BDSM vs μισογυνισμός

Τι σχέση έχει ο μισογυνισμός ως πεποίθηση (sic) με τον φεμινισμό, είπαμε..?
Τι σχέση έχει το role play με την απτή πραγματικότητα?
Τι σχέση έχουν οι ρόλοι που υπηρετούμε εξ αντικειμένου στην απτή πραγματικότητα με τους όποιους ρόλους, που για κάποιον λόγο αντιλαμβανόμαστε πως πρέπει να υπηρετήσουμε, στο "σέσιον"..?
Οσμώνονται μεταξύ τους? (Ναι - Όχι)
Αν οσμώνονται, για ποιο λόγο να γίνεται, ομοίως και αν δεν...
Μήπως, λέω μήπως, μπλέκουμε τα μπούτια μας, σε μιαν απέραντη κουβέντα άνευ σαφών συστατικών..?

 

Η άποψή μου είναι ότι τα ποστ στο Άντρες vs Γυναίκες ενέχουν μίσος (μισογυνία ή μισανδρία) μόνο για όποιον έχει ήδη τέτοια θεώρηση.

Χιούμορ και μίσος (που είναι κάτι παντελώς άχρηστο, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα) είναι αντίθετα μεταξύ τους. Μίσος και μισαλλοδοξία, ως ιδεοληψίες, χρειάζονται απόλυτη έλλειψη αμφισβήτησης. Χρειάζονται ένα τεχνητά συμπαγές περιβάλλον όπου δεν αντέχεται καμία ρωγμή, κανένα αντίθετο επιχείρημα που να υπονοεί ότι ίσως τα πράγματα έχουν και διαφορετική ερμηνεία.
Και αυτό ακριβώς έρχεται να κάνει το χιούμορ, σε οποιαδήποτε μορφή, παρωδία, σάτιρα, απλή κωμικότητα, αν και πρόκειται για μορφές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους και με διαφορετική χρησιμότητα (άλλη μεγάλη κουβέντα).

Στην περίπτωση της αντίθεσης άντρας-γυναίκα, το χιούμορ καταπιάνεται με στερεότυπα συνήθως, και αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό. Αντίθετα, ανάλογα την ανάγνωση, μπορεί να αποτελέσει πηγή σκέψης - είπαμε, μπορεί και όχι, αλλά δεν φταίει το σκίτσο - ατάκα κλπ. Με το γέλιο, με το να δείχνει ότι ούτε η δική μου προσωπική θέση ούτε τίποτε άλλο είναι απόλυτο και θέσφατα αληθινό, μπορεί να ωθήσει σε μια απομάκρυνση από προσωπικές θέσεις και ακαμψίες: ο απέναντι γίνεται απλώς άλλος, ούτε κατώτερος ούτε ανώτερος, απλά διαφορετικός.

Παραδείγμα, δικό μου, από το επίμαχο νήμα [εδώ]. Πόσες αναγνώσεις διαφαίνονται; Προσβάλλεται κανείς (άλλη μεγάλη κουβέντα, τι είναι η προσβολή); Είναι μόνο στερεότυπα; Υπάρχει κάτι χρήσιμο;

 ​

Και αυτή μια ερμηνεία του αναγνώστη είναι. Τίποτε δεν εξαγνίζεται αυτόματα, κάποιος πρέπει να επιλέξει την συγκεκριμένη ανάγνωση για να υποστηρίξει ότι μόνο αυτό γίνεται μέσω του χιούμορ.
Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη ή τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ μπορούν να διαβαστούν με πάμπολλους τρόπους, ανάλογα την εποχή που ζει ο αναγνώστης, τις γνώσεις που έχει, την ηλικία και πολλούς άλλους παράγοντες.
Είναι όταν χαθεί αυτό το ανάλογα και αρχίζουν οι μονοσήμαντες ερμηνείες που δυσκολεύουν τα πράγματα.

 

To όλο θέμα που συζητιέται, με την προσθήκη ενός φεμινιστικού touch, νομίζω ότι αντικατοπτρίζει μία γενικότερη τρικυμία εν κρανίω που κάποιοι έχουν, βαθιά χωμένοι σε ενοχικά συμπλέγματα και καθόλου ρεαλιστικά misconceptions.

Aν υπάρχουν πατριαρχικά στερεότυπα που θεωρούν αιτιολογημένη την υποβάθμιση τής γυναίκας στην σχέση, την ''χρήση'' της από τον άνδρα, την κάθε λογής ταπείνωσή της σε σεξουαλικό και όχι μόνο context, τότε τι ακριβώς είναι αυτό που θα βοηθήσει τους εμπλεκόμενους σε μία bdsm σχέση ή σκηνή να μην αναπαράγουν το πρότυπο αυτό?
Η απάντηση κλειδί στα παραπάνω είναι η ενθουσιώδης συναίνεση τής ''χρησιμοποιημένης'', ''ταπεινωμένης'', ''βασανισμένης'' κλπ.
Αν δεν υπάρχει ρητή, σαφής και -τονίζω- ενθουσιώδης συναίνεση, τότε δεν απέχει και πολύ από την κλασική, πατριαρχική αναπαραγωγή των mainstream κοινωνικών στερεότυπων.

Δημιουργούνται οι φαντασιώσεις που γίνονται πράξεις εν κενώ? Έχουν επιπτώσεις οι πράξεις αυτές, που είναι αποτέλεσμα αυτών των φαντασιώσεων? Δίνουν χαρά, καύλα και ηδονή στους συμμετέχοντες?
Όπως κριτικάρουμε, ή προβληματιζόμαστε από την απεικόνιση τής γυναίκας στην διαφήμιση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ομοίως νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με την απεικόνιση των γυναικών εντός του bdsm.

Όλων μας οι φαντασιώσεις επηρεάζονται από το κοινωνικό conditioning. Ίσως και κόντρα σ΄αυτό, όταν την έχουμε δει και λίγο επαναστάτες. Το να θεωρήσουμε όμως by default τους άνδρες που τούς αρέσει να κυριαρχούν στις γυναίκες μισογύνηδες και ομοίως τις γυναίκες που τους αρέσει να κυριαρχούνται σαν θυματοποιημένες αντι-φεμινίστριες που έχουν πρόβλημα αποδοχής του εαυτού τους, είναι τουλάχιστον αστείο, κατά τη γνώμη μου, αλλά και κατά την γνώμη κάποιων γνωστών και ενεργών φεμινιστριών. Ας ξεμπλέξουμε λιγουλάκι τα μπουτάκια μας, ειδικά αυτοί εξ΄ημών που ψάχνουν να βρουν τους δράκους στο παραμύθι.

Συνεπώς, πρόκειται για διερεύνηση της έκφρασης τής σεξουαλικότητας και τής ανταλλαγής ισχύος μεταξύ των συμμετεχόντων, συνδεδεμένη με το φύλο τους, αλλά όχι απαραίτητα στερεοτυπικά ανεπτυγμένη, βάσει μισογυνισμού.
Αλληλεπιδρούμε καυλοπυρέσσοντες, στα πλαίσια που αρέσει στους συμμετέχοντες, that's all.
Παίζουμε ρόλους σε σχέση με το φύλο μας? Σαφώς και το κάνουμε, είτε παρακάμπτοντας το κοινωνικό conditioning που ανέφερα παραπάνω, είτε παίζοντας έναν ρόλο με προσωπική νοηματοδοσία, που αφορά εμάς και τους αλληλεπιδρώντες, κανέναν άλλον.

Το μόνο πράγμα που λειτουργεί κόντρα στην πατριαρχική παραδοχή, είναι το ότι οι γυναίκες πλέον διεκδικούν την σεξουαλικότητά τους, με όποιον τρόπο επιλέγουν, είτε ως bottoms/subs/slaves κλπ, είτε ως Κυρίαρχες, switches, pervs, kinksters, whatever!
Η διεκδίκηση τού ρόλου που γουστάρουν, είναι αυτό που είναι υπεράνω κριτικής και συσχετισμών, αν πρόκειται για συνειδητή και προσωπική τους επιλογή. Και αυτό, κατ΄εμέ, είναι εντελώς συμβατό με τις αρχές του φεμινισμού, έτσι, για να ξεμπλέξουμε και κανένα μπούτι, κι όχι οι περιττές δαιμονοποιήσεις και οι άσχετοι και κατά τεκμήριο ανερμάτιστοι συσχετισμοί. Μία σεξιστική παραδοχή θα έλεγε ότι όλες οι γυναίκες είναι υποτακτικής ψυχολογίας, όπως το ότι η διείσδυση είναι κυριαρχική πράξη. Όταν εκλείψουν τέτοιες ανόητες και ανούσιες παραδοχές, θα έχουμε προχωρήσει ένα βηματάκι προς την αποδαιμονοποίηση των όποιων επιλογών μας, θαρρώ.

 

Ο μισογύνης είναι ως επί το πλείστον, άτομο ανέραστο.
Άτομο που ζει το BDSM, ανέραστο δύσκολα το λες.

Αν μια γυναίκα διαπιστώσει ότι η συμπεριφορά κάποιου ειναι συμπεριφορά μισογύνη, απομακρύνεται από αυτόν, γιατί προφανώς την ενοχλεί μια τέτοια συμπεριφορά.
Αν μια γυναίκα σχετίζεται με άνδρα, που κάποιοι άλλοι θεωρούν μισογύνη, προφανώς της αρέσει η συμπεριφορά του και οι κάποιοι άλλοι (οι απ' έξω) κάνουν λάθος στην εκτίμηση τους.

 

Το θέμα το έχει λύσει, με δύο απλές παρατηρήσεις, ο ΝτεΣαντ: Η Ιουστίνη υπέκυπτε στις σαδιστικές χρήσεις που άλλοι της επιδαψίλευαν, επειδή δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και υπέκυπτε με λυγμούς, κραυγές πόνου, μη χάνοντας την προσκόλησή της σε παντοτινά ταμπού και χωρίς να καταλαβαίνει και να αποδέχεται τί της συνέβαινε. Γι αυτό ήταν θύμα και αντικείμενο και κανέναν δεν ενδιέφερε η τύχη της. Η Ιουλιέτα υπέκυπτε επειδή το ήθελε, επειδή ήθελε αυτά που της έκαναν, επειδή καταλάβαινε την λογική τους και συμμετείχε ισότιμα, επειδή η ελευθεριότητα ήταν ο δικός της δρόμος. Την τύχη της την είχε στα χέρια της, με τους κανόνες του παιχνιδιού της ελευθεριότητας, δεν την ζητιάνευε. Γι αυτό και δεν ήταν θύμα και αντικείμενο και γι αυτό δεν γινόταν αντιληπτή ως κατώτερη.

Συμπέρασμα πρώτο, εξαρτάται και από το υ αν θα έχει μια σχέση όπου θα υπάρχει μίσος προς αυτό ή όχι.

Συμπέρασμα δεύτερο, παίζεται αν στο BDSM που κάνει ο καθένας χωράει ο μισογυνισμός ή η μισανδρία και δεν έχει λυθεί το θέμα εγγενώς από τη διαμόρφωση του BDSM, με αποτέλεσμα να μη νιώθει καλά ο @Arioch από την περίπτωση Owner/pet, Το σχήμα Owner/pet δεν είναι καν απαραίτητα ένα σημείο που διακρίνεται μισογυνισμός ή μισανδρία στο BDSM δεδομένου ότι τα πάντα εξαρτώνται από τους μετέχοντες, οι μετέχοντες είναι που φτιάχνουν τις ταμπέλες τους και όχι αντίστροφα και αν οι μετέχοντες έχουν στην ψυχή τους διάφορα απωθημένα και ενοχές που τους οδηγούν στον μισογυνισμό / μισανδρία, τότε τι να τους κάνει ο ορισμός του BDSM;

Για το ελευθέριο υ ο μισογυνισμός δεν είναι καταστροφή, απλά φεύγει από τον μισογύνη συμπαίκτη και τον αφήνει με το πρόβλημα. Το ελευθέριο υ, ανεξαρτήτως φύλου, δεν είναι μισογύνης, δεν μισεί έτσι και αλλιώς.

Κατά τα λοιπά και πολύ λιγότερο γενικά, στα χρόνια που ασχολούμαι με το BDSM έχω καταλήξει σε μερικά συμπεράσματα που μοιράζομαι μαζί σας και εσείς κάντε τα ό,τι θέλετε  

Ο ελευθέριος Κ συνήθως ταπεινώνει άτσαλα επειδή βαθιά μέσα του δεν αντιλαμβάνεται για ποιο λόγο να ταπεινώνει πρόσωπο με το οποίο σχετίζεται ισοτιμικά, όπως μέσα του το αντιλαμβάνεται.
Ο Κ που δεν είναι υπέρ της ισότητας των φύλων αλλά ούτε μισογύνης είναι ταπεινώνει όμορφα γιατί εκφράζει αυτό που πραγματικά έχει μέσα του, τώρα που επιτέλους βρήκε την ευκαιρία και του επιτρέπεται.
Ο μισογύνης Κ, που μπορεί να είναι και υπέρ της ισότητας, έχει το πρόβλημα πως ό,τι και να κάνει, κάποια στιγμή θα βγάλει το μίσος και την αποστροφή τουστην επιφάνεια. Το μίσος του μισογυνισμού / μισανδρίας φαίνεται και είναι απτό, δεν κρύβεται, δεν είναι αρκετό ότι κάποιες πατριαρχικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των φύλων βρήκαν νέα στέγη στο concept D/s και μετά το θέμα του φύλου στο D/s απεμπολήθηκε. Τελείως διαφορετικά χτυπάει στο S/M αυτός που μισεί είτε γενικά είτε ειδικά το πλάσμα που χτυπάει και τελείως διαφορετικά αυτός που δεν μισεί, αλλά παίζει, εκφράζεται, αγαπάει ακόμα.

Ως απάντηση στην @anthea[C_M], σε ένα από τα ερωτήματα του πρώτου της ποστ, θα έλεγα πως ενώ γνωρίζω τον μισογυνισμό στο BDSM δεν γνωρίζω υποτακτικές που να έπαθαν βλάβη από αυτό και πολύ περισσότερο ανεπανόρθωτη και ο λόγος είναι η ψυχική οικονομία, οι άμυνες του καθένα που κάνουν τη δουλειά τους όσο μάλιστα το τοπίο της σχέσης είναι θολό.

Κάθε σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων έχει την δική τους ισορροπία ανεξαρτήτως αν ο ένας είναι χλωμός και ο άλλος μπλαβής ή θαλασσής, αν ο ένας είναι πλούσιος και ο άλλος φτωχός, αν ο ένας είναι νέος και ο άλλος γέρος και ούτω καθ' εξής. Αυτή είναι η ισότητα εντός της σχέσης. Δεν μιλώ για την πολιτική ισότητα, δεν μιλώ για την χριστιανική ισότητα μέσω της αγάπης και της συγχώρεσης, μιλάω για την ισότητα που φέρνει η αμοιβαία και αλληλοτροφοδοτούμενη κάβλα μεταξύ δύο ή τριών ή πέντε ανθρώπων.

 

Το ότι εν έτει 2017 ακόμα οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες για την ίδια δουλειά, ακόμη κρίνονται και κατακρίνονται για την εμφάνισή τους (όποια κι αν είναι αυτή), ακόμη τις βιάζουν και τις ρωτάνε μετά "ναι, αλλά τι δουλειά είχες μόνη σου στο δρόμο;" και "τι ρούχα φορούσες;" και "μήπως τον προκάλεσες και φλέρταρες μαζί του;", το ότι εν έτει 2017 ακόμα οι γυναίκες θεωρούνται ο "λαιμός του σπιτιού" γιατί "η κεφαλή" είναι ο άντρας κι ακόμα θεωρούνται λιγότερο ικανές να ασκήσουν ένα επάγγελμα "ανδροκρατούμενο", ότι εν έτει 2017 ακόμα οι γυναίκες θεωρούνται επιτυχημένες μόνο αν έχουν κάνει γάμο και παιδιά γιατί η πατριαρχία ακόμα θεωρεί τον προορισμό της γυναίκας να είναι μάνα και τίποτα περισσότερο, όλα αυτά και άλλα πολλά ακόμα- καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε όλες οι γυναίκες καθημερινά- όλα αυτά λοιπόν, δείχνουν ότι εν έτει 2017 πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να μιλάμε για φεμινισμό.

Για ποιον "ισοτισμό" μιλάτε εσείς; Πού τον βρήκατε αυτόν; Σας διέφυγε εντελώς όταν σας είπα ότι ο φεμινισμός στον πυρήνα του προωθεί τα ίσα δικαιώματα για τα φύλα; Ο φεμινισμός είναι το κατ' εξοχήν κοινωνικό κίνημα που πρεσβεύει την ισότητα των φύλων. Δεν πρεσβεύει την ανωτερότητα των γυναικών. Το όνομα σάς πείραξε; Οι γυναίκες είναι οι κατά βάση καταπιεσμένες, εδώ και αιώνες ανθρώπινης ιστορίας, και είναι και τα πρωταρχικά θύματα της πατριαρχίας. Οι άντρες, όμως, θίγονται επίσης από την πατριαρχία, αυτό είναι σαφές και προβάλλεται πλέον έντονα. Αν θεωρείτε την Ελένη Ζαρούλια φεμινίστρια, κι αν κομματικοποιείτε τα πάντα, δεν μου κάνει καμία εντύπωση που δεν έχετε βρει τις σαφείς αναφορές του φεμινισμού ότι η πατριαρχία θίγει και τους άντρες.

Η Ελένη Ζαρούλια είναι τόσο φεμινίστρια όσο η Ελένη Λουκά είναι άθεη. Και όχι, το τι λέει και πώς προβάλλεται με αφήνει παγερά αδιάφορη, σώνει πια με τις ταμπέλες στην Ελλάδα και το "ό,τι δηλώσεις είσαι".

Ο φεμινισμός δεν είναι κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου, ούτε έχει χρώματα κομματικά. Είναι, στην ουσία και στον πυρήνα του, κοινωνικό κίνημα που αντιπαλεύεται τις διακρίσεις λόγω φύλου. Το να πει κάποιος ότι είναι φεμινιστής, δεν σημαίνει τίποτα αν δεν το δείχνει με τη στάση του και τις πράξεις του καθημερινά. Όπως όλα τα κινήματα, έτσι κι ο φεμινισμός, έχει χρησιμοποιηθεί για διάφορους σκοπούς, όχι πάντα γι' αυτούς που πρεσβεύει στον πυρήνα του, ενώ ξεπήδησαν κατά καιρούς διάφορα παρακλάδια με διαφορετικές ατζέντες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ευτελίστηκε η έννοια και τα ιδανικά του.

Οι "γυναίκες οι οποίες από τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες τους έχουν καταλήξει να ασπάζονται τον σεξισμό ως ηθική και ιδεολογία" είναι ακριβώς οι γυναίκες που έχουν εσωτερικεύσει το μισογυνισμό. Και τον μισογυνισμό τον εσωτερικεύει μια γυναίκα γιατί έτσι μεγαλώνει, γιατί τα πάντα γύρω της της δείχνουν αυτή την κατεύθυνση, από το σχολείο και την οικογένεια μέχρι τον έγγραφο και ηλεκτρονικό Τύπο, και γιατί ελπίζει ότι εσωτερικεύοντας τις πατριαρχικές αντιλήψεις θα γλιτώσει από την κατακραυγή και θα είναι πιο ασφαλής. Ματαίως το πιστεύει αυτό, γιατί η κατακραυγή της πατριαρχίας θα τη βρει ό,τι κι αν κάνει και ο κίνδυνος είναι απτός είτε φορά μίνι είτε φόρμα είτε μπούργκα. Η ανάγκη για επιβίωση βρίσκεται στην βάση του εσωτερικευμένου μισογυνισμού και δεν δικαιολογεί ούτε νομιμοποιεί αυτός την καταπίεση.

 

Συνολικοτερα η άποψη μου επί του θέματος είναι πως σε αυτό το νήμα, έτσι όπως έχει εξελιχτεί η συζήτηση, γίνεται αντιληπτό ως κωμωδία παρεξηγήσεων.
Μια πρόχειρη ματιά σε άλλα νήματα σχετικής θεματολογίας γράφονται άλλα πράματα από τα ίδια άτομα...
Κλασικό φαινόμενο, όταν υπάρχει διαφορετική αφετηρία σε κάποιο παρόμοιο θέμα, που με αφορμή την ίδια την αφετηρία γίνεται αντιληπτή μια "ευκαιρία" που "ανακαλύπτει" τρύπα σε κάποια επιχειρηματολογία.
Εκατοντάδες φορές παρουσιάζεται σε διάφορα ποικίλης θεματολογίας φόρουμ, ακριβώς με το ίδιο πατερν.
Που σημαίνει πως οι ομιλητές και από τις δυο μεριές υιοθετούν ρόλους που δεν τους ταιριάζουν:
Οι όποιοι "κατά" διότι νομίζουν πως σε κάποια άλλη συζήτηση "ηττήθηκαν" και με μια νέα αφορμή επανέρχονται και οι όποιοι "υπέρ" διότι και νομίζουν πως "νίκησαν" και από καλή πρόθεση επανέρχονται στο θέμα με την μεγαθυμία του επαίοντος, με σκοπό να "τσακίσουν" μια και καλή τους χαμένους που "σήκωσαν κεφάλι".
Και οι δυό απλώς υπηρετούν την ματαιοδοξία τους με τις αγνότερεςτων προθέσεων.
Ακούγεται λίγο άκομψο, αλλά είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να προκύψει διαφορετικά και εποικοδομητικά.
Για πολλούς λόγους (κυρίως από άγνοια εννοιών)...

 

Καλά, δεν είναι και το μόνο νήμα/θέμα που γίνεται αυτό...

 

Σαφώς και όχι, αυτο δεν λέω άλλωστε..?
Όσο κάποιο νήμα βαράει κάποιο ιδιαίτερο "τέλι" μας, τόσο πιο πολύ παράγεται το φαινόμενο.
Γίνεται παντού και σε οποιοδήποτε "φλέγον" θέμα...
Στην πολιτική καθημερινότητα, στα "αθλητικά", στην μόδα, στο τι κουζίνα/αυτοκίνητο/στέρεο αγόρασε ο κολλητός, στο γιατί τα "έφτιαξε" η κολλητή με τον Μήτσο, τι τραβάει ο Κώστας απ' τη μάνα του...
Και ξαφνικά "φυτρώνουν" χιλιάδες "γενίτσαροι" να σου πούν τα μισά της χιλιάδας.
Οι πιο πολλοί, ξέρουν με το ζόρι να μετράνε μέχρι το εκατό, βέβαια...
'Αποψή μου είναι πως στα φόρουμ δεν γίνεται σχολική εκπαίδευση, να περάσει η χρονιά, να μάθει το μπομπίρι προπαίδεια.
Δεν είναι ούτε ΙΕΚ...
Αν κάτσει η καλή και δυο τρεις συνομιλητές πούνε δυο καλές πενιές, μια χαρά είναι...
Επειδή αυτοί οι συνομιλητές τα είπαν όμορφα, δεν σημαίνει πως ο πάσα ένας μπορεί να γίνει συνομιλητής τους.
Και αν τον δεχτούν ως συνομιλητή, ας πρόσεχαν, ανέλαβαν ευθύνη (να και η ντομιά στο διαλέγεσθαι)...
Αλλιώς ευσχήμως τον προσπερνούν και τον αφήνουν να κάνει το προσωπικό του χόμγουερκ και όταν με το καλό, βλέπουμε...

Και αν γίνεται ευσχήμως και ειλικρινώς και αγαπησιάρικα, τότε παράγεται και παιδεία...
Η εκπαίδευση είναι προσωπική ευθύνη στους ενηλίκους (δηλ το να πας κάπου ή όπως αλλιώς να εκπαιδευτείς)...

 

Συνυπογράφω, με μια "τεχνική" διαφωνία.
Το δικό σου ποστ αν θες τη γνώμη μου, δεν έχει να κάνει με μισογυνισμό , έχει να κάνει με ναρκισσισμό, με έλλειψη επικοινωνίας, με την τύφλωση που προκαλεί ο έρως, με χίλια δυό άλλα, αλλά με μισογυνισμό όχι.

Το τελευταίο δικό μου πάλι,(που δεν είναι χιουμοριστικό) ...

 

...έχει, ανάλογα με τα μυαλά που κουβαλάει ο καθένας.Προσωπικά μου προξενεί θλίψη, ειδικά για την κοπελιά.
Πρόσεξε τα λάικ που έχει πάρει, πόσο ετερόκλητα είναι, πόσο διαφορετικά μηνύματα (εκτιμώ πως) έχουν προσλάβει αυτοί που έκαναν λάικ. Δεν το αναλύω παραπάνω, καταλαβαινόμαστε νομίζω...
Ωσαύτως, υπάρχουν στο εν λόγω νήμα πάρα πολλά ποστ με δυνητικά πολλαπλές αναγνώσεις.
Το χιούμορ δεν λειτουργεί μόνο διαβρωτικά, αλλά και επιβεβαιωτικά πολλές φορές στερεοτύπων και καθεστηκυίων αντιλήψεων,είπαμε, ανάλογα με τα μυαλά που κουβαλά κανείς.

...και μια γενικότερη παρατήρηση : o ορος "μισογυνισμός" εμπεριέχει βεβαίως το μίσος , δεν αποδίδει ωστόσο κατα τη γνώμη μου τα αισθήματα των μισογύνηδων με ακρίβεια, τουλάχιστον στο σύνολο τους. Ενα μέρος, μικρό ή μεγάλο, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς , δεν μισεί τις γυναίκες , τις περιφρονεί ή/και τις υποτιμά (και για τους άντρες αντίστοιχα). Αλλο το μίσος όμως , άλλο η περιφρόνηση και η υποτίμηση.
Επι της ουσίας του σχετίζεσθαι εν βδσμ ή και έξω απο αυτό ίσως να μην έχει πολύ μεγάλη διαφορά, ως όρος όμως πάσχει.

 

@Janine,

η ισότητα και η ισονομία μεταξύ των δύο φύλων είναι νομικά κατοχυρωμένη εδώ και πολλά χρόνια βάσει Ελληνικού συντάγματος. Το ίδιο ισχύει και για τους μισθούς και για τις συντάξεις. Το ότι μπορεί ο σεξιστής ή ξενοφοβικός εργοδότης να πληρώσει λιγότερο για την ίδιας αξίας εργασία μία γυναίκα ή ένα μετανάστη σε σχέση με έναν άνδρα ή ένα Έλληνα είναι θέμα ανικανότητας του κράτους να εφαρμόσει τους νόμους του. Τούτο δεν αφορά τον φεμινισμό, αφορά όλους τους πολίτες της Ελλάδος. Προσωπικά θα ήθελα ένα κράτος που να μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους του καθολικά και πέρα από την ηθική ή ιδεολογία ή πεποιθήσεις του καθενός.

Αν είστε εσείς που δεν κρίνατε ποτέ την εμφάνιση κάποιας ως καλή ή κακή, ως σοβαρή ή τσουλίστικη θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι είστε ένα πολύ σπάνιο είδος γυναίκας αν όχι κάτι το εντελώς μοναδικό.

Τις απόψεις μου σχετικά με τον βιασμό τις έχω γράψει σε άλλο νήμα, μπορώ να σας παραπέμψω αν θέλετε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε δει κάποια ουσιαστική πρόταση από φεμινιστικό όργανο σχετικά με την καταπολέμηση του φαινομένου. Εγώ έχω δει μόνο κατακραυγή, και συμφωνώ, και αναπαραγωγή στείρας στερεοτυπικής επιχειρηματολογίας η οποία όπως φαίνεται δεν έχει και κανένα αποτέλεσμα. Έχετε δει ποτέ κάποια πρόταση σχετικά με το πως θα πρέπει να μορφώνεται η νεολαία για το θέμα των βιασμών που θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο ? Έχετε διαβάσει ή δει κάτι που το θεωρείτε σημαντικότερο ως πρόταση από αυτό και αν ναι που? Σημειωτέον ότι βιασμοί δεν γίνονται μόνο από άνδρες και δεν γίνονται μόνο από βιαστές που υιοθετούν το πατριαρχικό πρότυπο. Το διευκρινίζω για να μη περιοριστούμε στο κατ εξοχήν φεμινιστικό επιχείρημα ότι αν γλιτώσουμε από τους σεξιστές γλιτώσαμε και από του βιασμούς.

Προς το παρόν είναι δικαίωμα του καθενός να θεωρεί σωστό ότι θέλει να θεωρεί σωστό και για το σπίτι του και για την δουλειά του και για τον πωλητή των υπηρεσιών που αγοράζει. Αυτή την ελευθερία θα ήταν φασιστικής νοοτροπίας να την περιορίσουμε. Το θέμα είναι στο που πηγάζουν τα κριτήρια του καθενός και εδώ έχω να σας πω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει κάποια "αδράνεια". Δεν γίνεται κάποια πράγματα να αλλάξουν στην συνείδηση μας ούτε σε μία πενταετία ούτε σε μία δεκαετία μετά από τόσα πολλά χρόνια που οι καταστάσεις ήταν τόσο διαφορετικές. Αλλά να πω την αλήθεια δεν είδα και καμία φεμινίστρια να πιέζει κάποια γυναίκα να ασκήσει ανδροκρατούμενα επαγγέλματα, να γίνει μπετατζού ή ηλεκτρολόγος ή φορτιγατζού ή ξυλοκόπος πχ και δεν είδα και καμία φεμινίστρια να είναι εναντίον της λογικής της απασχόλησης της γυναίκας αστυνομικού κατα κύριου λόγο σε θέσεις γραφείου. Είμαι σίγουρος ότι και εσείς δεν έχετε δει πολλές γυναίκες στα ματ να επιβάλουν τάξη στο κέντρο της Αθήνας.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με δύο άλλους άθλιους σεξιστικούς διαχωρισμούς που εξακολουθούν να γίνονται.
Ένας αφορά στα αθλήματα, ειδικά αυτά του στίβου. Το βρίσκεται σωστό να υπάρχει αγώνας 1000 μέτρων γυναικών και 1000 μέτρων ανδρών πχ? απλά 1000 μέτρων δεν θα έπρεπε να υπάρχει ?
Ο δεύτερος αφορά αυτό με τον διαχωρισμό της τουαλέτας βάσει φύλου στους χώρους εστίασης και γενικά. Έχουμε κάτι να χωρίσουμε ως προς τις εκκρίσεις μας ως φύλα ? Γιατί υπάρχουν τουαλέτες γυναικών και ανδρών ακόμη ? δεν αναπαράγουμε πατριαρχικά στερεότυπα με αυτό τον τρόπο ?

Δεν μου διέφυγαν ουδόλως οι πολλαπλές επισημάνσεις σας για τις προωθήσεις του πυρήνα του φεμινισμού. Μάλλον εσάς σας διέφυγε η διαφωνία μου σχετικά με την γνώμη σας, αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο ίδρυσης πυρήνα meminism στην Ελλάδα.

Το αν είναι η Ελένη Ζαρούλια φεμινίστρια δεν είναι κάτι που με απασχολεί, είπα ότι έχω διαβάσει κάτι φεμινιστικά που έλεγε, μου φαίνεται ότι την ενδιαφέρει η ισότητα των δύο φύλων. Θεωρώ γελοίο ωστόσο το απαραίτητο της ζεύξης του φεμινισμού με οτιδήποτε άλλο προκειμένου να θεωρηθεί φεμινισμός και θεωρώ το φεμινισμό στο μεγαλύτερο μέρος του πολιτικό εργαλείο ανέκαθεν για άλλες σκοπιμότητες και συμφέροντα.

Θα ήθελα πολύ να διαβάσω για την στάση του φεμινισμού, όχι μιας κάποιας φεμινίστριας που έχει μία κάποια συγκεκριμένη άποψη, απέναντι στην ζημία που προκαλεί στους άνδρες η πατριαρχία, είμαι σίγουρος ότι κάτι θα έχετε να μου υποδείξετε. Δεν διαφωνώ ότι έχει προκαλέσει στο ανθρώπινο γένος ζημίες και κατα συνέπεια και στους άντρες αλλά είμαι περίεργος αυτό να το διαβάσω και ως φεμινιστική άποψη.

Η γνώμη μου είναι ότι ο φεμινισμός ήταν ένα από τα εργαλεία προκειμένου να εδραιωθεί η ισότητα όχι όμως για τα πλεονεκτήματα αυτής. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι κάποια στιγμή κάποιες γυναίκες επαναστάτησαν απέναντι στην χρόνια καταπίεση με τόση επιτυχία έτσι ώστε να οργανωθεί σε τέτοιο βαθμό το φεμινιστικό κίνημα σε Ευρώπη και Αμερική και να επιφέρει όλες αυτές τις αλλαγές. Πιστεύω ότι οι αλλαγές ήταν ήδη προσχεδιασμένες και είχαν σκοπό την οικονομικοπολιτική και κοινωνική κατάσταση στην οποία θα φτάσουμε κάποια στιγμή. Ο φεμινισμός ήταν το μέσο που κουβάλησε αυτές τις αλλαγές.

Το ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με το μίνι ούτε την μπούρκα να υποψιαστώ ότι με κάνει εχθρό της πατριαρχίας ?

 

@AuroraBorealis έχεις μπλέξει δύο πράγματα.

1. Το κίνημα του φεμινισμού
2. Τα άτομα τα οποία καταλαμβάνουν decision making posts

Όλα τα πράγματα για τα οποία αναρωτιέσαι εάν έκανε ο φεμινισμός ή οι φεμινίστριες λύνονται αμέσως εάν αναλογιστείς πόσες/πόσοι φεμινίστριες/φεμινιστες έχουν καταλάβει ποστα εξουσίας τα τελευταία Χ χρόνια. Και όχι self proclaimed feminists, feminists in practise.