D/s vs vanilla ?

Αυτή λοιπόν η σταθερή σχέση διαστάσεων, όπως την λες, με την σωστή αναλογία, την γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους μέσω της αρμονίας, γίνεται ένα αισθητικό πρότυπο, σύμφωνα με το οποίο θεωρούμε ότι πρέπει να πορευόμαστε. Η εναρμόνισή μας θεωρώ ότι μπορεί να μας βοηθήσει-σώσει από αντιαισθητικές ακρότητες ενώ η πλήρης αφομοίωση μας, μάς στερεί το προσωπικό μας ανάστημα και στυλ.
Στα αγάλματα του Μεσαίωνα ας πούμε η χρυσή τομή της εποχής στα αγάλματα και δη στα γυμνά ήταν συγκεκριμένη. Δεν θα τολμούσε εύκολα κανείς να παραβεί τους τότε κανόνες και το μέτρο, δημιουργώντας ας πούμε ενα άγαλμα με πέος σε φυσική διάσταση, κόντρα στην χρυσή τομή της εποχής. Το λέω σχηματικά, δεν θα ήθελα να το αναλύσω περαιτέρω, γιατί θα κουράσω και δεν το θέλω. Ευχαρίστως κατ´ιδίαν. Καλό μήνα να έχουμε, όλοι μας!
Εδιτ: δεν ξέρω αν απάντησα στο σωστό ποστ, αλλά δεν πειράζει, θα συνεννοηθούμε.

 

Η χρυσή τομή είναι ένας σταθερός λόγος.
Εμφανίζεται παντού σε αυτό που λέμε φύση.
Δεν έχει να κάνει μόνον με αισθητική, στην "οικονομία" της φύσης πιο πολύ έχει να κάνει (στη φύση) με τη σχέση κόστους/απόδοσης.
Κάπου εκεί λοιπόν συναντάει το μέτρον. Δηλαδή την ανθρώπινη δυνατότητα εκτίμησης του αντιληπτού ορίζοντα γεγονότων και τα όρια των δράσεων/ενεργειών/θεωρήσεων/θέσεων που μπορούν να αναληφθούν/υιοθετηθούν.
Η Αριστοτελική μεσότητα στην ουσία αυτό πρεσβεύει.
Τώρα τελευταία η απόπειρα ερμηνείας της κατά το δοκούν από renegades των κομματικών μηχανισμών σε μια ρετροσπεκτίβα ανάσυρσης εργαλείου/πανάκειας έχει καταντήσει ανυπόφορη.

Επικουρικά, το είπα και πιο πριν.
Το μέτρο δεν είναι σταθερό σημείο.
Αποτελεί το βέλτιστο στον ορίζοντα γεγονότων.
Το ποια και πόσα γεγονότα χωράνε στον προσδιορισμό του, θα σου πω όταν μεγαλώσω που θα γίνω σοφός.
Τώρα δεν είμαι...

 

Εκτιμάται δεόντως το "γνώθι σαυτόν".
Ευχαριστώ για την μη απαντούσα, απάντηση.
Με ιδιαίτερα πρωτομαγιάτικη διάθεση.
 

 

Σε μερικά θέματα παραμένω εν γνώσει μου φειδωλός σε πρώτη ανάγνωση...
Ανταποδίδω τα δέοντα έτι πλέον και εκ βάθους καρδίας...

 

Παρατηρώ ότι σε όλη τη διάρκεια του νήματος χρησιμοποιείται η λέξη βανίλα με μια πληθώρα αδιευκρίνιστων περιεχομένων που αναφέρονται μάλιστα σε διαφορετικά πλαίσια: βανίλα σχέση, βανίλα στοιχείο, βανίλα ψυχολογία. Συχνά δε, η ερμηνεία της λέξης φαίνεται να είναι αξιολογική, "οτιδήποτε εγώ θεωρώ κατώτερο".

Εκτός αυτού, το νήμα έχει ένα αρχικό ερώτημα ("στην περίπτωση του 24/7 τι καταλήγουμε να είμαστε, D/s με άρωμα βανίλιας ή vanilla με D/s αλατοπίπερο;") το οποίο δεν μπορεί να απαντηθεί, κατά τη γνώμη μου, αν με κάποιο τρόπο δεν γίνει μια έστω προσεγγιστική διασαφήνιση αυτού του όρου. Valgame dios.  

Πρώτα απ' όλα, να ξεκαθαρίσω ότι το πλαίσιο στο οποίο θα αναφερθώ είναι εκείνο του ερωτικού προσωπικού σχετίζεσθαι.
Για να ορίσω την βανίλα σχέση, θα ξεκινήσω από έναν ορισμό των ασύμμετρων σχέσεων που βρίσκω χρήσιμο:

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι τα βασικά χαρακτηριστικά των σχέσεων Μ/s και D/s είναι μόνιμη ασυμμετρία και ξεκάθαρα διαχωρισμένοι ρόλοι, με σταθερή κατεύθυνση ανταλλαγής ισχύος, θα μπορούσαμε να ορίσουμε μια βανίλα σχέση ως το αντίθετο: ένα είδος σχετίζεσθαι όπου δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ρόλων, όπου η εξουσία τραμπαλίζεται από το ένα μέλος στο άλλο ανάλογα τις περιπτώσεις.
Από αυτή την σκοπιά λοιπόν, για μένα μια ασύμμετρη σχέση δεν μπορεί να έχει βανίλα γεύση. Το κυριαρχικό μέλος επιτρέπει, δεν υφίσταται, πρωτοβουλίες και οτιδήποτε άλλο συγκαταλέγεται συγκεχυμένα στα λεγόμενα "βανίλα στοιχεία" - άλλη θολή κατηγορία, που κατά τη γνώμη μου περιλαμβάνει στοιχεία τα οποία μπορούν να υπάρχουν σε οποιοδήποτε είδος ερωτικής σχέσης.
Με άλλα λόγια, αυτό που κάνει τη διαφορά δεν είναι ένα απομονωμένο στοιχείο ή συμπεριφορά, είναι το πλαίσιο στο οποίο αυτά εντάσσονται. Όσο δεν αλλάζει η κατεύθυνση ελέγχου, η D/s παραμένει. Όποια κι αν είναι η ασχολία, αυτή πραγματοποιείται σε αυτό το πλαίσιο. Και αν πάρω πρωτοβουλία από την θέση μου, ως υποτακτική, θα είναι γιατί έλαβα την οδηγία να δράσω on behalf.
Προσωπικά μου φαίνεται μια χρήσιμη υπόθεση εργασίας.

---------------

Πολλή θεωρία, θα τελειώσω με μια οφτόπικ βόλτα.

Η λέξη βανίλα απέκτησε μόνο πρόσφατα, από το 1970 περίπου, την χροιά της απλότητας και του συνηθισμένου. Παλιότερα είχε άλλη αίγλη.
Από τότε που η βανίλα εισάχθηκε στην Ευρώπη από το Μεξικό, έγινε περιζήτητη. Οι αυλές της εποχής, και ειδικά η βασίλισσα Ελιζάβεθ Ι, εκείνη του Σαίξπηρ, έδειχναν μεγάλη προτίμηση στα γλυκίσματα που την περιείχαν. More to the point, αναφέρεται ότι ο Casanova, o De Sade και η μαντάμ Pompadour χρησιμοποιούσαν βανίλα και σοκολάτα ως αφροδισιακά, και στα μέσα του 1700 ένας Γερμανός γιατρός ισχυρίστηκε ότι θεράπευσε με αφεψήματα βανίλας εκατοντάδες άντρες με προβλήματα στύσης. Για τους υπαλλήλους των αμερικάνικων φαστφουτάδικων του 1930, η φωνή "Βανίλα!" σήμαινε "μπήκε ωραία γκομ- εεε, κορασίδα στο μαγαζί, ελάτε να δείτε"  
Διασκεδαστικό ετυμολογικό στοιχείο: η λέξη βανίλα προέρχεται από τα ισπανικά, vaynilla-vainilla, από το λατινικό vagina, γυναικείος κόλπος, λίγο το σχήμα, λίγο οι πτυχές που έχει.

No need to underestimate the vanilla λοιπόν  

 

Μπορεί και να έχει, μπορεί και όχι και απλώς να τον πηγαίνει το ρεύμα  

Μπορεί και να είναι αλλά μπορεί και όχι.

Η σύγκριση γίνεται πάντα μεταξύ δυο πραγμάτων (καταστάσεων κτλ κτλ). Είναι αδύνατον να τα συγκρίνουμε όλα με όλα.  
Έτσι, εδώ δεν τέθηκε ποτέ θέμα για έναν άνθρωπο που έχει επιλέξει συνειδητά τη βανίλα ερωτική ταυτότητα. Και ποτέ ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα ενδιαφερόταν για το τι λέμε εδώ. Ίσως να έριχνε καμιά ματιά πού και πού αν και πολύ αμφιβάλλω. Όπως εγώ με το ποδόσφαιρο ας πούμε, δεν μου λέει απολύτως τίποτε, δεν κοιτάω καν, πόσω μάλλον να ενδιαφερθώ να σχολιάσω τη σέντρα, το γκολ, την παράταση κλπ   Ομολογώ ωστόσο πως σε κάποια παγκόσμια διοργάνωση είχα χαζέψει με 1 - 2 απίστευτους γκόμενους που είχε μια ομάδα από κάτι εξωτικά νησιά, δεν θυμάμαι καν ποια ήταν, απλά θυμάμαι κάτι μελαχρινούς θεογκόμενους με πράσινες φανέλες   Αυτό βεβαίως δεν με κάνει ποδοσφαιρόφιλη, απλά ματάκια  
Επανέρχομαι λέγοντας ότι ένας άνθρωπος που έχει κάνει αυτή τη συνειδητή επιλογή, δεν μπαίνει στη συζήτηση εδώ, δεν έχει νόημα εξάλλου, αυτό θέλει κι εμάς τι λόγος μας πέφτει.
Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μια βανίλα ερωτική ζωή, όχι γιατί το επέλεξαν αλλά γιατί ποτέ δεν μπήκαν στη βάσανο της σκέψης του τι είμαι, τι θέλω, τι με καυλώνει, γιατί κλπ, αυτοί συζητήθηκαν εν προκειμένω  
Μπορεί ένας που ζει μια βδσμ ερωτική ζωή να μην ξέρει πού του παν τα τέσσερα;;; Φυσικά και μπορεί. Απλώς (κι εδώ ερχόμαστε στη σύγκριση   )είναι πιο εύκολο/συχνό/αναμενόμενο ένας που ζει μια βδσμ ερωτική ζωή να έχει σκεφτεί περισσότερο, να είναι πιο συνειδητοποιημένος από έναν που ζει μια βανίλα ζωή. Γιατί αυτό; Γιατί όπως είπα παραπάνω το βδσμ δεν είναι η κοινωνική πεπατημένη των ερωτικών επιλογών άρα ένας που μπήκε στο βδσμ μπήκε ψάχνοντας, όχι απλά επειδή τον πήρε το ρεύμα, επειδή ενηλικιώθηκε ε και κάποια ερωτική ζωή θα έχει. Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση κάποιος κατά τύχη να είδε φως και να μπήκε κι ακόμη και η ελάχιστη σκέψη που θα έκανε να καταχωνιάστηκε, να ξεχάστηκε και μετά να τον πήρε το ρεύμα αυτού του είδους ερωτικής ζωής και απλώς να πηγαίνει με το ρεύμα. Η σύγκριση ήταν μεταξύ του πόσο συχνό είναι το πρώτο φαινόμενο και πόσο συχνό είναι το δεύτερο  

Εξ ου και το παράδειγμα με τους επαγγελματίες, αν και πολύ έξυπνο και ταιριάζει σε πολλές περιπτώσεις, δεν ταιριάζει εδώ κατά τη γνώμη μου  
Γιατί μιλάμε για επιλογή από τη μια και gone with the wind από την άλλη  

 

Διάβασα τις πρώτες ενστάσεις και... ουφ... Ναι έτσι είναι.
Σκέφτομαι να βάλουμε μερικές μπύρες στο τραπέζι και να τα συζητήσουμε από κοντά όσοι θέλουμε, θα ήταν πιο ευχάριστο έτσι  

 

@margarita_nikolayevna
Δε γνώριζα ότι γίνεται συζήτηση για συγκεκριμένη ομάδα ατόμων στο bdsm και συγκεκριμένη ομάδα ατόμων στη βανίλια.
Δεν ήταν προφανές για μένα αυτό...
αν ήταν,μπορεί και να μην είχα παρέμβει.
Συμφωνώ σε όσα περιέγραψες,εκτός από ένα.

Θα δώσω παράδειγμα παλι:
Πιάνω δύο ανθρώπους ως δείγματα λοιπόν.
Ο ένας τελείωσε σχολή ιστορίας&εθνολογίας,ο άλλος δε πήγε σε σχολή.
Ο ένας δηλαδή ειδικεύεται κάπου,ο άλλος όχι.
Ο ένας είναι αιώνιος άνεργος,ο άλλος είναι ο μπακάλης στο μανάβικο της γωνίας.
Ποιος είναι πιο συνειδητοποιημένος;
Ποιος ζει καλύτερα;
Ποιος το έχει ψάξει;

Τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση,
Μπορούν όντως να απαντηθούν οι ερωτήσεις;

Εγώ θα απαντήσω στη τελευταία.
-Όχι.

Γιατί βλέπω μόνο κάποιες ανούσιες εικόνες.
Οι εικόνες ήταν επιφανειακές κι οι ερωτήσεις,ουσιώδεις.
Πως μπορω να βγάλω συμπέρασμα για συγκεκριμένη ομάδα ατόμων που δε γνωρίζω;γιατί δεν είμαι εγώ κι άρα δε ξέρω πως σκέφτονται,πως δρουν.
Μπορώ μόνο να βγάλω συμπεράσματα μέσα από συμπεριφορές που βλέπω με βάση το δικό μου σκεπτικό και όσα τώρα τυχαίνει να έχω δει/ζήσει/γνωρίσει.
Αυτό θα ήταν σωστό εκατό τοις εκατό;θα μπορούσα να το βγάλω προς τα έξω με σιγουριά;

Για μένα λοιπόν το συγκεκριμένο ζήτημα (δε μιλάω για το νήμα,γιατί το συγκεκριμένο είναι τυχαίο παρακλάδι που βγήκε καθ' οδόν) είναι υποκειμενική αοριστολογία που έχει την ανάγκη οπωσδήποτε να βγάλει ένα συγκεκριμένο καθολικό συμπέρασμα,το οποίο είναι αυθαίρετο στη βάση του γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.
Βανίλια και bdsm είναι έννοιες.Οι άνθρωποι που επιλέγουν μία απο αυτές,είναι άνθρωποι,ο άνθρωπος είναι πολύπλοκος....
Πολλοί μπορεί να κάνουν και συνδυασμούς.
Δε θα κρίνω τι είναι σωστό ούτε και θα πω "συνήθως,έτσι είναι" γιατι ένα μέρος μου θα φώναζε "φέρε μου τα στατιστικά τότε.Άσε τα συνήθως και τις αερολογίες"
Ας μη χαρακτηρίζουμε τη μία πιο ψαγμένη,την άλλη μικροαστή ή τη μια πιο συνειδητοποιημένη απο την άλλη.
Βγάζουμε μεζούρες να μετρήσουμε έννοιες και σκεπτικά,αν είναι δυνατόν,λέω εγώ!

Με λίγα λόγια,ναι στους σχολιασμούς κάθε είδους,όχι στα συμπεράσματα και στους χαρακτηρισμούς όσον αφορά άλλους κι όχι εμάς.
"Savoir vivre" επικοινωνίας κυρίως όταν πρόκειται για διαδικτυακη.

 

@vussinada
like επιπλέον γιατί - επιτέλους - χώρισες παραγράφους, άφησες κενά, μας βοήθησες να σε διαβάζουμε πιο εύκολα, να σε κατανοούμε με την πρώτη ανάγνωση!...

 

κρασάκι. ούτε βήμα πίσω.  

 

Πάλι πρέπει να πούμε ως προς τι γίνεται η σύγκριση   Γιατί πάλι νομίζω εδώ μπαίνουν στη σύγκριση ένα κάρο πράγματα και τελικά συγκρίνουμε το όλον του εθνολόγου και το όλον του μανάβη.
Συνειδητοποιημένοι και ψαγμένοι μπορούν να είναι και οι δυο. Και μπορεί ο πρώτος να είναι αιωνίως άνεργος γιατί στην Ελλάδα πχ η χρηματοδότηση της ιστορικής - εθνολογικής έρευνας είναι ανύπαρκτη.
Επίσης ποιος ζει καλύτερα ως προς τι; Την οικονομική του κατάσταση; Πιθανότατα αυτός που έχει δουλειά κλπ
Άρα ας ορίσουμε ως τι θα συγκρίνουμε, αλλιώς μπαίνουμε στον κύκλο της αερολογίας, όπως πολύ σωστά είπες  

Όταν κάνουμε διάλογο, αναγκαστικά κάνουμε αφαιρέσεις. Μπορούμε να μιλήσουμε για συγκεκριμένα παραδείγματα (πχ η μαργαρίτα κάνει αυτό και η βυσσινάδα το άλλο) βέβαια. Αλλά όταν δεν κάνουμε αυτό, πρέπει να κάνουμε αφαιρέσεις, δεν γίνεται αλλιώς. Και να καταλήξουμε σε κάποιους ελάχιστους παρονομαστές, σε κάποια ελάχιστα κοινά ομάδων, ατόμων κλπ για να συζητήσουμε. Αλλιώς δεν μπορούμε να συζητήσουμε. Κάποιες φορές αυτές οι αφαιρέσεις κόβουν κατιτίς παραπάνω από ό,τι πρέπει από τα άτομα και τα Πρόσωπα, έχεις δίκιο σε αυτό. Αλλά νομίζω ότι είναι ένα αναγκαστικό κόστος, αν θέλουμε να κάνουμε διάλογο.  

Συμφωνούμε απολύτως  

 

Κρασάκι it is  
Πότε μπαίνει στο τραπέζι;