχικώς χρησιμοποιήθηκαν.]
Η δυσκολία απόδοσης της προφοράς του όρου επιτείνεται από το ιδιαίτερο του φθόγγου καθώς είθισται να προφέρεται με ενδιαφέρουσες αποκλίσεις ακόμη και εντός της ελληνικής επικράτειας, από το βαρύ λάμδα της βόρειας ελλάδας μέχρι το ακουστικά ειδηχθές των περιοχών κάτωθεν του αυλακίου και το εύηχα στιβαρό 'r' ορισμένων ορεινών περιοχών της κρήτης. Ομοίως, αποκλίσεις εμφανίζονται στον τρόπο προφοράς αναλόγως περιοχής και γλώσσας στα εκτός ελλάδος μέρη (δέον όπως ληφθούν υπ' όψην καθώς δεν είμεθα πλέον ο ομφαλός της γης...). [Αναλόγως συμβαίνει και με το ρό και νομίζω είναι αυτονόητο το αίσθημα οικειότητας που δημιουργείται στο άκουσμα του καθαρού ρό κατά τον ελληνικό τρόπο εκφοράς του φθόγγου, όστις απαντάται στην Ελεύθερη Βαυαρία.]
Η βανίλια, ομοίως, αναλόγως χώρας και μητρικής γλώσσας προφέρεται διαφορετικά. Εκτιμώ πως ο ορθότερος τρόπος (σχετικά διότι, επαναλαμβάνω, αντικειμενικά ορθώς με καθολική ισχύ δεν υφίσταται) θα όφειλε να είναι αυτός που αποδίδει η καθιερωμένη λέξη στα ελληνικά, ήτοι κατάληξη 'λια' δίχως σαφή διάκριση των φωνηέντων. Είθισται ωστόσο, στις χώρες όπου χρησιμοποιείται ως προσδιορισμός ερωτικής πρακτικής (μετέχουσες της αγγλοσαξωνικής υποκουλτούρας), να αποδίδεται κατά τον ιταλικό τρόπο με παχύ λάμδα, όπως σωστά παρατηρήθηκε.

Τα παραπάνω μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν αφορμή για εμβριθείς αναλύσεις επί του θέματος, ωστόσο στην εκπεφρασμένη απορία θεωρώ πως καλύφθηκα (ειλικρινά υπόχρεος για την αρωγή) στο σκέλος που αφορά στην προφορά ως υπαρκτό φαινόμενο. Η απορία αναφορικά με την επιλογή υιοθέτησης της συγκεκριμένης προφοράς παραμένει. Όπως παραμένει και η απορία που αφορά στην απαξιωτική χροιά του όρου και τα αίτια της πρόθεσης αυτής. [Σχετικά, η έκφραση 'vanilla' χρησιμοποιείται αργκοτικά στην αγγλική για να εκφράσει το 'εύκολο' μιας δραστηριότητας ή- ενίοτε- την απλοϊκότητα που τη διακρίνει.]

 

Απάντηση: Re: bdsm σχέσεις

Χωρις σχολια, εξαισια απαντηση. Υποκλινομαι.