Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Αλλαγή περιβάλλοντος, άμεση μετακόμιση η μόνη λύση.

 

Στο παρελθόν μου είχε τύχει. Να σου πω την αλήθεια μου, τους είχα γράψει κανονικά και τότε. Βάλε ότι ήμουν και το μαύρο πρόβατο, αφού έμπλεκα μονίμως με ξένες ( μάλλον λογικό αφού ζούσα στο εξωτερικό, αλλ' αυτά είναι ψιλά γράμματα ).
Τεσπα, εγώ σου μιλώ κατόπιν εμπειρίας σε δυο χώρες που ίσως και σε κάποια σημεία να μοιάζουν αρκετά ( Ελλάδα και Ιταλία ). Το "στίγμα" της μη δέσμευσης πόσο μάλλον μετά τα 30, δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.
Ως προς το αν οι σχέσεις είναι εμπόριο ή όχι, εμένα η δική μου πορεία δίδαξε ότι η συντριπτική πλειονότητα είναι και "εμπόριο". Να σου πω ότι πια στα 40 φύγε μου προκαλεί εντύπωση ή ότι θα το κατέκρινα, δεν μου προκαλεί εντύπωση, ούτε το κατακρίνω.
Απλά συνεχίζει να μην μ' ενδιαφέρει. Ως προς την όποια πραγμάτωση, υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα που δεν θεωρούν τον γάμο και τα παιδιά αυτοσκοπό ή πηγή "ολοκλήρωσης". Που την όποια ευτυχία τους ξέρουν ότι δεν θα τους την χτίσει και προσφέρει στο πιάτο κανείς/καμία άλλος/η ( στην καλύτερη τ' άλλο μέρος της "εξίσωσης" θα συμβάλλει σε κείνη ). Σε κάθε περίπτωση, ζούμε και μαζί με τους άλλους, όχι για τους άλλους. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει κάποιος, τόσο πιο γρήγορα αρχίζει να ζει αληθινά.
Ως προς την μοναξιά, χίλιες φορές η μοναχικότητα, απ' το να έχεις δίπλα σου κάποιον/α που δεν σου ταιριάζει ή που μαζί του/της νιώθεις ότι κάτι λείπει ή ότι καταπιέζεσαι. Κι ας λέει ότι θέλει ο όποιος περίγυρος.

 

Το είχαμε σκεφτεί και το συζητήσαμε αλλά δεν έβρισκε κάποια αξιόλογη δουλειά που να μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά και στην δουλειά που ήδη βρίσκεται είναι με βασικό μισθό.
Η λύση θα ήταν συγκατοίκηση, κάτι το οποίο επίσης σκεφτήκαμε αλλά δεν υπάρχει άτομο γνωστό ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό και με άτομο άγνωστο δεν θέλει, κάτι που δικαιολογώ πλήρως.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω πως να την βοηθήσω. Και βλέπω εκ των πραγμάτων ότι δεν υπάρχει μια πιο άμεσα πρακτική λύση. Πάντα της λέω σφίγγε δόντια κι αν νιώθεις πως δεν μπορείς να βρίσκεις πρόφαση ώστε να αποχωρείς.

 

Σε αυτό με το εμπόριο έχεις ένα δίκιο. Περιέχουν οι σχέσεις μιας μορφής δοσοληψίας. Όλοι κάπου και σε κάτι αποσκοπούν. Το βάθος έρχεται εν καιρώ και μετά πολλών προσπαθειών.
Είναι στο όλο ταπεραμέντο του ανθρώπου για το πως το εκλαμβάνει και διαχειρίζεται.
Η φίλη μου έχει πολύ αυταρχική μητέρα κάτι το οποίο την κατακεραυνώνει.

 

Εντάξει λοιπόν αφού η εκδοχή της μετακόμισης είναι ουτοπια, αγαπητή μου, δεν έχουμε καμία άλλη σοβαρή λύση.
Ο Θεός αγαπά τα τέκνα του και για να ειναι αυτά καλά ... επινόησε την κ ο μ π ι ν α .  
Ο σκοπός εδώ ..αγιάζει τα μέσα. Δεν υπάρχει αμαρτία.  
Να τι ευχάριστα μαντάντα θα μαθουν οι γονεις της φιλης σου  

Ξέρωγω ας πουμε, ταχα μου, δηθέν, ακου να δεις τι παιχτηκε μόλις με την φίλη σου

Μόλις γνωρισε ενα παλικάρι η φιλη σου, πολύ σοβαρό.
Και βγαίνουν.

Εχει την δική του την δουλειά.
Ειναι κουκλί.
Ειναι καλός.
Ειναι αξιόπιστος.
Δεν ειναι βδσμερ  
Εχει όλα τα προσόντα.

Οπότε.... ενα εξάμηνο γνωριμιας, όλοι οι γονείς νομίζω ότι το βρίσκουν λογικό.

Δηλαδή η φίλη σου έχει ενα εξάμηνο, που θα γλιτώσει την γκρίνια.
Να ψάξει για δουλεια και μπλα μπλα.
Μετα θα θελουν να τον γνωρίσουν όμως.

Εκεί θα μπεί σε δευτερη φάση , η κομπινα.

Τι θα γινει ένα ωραίο βράδυ. Θα ανακαλύψει ότι την έχει κάνει τάρανδο. Η ότι έχασε την δουλεια του   , ή οτι δεν ηταν το κελεπούρι  
Την χτυπαγε, την έβριζε ξερωγω.

Και αυτό ειναι κάτι που θα το μάθουν οι γονείς της φίλης σου.

Και με αυτα και με αυτά , ενα εξάμηνο ανάρρωσης από τον άθλιο αυτό τυπο, όλοι οι γονείς νομίζω ότι το βρίσκουν λογικό.

Μανι μανι ενας χρόνος, που θα γλιτώσει την γκρίνια. Ενας χρόνος ελευθερίας εξόδου (με το γαμπρό βγαίνει   , πάει τριήμερα κλπ) .

Ας δουμε τι θα γινει, σε εναν χρόνο και το ξαναβλέπουμε στην ωρα του  

 

lol
Άμμος η κομπίνα αλλά γέλασα.

 

Το θέμα είναι τι ζητάς απ' τις σχέσεις. Τι είσαι διατεθειμένος να δώσεις, για να τ' αποκτήσεις. Καθώς κι αν υπήρχε και κάτι άλλο που δεν θα έμπαινε στο ζύγι.

Κοίτα, εγώ είχα αυταρχικό πατέρα, πολύ αυταρχικό. Δεν ήμουν κι εγώ εύκολος χαρακτήρας και δεν του έσκυβα το κεφάλι, τουλάχιστον απ' τα δεκαέξι. Έρχεται όμως η στιγμή που επιλέγεις ανάμεσα στη ρήξη ( με οποιοδήποτε κόστος ) ή στο μαρασμό.
Αν οι γονείς και τα παιδιά αλήθεια αγαπιούνται, όσο κι αν δεν καταλαβαίνονται, αργά ή γρήγορα έναν ελάχιστο κοινό τόπο, τον βρίσκουν. Πάντως ακόμη και το ελάχιστο ψήγμα ελευθερίας πληρώνεται πολύ ακριβά.

 

Πόσο αλήθεια. Αυτά είναι τα άσχημα όταν οι γονείς δεν καταλάβουν ότι τα παιδιά δεν είναι κτήμα τους, δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Ότι έτσι τα ευνουχίζουν.
Αλλά υπάρχουν παιδιά που λόγω χαρακτήρα επαναστατούν νωρίς, αλλά αργά κι ενδεχομένως άλλα καθόλου. Είναι να πάρεις φόρα να υψώσεις ανάστημα, αλλά είναι μέχρι να την πάρεις.
Κρίμα που δεν υπάρχει η δυνατότητα των like. Σ ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματά σου.

 

Δεν χρειάζονται τα like και μην μ' ευχαριστείς για τίποτε. Ήταν όμορφη η κουβεντούλα μας. Εύχομαι τόσο σε σένα όσο και στη φίλη σου ότι το καλύτερο. Πάντα βρίσκουμε το δρόμο μας και ότι " έφυγε ", " έφυγε ". Κρατάμε το μάθημα και πάμε μπροστά. Για να μην " φύγουν " κι άλλα.   

 

Απλότητα! Οι περισσότεροι σοφοί την ποθούν.. Κάποιοι την εκμεταλεύτηκαν,
άλλοι την κακομεταχειρίστηκαν .. Θα σας πω και εγώ μόλις τελείωσα τα ΟΥΚ πιστέψτε με αισθανόμουν παντοδύναμος γιατί ήμουν απλός..
Ύστερα απέκτησα την ικανότητα να υφαίνω λέξεις, διαβάζοντας
μα σταμάτησα εκεί,
άλλωστε πόση σκόνη να σκέπάσει
τον αργαλείο μου.. Θυμήθηκα δυο λόγια φανταχτερά τέχνη δεν είναι η εμπειρία ή το απότοκο μελέτης είναι το συναίσθημα η έμπνευση η στιγμή η προσωπικότητα χίλια δυο μύρια χρώματα..
Τι να την κάνεις την μουσική εαν δεν κατέχεις την αίσθηση της ακοής;
Τι να την κάνεις την εφαρμογή κανόνων αν δεν έχεις την γοητεία να τους δεχτείς;
Αυτό που σιχαίνομαι στην ζωή μου είναι οι δειλοί που ακρωτιριάζονται από την πρώτη κίολας λέξη τους από εκείνη την πρώτη λέξη μοιάζουν με οφθαλμαπάτη..
Δεν μετουσιώνω καμία ευθύνη εννοιών
μα επιθυμώ να αποβάλω όλη μου την ψυχική ευημερία σε τούτη την ευτέλεια προπαγάνδας.. Αφήστε με να ζήσω μέσα από τα παραπετάσματα των διακεκριμένων στιγμών μου! Λυπάμαι τον γενναίο που έπαψε να μιλά γιατί ήταν αληθινός από την άλλη όμως τον ζηλεύω γιατί ήταν γενναίος..
Υστερόγραφο.
Σταυρόλεξες σκέψεις κάποιου που έχει υπηρεσία και βαριέται..

 

Να δοκιμάσει το "γαμώ το μουνί της μάνας που σας πέταγε μπαμπά/μαμά"...

Ο πληθυντικός είναι που παραλύει τον ακροατή...
Το έχει πει φιλενάδα μου και ξέρω...
Και για πολύ πιο "εύκολους" λόγους...

 

@Justmeandme ,συχνα οι γονεις μας μπορουν να είναι οι χειρότεροι δυναστες μας. Και μαλιστα με το επιχειρημα ''επειδή σ αγαπω, για το καλο σου'' ,και δεν δεχονται αμφισβητηση αυτης της φρασης. Το κακο είναι ότι εχουν συνηθισει να αποφασιζουν αυτοι για εμας, συχνα θελουν να εκπληρωσουν δικα τους ονειρα και ακομη και συχνα οσο και να μας καταδυναστευουν ,είναι ικανοι να πεσουν στην φωτια για εμας. Οποτε ,είναι δυσκολο να αντισταθούμε,να θεσουμε ορια,να ακολουθήσουμε δικους μας δρομους. Δεν γνωρίζω ποσο χρονων είναι η φιλη σου, αλλα είναι καιρος να απογαλακτιστεί και να ξεβολευτεί. Η κριση δεν βοηθαει στο θεμα εργασια και αποδοχες, αλλα αν ψαξει ακομα και τωρα θα βρει δουλειες σε καποια νησια που προσφερουν μισθο και στεγη. Επισης ,υπαρχουν και στο εξωτερικο τέτοιες θεσεις. Ναι, είναι δυσκολο βημα, αλλα είναι ενας καλος τροπος να ανοιξει τα φτερα της, να βιωσει καταστασεις και κυριως να βαλει αποσταση αναμεσα στην ιδια και στους γονεις της. Όχι ότι θα σταματησουν να προσπαθουν να την ελεγχουν αλλα, είναι πολύ πιο ευκολο να κλεισεις το τηλεφωνο,απο το να αντιμετωπίζεις την κατασταση ζωντας στο ιδιο σπιτι.
Προσωπικα ,ναι εχω βιωσει παρομοια κατασταση, ζω 20 χρονια σε αποσταση με τους γονεις μου,εχω θεσει τα ορια μου και παρολα αυτά,ακομα προσπαθουν να με ελεγξουν .Ασχετα με την αγαπη που υπαρχει μεταξυ μας, το εχω παρει αποφαση ότι εχουμε διαφορετικη αντιληψη για το πιο είναι ''το καλο μου'', οποτε κάθε φορα που με τη σταση και τις αντιληψεις τους υπονομευουν εμενα ως ατομο και τις αποφασεις μου, κλεινω το τηλεφωνο και κρατω την επικοινωνια στο ''είμαι καλα, εσεις ειστε καλα?" και περα από αυτό είμαι πολύ απασχολημενη για περισσοτερη κουβεντα.