Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

@Do: φίλτατε, το bridge ουδεμία σχέση έχει με χαρτοπαίγνιο και τζόγο. Είναι παιχνίδι στρατηγικής, κυριαρχίας και συνεργασίας. Θα πρότεινα να το μάθεις. Αρκετές σκλάβες από το φόρουμ έχω αντιληφθεί ότι το ξέρουν!! Παρʼ όλα αυτά, διασκέδασα με το σχόλιο σου.. thnx

...[/QUOΤΕ
Από τη εποχή του μάστορα Αϊζενστάιν, Σύντροφε V, η Αντίστιξη αποτελούσε μέγα εργαλείο έκφρασης των δημιουργών της 7ης τέχνης.
Ως ανάξιος μιμητής αυτών αποπειράθηκα -ανεπιτυχώς- να την χρησιμοποιήσω για την οικονομία του λόγου, προσπαθώντας με την αντιπαραβολή δύο εμφανώς αντιθέτων στοιχείων (ενός αθλήματος και του τζόγου) να καταδείξω το σκεπτικισμό Μου για την πρότασή Σου.
Τους λόγους μπορώ να στους αναλύσω σε κάποια άλλο σημείωμά Μου.

Ένα παράδειγμα της μεταγενέστερης εποχής για την εξαιρετική λειτουργία της αντίστιξης είναι η σεκάνς στην ταινία "Good morning Vietnam" του καλού Barry Levinson όπου η φρίκη των σκηνών ολέθρου υποστηρίζεται εμφατικά από τη μουσική υπόκρουση του ρομαντικού "What a wonderful world" από τον Louis Armstrong:



Απέτυχα ομολογώ, μέσα στην μόνιμη τάση Μου να υπερτιμώ ενίοτε τις προσλαμβάνουσες του εκάστοτε Συνομιλητή Mου.

Υ.Γ. Πράγματι, η ελάχιστη σχέση Μου με το άθλημα του οποίου η ομοσπονδία στεγάζεται στη συμβολή των οδών Μιχαλακοπούλου και Φειδιπίδου είναι έκδηλη.

Υ.Γ.2 Μάλλον επιβάλλεται το εκ νέου κλείσιμο Μου στο εκφραστικό καβούκι Μου όπου θα απολαμβάνω μόνο τη μουσίτσα Μου.

Υ.Γ.3 Ζητώ τη γενικότερη συμπάθειά Σ/σας γιατί μάλλον υπερκέρασα το point του Thread.

 

Πέρα από την όποια χιουμοριστική κι αυτοσαρκαστική διάθεση που με είχε καταλάβει εχθές, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αυτό που εν Ελλάδι φαντάζει ανέφικτο, ανεφάρμοστο, εκκεντρικό ή εξωτικό, η δημιουργία και διατήρηση ενός πολυγαμικού Οίκου-χαρεμιού δηλαδή, δεν είναι και τόσο σπάνιο κι ασυνήθιστο φαινόμενο σε χώρες με μεγαλύτερη προϊστορία και κουλτούρα στις σχέσεις κυριαρχίας και BDSM, χωρίς πάντως ν’ αποτελεί τον κανόνα. Η αναπόφευκτη σύγκριση των εγχώριων ηθών και νοοτροπιών με τα αντίστοιχα αλλότρια, αποδεικνύεται καταλυτική και γεννά μελαγχολικές σκέψεις και συναισθήματα.

Όμως θα διαφωνήσω με τον αγαπητό νηματοθέτη σχετικά με τις προϋποθέσεις ευόδωσης του εγχειρήματος. Κατά την γνώμη μου η πιθανή επιτυχία και μακροημέρευση του σχήματος δεν οφείλεται κυρίως ούτε στον αριθμό των συμμετεχόντων, ούτε στην κατανομή ρόλων κι αρμοδιοτήτων αλλά σε άλλους παράγοντες τους οποίους κι απαριθμώ:

1. Την δημιουργία μιας κάθετης ιεραρχίας μεταξύ των υποτακτικών. Μία τουλάχιστον σκλάβα πρέπει να είναι Switch και να βοηθά τον κυρίαρχο στην άσκηση ελέγχου κι εξουσίας πάνω στις υπόλοιπες. Στην Αγγλοσαξωνική ορολογία η πρωτεύουσα εθελόδουλη είθισται ν’ αποκαλείται “alpha slave”.

2. Την αμφισεξουαλικότητα των υποτακτικών. Θα βοηθήσει στην δημιουργία οριζόντιων σχέσεων ερωτικών και σεξουαλικών μεταξύ των εθελόδουλων και θα πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες άντλησης ηδονής. Οι δυνάμεις αυτές είναι κεντρομόλες κι αμβλύνουν τους ανταγωνισμούς.

3. Την καλλιέργεια κοινοβιακού πνεύματος. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να μοιράζονται κι αυτό ισχύει εξ’ ίσου και για τις υποτακτικές που συχνά εκδηλώνουν τάσεις αποκλειστικότητας και μονοπώλησης του Κυρίου τους. Άρα το χίπικο, ελευθεριακό κοινόβιο περικλείει ιδέες που μπορούν να φανούν χρήσιμες και πρέπει ν’ αξιοποιηθούν σε ένα διαφορετικό πλαίσιο αναφοράς όπως είναι μια πολυγαμική σχέση κυριαρχίας.

Επαναλαμβάνω πως δεν έχω ιδίαν πείραν αλλά κατέληξα στα συμπεράσματα αυτά βασιζόμενος στις διηγήσεις και τις εμπειρίες της πρώην υποτακτικής μου που είχε βιώσει ανάλογες καταστάσεις και μάλιστα εις διπλούν.

Όσον αφορά τις προσωπικές μου φαντασιώσεις αναφορικά μ’ ένα τέτοιο χαρέμι, το βρίσκω ερεθιστικό μεν, υπεράνω των δυνατοτήτων μου δε, οπότε προσανατολίζω τις επιδιώξεις μου σε πιο εφικτούς στόχους. Η παιδεία μου επίσης είναι περισσότερο Ευρωπαϊκή παρά ανατολίτικη, οπότε, όπως έχω ξαναπεί, ένα παρακμιακό, παριζιάνικο menage a trois μου ταιριάζει καλύτερα από τους μεγαλοπρεπείς γυναικωνίτες των Σουλτάνων και θα ήθελα να το δοκιμάσω.

Είχα βέβαια διαβάσει κάποτε πως στην αρχαία ιερογλυφική γραφή των Κινέζων η λέξη ευτυχία απεικονίζεται με τα σύμβολα μιας γυναίκας κάτω από μια στέγη ενώ η λέξη καβγάς αναπαρίσταται με τα σύμβολα δύο γυναικών κάτω από την ίδια στέγη. Si non e vero, e ben trovato.

 

Απάντηση: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

Διαβάζοντας το αρχικό ποστ του αγαπητού Master V,
αυτό που αναρωτήθηκα βασικά είναι γιατί δεν έγραψε
( μια και είμαι σχεδόν βεβαία πως γνωρίζει )
πως ακριβώς λειτουργεί μια τέτοια ‘’κατάσταση’’ , γιατί λειτουργεί .

Δεν το έχω δει πουθενά στις μεσογειακές χώρες
( μπορεί και να υπάρχει , δεν ξέρω )
αλλά στις βόρειες πόλεις της Γερμανίας , στην Αυστρία και στην Αγγλία
ένα τέτοιο - περίπου - ‘’μοντέλο’’ σχέσης είναι … απλά σύνηθες .

Το θέμα είναι όμως … το πώς , και το πώς είναι κάπως συγκεκριμένο,
και φαίνετε να έχει μεγάλη σημασία αυτό το … πως .
Από προσωπική εμπειρία θα γράψω …
Ο Κύριος , Αφέντης , οικονομικά πολύ ευκατάστατος ( και αυτό παίζει μεγάλο ρόλο ) ,
3 σκλάβες βασικές , αφοσιωμένες σε όλα τα επίπεδα σε εκείνον .
Αποκατεστημένες οικονομικά για όλη τους την ζωή σε περίπτωση
που ο κύριος πεθάνει νωρίτερα η θελήσει να τις αντικαταστήσει κάποια στιγμή στο μέλλον .
Οι ‘’υποχρεώσεις’’ τους είναι να υπηρετούν εκείνον με όποιο τρόπο εκείνος ορίζει ,
( σπάνια βγαίνουν έξω από το σπίτι , και όταν γίνεται
είναι συνήθως για να βρεθούν σε άλλα σπίτια
με ανθρώπους που έχουν την ίδια φιλοσοφία αυτή ζωής ) .
Δεν ασχολούνται με βαριές οικιακές εργασίες μια και υπάρχει υπηρετικό προσωπικό γι αυτές .
Έχουν πρωτόκολλα που περιλαμβάνουν
συγκεκριμένο μεταξύ άλλων τύπο ντυσίματος , ομιλία , κίνηση , ρόλους .
Εκείνος δεν έχει καμιά άλλη υποχρέωση , συναισθηματική , σεξουαλική ερωτική απέναντι τους ,
πέρα από την δική του διάθεση όποτε και αν υπάρχει αυτή.
Εκείνες δεν είναι μεταξύ τους ‘’φίλες’’ ( με την έννοια που εμείς έχουμε στο μυαλό μας ) ,
συνυπάρχουν απλά στο χώρο .
Μέσα σε όλο αυτό συνηθίζεται κατά καιρούς να εισχωρούν για μικρά διαστήματα
και άλλες σκλάβες για συγκεκριμένους λόγους και για συγκεκριμένο διάστημα ,
που είτε είναι δανεισμένες από άλλα σπίτια , είτε για εκπαίδευση
για να πάνε αργότερα σε κάποιον Αφέντη
είτε για να εκπληρώσει εκείνος δικές του ας πούμε άλλες ανάγκες , σχήματα κλπ .
Δεν υπάρχουν παιδιά συνήθως που να γεννιούνται από την συνεύρεση μεταξύ του Αφέντη
και κάποιας σκλάβας . Παιδιά είδα σε άλλο ‘’μοντέλο’’ σχέσης
( κοινόβια , φάρμες , πού οι Αφέντες έχουν κοινές τις σκλάβες ,
αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία ) .
Στην αντί πέρα όχθη τώρα, σε κάποιες πόλεις της Αμερικής
στην Βραζιλία αλλά τα τελευταία χρόνια στην Ρωσία και
σε κάποιες χώρες τριγύρω της υπάρχει ένα άλλο ‘’μοντέλο’’
σχέσης που ανθίζει … τελευταία γρήγορα .
Αφέντης που στην κατοχή του έχει περίπου 4-5 σκλάβες ,
εκείνος άνεργος , η εργαζόμενος με μικρό εισόδημα , κυρίως άνεργος όμως.
Σκλάβες υπό την προστασία του , με καθορισμένες υπηρεσίες ,
με βασική την όποια εργασία εκείνος έχει βρει ( όχι όμως εκδιδόμενες ),
ασφαλισμένες , με μερίδιο από τα κέρδη τους , αλλά με ποσοστό για το σπίτι ,
συμβόλαιο συμφωνημένο υπογεγραμμένο με δικαίωμα αποχώρησης ,
με πρωτόκολλα αλλά σε πιο χαλαρούς ρυθμούς
μια και η βάση και η πρωταρχική ουσία είναι η επιβίωση αρχικά με το σκεπτικό
πως το ‘’δέσιμο’’ είναι η ασφάλεια που αισθάνονται όλα τα μέλη .
Υπάρχουν συνήθως παιδιά τα οποία μεγαλώνουν μαζί με τον όποιο τρόπο μεγαλώνουν ….

Ναι γίνεται οπότε και πιστεύω πως ίσως να υπάρχουν και άλλα ‘’μοντέλα’’
που δεν είχα την ευκαιρία να μάθω, να δω , η να μου περιγράψουν …

@Master V
(Θα ήθελα τις δικές σας σκέψεις επί του θέματος. Πως θα βλέπατε ένα τέτοιο σπίτι;
Θα θέλατε να συμμετέχετε; Σας προκαλεί ή σας αποθαρρύνει; Θα ζηλεύατε ή θα καυλώνατε;
Οι Κυρίαρχοι, τι κινδύνους και τι ευκαιρίες διαβλέπετε. Θα το επιχειρούσατε;
Έχει κανείς σας ανάλογη εμπειρία;
(προσοχή δεν μιλάμε απλώς για polyamory αλλά για πολυγαμική βδσμική συμβίωση. Πολυκατοικία με τα Όλα της!!!).
Εκφραστείτε ελεύθερα : ) )

Θα πω πως …
εδώ είναι μεσόγειος !
Ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει , ο τρόπος που μας έμαθαν ,
μάθαμε να ζούμε , δυσκολεύει ακόμα και να το σκεφτεί καν κάποιος όλο αυτό .
Βάζοντας την φαντασία μου λοιπόν και μόνο να λειτουργήσει ,
ναι … το πρώτο μοντέλο που ανέφερα κάτι μου κάνει μέσα μου ,
πιο πολύ ίσως γιατί μου αρέσουν ΟΛΑ να είναι ‘’ τακτοποιημένα ’’ ,
δεν ξέρω ακριβώς γιατί , μια και η φαντασία από την πραγματικότητα απέχει τα μάλα …
και σταματώ εδώ … γιατί η ουτοπία απέχει σε μένα , δεν υπάρχει στο χαρακτήρα μου .

 

Η συζήτηση ανοίγεται προς ορισμένες καινούριες, πολύ ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις.

Ας κάνουμε δυο υποθέσεις εργασίας.

Έχουμε ένα ζευγάρι στο οποίο τα μέλη αντλούν μεγάλη ευχαρίστηση ο ένας από τον άλλον. Όταν όμως αναρωτιέται καθένας τους τι κάνει με τον άλλον, η αυθόρμητη απάντηση είναι «περνάμε καλά». Το ζευγάρι αυτό ζει την παροντικότητα και δε δίνει έμφαση στο μέλλον. Μια μέρα όμως, ένας από τους δυο πρέπει να μετακομίσει σε ένα πολύ μακρινό μέρος για λόγους δουλειάς. Φυσικά, το «περνάμε καλά» δεν είναι σε θέση να ζυγιστεί με την ανάγκη για επιβίωση, οπότε οι δυο τους χαιρετιούνται και λένε απλώς ότι μπορεί να ξαναπεράσουν καλά όταν τους βγάλει ο δρόμος.

Έχουμε τώρα ένα ζευγάρι στο οποίο τα μέλη αντλούν μεγάλη ευχαρίστηση ο ένας από τον άλλον. Όταν όμως αναρωτιέται καθένας τους τι κάνει με τον άλλον, η αυθόρμητη απάντηση είναι «γερνάμε μαζί». Το ζευγάρι αυτό δίνει έμφαση στο μέλλον, δίχως απαραίτητα να αγνοεί το παρόν κι όλα δείχνουν πολύ όμορφα. Μια μέρα όμως, ένας από τους δυο πρέπει να μετακομίσει σε ένα πολύ μακρινό μέρος για λόγους δουλειάς. Το «γερνάμε μαζί» είναι τόσο ισχυρή δέσμευση που εξυπακούεται ότι αν η μετακόμιση είναι επιβεβλημένη, τότε κι ο άλλος πρέπει να μετακομίσει για να πραγματωθεί ο όρος ότι θα γεράσουν μαζί.

Τι θέλω να πω; Ότι η διαχείριση του χρόνου σε μια σχέση είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες που την προσδιορίζουν. Η σύγχρονη τάση είναι να τεμαχίζεις τον χρόνο και να αντιμετωπίζεις τα κλάσματά του σαν φοντανάκια. «Βρεθήκαμε το Σάββατο, ωραία περάσαμε, θα συναντηθούμε το άλλο πσκ». Δίχως να εμβαθύνονται οι ζυμώσεις που λαβαίνουν χώρα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε «επαφή», κάποια στιγμή οι άνθρωποι λένε «βρε δεν το γυρνάμε στη δοκιμασμένη συνταγή ‘να γεράσουμε μαζί’;» και παντρεύονται (= «σκλαβώνονται») στο καπάκι. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Ο χρόνος – η σημασία του χρόνου – σε μια σχέση είναι η πρώτη ύλη της δυναμικής της. Αν αύριο όχι μόνο δεν είμαι κούκλα και τσαχπίνα, αλλά μυξιάρα με πρησμένα μάτια και πυρετό, θα με πάει στο νοσοκομείο και θα μου φτιάχνει κανένα φιδέ ώσπου να συνέλθω; Αν αύριο ξυπνήσω με μια επιφοίτηση τελείως κόντρα στον ποταμό «γερνάμε μαζί» θα πρέπει να τη θάψω για να μην διαλυθεί το οργανωμένο σύστημα που έχουμε; Δεν παίζει τόσο ρόλο το τι θα γίνει όταν πράγματι βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτές τις καταστάσεις, αλλά το πνεύμα με το οποίο τις νοούμε πριν συμβούν. Δυναμική σημαίνει ότι δεν καλουπώνω τον άλλον στο σχήμα «μπορούμε να συνυπάρξουμε μόνο με τους όρους που ισχύουν σήμερα», ούτε στο σχήμα «είμαστε δεδομένοι ο ένας για τον άλλον κι όλα τ’ άλλα έπονται». Δυναμική σημαίνει να ξέρεις ότι πατάς κάθε μέρα σ’ ένα λεπτό σκοινί βάζοντας τα δυνατά σου για να μην πέσεις.

Ας το βάλουμε τώρα αυτό σε ένα πολυπρόσωπο σχήμα ακτινωτής διάταξης. Πώς θα βιωθεί η δυναμική όταν οι θέσεις είναι και εξειδικευμένες και fixed; Και μη μου πείτε τώρα ότι ο «μπαλαντέρ» της 5ης είναι φάρμακο δια πάσα νόσο... Αλίμονο αν οι σχέσεις εδράζονται στην απειλή.

Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα που λέγεται «καθρεφτίζομαι και μαθαίνω (για μένα)». Τέθηκε το ερώτημα γιατί να μην μπορεί μία γυναίκα να συμπυκνώσει τους πέντε (ή δεκαπέντε ή τριανταπέντε) ρόλους. Επίσης, η elfcat δήλωσε χιουμοριστικά ποια θέση θα ήθελε να καταλάβει. Λοιπόν γυναίκες, κάντε ένα απλό τεστ: ρωτήστε τον εαυτό σας ποιους από αυτούς τους ρόλους νομίζετε ότι είστε σε θέση να φέρετε σε πέρας. Είναι ένας καλός τρόπος για να κατανοήσετε πώς βλέπετε τον εαυτό σας μέσα σε μια σχέση. Προσωπικά αντανακλώ τον εαυτό μου στη θέση της γυναίκας της καρδιάς, της γυναίκας των ηδονών και της γυναίκας προς επίδειξη και κοινωνική συναναστροφή. Την κάνω όμως α λα γαλλικά όταν ερχόμαστε στην γυναίκα των ανέσεων και της καθημερινής φροντίδας (η χρυσοδάχτυλη νοικοκυρά) και της περιστασιακής, μικρής και μαθητευόμενης ερωμένης (πράγμα που ενίοτε απολαμβάνω σε 1-1, αλλά δεν το δέχομαι ενταγμένο σε σύστημα όπου εγώ καταλαμβάνω εξ ορισμού τον ρόλο της «άλλης»). Οι επιλογές αυτές θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά εύγλωττες για τον τρόπο που τοποθετούμαι απέναντι στην προοπτική μιας σεξουαλικής – ερωτικής – αγαπητικής σχέσης. Επίσης, στην επέκτασή τους οι επιλογές αυτές είναι δηλωτικές για το τι φοβόμαστε, άρα τι μας μπριζώνει και μας βάζει σε ανταγωνισμό. Είναι προφανές ότι στις προσωπικές μου επιλογές στον απόηχο ακούμε: «καμιά δε θα σ’ αγαπήσει όπως εγώ, καμιά δε θα σε καυλώσει όπως εγώ, καμιά δε θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο όπως εγώ» που σημαίνει ότι όταν οσμίζομαι κάποια που δυνάμει μπορεί να τα κάνει αυτά καλύτερα από μένα μπαίνω στον προσφιλή μου τρόπο άμυνας (άλλος επιτίθεται, άλλος παραιτείται, άλλος ανταγωνίζεται, κτλ). Αντιθέτως, δε με πιάνει καμιά σύγχυση με τις καλές μαγείρισσες και με τις μικρές και άσχετες τσουλίτσες.

Αααα, παραείπα πολλά. Σε λίγο θα μου βγει η ρετσινιά ότι ψάχνω έναν κύρη κι αφέντη που του έχω περασμένο το χαλκά από τη μύτη αλλά για ξεκάρφωμα του επιτρέπω να πηδάει την οικιακή βοηθό και τις «ξανθιές» γραμματείς του...  

 

Κατά τα άλλα, αν υποστηρίξει κάποιος πως η φύση των γυναικών είναι κυρίως υποτακτική εκνευρίζονται...

(βλ. https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t4802/ )

 

Χαίρομαι που η συζήτηση πέρασε, από το αν είναι χρήσιμος ή όχι ο ρόλος του Άσσου πίκα, σε πιο ουσιαστικό επίπεδο διερευνώντας τους παράγοντες σταθερότητας, τα κίνητρα, τις βασικές αρχές καθώς και τη μεθοδολογία βάσει της οποίας χτίζεται και λειτουργεί ένα τέτοιο σπιτικό. Η εισαγωγή της tender_lilly είναι πολύ καλή αν και βιάστηκε να απογοητευτεί. Γιατί; Αν ήταν να τα λέμε όλα από την αρχή θα έγραφα ένα μανιφέστο, θα το κατέθετα και θα το προσκυνούσατε ή θα το χλευάζατε. Όμως το νόημα του ν(ο)ήματος είναι η δημιουργία διαλόγου και η παράθεση και αντιπαράθεση προβληματισμών και ιδεών.

Τα σημεία που έθεσε ο vautrin έχουν ενδιαφέρον. Προσωπικά πιστεύω στην ιεραρχία μεταξύ σκλάβων. Επίσης θεωρώ απαραίτητη την αμφισεξουαλικότητα (της Ντάμας σπαθί) αλλά επ΄ουδενί στο switch status και στο ελευθεριακό κοινοβιακό πνεύμα.

Βρήκα επίσης πολύ προσεγμένη και εμπεριστατωμένη την τοποθέτηση της αγαπητής anasia. Διαφωνώ όπως έχω πει και πιο πάνω με τα οικονομικά κριτήρια, γεγονός που αποδεικνύεται από το πολύ ωραίο παράδειγμα που δίνεις για μια εφαρμογή του μοντέλου στην λατινική Αμερική. Επίσης, τα παιδιά μακριά από μας. lol…

Τέλος, η παρέμβαση της camera obscura, η οποία εξακολουθεί να με εκπλήσσει ευχάριστα, ρίχνει λάδι στη φωτιά αλλά ταυτόχρονα, πολύ εύστοχα, καλεί τις σκλάβες της παρέας να πάρουν συγκεκριμένη θέση επί της ουσίας. Εύγε! (αναζητείται επειγόντως βαλές… lol). camera obscura: tempus edax rerum!!!

Κλείνοντας, προς το παρόν, τη μικρή μου παρέμβαση να πω ότι: η συμπληρωματικότητα και η ομαδικότητα, η δημιουργικότητα στη σεξουαλική αναζήτηση και η σύγκλιση ή η αποδοχή των διαφορετικών σεξουαλικών ή άλλων αισθητικών προτιμήσεων, η ασφάλεια και η σιγουριά που εξασφαλίζει ο Αφέντης Ήλιος, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη των σ. είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που προάγουν την σταθερότητα και τη μακροβιότητα του εγχειρήματος.


Ps. @Do: Αγαπητέ και συμπαθέστατε συνάδελφε, ήθελα να διευκρινίσω ότι τo bridge είναι ένα παιχνίδι που δεν βασίζεται στο πόσο καλά χαρτιά έχεις αλλά στο πόσο καλά εκτελείς το συμβόλαιο που έχεις δεσμευτεί να εκτελέσεις…. Οι αντιστίξεις αποτελούν αγαπημένες μου μορφές έκφρασης και τις βρίσκω εξαιρετικά απολαυστικές. Χαίρομαι που ανέστειλες το κλείσιμο στο καβούκι σου το οποίο θα μας στερούσε την καλή σου παρέα.


...

 

Θεμιτές κι ευκταίες οι διαφορετικές προσεγγίσεις του θέματος. Μόνο μια διευκρίνιση. Μίλησα για επιλεκτική αξιοποίηση κάποιων ιδεών του ελευθεριακού, χίπικου κοινοβιακού μοντέλου κι όχι για πλήρη υιοθέτησή του, αφού τότε δεν θα μιλάγαμε πια για πολυγαμική σχέση κυριαρχίας αλλά για κάτι τελείως διαφορετικό, που παρεμπιπτόντως εμένα προσωπικά δεν θα με χάλαγε καθόλου.

Να τι εννοώ: ο συλλογισμός που παρέθεσες πάσχει –μεταξύ άλλων- στην θέση της Σκλάβας των ανέσεων και της καθημερινής φροντίδας. Ειλικρινά δεν κατανοώ με ποιο σκεπτικό και ποιο κίνητρο, μια γυναίκα θα δεχόταν να υπηρετεί σε καθημερινή βάση 6 άτομα, να πλένει, σιδερώνει, μαγειρεύει, καθαρίζει κλπ. Ποια θα είναι η ανταμοιβή της αφού δεν είναι η σκλάβα των ηδονών, δεν απολαμβάνει την εύνοια της καρδιάς του κυρίου της και δεν τυγχάνει ούτε κοινωνικής προβολής κι εξόδων;

Μια άλλη επιφύλαξη αφορά την οικονομική βιωσιμότητα του σχήματος σε περίπτωση που ο κυρίαρχος δεν είναι εκατομμυριούχος. Συνήθως όσοι αναφέρονται στην κυριαρχικότητα ως μια έμφυτη τάση στον άνθρωπο, λησμονούν να προσθέσουν την άλλη, επίσης έμφυτη ανθρώπινη κλίση, την ανάγκη της συν-εργασίας. Να λοιπόν που μπορεί να φανεί χρήσιμη η επιλεκτική αξιοποίηση κάποιων ιδεών του ελευθεριακού, χίπικου κοινοβιακού μοντέλου: στην ισότιμη κατανομή εργασίας, στην κυκλική εναλλαγή καθηκόντων, υποχρεώσεων αλλά και διασκεδάσεων, στην ισοτιμία του δικαιώματος στην ηδονή, στην δημιουργία κοινού ταμείου όπου όλοι θα συνεισφέρουν κλπ.

Τέλος, όταν μιλούσα για switch, εννοούσα προφανώς μια σκλάβα πλήρως υποταγμένη στον αφέντη της αλλά κυριαρχική με τις αδερφές της. Το σκεπτικό μου σχετικά με τον ρόλο των switch σε ένα ιεραρχικό σύστημα το έχω αναπτύξει σε άλλο νήμα.

Ακόμη και με αυτές τις διευκρινήσεις το όλο μοντέλο φαντάζει πολύ ανατολίτικο κι αναχρονιστικά πατριαρχικό στα δικά μου μάτια και με τα δικά μου κριτήρια, γεγονός που ενισχύει την υποψία μου πως το BDSM αποτελεί ιδιότυπη μορφή κοινωνικό-ιστορικού αταβισμού. Ως τρόπος συμβίωσης πάντως είναι εφικτός οπότε καλή επιτυχία στους ενδιαφερόμενους.

 

Mετά την πρώτη δοκιμή του μοντέλου poly house, απόψε στο σπίτι του Κυρίου, μπορώ να πω τα εξής:

Λειτουργεί ιδεωδώς το μοντέλο. Λειτουργεί τόσο ιδεωδώς που σε κάποια φάση ξεχάσαμε ότι υπήρχε και ο Κύριος...  Για λίγο όμως.

Ήταν μια από τις πιο όμορφες βραδιές της ζωής μου. Δεν ξέρω γιατί. Νομίζω πως πρέπει να ευχαριστήσω τον Κύριο. Σίγουρα θα ευχαριστήσω την γλυκύτατη Βήτα που μου έβγαλε την αλυσσίδα χωρίς να με πονέσει...

 

Απάντηση: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

αν χρειαστειτε βοηθεια στην κατασκευη ή τη μελετη του σπιτιου εδω ειμαστε.

 

Γιατί οι 5 πρέπει να είναι στο ίδιο σπίτι; Καλύτερα να είναι στα σπίτια τους και να διαλέγεις ανάλογα με τις ανάγκες σου. Γλυτώνεις πολλά δάκρυα και αίμα...

 

Απάντηση: Re: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

το ειπα κι εγω νωριτερα.
αλλα θεωρω οτι θεμα ειναι η συμβιωση.

 

Απάντηση: Building a Poly House: Πολυκατοικία σε Γερά Θεμέλια…

Νόμιζα πως το νήμα αναφερόταν σε ένα
‘’μοντέλο’’σχέσης ζωής και όχι σε ένα παιχνιδι μιας μέρας ,
η ενός σαββατοκύριακου
γι αυτό και η απάντηση μου στο ποστ 39 ήταν σε τέτοια μορφή .
Με μπέρδεψε και το γεγονός πως κατά λάθος προφανώς ο Master V
το έβαλε στο BDSM Discussion .
Οφείλω οπότε να ζητήσω συγνώμη που αμφισβήτησα το γεγονός
ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ,
αλλά τα αρχικά δεδομένα που δόθηκαν δεν διευκρίνιζαν
αυτό που η dora_salonica ξεκαθάρισε στο ποστ 45 .
Τα όποια ‘’μοντέλα’’ παιχνιδιών λειτουργούν πάντα και άψογα είμαι της γνώμης ,
και είναι πολύ όμορφο μια ομάδα ανθρώπων να τα ζουν
και να ευχαριστιούνται από αυτά .

Σαν νήμα θεωρώ πως είναι πολύ δυνατό ,
και θα ήταν πολύ χρήσιμο αν κάποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο η παρόμοιο ,
φυσικά εννοώντας για χρόνια ,
σαν μόνιμο τρόπο ζωής,
να μας έλεγε πως είναι η / στην πραγματικότητα.

... και παλι συγνωμη Master V .