Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Είχα, δεν μου έκανε ούτε εκείνη. Η καλύτερα, δεν της έκανα εγώ. Μα το έγραψα ήδη. Αν σε κάποια κάνω, καλώς. Αν δεν της κάνω, σίγουρα ούτε εγώ θα ψοφήσω, ούτε η όποια εκείνη.
Έξω είναι γεμάτο άντρες πολύ καλύτερους από μένα σε όλα. Και δεν πεθαίνουν όλοι "ζευγαρωμένοι". Ο καθένας με τις επιλογές του. Κάτι κερδίζει, κάτι χάνει. Όλα όμως να τα έχει, δεν παίζει.  

 

Φίλτατε @peleas σου απαντώ εδώ, για να μην εκτροχιάσω το νήμα εκείνο. Δηλαδή αν κάποιος/α σου βγάζει στοργή ( συναίσθημα και αυτή ), τον/την πλησιάζεις ερωτικά?
Εγώ μιλάω για "καύλα" και όχι για να σου την πω. Κουβέντα κάνουμε.
Ο πέοντας μου σηκώνεται βάσει έλξης και σηκώνεται και με κάποια που μόλις είδα.
Πότε πρόλαβα να νιώσω κάποιο συναίσθημα? Η πρόλαβα μέσα στο μισάωρο που πήγαμε να ξεσκιστούμε σε κάποιο ξενοδοχείο?
Και ναι, μπορεί να συνεχίσει έτσι από εκεί. Και να μην αλλάξει στο παραμικρό.
Πάντα ακολουθώντας την καύλα και την δική μου και την δική της.
Το ανθρώπινο ενδιαφέρον είναι συναίσθημα, αλλά δεν έχει να κάνει με την σεξουαλική διάθεση.
Ανθρώπινο ενδιαφέρον έχω νιώσει και για κάποια άγνωστη, που την είχα πετύχει στην εθνική οδό μες την νύχτα με το παιδάκι στο πίσω κάθισμα και το λάστιχο σκασμένο.
Δεν είναι ότι μου ήρθε να την πηδήξω.
Για σένα η καύλα είναι συνδεδεμένη με κάποια πράγματα. Για κάποιους άλλους είναι απλά καύλα, ωμή, ξερή και δίχως συναίσθημα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ένιωσαν/νιώθουν ποτέ τίποτε. Απλά δεν το νιώθουν πάντα. Και μπορούν να λειτουργούν σεξουαλικά ακόμη και δίχως συναίσθημα.  

 

OK, ας το πάρουμε με τη σειρά. Είσαι στο μπαρ. Τη βλέπεις. Σε βλέπει. Τη χαλβαδιάζεις. Σε χαλβαδιάζει. Σου σηκώνεται. Κάνεις κίνηση, πας και της μιλάς. Σου απαντάει. Στο σημείο αυτό αρχίζει να δουλεύει το συναίσθημα, που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ ξενοδοχείου και hom(m)e alone. ΄

Η σηκωμάρα είναι ορμόνες. Για να εξελιχθεί η σηκωμάρα σε καύλα ή ξενέρωμα, μεσολαβεί το συναίσθημα.

Ετσι το βλέπω. Αλλοι, το βλέπουν αλλιώς, ενδεχομένως.

 

Την βλέπω με βλέπει, με χαλβαδιάζει, την χαλβαδιάζω, την πλησιάζω, μιλάμε, μου σηκώνεται, υγραίνεται, ξενοδοχείο ή σπίτι είναι απλά επιλογή βάσει βολής και ευχέρειας.
ΟΚ, δεν το λέω καύλα, το λέω όρεξη για σεξ. Θα με ξενέρωνε αν πέταγε καμία καταπληκτική μαλακία, εκεί θα μου έπεφτε. Αλλά υπήρξαν και φορές που βατράχια άκουσα και πήγαμε απλά να πηδηχθούμε στον "βάλτο".
Εγώ το λέω λογική επεξεργασία, αν θέλω μόνο να πηδήξω δεν σκέφτομαι πέρα από τα πρακτικά. Αν θέλουμε να βάλουμε κάτω από την ομπρέλα του συναισθήματος όλα τα συναισθήματα και ο φόβος συναίσθημα είναι.
Στην περίπτωση που η σηκωμάρα πρέπει να μετασχηματιστεί από ένα οποιοδήποτε συναίσθημα, για να γίνει καύλα ή ξενέρα. Πάω ειλικρινά πάσο δίχως να ειρωνεύομαι και σου δίνω απολύτως δίκιο.  

 

αχαχαχαχαα... αν την πήδηξες ακούγοντας βατράχια, πες μου κι εμένα "τα μυστικά του βάλτου".

Ας πούμε, φίλτατε οτι προσωπικά θέλω κάτι παραπάνω από ωραία κωλοβυζομπούτια για να πηδήξω το αντικείμενο της σηκωμάρας μου. Αλλιώς, βαριέμαι.
Μάλλον γέρασα και βαφτίζω τη δυσκολία μου να καυλώσω "εκλεκτικότητα"  

 

Χαχαχα, το είχα κάνει κάποιες φορές, τ' ομολογώ. Πολύ καλές εμφανισιακά, πρόθυμες, απλά έτυχε εκείνη την στιγμή να ήμουν εγώ εκείνος που είχε πέσει μπροστά τους και ακόμη τρωγόμουν κάπως.
Πλέον κι εγώ ακολουθώ τα "χνάρια" σου, αλλά δεν αποποιούμαι το παρελθόν μου. Που δεν αποκλείω να ξαναγίνει μέλλον. Αφού το είχα κάνει κάποτε, κανείς δεν μου λέει, ότι δεν θα το ξανακάνω.
Τα μυστικά του βάλτου ε? Πάντα προφυλακτικό και να μην "βουτάς" ντίρλα.
Γιατί δεν ξέρεις ποτέ πως θα ξυπνήσεις, όταν μαραθούν τα καλάμια χαχαχα....  

 

α, στο είχα υποσχεθεί, από τη στιγμή που επικοινώνησες κάτι τόσο προσωπικό, όπου τυχαίνει, όπου σε πετυχαίνω, θα σε ξεγυμνώνω, εσύ το προκάλεσες, το και καλά δικό σου ενδιαφέρον!! Το δικό σου ενδιαφέρον για κουτσομπολιό, όπως αποδείχτηκε.

Ωωωω μα τι λέω, σπάζω αρχίδια ε, στο ξεχαρβάλιασμα δεν είμαι όμως??

 

Ασε που μπορεί να ξυπνήσεις με ένα καλάμι στον κώλο. Και καλά να είσαι πισωγλέντης, αν δεν είσαι όμως?....

Ενίοτε αναπολώ τις μέρες που ήμουν κοκοράκι. Πλέον απόμεινα κοράκι  
Ξέρεις όμως κάτι, αγαπητε? Δεν είναι θέμα ορμονών. Απλά από ένα σημείο και μετά βαριέσαι το χαβιάρι και γουστάρεις να το "βρέχεις" με λίγο σαμπανιζέ συναίσθημα. Γιατί και το πάνω κεφάλι διεκδικεί μερίδιο στην καύλα, δε νομίζεις?  

 

Εγώ δεν ήμουν ποτέ κοκοράκι αγαπητέ, απλά σε κάποιες φάσεις θες ότι είχα ανάγκη να "σκορπιστώ", θες ότι δεν μ' ένοιαζε τίποτε ( όχι μόνο το σεχ ). Αν μου τύχαινε, το έκανα, σαν να διάβαζα εφημερίδα ή να κοιτούσα τηλεόραση.
Κανάς οργασμός, άντε δυο, περνούσε και η ώρα.
Και μετά στους δρόμους να περπατώ σαν τον μαλάκα και να νιώθω ακόμη πιο άδειος από πριν.
Αλλά ξέρεις κάτι?
Καλύτερο πολλές φορές εκείνο το κενό που ήταν συνειδητό.
Παρά το κενό που ένιωσα κάποιες φορές, επειδή ήθελα να παραμυθιαστώ για έρωτες κι αγάπες.
Γιατί ή είχαν τελειώσει και δεν ήθελα να το δω, ή δεν είχαν υπάρξει ποτέ και δεν ήθελα να το δω εξίσου.

Στο συναίσθημα δεν λέω όχι, αρκεί να το νιώθω. Βλέπω πρώτα εμένα και μετά την όποια άλλη. Αν εγώ είμαι "άδειος", δεν φταίει καμία που δεν γεμίζω.
Ως προς το χαβιάρι/συναίσθημα, κάτι δίχως συναίσθημα/ρέγγα. Είναι πάντα ζήτημα θέασης. Ήταν στιγμές που το χαβιάρι μου ήταν η έλλειψη συναισθήματος.
Το πάνω κεφάλι κι αν διεκδικεί μερίδιο στην καύλα. Πλέον εμένα κυρίως το επάνω λειτουργεί. Μάλλον γιατί το κάτω το φλόμωσα στο χρόνια και κάηκε χαχαχα.
Το πάνω - και σίγουρα φταίω κι εγώ, που δεν βοήθησα καταλλήλως την όποια άλλη - το έχω ακόμα πολύ πεινασμένο το καριόλικο.   

 

@Ana Steel είναι αλήθεια πολύ λυπημένο το τραγούδι που έβαλες...
Κοίταξα τους στίχους...
Θα σου πω στο τηλέφωνο τι σημαίνουν, αφού τα σπανιόλικα τα "ψιλομασουλάω"... 

 

Το έχω πετύχει και με lyrics στο YouTube, αλλά δεν θέλησα να τους δω μην είναι άσχετοι με αυτό που έχω στο μυαλό μου και ξενερώσω!!   

 

Χαχαχα, θα σε ξενερώσω εγώ σε λίγο...Αν όμως δεν είσαι σε καλή διάθεση, καλύτερα να μην στο μεταφράσω...Γιατί δεν θα σου αρέσει ιδιαιτέρως χαχαχα...