collaring

Με γειά carissa[L_T]! Είναι ΥΠΕΡΟΧΟ!  

Όσον αφορά την πιο πάνω δήλωση δεν μπορώ να πω πως την κατανοώ, αλλά για να το λες JimJailor έτσι θάναι για σένα!

Όταν με Πήρε Ο Κύριος μου, το 1ο δώρο που μου Έκανε ήταν ένα βραχιόλι το οποίο φοράω συνέχεια.
Μετά από 2 μήνες μου Πήρε το 1ο μου κολάρο, που μοιάζει με κόσμημα το οποίο φορούσα συνέχεια, αλλά μπορούσα να βγάλω όταν έκανα μπάνιο, ή όταν το Έβγαζε Ο Ίδιος για να μου Φορέσει ένα απ΄ τα δερμάτινα μου ( μου Έχει πάρει διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων) για play ή επειδή απλά Προτιμά κάποιες στιγμές να με Βλέπει με το δέρμα στο λαιμό, και επειδή έχουν και D-ring έτσι Μπορεί να μου Περάσει το λουράκι μου, ή να Ακινητοποιήσει το κεφάλι.

Πολύ πρόσφατα, μου Πήρε ένα κολάρο που είναι εύκαμπτο, κλειδώνει πίσω με λουκέτο, του οποίου το κλειδί Κρατάει Εκείνος, και Έχει Παραγγείλει γι΄ αυτό μια τετράγωνη ταμπελίτσα που γράφει τα αρχικά Του, το οποίο και φοράω συνέχεια.

Τα συναισθήματα που μου είχε δημιουργήσει το πρώτο κολάρο-εκπαίδευσης, ήταν πολύ διαφορετικά απ΄ αυτά που μου δημιούργησε το τελευταίο.

Το πρώτο ήταν η ένδειξη πως Του ανήκω, αλλά αυτό μπορεί να Αλλάξει μόλις το Επιθυμήσει αν δεν τα πάω καλά και το δικαίωμα να το βγάλω σε διάφορες περιπτώσεις, μου έδειχνε και τη σχετική "χαλαρότητα" της θέσης μου και εξάλλου δεν ήταν κάτι που κέρδισα επειδή ήμουν καλή σκλάβα, αλλά ήταν απλά σύμβολο της προσπάθειας που θα έπρεπε να καταβάλω για να φανώ αντάξια του. Ένα σύμβολο δοκιμασίας, training κολάρο θα έλεγα.


Δεν ξέρω αν είναι λάθος, αυτή η αίσθηση που έχω, πως τίποτα δεν μπορεί με σιγουριά να είναι αιώνιο, αν δεν βάλω και συνεχίζω να βάζω τα δυνατά μου, αν προέρχεται από τις προσωπικές μου ανασφάλειες πως ίσως δεν είμαι αρκετά καλή, πως ποτέ δεν υπάρχει εγγύηση και έτσι σχεδόν ποτέ δεν χαλαρώνω, δεν λέω «α! Φόρεσα το κολάρο Του, είμαι δική Του για πάντα, ότι κι αν γίνει, ότι κι αν κάνω.» Είμαι δική Του και θα παραμείνω δική Του όσο Εκείνος Πιστεύει πως είμαι άξια να είμαι, και όχι γιατί Φορώντας μου το κολάρο, μου Δηλώνει και μου Υπόσχεται πως ποτέ, όσο ανάξια κι αν γίνω δεν μπορώ να το χάσω.

Το τελευταίο κολάρο, το κολάρο σκλάβας, με έκανε να νιώσω χαρά που μετά από 2,5 χρόνια Θεώρησε πως είμαι άξια να φοράω το κολάρο που δηλώνει πια Ιδιοκτησία Του, την επιβεβαίωση πως έχω προοδεύσει με την εκπαίδευση μου, είμαι πια κατά την άποψη Του άξια σκλάβα, και την ασφάλεια (όσο είναι δυνατό να νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά μια και δεν ξέρω πόσο καλό θα ήταν για μια σκλάβα να νιώθει πως ότι κι αν κάνει δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει release, ίσως γιατί μου θυμίζει γυναίκες απελπισμένες για βέρα που μόλις την βάλουν νιώθουν πως έδεσαν τον γάιδαρο τους, με αποτέλεσμα την αλλαγή στη συμπεριφορά τους, κάτι που δεν μπορεί να ισχύει για μένα στο Ms) πως αν συνεχίσω έτσι, να προσπαθώ, να προοδεύω θα με Κρατήσει για πάντα.
Αμήν…..

 

lara[E-p]
Ενοώ ότι λίγοι και λίγες θα τολμούσαν να κυκλοφορίσουν με κολάρο δημόσια, τώρα αν ειναι κάποιο κόσμημα σαν το δικο σου και της carissa[L_T] είναι όμορφο και διακριτικό.

 

Κάτσε να έχεις πάρει εντολή Jim και σου λέω εγώ αν το δεν τολμώ είναι επιλογή, και δεν εννοώ το συγκεκριμένο collar που έδειξα. Βέβαια η ευγνωμοσύνη που αισθάνεσαι όταν σου επιτρέπει να το βγάλεις στον έλεγχο του αεροδρομίου δεν είναι και λίγη πριν αρχίσει το metal detecter να χτυπάει λολ

 

RE: RE: collaring

Όπως και το πως νιώθεις όταν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να το βγάλεις στο αεροδρόμιο και νάσαι και γυμνή κάτω απ το παλτό και να πρέπει να δώσεις εξηγήσεις!   

 

  ιιιιιιιιιιιιιχχχχχχχχχχχχχχχχ

 

Κολάρα, περιλαίμια, περιδέραια, συμβατικές συμπεριφορές και Karada.

Δεν θα πω πως κάποιες σκλάβες είναι χαζοχαρούμενες (εξάλλου και εγώ την δική μου όταν θέλω να την πειράξω, χαζοσκλαβίτσα την αποκαλώ) ή απλώς πως κάνουν ό,τι πάντα κάνουν σχεδόν όλες οι γυναίκες, σκλάβες-ξεσκλάβες, που επιδεικνύουν τα κοσμήματά τους. Δεν πρόκειται να πω επίσης, ότι με την ευκαιρία ανάρτησης ενός θέματος προς συζήτηση διαλαλούν και ότι έκλεισαν δεκαετία σκλαβιάς και συνάμα δηλώνουν την απερίφραστη περηφάνια τους! Όχι δεν θα το πω. Α πα-πα! Αν και συζητώντας το θέμα με την σκλάβα μου, εκείνη προσπάθησε πολύ μεν, μα ανεπιτυχώς θα έλεγα δε, να μου μεταφέρει τι είναι αυτό που νιώθει μια σκλάβα φορώντας κολάρο, πόση περηφάνια και χαρά της δημιουργεί το «δώρο» αυτό μα και γενικότερα ένα κολάρο σε όποια του μορφή, αλλά και πόση και ποια η σημασία του σε ψυχολογικό επίπεδο. Τελικά το μόνο που κατάλαβα είναι πως χαζοσκλαβίτσα είναι και χαζοσκλαβίτσα παραμένει!

Απλώς θα προσπεράσω αυτές μου τις σκέψεις, θα θεωρήσω ότι πρόκειται για ένα ειλικρινές προς συζήτηση θέμα και θα εκθέσω τις απόψεις μου στην προσπάθειά μου να εμφυσήσω σοβαρότητα στην εγγενή ελαφρύτητα του θέματος όπως αυτή διαφαίνεται πως αναφύεται από την εν γένει νοοτροπία των σκλάβων.

Κολάρα βάζουν στους σκύλους και τους γάτους. Της μόδας είναι επίσης να κολαρώνουν και κάποια οικόσιτα γουρουνάκια ράτσας. Κατά τα λοιπά οι καουμπόηδες μαρκάρουν (brand) τις αγελάδες και τα άλογα με καυτό σίδερο και στα έρημα τα ζώα μένει ένα ανεξίτηλο κάψιμο στην σάρκα, σημάδι που τα χαρακτηρίζει ζώα του ενός ή του άλλου κτηνοτρόφου. Ήταν κάποτε της μόδας και οι κόκκινες σφραγίδες που έβαζαν στα αμνοερίφια, τα κατσικάκια και τα αρνάκια δηλαδή, που οι οδηγίες της σωτήριας Ευρωπαϊκής Ένωσης τα θέλουν πλέον να μαρκάρονται με γουστόζικες και συμμαζεμένες ταμπελίτσες οι οποίες να κρεμιούνται σαν σκουλαρίκια από τα τρυπημένα αυτιά τους. Με όλη την ύπαρξη αυτής της ποικιλομορφίας σημαδιών ιδιοκτησίας δεν θα ήμουν σίγουρος υποστηριχτής του δόγματος ότι το κολάρο είναι εκείνο που ξεχωρίζει την σκλάβα.....

Κάποτε τους σκλάβους, όταν η σκλαβιά δεν ήταν εθελούσιο BDSM ερωτικό παίγνιο μα πραγματική βίαιη και απάνθρωπη στέρηση ελευθερίας, τους μάρκαραν με πυρίκαυστη σφραγίδα σκλαβιάς που άφηνε ανεξίτηλο σημάδι στη σάρκα του σκλάβου. Λέμε την σήμερον πως είμαστε εναντίον του πόνου (λεμε, δεν το λεμε; Τι διάολο σαδομαζοχιστές είμαστε καλέ  και γι’ αυτό αντικαταστήσαμε εκείνο το ανθρώπινο αίσχος σφραγίδας, με ένα καλαίσθητο τατουάζ γύρω από την άλω ή πάνω στο εφηβαίο, που περιέχει περίτρανες διακηρύξεις σκλαβιάς τύπου: «Αυτή η σκλάβα ανήκει στον Αφέντη.....τάδε» αλλά που σχεδόν πάντοτε θα έλεγα βρίσκεται σε τέτοια απόκρυφα σημεία, ώστε κανένας πλην του ίδιου του Αφέντη τελικά να μην μπορεί να εκτιμήσει την διακήρυξη αυτή.

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά επειδή έτσι που το πας θα φύγεις το σίγμα από την «σχέση» και τελικά θα μας.... **σεις! Γι’ αυτό εξηγούμαι αυθωρί και παραχρήμα, λαϊκιστί στο πιτς φυτίλι, μην καταφέρετε να με κόψετε και χάσω τον ειρμό μου.

Τα κολάρα είναι σύμβολα. Τίποτα άλλο. ΣΥΜΒΟΛΑ. Το γράφω με κεφαλαία μπας και σας κάνει κλικ. Όπως σύμβολα είναι και τα τατουάζ. Τι σημαίνει πως ή σκλάβα ντε και καλά φοράει κολάρο δηλαδή; Γιατί να μην φοράει περικάρπια και περιπόδια με κρίκους για τα δεσμά, τα πραγματικά και απτά δεσμά δηλαδή —τις αλυσίδες— όπως φορούσαν οι αληθινοί σκλάβοι, τότε που η σκλαβιά δεν ήταν ερωτικό παιγνίδι μα μια πραγματική κι επίπονη κατάσταση πραγμάτων. Και γιατί δηλαδή η σκλάβα που την ερεθίζει τα μέγιστα και την κάνει να καμαρώνει τόσο το κολάρο της, να λαμβάνει τελικά μετά από δέκα χρόνια σκλαβιάς, ένα βανίλια κολάρο (τι κολάρο δηλαδή, αφού για ένα συμβατικό περιδέραιο πρόκειται) και να νιώθει τόσο περήφανη ώστε να το επιδεικνύει περίτρανα στον περίγυρό της; Γιατί η σκλάβα να μην είναι έτοιμη αλλά και υπερήφανη να φορά το ίδιο περιλαίμιο και έξω από το σπίτι; (γιατί περί περιλαίμιου πρόκειται αλλά εμείς οι έλληνες αρεσκόμαστε να το λέμε «κολάρο»στα εγγλέζικα αφού νομίζουμε πως αυτό του προσδίδει μεγαλύτερο κύρος).

Βλέπετε τελικά, η συμβατική κοινωνία επηρεάζει και τις δικές μας συμβάσεις. Έλεγα σε άλλο θέμα (https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?tid=1104&page=2) ότι η BDSM συμπεριφορά δεν είναι αντισυμβατική αλλά cult συμπεριφορά γεμάτη συμβάσεις και μάλιστα επέμενα στην χρήση των πεζοκεφαλαίων και του πληθυντικού επειδή αυτά κάνουν την σκλάβα καλύτερη σκλάβα για τον Κύριό της. Διάφοροι φίλοι, έσπευσαν να κάνουν παρέμβαση για να πουν ότι δεν χρειάζονται οι συμβάσεις στο BDSM επειδή αυτά δεν έχουν σχέση και ότι η αναρχία βοηθά καλύτερα στο BDSM. Τους υπέδειξα πως οι συμβάσεις δεν είναι τίποτα άλλο από σύμβολα που αφ ενός απεικονίζουν και αντανακλούν μια πραγματική κατάσταση αλλά και αφ εταίρου οριοθετούν συμπεριφορές, και μάλιστα επέμενα επίμονα ότι όλα αυτά στοχοθετούν την σκλάβα. Η σκλάβα που εργάζεται, ας πούμε, έχει περισσότερη επαφή με τον βανίλια κόσμο και είναι δυνητικά χειρότερη σκλάβα. Το ίδιο και η σκλάβα που δεν χρησιμοποιεί τον πληθυντικό ή τα πεζοκεφαλαία, αφού δεν σέβεται την ίδια της την κουλτούρα και την στάση ζωής που επέλεξε για τον εαυτό της. Άρα με το ίδιο σκεπτικό η σκλάβα που δεν φοράει πάντοτε το περιλαίμιό της, ακόμη και έξω από το σπίτι, θα είναι κακή σκλάβα. Αν βεβαίως πάρουμε ως δεδομένο ότι το κολάρο είναι κάτι που την βοηθά να γίνεται καλύτερη σκλάβα. Θα διαφωνήσει και τώρα κάποιος για να ισχυριστεί ότι είναι καλύτερα να μην φορά κολάρο η σκλάβα; Ίσως με σκοπό να πει ότι δεν την βοηθά να υποτάσσεται καλύτερα;

Και (για να συνδέσω το θέμα των συμβάσεων με το παρόν θέμα) παρατηρώ το εξής παράδοξο και οξύμωρο: Ότι επειδή γενικά δεν αποτολομούμε, λαϊκιστί επειδή κωλώνουμε, να επιδεικνύουμε το κολάρο δημόσια, βάζουμε τις σκλάβες να φοράνε βανίλια περιδέραια αλλά να τα επιδεικνύουν με νόημα στην BDSM κοινότητα, προσδοκώντας την cult αυτή κοινότητα να τους προσδώσει την ίδια δεσπόζουσα σημασία που ακριβώς προσπαθούμε να αποκρύψουμε από την υπόλοιπη βανίλια κοινωνία βάζοντας τις σκλάβες να φοράνε συμβατικά περιδέραια όταν κυκλοφοράνε εκτός!

Αν κάποιαν σκλάβα ερεθίζει, λαϊκιστί καυλώνει, να φορά κολάρο, τότε ας το φορά όλη μέρα. Αν μια σκλάβα νομίζει ότι με αυτό θα ανήκει περισσότερο στον Αφέντη της, τότε ας το φορά και όλη νύχτα καθώς θα την βοηθήσει να έχει ονείρωξη που απορρέει και προέρχεται από την τόσο τρανή και απόλυτη περιλαιμικά ελεγχόμενη υποταγή της. Όμως όλα αυτά, κολάρα (ή κωλάρα κατά το λογοπαίγνιο), δεν είναι παρά σύμβολα, συμβάσεις και συμπεριφορές που ενδεχομένως έχουν υποσυνείδητα συνδεθεί μόνον με την bdsm σκλαβιά, (επειδή στην πραγματική σκλαβιά είναι σιδηρόχυτα δόκανα, κι όχι δερμάτινα λουράκια στο λαιμό, που άπονα συνδέουν την σκλάβα με τον άσπλαχνο Αφέντη της). Τα δε περιλαίμια αυτά δεν αντιπροσωπεύουν συμβολίζουν ή υποδηλώνουν τίποτα περισσότερο από ό,τι ένα καλοδεμένο Karada! [(karada=σώμα στα ιαπωνικά) Ολόσωμος ζυγός ή φόρεμα από σχοινί-body harness ή rope dress. Είναι ένα «φόρεμα» από σχοινί το οποίο δεν εμποδίζει ή περιορίζει τις κινήσεις με οποιοδήποτε τρόπο]. Μάλιστα το Karada είναι πολύ πιο εύχρηστο, μπορεί να φοριέται και κάτω από το φόρεμα μιας σκλάβας, να φοριέται 24/7 χωρίς να χρειάζεται οποιαδήποτε προσποίηση ή ανταλλαγή του με συμβατικό περιδέραιο όπως γίνεται με το περιλαίμιο, δεν εμποδίζει το παιγνίδι και μάλιστα το ενισχύει, επιτρέπει αιώρηση, τράβηγμα με λουρί και δέσιμο, δεν αποκρύπτει κανένα ερωτικό σημείο, και αν το Karada δεν είναι σημείο σκλαβιάς τότε δεν ξέρω εγώ ποιο άλλο είναι τέτοιο σημείο. Και χίλιες φορές η σκλάβα μου να επιδεικνύει το Karada που της φόρεσα και έδεσα με τα ίδια μου τα χέρια, παρά το συμβατικό βανίλια περιδέραιο που αγόρασα από κάποιο χρυσοχοείο και της το χάρισα με σκοπό να το φορά για να αποκρύπτει, στην ουσία, την πραγματική υπόσταση της από την υπόλοιπη βανίλια κοινωνία. Διακηρύττω λοιπόν περίτρανα κι εγώ ότι, κοντά και συγκρινόμενο με το Karada, το τόσο γνωστό bdsm δερμάτινο περιλαίμιο είναι ήσσον και ελάχιστο.

 

LordRob θα συμφωνήσω με τα περί συμβόλου, απορρίπτω τον χαρακτηρισμό χαζοσκλαβούλα για τον εαυτό μου αλλά και για εκείνες που απάντησαν στο thread μου. Προσωπικά με καυλώνει περισσότερο να μου λέει πως Του ανήκω από το να φορώ το κολλάρο Του, αλλά περισσότερο με καυλώνει να μου λέει πως Του ανήκω και να με τραβάει από το κολλάρο Του ταυτόχρονα.

Το αν ο ένας θέλει κάποιος να έχει δεμένη την σκλάβα Του ως ρολλό μέσα σε δίχτυ και ο άλλος θέλει η σκλάβα Του να φοράει το χιλιοφορεμένο δαχτυλίδι της Ο, ένα απλό μενταγιόν ή ένα κολλάρο από οποιοδήποτε υλικό, αυτό είναι καθαρά προσωπική αισθητική και δεν αφορά κανέναν άλλον. Όπως είπατε LordRob είναι όλα σύμβολα μιας πραγματικής κατάστασης και η κατάσταση αυτή είναι πως η σκλάβα ανήκει Στον Αφέντη της.

Το αν η σκλάβα μπορεί να επιδεικνύει το collar/ κολλάρο/ περιλαίμιο/ karada/ μενταγιόν/ βραχιόλι/ χαλκά στην μύτη/ τατουάζ στο κούτελο κλπ στον έξω κόσμο από τον οποίο σε κάποιο βαθμό μπορεί να εξαρτάται η διαβίωση της, αυτό είναι κάτι που και πάλι θα κρίνει Ο Μάστερ/ Αφέντης/ Κύριος της.

Θα επιστρέψω όμως πάλι στο χαζοχαρούμενο που αναφέραται γιατί ειλικρινά με ενόχλησε. Τα συναισθήματα που γεννιούνται στον/στην slave κατά το τελετουργικό του collaring, του δεσίματος, του branding δεν είναι προς εμπεγμό γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχαν αυτά τα τελετουργικά.

Στην θέση της εγγενούς ελαφρύτητας που γράψατε, θα πρότεινα να μπεί η λέξη χαρά. Δεν είναι κακό να αντιμετωπίζεις με έκδηλη χαρά και άκόμα και παιδικότητα κάποια υπέροχα γεγονότα της ζωής σου με Τον Κύριο σου.
Κακό είναι να διακατέχεται ένα ολόκληρο lifestyle που μας ολοκληρώνει σαν ανθρώπους, από μιζέρια και μαυρίλα και σοβαρόφάνεια. Σαφώς και το lifestyle και η σχέση Master/slave δεν είναι κάτι αστείο αλλά μην τρελλαθούμε κ’όλας επειδή το χαιρόμαστε.

BDSM is fun! M/s is fun! δίνει διαρκώς αιτίες γιορτής και γέλιου για τις συναισθηματικές σκλαβούλες που δεν είναι χαζές αλλά μπορούν και τους επιτρέπεται να γίνουν παιδιά βρίσκοντας ξανά κάποια από την αθωότητα τους.

Τα σύμβολα του M/s όπως έχω ξαναγράψει είναι ενισχυτικά. Κάθε τι που μας υπενθυμίζει την πραγματικότητα μας μέσα στην σχέση μας με Τον Κύριο μας είναι αιτία εορτασμού. Ακόμα και το να κάνεις χιούμορ ή να καυχιέσαι καλοπροαίρετα για την τύχη σου, και την ευτυχία σου που συμβολίζεται από ένα κολλάρο, είναι θεμιτό και βρίσκω και πως είναι λόγος χαράς και για Τον ίδιο Τον Κυρίαρχο που βλέπει την σκλαβούλα Του ευτυχισμένη χάρη σε Εκείνον.

 

Δεν χαρακτήρισα την carissa[L-T] ως χαζοσκλαβούλα ή οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Μάλιστα είπα ότι αυτή η ανάγκη επίδειξης κοσμημάτων χαρακτηρίζει όλες τις γυναίκες σκλάβες-ξεσκλάβες. Και για να πω την αλήθεια, (η carisssa[L-T] δεν με ξέρει αρκετά για να καταλάβει τον υπαινιγμό) στην ουσία και με τον τρόπο μου, συγχαρητήρια της έδωσα.... Όμως δυστυχώς πήρε προσωπικά το θέμα χωρίς καν να υπάρχει εκ μέρους μου πρόθεση να την προσβάλω. Δεν έχω σκοπό να εμπαίξω κανέναν, αλλά ούτε το έκανα. Ακριβώς για αυτό το λόγο συζήτησα και το θέμα με την σκλάβα μου για να καταλάβω την διάσταση που το κολάρωμα έχει σε μια σκλάβα: Για να μπορέσω να κάνω μια ισορροπημένη παρέμβαση και να έχω κατά νου τις απόψεις και συναισθήματα και των δύο πλευρών. Και δεν χλεύασα τα συναισθήματα. Τον τρόπο που αυτά γεννούνται (με το κολάρο αντί με οτιδήποτε άλλο ας πούμε) και την υποκρισία που απορρέει από συγκεκαλυμμένη επίδειξή τους (με βανίλια περιδέραιο) στηλίτευσα. Scripta manent όμως. Ας κρίνουν οι αναγνώστες.

 

Τα διαδικτυακά collar πιστεύω είναι μια "ψευδαισθηση" πιστότητας και κυριότητας.
Τα αληθινά είναι σέξυ....

 

Υπερβολικό έως παράλογο σε βρίσκω LordRob.Μπορεί όλοι μας να έπιλέξαμε το BDSM σαν τρόπο ζωής αλλά οι γονείς μας και τα παιδιά μας (για όσους έχουν),δε φταίνε σε τίποτα να πάθουν πολιτισμικό σοκ βλέποντας τα διάφορα σύμβολα πάνω στο σώμα μας.
Που θα έπρεπε δηλαδή ένας η μία slave να έχει tattoo?Στο κούτελο για να σου αποδείξει πως είναι slave?
Η εγώ θα έπρεπε να απαιτώ από τον slave μου να φοράει και στη δουλειά το κολάρο του?Είναι δερμάτινο με 3 O rings και εκείνος ξέρεις τυγχάνει να είναι ανώτερο στέλεχος στην εταιρία του.
Δε νομίζω οτι χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο εκτός από το οτι το BDSM πρέπει όλοι να το αντιμετωπίζουμε : safe/sane/consensual

 

RE: RE: collaring

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η υποκρισία. Με πρόφαση την προστασία της κοινωνίας από εμάς τους «ακραίους και παραφιλικούς σαδομαζοχιστές», κρυβόμαστε μην μας ανακαλύψει η βανίλια κοινωνία. Γιατί αλίμονό μας! Στην πυρά και στο πυρ το εξώτερο θα μας διαολοστείλει επειδή έπρεπε να ντρεπόμαστε για αυτό που είμαστε. Τελικά ποιόν προσπαθούμε να προστατεύσουμε την κοινωνία ή εμάς; Και είμαι υπερβολικός και παράλογος που σαρκάζω (και αυτοσαρκάζομαι) την δειλία που μας διακατέχει όλους, κι εμένα κι εσένα MsAliki. Διαλέγουμε σύμβολα σκλαβιάς τα οποία δεν μπορούμε να προβάλουμε, και λέμε ότι ξεγελάμε την κοινωνία επειδή επιδεικνύουμε σε αυτήν τετριμμένα βανίλια περιδέραια, και μάλιστα νιώθουμε περήφανοι για αυτό! Δεν είναι τυχαία που εισηγήθηκα το Karada. Τουλάχιστον αυτό μπορεί να το φορά κάποια σκλάβα ακόμη και στην δουλειά χωρίς να την πάρει είδηση κανένας, για να ξεγελιέται (αλίμονο) ότι δεν υποκρίνεται στην καθημερινότητά της. Και από την άλλη τα τατουάζ που έχουν όλες οι χαζογκόμενες τραγουδίστριες και σταρ του κινηματογράφου με αναπαραστάσεις δαιμόνων, διαόλων και τριόλων, δεν σόκαραν κανένα θεοφοβούμενο πολίτη! Οι σατανιστές δεν φοβούνται ούτε τον Θεό για να διακηρύξουν το δικαίωμα στην πίστη τους. Οι ΣΜ διερωτούμαι ποιόν φοβούνται; Ο σατανάς δεν αγχώνει κανένα πια (κάποτε ήταν αιτία για Ιερά Εξέταση) αφού η ανεξιθρησκία έχει κερδίσει την μάχη για ελευθερία, αλλά οι ΣΜ φοβούνται να μιλήσουν για το σεξ επειδή σοκάρει άπαντες αθώους πολίτες; Με την πρόφαση ότι προστατεύουν την κοινωνία από το πολιτισμικό σοκ που θα δεχτεί αν αποκαλυφθούν; Απίστευτο! Κάνω τατουάζ για να πω στον Αφέντη μου πως είμαι σκλάβα αλλά δεν αποτολμώ να βάλω ένα τατουάζ που να δείχνει, ας πούμε απλώς δυο δεμένα χέρια, επειδή ντρέπομαι γι’ αυτό που είμαι; Πού πάει το ανθρώπινο δικαίωμα της διαφορετικότητας; Ο σατανιστής επιτρέπεται να είναι διαφορετικός και να το επιδεικνύει. Οι ΣΜ γιατί δεν επιτρέπεται; Πόση υποκρισία πια! Πόση;

 

Πολύ φόρα πήρες φίλτατε LordRob. Η "υποκρισία" που καταγγέλεις καλύπτει και τον πιο βανίλια από τους βανίλια. Ποιος δηλαδή κάνει σεξ δημόσια ή λέει λ.χ. στον γνωστό που του ζητάει ένα ραντεβού: "Δεν μπορώ γιατί πρέπει να πάω σπίτι να γαμηθούμε με τη γυναίκα μου, έχουμε κάτι κάβλες απίστευτες και οι δύο!" Το να μην επιβάλλουμε την σεξουαλικότητα μας σε ανθρώπους που καθόλου δεν τους ενδιαφέρει, δεν είναι υποκρισία. Θα έλεγα ότι είναι διακριτικότητα που προστατεύει κι εμάς και τους τρίτους. Κάποια πράγματα είναι και πρέπει να παραμένουν ιδιωτικά. Άλλο να τα μοιράζεσαι με κάποιον κύκλο της επιλογής σου (μεγαλύτερο ή μικρότερο ανάλογα με τα γούστα σου) κι άλλο να τα διαφημίζεις σε όλον τον κόσμο, που μπορεί να μην έχει και καμία όρεξη να τα ξέρει.