Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

ναι πιστευω πως πολλους τους ωθει στο bdsm γιατι θεωρουν πως θα βρουν προσοδοφορο εδαφος(γιατι κακα τα ψεματα το αθλημα δεν εχει μονο κακους Κυριαρχους αλλα και ασχετες/ους υπο)
το θεμα ειναι πως αν ασχοληθεις με το αντικειμενο ψαχνοντας ανασφαλης ανθρωπους για να καλυψεις τις δικες σου ανασφαλειες καποια στιγμη αργα η γρηγορα θα εκτεθεις

 

δεν κατανοώ ακριβώς τι εννοείτε οτι το βδσμ ειναι αποτέλεσμα. ωστόσο μπορώ να διακρίνω μιά κάπως ξεκάθαρη λειτουργία: υπάρχουν παιδάκια, ποικίλων ηλικιών, που, για ποικίλους λόγους, και ποικίλες πιθανές αιτίες, πάντα θέλουν να μην παίρνουν καμμιά ευθύνη για τίποτε, και να εφευρίσκουν αιτίες που να αναθέτουν σε τρίτους την ευθύνη των δικών τους επιλογών, διά της βολικότατης θυματοποίησης. ήπια πολύ γιατί με πίεσαν, με ρώτησαν τι θα πάρω.
γιά να εκλάβω ως επίθεση και να νοιώσω αδύναμος (ευάλωτος) στην «κατηγορία» οτι είμαι αριστερόχειρας, χρειάζεται από πριν να έχω ονομάσει αναπηρία το χαρακτηριστικό μου. χρειάζεται να με φανταστώ ευάλωτο. και να απαιτώ κολακείες. αλλιώς, απλά αντιμετωπίζω, εύκολα και χαρούμενα, ή πιο δύσκολα.  

 

.... @tithon

Είναι 100% σίγουρο ότι αυτή η ξεκάθαρη λειτουργία που αναφέρετε, η θυματοποιηση υφισταται και είναι συμπεριφορά αξία συζήτησης.

Δεν μπορώ να καταλάβω τη συσχέτιση με τα θύματα bulling.

 

Υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων που ήταν θύματα τραμπουκισμού και τελικά με την πάροδο του χρόνου κατάφεραν να το διαχειριστούν έτσι ώστε οι επιλογές στην ζωή τους να μην καθορίζονται από αυτό το τραυματικό γεγονός.
Και κάπως έτσι διαχωρίζεται το θύμα από την θυματοποίηση.

 

Βρίσκω αυτήν την τοποθέτηση αρκετά επιδερμική.
Θυματοποίηση είναι όταν ένα άτομο επιζητά να βρίσκεται σε ευάλωτη θέση ώστε να του χαρίζονται ορισμένα προνόμια δίχως βάσανο.
Η ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου είναι εντελώς προσωπικό γνώρισμα κι έχεις πολλές μεταβλητές. Στο ίδιο τραυματικό γεγονός δε θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο τα θύματα. Γι'αυτό και όσα μένουν πιο πίσω στην διαχείριση του άσχημου συμβάντος, δε θα πρέπει να αισθάνονται ενοχές αλλά να αναζητήσουν βοήθεια και να το πάνε σταδιακά και όσο αργά τους βοηθά προκειμένου να ανακάμψουν.
Όπως και να 'χει, ο κόπανος που προκαλεί το τραυματικό γεγονός πρέπει να είναι δακτυλοδεικτούμενος.

 

ώστε να διεκδικεί προνόμια, δικαιωματικά, ανεξάρτητα απ το αν του χαρίζονται εν τέλει. άυλα και υλικά.

κάθε κόπανος έχει ευθύνη για τις πράξεις του και μόνον. δεν έχει για το πώς θα εκλάβει μιά πράξη ή μιά παράλειψη ένα τσόκαρο.
το δίκαιο της δακτυλοδειξίας το ξεπερνάμε σιγά σιγά. ήταν τραμπούκικο. επιστρέφει κιόλας, επιλεκτικά.

 

Δηλαδή πάμε στη λογική δε φταίει ο θύτης αλλά το θύμα. Α, πιο θύμα. Το "τσόκαρο".

 

Φυσικά και έχει ευθύνη ο κόπανος ,γιατί τις περισσότερες φορές ξέρει που ''τον παίρνει '' και με γνώμονα αυτό ενεργεί ..Συνήθως οι κόπανοι είναι θρασύδειλοι ..

 

Εγώ άρχισα να αυτοτιμωρουμαι από τα 15 ...πρώτη φορά δικιμασα δέσιμο στα μπαλάκια μου στα 16 μέσα από αυτό ένιωθα ελεύθερος ...ίσως έχει κάποια σχέση με το bullying δεν ξέρω

 

Η δαχτυλοδειξία είναι από τις ελαφριές συνέπειες, τα κουραδομαγκόπουλα θα πρέπει να σταθούν στο ύψος των ποινικών συνεπειών και να μην κλαψουρίζουν ωσάν να θέλουν αλλαγή πάνας.

 

εξ ίσου επιλεκτικά επανέρχονται τα ιδιώνυμα και οι δίκες προθέσεων. αλλά το δίκαιο της ιδεολογίας είναι θυματοποίηση, δαιμονοποίηση, και τραμπουκισμός.
κρίνονται πράξεις.

 

@tithon
Δεν το ηξερα αλλα υπαρχει συγκεκριμενος ορος για την εκδοχή σας.
Συναισθηματικός εκβιασμος και αναφέρεται σε μια μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης. Άξιο συζήτησης όπως είπα αλλά δεν νομίζω τελικά.

Αγαπητή @rea..
Αυτό που γράφεις διαχωρίζει τους τυχερούς από τους άτυχους. Κάποιοι απλά χάνουν. Δεν τους λιθοβολουμε.

@Dark_Explorer
Εμείς από αυτή τη πλευρά, είμαστε συναισθηματικά εμπλεκόμενοι για αυτο και υπερβολικοι.