Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Πιο πάνω, τι να το κάνεις το πιο κάτω, το πέρασες  
Δε σε σώζουν τα γυαλιά, δεν φαίνονται τα προβλήματα απ' έξω. Να σε προλάβω, το σχοινί το καταλαβαίνεις με τα χέρια  
Και αν ήρθε η ώρα σου σε χτυπάει και μετεωρίτης, τι να σου πω, χαχαχα.

πφφφ διορθώνω: κρατάς 156 ινσουλίνες.

 

@estelwen, αν και συμφωνώ μαζί σου ως προς την γενική τοποθέτηση, ότι δεν είναι η ηλικία ένας λόγος για να αυτοεξαιρείται ο οποιοσδήποτε από τις απολαύσεις τις ζωής, υποθέτω ότι το "απολαύστε υπεύθυνα" πάντα έχει την αξία του, μιλώντας γενικά. Αν πάει ένας μεγάλος άνθρωπος να κάνει κάτι το οποίο, λόγω ηλικίας μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες για τον ίδιο και για τους γύρω του, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχει εξετάσει από πριν. Γνώριζα κάποιον που πήγε ταξίδι στην Ταγγέρη, κόλλησε έναν ιό που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει λόγω ηλικίας και μας αποχαιρέτησε. Πολλά άλλα τέτοια.

Ειδικά για το σεξ και τις σεξουαλικές σχέσεις έχω τη γνώμη πως είναι κυρίως θέμα πολιτισμικό, δηλαδή περιβάλλοντος και όχι τόσο ατομικής ψυχολογίας-βιολογίας. Όσο πιο βόρεια τόσο πιο πολύ θεωρείται φυσικό και αποδεκτό οι μεγάλοι άνθρωποι να κάνουν σεξ και νέες σχέσεις, αλλά και πάλι δεν είναι χαρακτηριστικό όσο είναι νέοι να κάνουν σεξ τρεις φορές τη μέρα και να το συνεχίζουν αυτό. Έχω χαμογελάσει μέσα μου πολλές φορές, σε προσωπικό επίπεδο, με την γενική λογική τους που είναι να ξεκινούν συντηρητικά ως προς την ποσότητα αλλά να μην το κόβουν ποτέ. Αντίθετα, και είναι πάλι θέμα πολιτισμικό, όσοι θεωρούν περίπου δεδομένο ότι θα είναι ασυγκράτητοι στα νιάτα τους, κάποια στιγμή πράγματι το κόβουν. Αυτές είναι γενικές παρατηρήσεις επιβεβαιωμένες από διάφορες μελέτες και σίγουρα μεμονωμένα πρόσωπα εξαιρούνται.

 

Στην περίπτωση που αρχίσει να σε ανησυχεί η κατάσταση των κρίκων που βρίσκεις μπροστά σου ίσως να σου δημιουργηθεί μία έντονη επιθυμία να ξανελέγξεις και την κατάσταση των κρίκων που ήδη έχεις περάσει για εντελώς ευνόητους λόγους. Εκεί το "γαμώ τη πρεσβυωπία μου" θα είχε βαθύ νόημα.

Σκέψου επίσης και το ενδεχόμενο, εκεί στα όρη τα άγρια βουνά, ο 70+ πρεσβύωπας ορειβάτης να αποκτήσει καλύτερη στύση από ένα 30χρονο λόγω του καθαρού οξυγόνου και κάποια συνάδελφος ορειβάτισσα να δεχτεί να τον εξυπηρετήσει όμως επειδή εκείνος ξέχασε τα γυαλιά του να καρφώσει λάθος τρύπα. Δεν θα είναι μετέπειτα πρόβλημα για την ορειβάτισσα να συνεχίσει την ανάβαση με δυσκολία στο να κλείνει τα πόδια της ?

 

Ορίστε @estelwen, εδώ που κουβάλησες την συζήτηση δεν μπορώ να κάνω like στην gaby.

 

Συμφωνώ απόλυτα με το "απολαύστε υπεύθυνα".
Από την άλλη, δυσάρεστες συνέπειες μπορεί να υπάρχουν για κάθε ηλικία και σε κάθε περιβάλλον. Ένα ντοπιότατο νοσοκομειακό μικρόβιο, παράδειγμα.
Ένα γνωστός μου, συναχωμένος, πήγαινε να αγοράσει φάρμακα σε φαρμακείο στο ίδιο πεζοδρόμιο, χωρίς να διασχίσει δρόμο, και του έπεσε ένα κεραμίδι στο κεφάλι. Πενήντα μέτρα από το σπίτι του, tue story και αυτό.
Γενικά σε καμία ηλικία μπορούμε να τα προβλέψουμε όλα, προφανώς είναι θέμα προσωπικών επιλογών πως θα αποφασίσει να χειρίζεται τον εαυτό του ο καθένας.
Εγώ παράδειγμα προτιμώ να πεθάνω γλιστρώντας από μονοπάτι στις Άλπεις παρά βγαίνοντας από τη μπανιέρα μες στο διαμέρισμά μου.

Για το σεξουαλικό κομμάτι, συμφωνώ ότι είναι πολιτισμικό το θέμα, αλληλένδετο όμως και με την γενικότερη νοοτροπία περί ηλικίας. Θα έλεγα με την γενικότερη νοοτροπία, τελεία  

 

Καταρρίχηση στη μέση μιας διαδρομής; χαχα. Επίσης είπα, ή πάνω ή κάτω, δεν φαίνεται τίποτε απ' έξω. Αν είσαι υπεύθυνο άτομο, τα έχεις ελέγξει από πριν, σπίτι, με τα γυαλάκια σου.

Αν δεν ήξερα ότι είσαι ανώμαλος θα έλεγα ότι είσαι ανώμαλος  
Νομίζω ότι μεγαλύτερο πρόβλημα θα έχει ο 70+ πρ. ορ. αν καρφώσει τρύπα στο βράχο αντί για την ορειβάτισσα. Τα υπόλοιπα παλεύονται.
Έχουν γίνει διάφορα ενδιαφέροντα σε απόκρημνα σημεία με ακροβατικές στάσεις, αλλά α. είναι ακατάλληλα για το φόρουμ β. θα καρφωθώ ανεπανόρθωτα.
Μείνε με την περιέργεια λοιπόν  

 

@estelwen

Το γεγονός και μόνο ότι μεγαλώνοντας, χρειάζεται να πειθαρχούμε όλο και περισσότερο, να προσέχουμε όλο και πιο πολύ και να φροντίζουμε όλο και πιο πολύ τον εαυτό μας για να έχουμε τις ίδιες (ψευδαισθητικά) επιδόσεις, σε δύναμη, κιλά, πνευματική διαύγεια, κλπ κλπ. κάτι θα έπρεπε να σας σχετικά με το σωματικό γήρας.

 

Έχει και αυτό την χάρη του..

 

Τι θα έπρεπε να μου πει; Υπάρχει το γήρας, είναι μέρος της ζωής. Φίλοι μου πέθαναν νεότεροι δεν πρόλαβαν να το ζήσουν, δεν νομίζω ότι πρόκειται για πλεονέκτημα.
Αλλά δεν είναι απαραίτητο να ιδωθεί ως δυσκολία ή κατάντια, αντιμετωπίζεται, αν και ίσως πιο δύσκολα όψιμα, δεν είμαι σίγουρη.

Η άποψή μου είναι ότι αν φροντίσει κανείς τον εαυτό του, σωματικά και πνευματικά, από νεαρή ηλικία, πιο δύσκολα θα βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε απρόβλεπτα, δυνάμει δυσάρεστα, αποτελέσματα - εξαιρώ, όπως σε άλλο ποστ ανέφερα, τις παθογένειες που χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση. Αντίθετα, η επένδυση αυτή επιτρέπει τη δυνατότητα να συνεχίζει να κάνει κανείς όσα του είναι απολαυστικά.

Επίσης, ποτέ δεν μίλησα για ίδιες επιδόσεις, αυτό θα ήταν ένα άχρηστο αν όχι βλαβερό αγκύλωμα στο παρελθόν. Μιλάω για πραγματοποιήσιμες, ισότιμες σε απόλαυση με το παρελθόν, επιδόσεις, με προσαρμογές και συμβιβασμούς αν χρειαστεί. Δεν θα κόψω το διάβασμα αν δεν βλέπω πια καλά, θα φορέσω γυαλιά. Ούτε θα κόψω το τρέξιμο αν πονάνε τα γόνατά μου, θα το προσαρμόσω, θα τρέχω πιο αργά, θα περπατάω. Θα το γυρίσω στην κολύμβηση.
Κάτι θα βρω να κάνω.

Πιθανότατα τευτονική και όχι επικούρεια αντίληψη, σύμφωνοι. Αλλά για μένα είναι απόλαυση να καρπώνομαι τα αποτελέσματά της, ώστε από παλιά δεν μου φαίνεται δυσάρεστη η όποια διαδικασία χρειάζεται να την πετύχω.  

 

όταν από μικροί αντιλαμβανόμαστε στατικά ό,τι παρατηρούμε, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε, ή και να επιτρέψουμε κάποτε, να απολαύσουμε τη δική μας εξέλιξη, προς όποια κατεύθυνση. κάθε ηλικία, απ' όσες ξέρω, έχει τις χάρες και τις χαρές της. μερικές πρωτόγνωρες κιόλας.
να 'μαστε καλά.

κι όσο το αντιμετωπίζετε ως τέτοιο θα το απολαμβάνετε κιόλας.

 

ο Ζορμπάς είχε το παράπονο ότι όσο μεγάλωνε τόσο πιο αχόρταγος για απολαύσεις γινόταν.

 

Aναγνωρίζω ότι η άποψή σας, η οποία δεν με εκφράζει, αποτελεί ένα καλό χαλί να απλώσει κανείς πάνω στην πραγματικότητα, να πατήσει κανείς πάνω σε αυτό και να περπατήσει προς το γήρας.

Aυτό που σας υποσημείωσα είναι ό,τι από αυτά που γράφετε προκύπτει το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεστε. Εσείς ισχυρίζεστε ότι πρώτα γερνάμε ψυχολογικά αλλά όσα επικαλείστε λένε ότι πρώτα αρχίζει να καταπέφτει το σώμα και ότι αν ψυχολογικά είμαστε καλά μπορούμε να στηρίξουμε να επιβραδύνουμε την φυσική φθορά του σώματος με το να προσαρμοζόμαστε, να το φροντιζουμε, να επιμένουμε να ασκούμαστε κλπ. Σε αυτό προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή σας. Στην αντίφαση.