D/s σχέσεις και πληθυντικός

Καλό είναι να μην συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια . Η ερώτηση θα ειχε νόημα αν γινόταν πριν 40 χρόνια που . Από οσο γνωρίζω το βδσμ και οι Κ/υ σχέσεις δεν ειναι αποδεκτές κοινωνικά .

 

Οι φίλοι , στους οπαίους εμπιστευόμαστε τα πάντα ειναι 2-3 το πολύ . Υπάρχουν όμως και 1013 που ειναι παρέα .Γι αυτό μίλησα για περίγυρο. Αν το υ λόγω επαγγέλματος έχει μεγάλο κοινωνικό περίγυρο , ο πληθυντικός δεν ενδείκνυται . Δεν πέφτει η μύτη του Κ αν μπροστά σε αλλους το υ του/της απευθύνεται στον ενικό . Η σχέση ειναι φανερή . Το είδος της σχέσης είναι κρυφο και δεν αφορά κανέναν .

 

Τώρα το είδα αυτό.

Δεν νομίζω ότι είναι. Σε εμένα τουλάχιστον δεν είναι.

Τιμας ότι κάποτε σε επέλεξε και κάποτε τον ακολούθησες.
Το μόνο που ίσως να τσιμπάει λίγο είναι ότι νιώθεις ότι πέρα από πληθυντικός σεβασμού είναι πλέον και κάπως σαν πληθυντικός απόστασης.

 

Έχετε δίκιο. Είναι πάνω από τα ανθρώπινα να αναφέρεται κάποιος στον εαυτό του χρησιμοποιώντας το "Εμείς", πόσο μάλλον όταν το pluralis majestatis σκορπίζει το δέος στους κοινούς θνητούς, οι οποίοι έπrεπε να του απευθύνονται το Your Eminence ή Your Highness για τον βασιλικό ηγεμόνα. Η χρήση του από έναν ταπεινό Κυρίαρχο ήταν ένα slip of the tongue.

 

Σοβαρά, πήγε η συζήτηση για το αν πέφτει η μύτη του Κ μπροστά σε άλλους...; ! To γεγονός, ότι σε μια ουσιαστική σχέση Κ/υ, όπου η υ απευθύνεται πάντα στον πληθυντικό προς τον Κ της, δεν μπορεί (δεν της βγαίνει) να του μιλήσει στον ενικό, δεν παίζει ως περίπτωση; Το ότι σε οποιοδήποτε κοινωνικό, επαγγελματικό, οικογενειακό περίγυρο... μια χαρά μπορεί να υπάρξει επικοινωνία στην οποία μπορεί να αποφευχθεί ο πληθυντικός, χωρίς τη χρήση ενικού, δεν λογίζεται;

 

Ο πληθυντικός κάνει την Κ/υ ουσιαστική ?

 

Ο πληθυντικός είναι εργαλείο D/s και χρήσιμος όσο το διπλό κρεβάτι στον γάμο.

 

Ναι

 

O λόγος;

Όταν δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε την ουσία ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις συχνά οι άνθρωποι επικαλούμαστε τεχνικές με την πίστη και την ελπίδα να μας φέρουν κοντά σε αυτή.
Η πεποίθηση πως έτσι απλά με έναν πληθυντικό -ή με οποιαδήποτε πρακτική αγαπάει ο καθένας- υπάρχει ουσία, καταστρέφει κάθε προοπτική ουσίας.
Οι ανθρώπινες σχέσεις κάθε είδους, βδσμ ή μη χρειάζονται δουλειά τόσο ως προς τον εαυτό του ο καθένας ξεχωριστά όσο και ως προς την ίδια τη σχέση. Το πιο ουσιαστικό βήμα είναι η δημιουργία της ευτυχίας και η από κοινού προσπάθεια να διατηρηθεί αυτή παρ'όλες τις αντιξοότητες.
Σε ποια ουσία νομίζετε μπορούν να φτάσουν μίζερα στρατιωτάκια και μίζεροι αρχηγοί;

 

Όχι

 

Όταν η χρήση του πληθυντικού έχει ουσιαστικό βιωματικό αντίκρισμα, φέρνει στην επιφάνεια την Κ/υ πλευρά της αλληλεπίδρασης, της δίνει έμφαση, την επιβεβαιώνει και κάπου την απολαμβάνει, με έναν απλό τρόπο. Έτσι την ενισχύει. Για αυτό λέω και εγώ ναι.

Από την άλλη, συνηθίζουμε τόσο πολύ να υπονομεύουμε αυτόματα οποιοδήποτε ενδεχόμενο άσκησης εξουσίας, για να το αποδεχτούμε μετά μόνον στον τύπο, αφού έχουμε σιγουρέψει ότι, έτσι όπως το έχουμε υπονομεύσει, δεν πρόκειται να έχει καμία ουσιαστική επίπτωση.

Αν αγαπάει την χρήση του πληθυντικού κάποιος γιατί καταστρέφει την ουσία; Γιατί αποτρέπεται η δουλειά ως προς τον εαυτό και ως προς την σχέση από τον πληθυντικό;

Δεν μας αφορά και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, πρόκειται για ατομική επιλογή, στο πλαίσιο της ελευθερίας της απόλαυσης.

 

Το να μιλάς στον πληθυντικό σε προηγούμενες Κ σου προσωπικά μου φαίνεται λογικό.Εκτος και αν σου το έχει απαγορεύσει η Κ που ανήκεις την συγκεκριμένη εποχή...