Daddy - little girl (age play)

Το "επιθυμία" καλύπτει και το "να το ήθελε" πιστεύω  

Όσον αφορά την σχέση με το thread, προσωπικά "πιάστηκα" από ένα σημείο στα λεγόμενα της daddy's_girl και εξέφρασα απορία επ' αυτού.

 

Εδώ μιλάμε για την επιθυμία να παίξεις ένα συγκεκριμένο παιχνίδι.
Σε κάθε ζήτημα υπάρχουν "αν και άμα".
Παρόλα αυτά η ιστορία έχει δείξει πως άτομα που ήταν παιδεραστές κάθε άλλο παρά άτομα απαλλαγμένα από ηθικούς περιορισμούς και κοινωνικά "πρέπει" ήταν.

 

Όταν όμως κάποιος που απαντάει, προσθέτει ότι "... και ειναι οσο γινεται απαλαγμενα απο ηθικους περιορισμους και κοινωνικα "πρεπει" ... ", δεν μπορεί να μη μου δημιουργηθεί αυτή η απορία  

Όσον αφορά το παραπάνω, δεν γνωρίζω κατά πόσο ισχύει, οπότε ίσως να ανοίγαμε άλλο νήμα για να συζητήσουμε το "γιατί" (πέρα απ' το ότι χρειάζονται ψυχιατρική βοήθεια).

 

Οπως και η κοινωνια ,ετσι και η οικογενεια ειναι μια μικρη ομαδα ατομων. Η καθε μια εχει τους δικους της περιορισμους και αξιες που οριζουν κυριως οι γονεις. Ενας καλος και συνειδητοποιημενος πατερας ποτε δε θα ασελγουσε πανω σε καποιο τεκνο του, γιατι ρολος των γονιων ειναι να εμφυσισουν στα παιδια καποια ιδεωδη και αξιες με τα οποια θα πορευτουν κατα τη διαρκεια της ζωης τους και οχι να τους δημιουργησουν αυτο που λεμε "παιδικα τραυματα". Ενα ατομο απαλλαγμενο απο κοινωνικες συμβασεις δεν ειναι "βαρβαρο" ,αλλα "ελευθερο" να λειτουργει συμφωνα με τις δικες του αξιες και πιστευω. Γι'αυτο και τονισα το "συνειδητοποιημενα" ,το οποιο εκτος απο τη σωστη γαλουχιση απ'την οικογενεια, περιλαμβανει την πειρα της ζωης αλλα και τους περιορισμους ενος υγιη νου.

 

Υποθέτω λοιπόν ότι αυτούς τους δικούς τους "περιορισμούς και αξίες" ακολουθούν όσοι κάνουν αιμομιξίες.
Δεν μπορώ ακόμη να αποφασίσω όμως αν το παραπάνω είναι ένας τρόπος αποφυγής επίρριψης ευθυνών στην κοινωνία ή μια βολική μορφή "αναρχίας" ενάντια στις κοινωνικές αξίες και ηθικές.

Εκτός θέματος anyway, so δεν το συνεχίζω.

 

Πόση δυναμη έχει η τέχνη όμως, που εκανε τον ανώμαλο να μασκαρεύεται πίσω απ το καθωσπρέπει στυλάκι του σοβαρού ερωτευμένου καθηγητή, και την μικρή να νομίζει πως μπορεί να παίξει μαζί του. Μέχρι και στο τέλος να μοιάζει σχεδόν συγκινητικό όταν εκείνος έκλαιγε ενώ ονειρεύονταν την ξεθωριασμένη της ανάμνηση.
Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως ρομαντικοποιήθηκε απο κοπέλες που ήθελαν να πάθει κάποιος τέτοια εμμονή μαζί τους, επειδή (θα) ήταν τόσο όμορφες και θελκτικές, όσο η Λολιτα. Μιλάμε για τέτοια ανάγκη και πάθος να νιώσουν τόσο εμμονικά ποθητές, που πουφ! ξεχνούσαν πως ο τύπος δεν παθιάστηκε μόνο με την ομορφιά της, αλλά (κυρίως) με την ηλικία της.
Κατα τα λοιπά, βλέπω στο πανω quote, πως το μυθιστόρημα με τον παιδόφιλο και το νυμφίδιο, πετυχαίνει να δημιουργεί φαντασιώσεις μέχρι και σε σκλάβους που οραματίζονται Κυρία το χαριτωμένο σαχλοκούδουνο, μόνο και μόνο επειδή μπερδεύονται απο την αδυναμία του Humbert, που ήταν η παιδοφιλία του και στην οποία ήταν σκλάβος.