D/s, M/s: Πέρα από τα όρια

Θέτω μιά σκέψη προς συζήτηση:

Όπως σε μια λέξη, ένα συναίσθημα, μια χώρα χρειάζεται να καθορίσουμε τα όριά τους για να τα κατανοήσουμε, έτσι κι ένας άνθρωπος χρειάζεται να γνωρίσει τα όριά του για να βρει την ταυτότητά του και να ανακαλύψει τις δυνατότητές του.

Ένας τρόπος να γνωρίσω τα όριά μου είναι να προσπαθήσω να τα σπάσω. Αυτός είναι ο τρόπος του ελεύθερου ανθρώπου.
Ο άλλος τρόπος είναι να εκχωρήσω την ελευθερία μου σε έναν κυρίαρχο, ο οποίος στην πιο συνηθισμένη περίπτωση θα "τοποθετήσει" σ' εμένα τα δικά του όρια. Στην καλύτερη θα με εξωθήσει στα όριά μου ώστε να τα ανακαλύψουμε μαζί.

Αυτή η ανάγκη εκχώρησης της διαδικασίας καθορισμού των ορίων είναι η βάση της υποτακτικότητας.

Συμφωνείτε με την παραπάνω προσέγγιση?

 

Εχω την άποψη πως για να κατανοήσεις μια λέξη,ένα συναίσθημα,μια χώρα,αλλά και για να βρεις την ταυτότητα σου όντας μέσα σε μια σχέση,εκείνο που χρειάζεται κυρίως να κάνεις,είναι να ζήσεις,να περιπλανηθείς μέσα τους,με τις αισθήσεις και το μυαλό ανοιχτά,έτοιμος να δεχτείς και να επεξεργαστείς(ή και όχι) το παραμικρό ερέθισμα.
Κινούμενος εκεί μέσα και λειτουργώντας έτσι,είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή να δείς,να νοιώσεις ότι πλησιάζεις τα όρια σου,τα οποία μοιάζουν και πολλές φορές είναι εμπόδια που φράζουν το δρόμο σου.Ακόμα κι αν αρχικά κάνεις πίσω,η επιθυμία να τα ξεπεράσεις και να συνεχίσεις τον δρόμο σου σε απάτητα μέρη έχει ηδη γεννηθεί και ενίοτε είναι τόσο ισχυρή που σε κάνει να επιστρέψεις μπροστά τους και να επιχειρήσεις να τα ξεπεράσεις.
Κάνοντας αυτό,ίσως βρείς απολαυστική την κίνηση κοντά στο όριο και σίγουρα θα νοιώσεις αγαλλίαση,αν τα καταφέρεις.Πράγματα που ενδεχομένως να κάνουν το ξεπέρασμα των ορίων αυτοσκοπό.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό που θα κάνεις,είναι να διανύσεις την απόσταση ανάμεσα σε αυτό που θεωρείς αρχικά ως όριο και στο πραγματικό όριο,το οποίο πάντα υπάρχει και δεν μπορείς να το ξεπεράσεις χωρίς να πάθεις ζημιά,πιθανόν ανεπανόρθωτη.

Στο D/s ως υ,το ταξίδι που περιέγραψα εξ αρχής και το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει-όχι απαραίτητα-την κίνηση πλησίον και το ξεπέρασμα ορίων, το κάνεις κρατώντας το χέρι του Κ και ακολουθώντας τα βήματα,τους τρόπους και τίς επιθυμίες του.Δευτερευόντως ίσως διότι δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου,κυρίως όμως διότι είναι απολαυστικό να το κάνεις ακολουθώντας και υπακούοντας.Αυτό είναι για μένα η βάση της υποτακτικότητας.