Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Ακούραστη αυτή η ομάδα "υπερηρώων και υπερθυμάτων"..!.. Εντυπωσιακό! 

 

Τα έχετε λίγο μπερδεμένα.
Το να αγωνίζεται κανείς για ιδέες και αξίες, δεν το κάνει από υποχρέωση, αλλά από προσωπική επιθυμία.
Προσωπική επιθυμία να αλλάξει τον κόσμο, να σώσει τους φτωχούς και δεν ξέρω τι άλλο.

Κανεί δεν τον υποχρεώνει, παρά μόνο οι ανάγκες οι δικές του και των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται.

Απο την άλλη, οι άνθρωποι της θρησκείας, είναι άνθρωποι του καθήκοντος. Εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Υποχρεώσεις που τους ορίζονται από κάτι ανώτερο.

Ο σύζυγος, εκτελεί τα συζυγικά του καθήκοντα, από υποχρέωση. Γιατί, έτσι πρέπει.

Ο ατομιστής από την άλλη, είναι άλλη κατηγορία. Νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Ούτε ιδέες, ούτε αξίες, ούτε τίποτε.
Πολλές φορές δε, θεωρεί καθήκον του, να κοιτάει μόνο τον εαυτουλη του.

Με βάση τα παραπάνω, ευτυχώς δεν είμαστε ίδιοι.
Ίδια με εσάς δεν θα γίνω. Ευχαριστώ.

 

Εντοπίζοντας τη χαζομάρα
(απόσπασμα άρθρου)

………………

Ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που μας άφησε ο τεράστιος Carl Sagan, πριν πεθάνει, στο βιβλίο του The Demon Haunted World: Science as a Candle in the Dark.
Το εργαλείο αυτό λέγεται The Baloney Detection Kit, ή στα Ελληνικά (πολύ ελεύθερη μετάφραση), Πώς Να Εντοπίζεις τη Χαζομάρα.
Ο Sagan μας δίνει τη δυνατότητα, με μερικά απλά βήματα να μπορέσουμε να διακρίνουμε ποια ιδέα είναι σωστή και αξίζει να υιοθετήσουμε και ποια όχι και πρέπει να απορριφθεί. Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.

1. Όποτε είναι δυνατόν πρέπει να υπάρχει ανεξάρτητη επιβεβαίωση των στοιχείων. Δηλαδή η επιβεβαίωση να γίνεται από κάποιον που δεν έχει να χάσει ή να κερδίσει.
2. Να ενθαρρύνουμε τη συζήτηση των απόψεων από όλα τα ενδιαφερόμενα μέλη και από τις δύο πλευρές, συμφωνούντες και διαφωνούντες.
3. Το επιχείρημα “της αυθεντίας” είναι λάθος. Πολλές αυθεντίες έχουν κάνει λάθος πολλές φορές και το γεγονός πως μια αυθεντία παίρνει τη μία ή την άλλη θέση σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για να κλείσει το ζήτημα. Είναι προτιμότερο να βασιζόμαστε στη συλλογική άποψη των ειδικών όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την επιστημονική διαδικασία του peer review (δηλαδή η εξέταση των στοιχείων από άλλους επιστήμονες)
4. Προκειμένου να εξηγήσουμε ένα φαινόμενο είναι καλό να φτιάξουμε περισσότερες από μία υποθέσεις και να σκεφτούμε όλους τους τρόπους με τους οποίους το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί. Το επόμενο βήμα είναι να σκεφτούμε ελέγχους, τεστ, ώστε να δείξουμε πως αυτές οι υποθέσεις είναι λάθος. Μετά από αυτό το ξεκαθάρισμα, η υπόθεση που έχει μείνει έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι η σωστή και σίγουρα είναι πιο λογικό από το να υιοθετήσεις τη πρώτη υπόθεση που θα έρθει στο μυαλό σου.
5. Μη κολλήσουμε σε μια υπόθεση απλώς και μόνο επειδή είναι δική μας ιδέα. Ας σκεφτούμε ειλικρινά τί μπορεί να έχουμε σκεφτεί λάθος. Αν δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνουν οι άλλοι.
6. Να ποσοτικοποιούμε! Αν σε αυτό που προσπαθούμε να εξηγήσουμε μπορεί να δοθεί με έναν αριθμό που να το ορίζει, να το κάνουμε, θα μας βοηθήσει να ιεραρχήσουμε τις υποθέσεις μας. Οτιδήποτε είναι βασισμένο στην ποιότητα και όχι την ποσότητα είναι ασαφές και δεν θα μας βοηθήσει στο να βρούμε την απάντηση και είναι ανοιχτό σε πολλές ερμηνείες.
7. Αν υπάρχει μια λίστα επιχειρημάτων, τότε όλοι οι κρίκοι πρέπει να είναι λογικοί και να λειτουργούν και όχι μόνο οι περισσότεροι.
8. Το ξυράφι του Όκαμ. Ο κανόνας που μας ωθεί, όταν έχουμε δύο υποθέσεις που εξηγούν τα δεδομένα μας το ίδιο καλά, να επιλέξουμε την πιο απλή.
9. Πάντα να αναρωτιόμαστε αν η υπόθεσή μας μπορεί να ελεγχθεί και να διαψευσθεί. Αν δεν μπορεί τότε μάλλον δεν αξίζει και πολλά. Αν οι πληροφορίες που χρειάζονται να έχεις για να εξηγήσεις ένα φυσικό φαινόμενο, δεν μπορούν να έρθουν από τη φύση (παραφυσικές), τότε δεν μπορείς να ελέγξεις την υπόθεση και να τη διαψεύσεις.

…………………………..


Πηγή: http://ellinikahoaxes.gr/2014/10/04/εντοπίζοντας-τη-χαζομάρα/

 

Το "ευτυχως δεν ειμαστε ιδιοι"
κατ' ομολογιαν του μελους που το εγραψε, ΕΙΝΑΙ ισχυρισμος ανωτεροτητας:

Εγω ομως δεν ισχυριστηκα ποτε κατι τετοιο: ει δε μη, θα εγραφα "δεν ειμαστε ισοι"...

 

@subwhat, ανεξαρτήτως διαλόγου σας με @Hyde, μου δίνετε την εντύπωση πως έχετε μπερδέψει τα πάντα με τα πάντα γιατί ο ατομιστής - από άποψη φιλοσοφίας - δεν είναι αυτό που περιγράφετε και αν ένας άνθρωπος είναι έτσι όπως τον περιγράφετε δεν του ταιριάζει η περιγραφή "ατομιστής" αλλά η κατά Θουκιδίδη "ιδιώτης", ούτε ο άνθρωπος της θρησκείας ιστορικά είναι έτσι όπως τον αντιπαραβάλετε με τον άνθρωπο που αγωνίζεται για αξίες και ιδέες, και για τον σύζυγο σας αφήνω μια ελευθερία γιατί προσωπικά δεν γνωρίζω και φιλοσοφικά είναι αδιάφορο νομίζω.

Θα μου πείτε, γιατί πετάγομαι, ε, έγκωσα πια!

 

Νο νο, είναι ισχυρισμός διαφορετικότητας. Δεν είμαι ίδια με έναν άντρα 80 χρονών που πνίγηκε στη θάλασσα, είμαι γυναίκα, έχω άλλη ηλικία και ευτυχώς είμαι ζωντανή, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είμαι ούτε ανώτερη ούτε κατώτερή του.

Και όπως και να έχει, αν απευθύνεστε σε εμένα είναι άτοπο να χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε επιχείρημα οποιουδήποτε άλλου, αφού δεν συμφωνείτε ("δυστυχώς...").

Δεν πέρασε απαρατήρητη η μη απάντησή σας στο για μένα πολύ σοβαρό θέμα του ενός καθήκοντος και των ανωτέρων αξιών - με κεφαλαία αρχικά μάλιστα. Έχει ενδιαφέρον η επιλογή σας.

 

Λίγη αστροφυσική και απογειώσατε το νήμα!! ... <3

 

αφού δεν βρήκε ακόμη χρόνο ο ωρόρα για να συνεχίσει την κουβέντα μας, θα εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να του δώσω περισσότερα στοιχεία περί των χαρακτηριστικών με τα οποία γίνεται η ταξινόμηση στην ομάδα της γκρίνιας (ή δι αποκλεισμού στην ανοιχτόκαρδη ομάδα) και πώς αυτή η ταξινόμηση επηρεάζεται και επηρεάζει τόσο την κριτική αντίληψη έναντι του φακελώματος, όσο και την φοβική είσπραξη (την αυτοτρομοκράτηση και θυματοποίηση) έναντι της διαλογικής αντιγνωμίας, απευθυνόμενος κυρίως στον @AuroraBorealis

γιά την ομάδα της γκρίνιας η επεξεργασία και η διευκρίνιση είναι άχρηστη και επικίνδυνη, οτιδήποτε δεν είναι ρητά κολακευτικό, είναι απειλητικά μειωτικό κι εκ τούτου επιθετικό, και αντιμετωπίζεται με καυγάδες και φαντασιακές απόπειρες κατίσχυσης. η κριτική προσέγγιση γίνεται μόνο σε μεγάλη ανάγκη και μόνον από υποχρέωση. σε άλλη περίπτωση είναι υποτιμητική. υποτιμητικές απόπειρες επιτρέπονται μόνον για προσωπικούς λόγους ή από ευθιξία. η νοημοσύνη επιτρέπεται να υποτιμάται ελεύθερα. η αυθαίρετη ευθιξία της στιγμής, αποτελεί ικανή δικαιολόγηση κάθε αντιφατικής συμπεριφοράς, εφ' όσον μεταφέρει στον αντίπαλο την ευθύνη της δίκαιης αντίδρασης. για την εξυπηρέτηση της φαντασίωσης της κατίσχυσης ή της κατοχής του δικαίου, κάθε γεγονός που θα μπορούσε να εκληφθεί ως επιβεβαίωση υπογραμμίζεται μονοσήμαντα, κι ανάλογα κάθε γεγονός που έχει στοιχεία αμφισβήτησης αγνοείται ή δαιμονοποιείται. αυτή ακριβώς η αντιληπτική μέθοδος προσδιορίζει το φακέλωμα. η ίδια ακριβώς μέθοδος ανάγνωσης καθιστά την ομάδα της γκρίνιας ικανή και επαρκή στο να αυτοτρομοκρατηθεί ή να αυτοκολακευτεί, εντελώς ανεξάρτητα απ' τα γεγονότα. τα πάντα συντελούνται εντός του περιορισμού της αντίληψης. το έχει αναπτύξει εξαντλητικά ο θερβάντες.

σε αυτό το πλαίσιο, το να παρασύρεις κάποιον σε επιφανειακή αντίληψη, κι επόμενα σε αστοχία, καθίσταται επιτυχία, και καθιστά τον αστοχούντα κριτή ικανό να σε επιβεβαιώσει, ελαφρώς αυτεπίστροφα.

έχετε πει ευστοχότατα @AuroraBorealis

άρα μπορώ να υποθέσω βάσιμα οτι σας είναι πρόχειρη η ιδέα της κατασκευής της πραγματικότητας από την ομάδα της γκρίνιας,
και η μη ανάγκη της έξωθεν πρωτοβουλίας για να τρομοκρατηθεί, να επικρατήσει, να αυτοθαυμαστεί ή να «αυτοοτιδήποτε»...

... εντός συγκεκριμένων περιορισμών πάντα, κάθε τι δυναμικό είναι ανώφελο και πρέπει να εξαφανιστεί, έστω στρουθοκαμηλικά.
η χυδαιότητα εφ' όσον εξυπηρετεί «ανώτερους» στόχους είναι χρήσιμη, κατ' εξαίρεσιν. αλλά οι εξαιρέσεις υπερβαίνουν τη συχνότητα κανόνα.

ο ολοκληρωτισμός της αυθαιρεσίας "μου αρέσει και οφείλουν οι πάντες να συμμορφωθούν ή να σιωπήσουν (ή να καούν στον φούρνο, σε άλλες εκδοχές), αφού δυστυχώς δεν έχουν τους δικούς μου περιορισμούς" φαίνεται να είναι σύμφυτος με την εσωτερική δυσφορία της ομάδας της γκρίνιας. υπάρχει το ενδεχόμενο να παράγεται από την αμηχανία που προκαλεί η αδυναμία ή άρνηση κατανόησης της πολύπλοκης και πολυεπίπεδης πραγματικότητας, η οποία αδυναμία υποχρεώνει σε καταφυγή σε μονοσήμαντες, μεταφυσικές, προσαρμοστικές, ανελαστικές ερμηνείες, δηλαδή καθήκοντα.

 

Ένα από τα πιο σημαντικά, αν και μικρό, γραφτά του Carl Sagan, που ελάχιστοι γνωρίζουν τι τράβηξε ο άνθρωπας προκειμένου να εκτοξευτεί το γαμίδι το Pioneer, και από τους "δικούς του" και από αυτούς που έπιαναν τον κώλο των "δικών" του...
Είναι ένα μέρος του κειμένου του, το σύνολό του είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον και καταλυτικό όπως και να το δει κανείς.
Στην πραγματικότητα έχει προκύψει από την διαμάχη του με τους συντεταγμένους αντιπροσώπους του κοινωνικού γίγνεσθαι στην απόπειά τους να χειραγωγηθεί η επιστήμη και η έρευνα στο σύνολό της, κατά κάποιο τρόπο θεσμικά. Η αποτυχία να το κάνουν τότε, οδήγησε στην χρήση του "ταπεινού" λαδώματος κατά κόρον...

 

Κι εγώ εγκωσα και θα γίνω η ομάδα της γκρίνιας μόνη μου!