D/s ορισμένου χρονου

Σχετικά με τα ερωτήματα στο αρχικό νήμα, αν δλδ μπορεί να υπάρξει (και αν υπάρξει να ευδοκιμήσει) μια D/s σχέση για ορισμένο χρόνο:

Επί προσωπικού, σε παλαιότερη σχέση υπήρξε αναγκαστική ολιγόμηνη απουσία μου στο εξωτερικό.
Όταν διαπίστωσα ότι η απουσία μου αυτή επηρέαζε πολύ περισσότερο το υ άτομο από ότι περίμενα,
αποφάσισα την αποδέσμευση για λίγους μήνες. Τελικά η σχέση εκείνη (για διαφόρους λόγους) δεν ξανάρχισε ποτέ.

Επιπλέον, γνωρίζω δύο άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι τυχαίνει και δουλεύουνε σεζόν σε νησιά για την τουριστική περίοδο, μακριά πολύ από τη βάση τους.
Με απλά λόγια, η σχέση τους επηρεάζεται κάθε χρόνο (λόγω της απόστασης) σε συγκεκριμένη ημερομηνία και για συγκεκριμένο χρόνο.

Σε αμφότερες αυτές τις περιπτώσεις, η σχέση δεν έληξε. Ωστόσο, επηρεάστηκε.
Κάνοντας λοιπόν την εξής συζήτηση: Άλλαξε κάτι στη σχέση η (αναγκαστική) απόσταση; Δλδ από κει που έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται σχεδόν καθημερινά με τον άλλον,
πως επέδρασε το γεγονός ότι βρεθήκανε για λίγες μέρες (και αυτές με το απαραίτητο τρέξιμο της δουλειάς) μετά από κάμποσους μήνες;
Οι απαντήσεις ήταν τελείως διαφορετικές. Στην πρώτη περίπτωση, ειπώθηκε πως δεν αλλάζει τίποτα σχεδόν, απλά η επικοινωνία/αλληλεπίδραση γίνεται πλέον μέσω τηλ, skype, κλπ
ενώ στην αντίστοιχη δεύτερη ότι η σχέση αλλάζει άρδην για ορισμένο χρόνο (απόφαση του Κ μέλους αυτό), χαλαρώνοντας αρκετά τα πρωτόκολλα, τα ζητούμενα, κλπ

Συμπερασματικά, από τις τρεις αυτές καταστάσεις:
Η πρώτη: On/Off, η δεύτερη: On/On και η τρίτη: On/(μερικώς On), το On/Off είναι το μόνο που δεν μπόρεσε να λειτουργήσει. Δλδ να ξαναγίνει On μετά από ορισμένο χρόνο.

 

Τα παιρνω ολα βαρια!  

(Ηχοι απο μασουλημα και γλυψιμο δακτυλων)

 

Παρά την ηγεμονεύουσα στο φόρουμ αντίληψη , φρονώ πως ο/η Κ (μπορεί να) είναι και γκόμενος/α, σύντροφος/ισα.
Η ανάγκη του ανήκειν ενος υ δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την ανάγκη για συντροφικότητα.

 

άριστα τα λέτε για την αντίληψή σας. στό ίδιο ήθελα να καταλήξω.
αν είναι αποδεκτό το σουιτσάρισμα που περιγράφει ο δημοφιλής βάρδος με τον στίχο "και μάνα κι αδερφή μου και τσούλα, εσύ. τι άλλο να ζητήσω απ' τη ζωή;"
γιατί είναι ακατανόητο το σουιτσάρισμα με χρονικό ορίζοντα;

αν είναι άλλοτε γκόμενος, άλλοτε φιλενάδα κι άλλοτε συμπεθέρα, γιατί αυτό το "άλλοτε" δεν μπορεί να προσδιορίζεται κιόλας;

 

Ποιο σουιτσάρισμα καλέ; τι είναι ακατανόητο; απο ποιόν;

 

ενώ σας φαίνεται λογικότατο το σουιτσάρισμα ανάμεσα σε γκόμενο και φιληνάδα, και μάλιστα με ροή!
το σουιτσάρισμα ανάμεσα σε κ/υ και απολογισμό, σας φάνηκε επαγγελματικό προτζεκτ.

 

Κατ αρχήν εγω δεν εχω αναφερθεί σε κανένα σουιτσάρισμα , ουτε αμφισβήτησα τον Κ/υ χαρακτήρα της σχέσης της Ρεας, απλά τον χαρακτήρισα τεχνοκρατικό.
Που είναι η αντίθεση; χαρακτήρισα εγω κάτι παράλογο; Πως γκένεν αυτό;

 

αυτο το «και κ και γκόμενος» τι είναι;

 

Το μόνο μεμπτό σημείο που θα μπορούσα να βρω σε μια σχέση με ημερομηνία λήξης είναι η αδυναμία ανάπτυξης συναισθημάτων.
Κατά τα άλλα μπορώ να σκεφτώ πολλούς λόγους για να συμβεί μια τέτοια συμφωνία.

 

"και κ και γκόμενος" είναι ο κ που δεν βαριέται που ζει.

 

Το παρουσίασα περισσότερο ως πρότζεκτ παρά ως σχέση, εφόσον το νήμα ζητά τα υπέρ και τα κατά. Τρία νήματα έχω ανεβάσει τίγκα στα ζουζουνίσματα, πεταλουδίτσες, ίντρικες, έρωτες, δολάρια, πετρέλαια κτλ και βγάζω εκεί το άχτι μου, σε ένα διάλογο που διαπραγματεύεται ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, προτιμώ να το κρατήσω στον βαθμό του διαλόγου. Θέτοντας τα "τεχνικά" υπέρ της υπόθεσης, όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορώ, Εξ άλλου δεν είμαι πλέον σε αυτήν την σχέση οπότε το βίωμα έχει ήδη πάρει από μόνο του κάποια απόσταση από εμένα.( Άσε που δεν έχει νόημα να γράφω σαν τον μάλαμα και μας πάρει όλους ο ύπνος  )

Θα μπορούσε. Για την ακρίβεια, μπορεί και συμβαίνει. Αυτό δεν κάνει ένα είδος περιττό όμως, παίρνεις μια άλλη διαδρομή για να φτάσεις εκεί που θες, γιατί γουστάρεις να το πας από παραλία. Και εγώ κάθομαι συνοδηγός, ανέχομαι τον μάλαμα στη διαπασών και απολαμβάνω την θάλασσα (με ωτοασπίδες).

Με κάλυψε ο @tithon και συμπληρώνω.

Το δεδομένο σου είναι ότι οι διακοπές σε βγάζουν εκτός ροής της σχέσης. Πρέπει να διαφοροποιήσεις αυτό το δεδομένο.
Η αποδέσμευση, δεν έχει την μορφή αποχωρισμού. Δεν έχει την αίσθηση της θλίψης ή του πένθους. Αν δεν γινόταν δεκτή η παράκληση μου για το επόμενο πλαίσιο, τότε θα είχαμε αυτά τα ωραία τα γλέντια και θα άκουγα μάλαμα στα σκοτεινά. Επιβλήθηκε ως μέρος της σχέσης. Δουλεύτηκε και επεξεργάστηκε ως έτσι. Δεν χάνεται η ροή, συνέβαλε στην ροή με τον δικό του τρόπο.

Ακούω τα "ανείπωτα" και φτιάχνω το δεδομένο ότι αξίζει να ακούσω την υπόλοιπη δουλειά του μάλαμα. Στην πορεία διαπιστώνω ότι το δεδομένο μου δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τι κάνω? Αλλάζω το δεδομένο μου.

( Είναι αισθητή η διακριτική, ύπουλη επίθεση που σου κάνω μέσω του μάλαμα ή χρειάζεται να βάλω και μπάμιες ? )

 

Κυρίαρχος 2 σε 1