Eικαστικές τέχνες

να το διατυπωσω αλλιως ... η ζωγραφικη ειναι εκφραση ...
αν αυτο που ειχε εκφρασει καποιος με εναν πινακα του ... εξαφανισθει ... τι θα εχουμε χασει την στιγμη που δεκα αλλοι πινακες θα εμφανιστουν ;

 

Πολλοί πίνακες δεν βρέθηκαν ποτέ, καταστράφηκαν, πχ. των καλλιτεχνών της Ρώσικης Πρωτοπορίας. (Αν δεν ήταν ο Έλληνας που αγαπούσε την τέχνη, ο Κωστάκης, που έκανε και την ομώνυμη συλλογή, Ξ� Ξ£Ο�λλογΞ� Ξ�Ο�Ο�Ο�άκη , δεν θα είχαν βρεθεί παρά ελάχιστοι, μιας και ο Κωστάκης έψαξε και βρήκε πολλούς -- ένας πίνακας έκανε το χώρισμα σε κάποιο μπαλκόνι...)

Τι χάσαμε; Ίσως άλλον ένα τρόπο να βλέπει κανείς τα πράγματα... Ίσως πολύτιμο χρόνο.

Φαντάσου η Μόνα Λίζα να είχε καταστραφεί λίγο μετά που την έφτιαξε ο Ντα Βίντσι. Δεν διαφέρει πολύ από το ερώτημα,

• "Τι θα είχε αλλάξει αν ένα τραμ είχε πατήσει τον Αϊνστάιν στα 15 του ;" 'Η,
• "Τι θα είχε γίνει αν ο Αριστοτέλης είχε πέσει απ' το άλογο κι είχε χτυπήσει στο κεφάλι και έμενε στον τόπο στα 17 του; Αν ο Πλάτωνας είχε πάθει φυματίωση στα 12;" Ή,
• "Τι έχουμε χάσει που κάηκε η βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας και τόσες αρχαίες κωμωδίες και τραγωδίες και ποιος ξέρει τι άλλο, χάθηκαν;"

Κάνεις ενδιαφέροντα - φιλοσοφικά-υπαρξιακά ερωτήματα. Είναι η ιστορία και ζήτημα τύχης ή θα συνέβαινε κατά τον ίδιο τρόπο έτσι κι αλλιώς; Αν και μόνο ειδικός δεν είμαι, θα σου απαντήσω πως "και ναι και όχι". Η ιστορία, η ιστορία του πνεύματος, των πολιτισμών κλπ., ΔΕΝ είναι γραμμική. Δεν έχει μια προκαθορισμένη κατεύθυνση που θα συνέβαινε ή θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι εντελώς στο χέρι μας, αλλά ούτε και έξω απ' αυτό.




​

 

το ολο θεμα ηρθε στο μυαλο μου , παρακαλουθοντας αυτον τον Μπομπ Σφουγγαρακη , που ζωγραφιζει στην ΝΕΤ ....
αντιλαμβανομαι οτι ο πλουτος μιας απεικονησης ειναι κατα την δημιουργια της και για μικρο χρονο μετα την ολοκληρωση .. προφανως εκει βασιζεται και η τηλεοπτικη σειρα , στην επαναλαμβανομενη δημιουργια χωρις κανεις να θυμαται το θεμα της προηγουμενης εκπομπης ....
Αναρωτιεμαι αν ο θαυμασμος σε καποιο εργο προερχεται τελικα απο το ταξιδεμα της φαντασιας κατα την στιγμη της συγκεκριμενης δημιουργιας ...
Βλεπεις πχ εναν συνδυασμο χρωματων για την σκια ενος δεντρου κατα την δυση του ηλιου και αρχιζεις να σκεφτεσαι πως εκανε τις επιλογες του ο ζωγραφος εκεινη την στιγμη ... τι ειχε δει στο μυαλο του και θελησε να αποτυπωσει ...
Αυτο ομως ... σκεψου το ... μηδενιζει σχεδον την αξια του πινακα ...

 

χαχαχαχαχα, εννοείς τον Bob Ross, το μακαρίτη, στην ΕΤ3...

Καλέ μου φίλε, ο Bob Ross είναι εξαιρετικός στην τεχνική αυτού που κάνει, αλλά είναι αυτό που λέμε "κορνιζάς". Κάνει μαζική παραγωγή του ίδιου και του ίδιου και του ίδιου. Αν δεις, μόνο τοπία ξέρει να κάνει. Λουλούδια, για παράδειγμα, δεν ξέρει. Ούτε ανθρώπους. Ούτε τίποτα άλλο. Και δεν νομίζω πως τον ενδιέφερε να μάθει ή να ψάξει. Δεν διαφέρει πολύ από έναν σιδερά που φτιάχνει μόνο κάγκελα, αλλά τίποτα άλλο παρά κάγκελα, από έναν μαραγκό που φτιάχνει καρέκλες, αλλά τραπέζια δεν μπορεί. Δεν λέω πως είναι κακό να φτιάχνεις καρέκλες. Αλλά είναι βαρετό και όχι δημιουργικό να κάνεις τις ίδιες και τις ίδιες, μια ζωή. Σαφώς δεν είναι τέχνη, σαφώς δεν σε προχωράει, σαφώς είναι μαζική, φτηνιάρικη παραγωγή.


Τώρα μεταξύ μας... Αρκετοί εικαστικοί που προσποιούνται πως είναι δημιουργοί, τελικά είναι χειρότεροι κι από κορνιζάδες τύπου Ross... Π.χ., κάθε φορά που μπαίνω στο σταθμό του μετρό της Πλατείας Καραϊσκάκη και βλέπω τα "έργα τέχνης" εκεί, μου βγαίνει μια έντονη τάση βαθύτατης αηδίας και χουλιγκανιστικού ακτιβισμού...


​

 

Ένας σύγχρονος καλλιτέχνης ( Harris Lieberman Gallery, NY) ----- 2008

Harris Lieberman Gallery

Tommy White


(επίσης η ζωγραφική του https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t13887-2/#post220110 )


Τα γλυπτά αυτά, αφηρημένες τρισδιάστατες μορφές εξπρεσιονιστικού χαρακτήρα, αποδίδουν με ωμό τρόπο αισθησιασμό, βία και σεξουαλικότητα. Είναι φτιαγμένα από διάφορα υλικά, όπως φαίνεται. Πιστεύω πως ο Tommy White έχει ξεκάθαρες αναφορές στο βδσμ. (Θα με ενδιέφερε να διαβάσω τις πιθανές σας ενστάσεις πάνω σ' αυτό.)


 

 ​

 

 ​

 

 ​

 ​

 

 ​

 



​

 

Hundertwasser... αγαπημένος

 

Banksy

Άγγλος γκραφιτάς

" People say graffiti is ugly, irresponsible and childish... but that's only if it's done properly."



 



 



 



 
Κοντά στη Βηθλεεέμ, 2005



 



 




 




 





 





 


​

 

Bernini's Pluto and Persephone/Prosperina (Museo Borghese)

 
 
 
 
 


Και όλα αυτά, πάνω στο σκληρό μάρμαρο...


Gian Lorenzo Bernini - Wikipedia, the free encyclopedia

 

Πολύ ωραίο ποστ, Fanshawe, ευχαριστούμε!

Είναι ιδανικό για κάποιον που θέλει να καταλάβει μερικά απλά πράγματα για κάποια κινήματα.


Κάθε κίνημα έχει πίσω του μια κοινωνική κατάσταση και μια ιδεολογία. Στην περίπτωση του Ρομαντισμού, αυτό είναι το άτομο, η νέα κοινωνική κατάσταση μετά τη Γαλλική Επανάσταση και η ιδεολογία του Διαφωτισμού, όπου το ΑΤΟΜΟ (και ο καπιταλιστής) παίρνει κυρίαρχη θέση.

Θα προσέθετα μερικά ονόματα ακόμη.

Ο Τέρνερ (William Turner), ο πρώτος που ζωγραφίζει κάτι βιομηχανικό, (μιαν ατμομηχανή μέσα στη βροχή), μετά τη βιομηχανική επανάσταση -


 



 



 



Οι ...θανατολάγνοι Πρε-ραφαελίτες (κυρίως οι Dante Gabriel Rossetti, John Everett Millais, Frederic George Stephens, William Holman Hunt), επίσης ρομαντικοί μέχρι ... θανάτου

 



 

 



 



 


Και ο Γερμανός Κάσπαρ Φρίντριχ (Caspar David Friedrich), που βάζει το άτομο, μόνο και έρημο, να αναρωτιέται ατενίζοντας το σύμπαν από την κορυφή του βουνού -


 




 

​

 

pollock Lavender mist

 

Alberto Burri


 

 ​

 

 ​

 



 


 

 ​

 



​

 

Μερικά έργα που βρήκα ενδιαφέροντα από την έκθεση των 70 Ελλήνων καλλιτεχνών με αναφορά στο περιβάλλον: «Περιβάλλον-Δράση 2008. Ανθρωπος-Φύση-Πόλη» στην πανέμορφη ανακαινισμένη Βίλα Καζούλη, έως 16 Ιανουαρίου (Κηφισίας 241, Κηφισιά).

Επίσης στο PHOTO GALLERY: Ξ� βίλα Ξ�Ξ±ΞΆΞΏΟ�λη ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· Ξ*ΞΊΞΈΞ΅Ο�Ξ· Ο�ΞΏΟ� Ο�ιλοξΡνΡί μερικές ακόμα



Το νο 2 είναι του Τάσου Χριστάκη, το νο 3 του Μιχάλη Μανουσάκη, το νο 5 του Τσόκλη. Στα υπόλοιπα δεν θυμάμαι το όνομα του δημιουργού.

Η πρώτη φωτογραφία δείχνει ...βολικότατο κάθισμα από χαρτί. Οι δύο τελευταίες , έργο του Λαζόγκα, εξαιρετικά αφιερωμένες στον Fanshawe.




​