D/s σχέσεις και πληθυντικός

γιατι εισαι υποχρεωμενος να δειξεις σεβασμο σε καποιον που δεν εκτιμας??
δεν εννοω φυσικα οτι πρεπει κ να προσβαλεις κιολας
μια τυπικοτητα αρκει..

 

Άλλο είναι να δείχνει κανείς σεβασμό λόγω υποχρέωσης ή κοινωνικών συμβάσεων, άλλο να νιώθει σεβασμό.
Ο πρώτος είναι μόνο επίφαση σεβασμού. Ο πραγματικός σεβασμός, όπως και η εκτίμηση, είναι για μένα αλληλένδετα και κερδίζονται.
Γι' αυτόν τον λόγο, μέσα σε μια D/s θεωρώ ότι η ειλικρινής χρήση του πληθυντικού έχει χώρο και νόημα μόνο αν είναι κοινή επιθυμία, αν και πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητο ο πληθυντικός για να εκφραστεί σεβασμός.

 

Όχι.

Eγραψε.

 

Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα σεβασμού ή όχι στην χρήση πληθυντικού...

Δεν το εστιάζω εκεί...

Ο τρόπος που μιλάμε δονεί...

Δονεί τις αισθήσεις μας...

Ο στρατόκαυλος που ουρλιάζει "Μάλιστα Κύριε λοχαγέ" δείχνει με αυτόν τον απαίσιο τρόπο, τον σεβασμό του, αλλά στα δικά μου τα αυτιά προκαλεί θόρυβο και τσαντίλα...

Τον σεβασμό του το υπό μπορεί να τον δείξει με χίλιους τρόπους...

Και όταν τον δείξει ο κάθε ένας Κυρίαρχος θα το καταλάβει και θα νοιώσει όμορφα...

Γιατί μαζί με τον σεβασμό έχει και την εμπιστοσύνη...

Ο πληθυντικός για εμένα είναι κάτι άλλο...

Είναι σαν να αποκτά ρυθμική ξαφνικά ο πεζός λόγος και να γίνεται ποίηση και μελωδία...

Στα αυτιά μου ηχεί μια αίσθηση που με κάνει να θέλω να ζωγραφίσω...

Είναι υπέροχος ο πληθυντικός.......

 

Έχω ξαναγράψει σε άλλο νήμα, ότι ο σεβασμός δεν εκδηλώνεται μόνο με τον πληθυντικό. Εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους και διαφορετικους για τον καθένα. Εξ άλλου, αν δεν σέβομαι τον Κύριο μου, για ποιο λόγο είναι Κύριος μου;
Δεν θα σεβαστώ κανέναν που φέρει ένα τίτλο, όποιος και αν είναι, αν είναι ηλιθιος, βλακας, κτλ.
Ο πληθυντικός για άλλους είναι αλατοπίπερο, για άλλους είναι ανούσιο, για άλλους ανάγκη, κοκ...

@Don_Giovanni μάλλον κάτι δεν καταλάβατε διαβάζοντας Μαρξ

 

Βασικά το Σέβας δε μπορεί να οριστεί
γενικά και αόριστα.. Επίσης, δε μπορεί
να ορίζεται σε έναν φορέα από μία
κατά εξαίρεση υπό-σύνολο ομάδα
ενός ευρύτερου υπέρ-συνόλου πιστεύοντας,
ότι εκφράζουν την δημοκρατία τους..

Σέβας..
Για την φύση..
Για την ζωή..
Για την θάλασσα..
Για τα μηχανήματα..
Για τον συν-άνθρωπο..
Για την άποψη σου μέχρι εκεί,
που αρχίζει η δική μου..

Αν δεν υπάρχει Σέβας για την φύση,
οδεύουμε σε γενική αυτοκαταστροφή..

Αν δεν υπάρχει Σέβας για την ζωή,
υπάρχει ο θάνατος..

Αν δεν υπάρχει Σέβας στη θάλασσα,
θα σε πνίξει..

Αν δεν υπάρχει Σέβας για τα μηχανήματα,
τότε υπάρχουν ατυχήματα και δυστυχήματα..

Αν δεν υπάρχει Σέβας για τον συν-άνθρωπο,
τότε υπάρχει εξίσωση με τα ζώα
και τους νόμους της ζούγκλας..


Σέβας στην άποψη σου..
Σέβας στην άποψη μου..

 

Κατά την άποψή μου, όπως έχω διατυπώσει και σε άλλα νήματα, κάθε πρωτόκολλο ορίζεται και νοηματοδοτείται από Το Κ Άτομο και δεν συνιστά από μόνο του κάτι καλό ή κακό per se. Ως εκ τούτου, ο πληθυντικός σε D/s πλαίσιο παρόλο που φαίνεται να εκφράζει και να ενισχύει, μεταξύ άλλων, την ευγένεια και τον σεβασμό προς Τον/Την Κ, δεν συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξουν αυτά. Όπως ειπώθηκε λίγο πιο πριν, εξαρτάται από το πλαίσιο που Ορίζει Ο/Η Κ. Άλλωστε, αν είναι κάτι που Το Κ Άτομο το Εντάσσει στο D/s Του/Της, είναι Αυτό που Ορίζει ακόμα και τη χρονική στιγμή που μπορεί να ξεκινήσει ή να τερματιστεί η χρήση του. Για ποιον λόγο υπάρχει η χρήση πληθυντικού στο D/s; Αυτό το Γνωρίζει και το Θέτει Ο/Η Κ. υποψιάζομαι ότι σχετίζεται με τη γλωσσική και επικοινωνιακή έκφραση του ασύμμετρου της σχέσης.

Σε κάθε D/s σχέση που έχω βιώσει/βιώνω η απεύθυνση προς Το Κ Άτομο ήταν/είναι πάντα στον πληθυντικό. Στη σχέση Μ/μας με Τον Κύριο από την πρώτη στιγμή η χρήση του πληθυντικού προέκυψε εντελώς αβίαστα και φυσικά στον κώδικα της αλληλεπίδρασής Μ/μας, σαν να ήταν έτσι από πάντα. Δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται με το ότι από την πρώτη στιγμή ήταν τόσο ξεκάθαρο ότι Του ανήκω, που πολλά πρωτόκολλα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού, απλά προέκυψαν τόσο φυσικά.

Όσον αφορά στην απόσταση (ειδικά ως προς τη χρήση του πληθυντικού αλλά και γενικά στο D/s), προσωπικά δεν τη βιώνω ως κάτι αρνητικό αλλά ως κάτι θετικό. αισθάνομαι ότι η έννοια της ασυμμετρίας συνδέεται άμεσα με την έννοια της απόστασης ώστε να προκύψει μια άλλου είδους εγγύτητα.

 

Σε οσα αναφερεσαι στη πρωτη παραγραφο, δηλαδη οτι αποφασιζει το Κ μελος κτλ...Καταλαβαινω και συμφωνω απολυτα.
Στη δευτερη παραγραφο, το νιωθω ...συμφωνω

Θα ηθελα σε παρακαλω αυτο το σημειο της τριτης παραγραφου "αισθάνομαι ότι η έννοια της ασυμμετρίας συνδέεται άμεσα με την έννοια της απόστασης ώστε να προκύψει μια άλλου είδους εγγύτητα." οποιος /α θελει (που καταλαβαινει τι εννοεις) να μου το αναλυσει διοτι με απασχολει .Ειδικα αυτο το "άλλου είδους εγγύτητα"


Συγνωμη @snow_white που πλατιαζω στο θεμα σου...

 

Στη ζωη μου λιγοι ανθρωποι εχουν κερδισει (εντος/εκτος χωρου) τον πληθυντικό απο μερους μου. Δεν θεωρω οτι χρειάζεται να συνδεσω το πληθυντικό με την ευγένεια γιατι το ενα μπορει να υπάρξει χωρις το αλλο (περαιτερω αναλυση φαντάζομαι δε χρειάζεται)...

Στον Αφεντη το ειχα απο την πρωτη ημέρα γνωριμιας. Δεν μου το ζητησε δεν μου το απαγόρευσε κι ολας. Απλα ετσι πηγε. Και το πιο ομορφο κατ εμε ειναι οτι μπορω να κανω το παιχνιδιαρικο χιουμορ μου ή τα δικα μου γενικα με το πληθυντικό αναμεσα χωρις αυτο ομως να κραταει αποστασεις μεταξυ μας. Ισα ισα ειναι κάτι φυσιολογικό ωστε να μην ξεχναω τη θεση μου και επισης νιωθω πως του δειχνω καθημερινα ακομη και με αυτο το τροπο , ποσο πολυ τον θαυμαζω σαν άνθρωπο, σαν Αφεντη, σαν συντροφο, σαν φιλο.

 

Μου αρέσει πολύ να του μιλάω στον πληθυντικό, το απολαμβάνω.
Πλέον του μιλάω στον πληθυντικό και έξω, σε ενα μαγαζί για παράδειγμα, χωρίς καν να το σκέφτομαι ή να με προβληματίσει.
Και οπως λέει και η @Victoria_ash δεν με εμποδίζει ο πληθυντικός σε τίποτα, ούτε να κάνω κάποιο αστείο, ούτε να εκφράσω το οτιδηποτε.
Ασε που το βρίσκω και εξαιρετικά καυλωτικό.

 

Η χρήση πληθυντικού στις συμμετρικές σχέσεις δημιουργεί και διευρύνει (όσο παραμένει) την απόσταση ..
Η χρήση πληθυντικού στις ασύμμετρες σχέσεις μικραίνει την απόσταση ..

 

Ο πληθυντικός ειναι βασικό στοιχείο για καποιον που μπαίνει σε αυτήν την κουλτούρα επιλέγοντας τον συγκεκριμένο ρόλο (υ ή σκλαβι ).Πιςτευω μαλιστα πως σε επαφές με ανθρωπους του χώρου που δεν εχει προσωπική σχεση ειναι καλο να απευθύνεται και εκει στον πληθυντικό (στο φύλλο που τον ενδιαφέρει φυσικά ).Ετσι δείχνει την ιδιότητα του και πως ειναι σωστά εκπαιδευμένος και άξιος για αυτο που επέλεξε .