Eξευτελισμός-Αποδόμηση χαρακτήρα υποτακτικής

Απάντηση: Eξευτελισμός-Αποδόμηση χαρακτήρα υποτακτικής

Συμφωνώ πάντως απόλυτα με τα σχόλια του Gunpowder

 

αποδομηαη χαρακτηρα μιας υποτακτικης...μονον ενας ατυχος και πεισμωμενος κυριαρχος θα περνουσε τετοια διαδικασια αντι να αποδεχθει το γεγονος πως η συγκεκριμενη κοπελα του αρεσει σχεδον μονο εμφανισιακα.σε περιπτωση που η υποτακτικη ειναι τοσο "αδεια" εγκεφαλικα,η ολη διαδικασια "αποδομησης" νομιζω ειναι περιττη.λειτουργει πλεον το ιδιο καλα και με μια πλαστικη κουκλα...
η μοναδικη διαδικασια κατα την οποια ο κυριαρχος οντας σωφρων καλειται να επηρεασει την υποτακτικη του σε επιπεδο γνωστικο,ηθικο και λοιπα,ειναι τοσο υποκειμενικη οσο και επικινδυνη
και ποιος παιρνει την ευθυνη εν τελει

 

Με άλλα λόγια μια υποτακτική/σκλάβα είναι "έτοιμη" από μόνη της, από την κοιλιά της μάνας της.
Σε περίπτωση που κάποιος "άτυχος και πεισμωμένος" με την συναίνεση της υ/σ την αποδομούσε ακόμα και αν το αποτέλεσμα της αποδόμησης/αναδόμησης ήταν πετυχημένο, θεωρείται δεδομένο ότι το αποτέλεσμα θα είναι μια άβουλη - χαζή, πλαστική κούκλα. Καμία αμφιβολία, πιθανότητα, για αντίθετα αποτελέσματα. Να υποθέσω αυτά έδειξαν τα αποτελέσματα της μακράς προσωπικής εμπειρίας και οι έρευνες που έχεις κάνει ε;
Μεσάνυχτα.

Μια υ/σ είναι έτοιμη εξάλλου από την κοιλιά της μάνας της. Θα το συζητήσουν βρε αδερφέ λίγο εδώ λίγο εκεί θα διαβάσουν 2 forum, 4 βιβλία και ω του θαύματος είναι τέλεια!
Αν θέλει να είναι σώφρων, αν δεν πράξει ότι είπαμε είναι παράφρων by default.

Με την έννοια αποδόμηση εννοούμε κατόπιν λεπτομερούς παρατήρησης - έρευνας να βρεθούν αδιάλλακτα αντιφατικά χαρακτηριστικά στοιχεία στον χαρακτήρα της.
Αν λοιπόν υπάρχουν τέτοια, που το συνηθέστερο είναι να υπάρχουν (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) αυτό σημαίνει πως είναι ήδη αποδομημένη καθότι δεν έχει συνοχή, έρχεται η ίδια μέσα της σε σύγκρουση.
Στην αρχή του παρόντος νήματος έχω αναφέρει την άποψή μου για την πλήρη αποδόμηση χαρακτήρα.

Εδώ θα αναφερθώ σε μια πιο μικρή - επί μέρους.
Όταν είναι πιο μικρή - επί μέρους το ρίσκο και ο κύνδινος μειώνεται κατακόρυφα.
Πιστεύω πως καμία σχέση D/s ή M/s δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν υπάρχει μια επιμέρους αναδόμηση χαρακτήρα, ένα debugging ως θα έλεγαν οι κομπιουτεράδες. Δηλαδή να επιλυθούν, ει δυνατόν να μην υπάρχει σχεδόν κανένα αντιφατικό χαρακτηριστικό στην χαρακτήρα της, να λειτουργεί με αρμονία, συνοχή, συνειδητότητα.
Εκτός αν φανταζόμαστε τα πράγματα ιδανικά με ροζ συννεφάκια και πράσινα άλογα.....

 

Τα ροζ συννεφάκια είναι, πράγματι, μύθος. Μα όχι τα πράσινα άλογα, όλοι το ξέρουν και τα έχουν δει..

Αποδομήσεις, αναδομήσεις... εκτελούνται εργασίαι, τιμαί εντός. Μάλλον σε εργολάβο παραπέμπει.
Η παρέμβαση, επέμβαση ή βελτίωση είναι απολύτως διαφορετικά των αποδομήσεων και αναδομήσεων που ο μόνος λόγος που - καταχρηστικά - χρησιμοποιούνται είναι επειδή μοιάζουν σπουδαία και επιστημονικά. Επιστημονική φαντασία, εννοώ.

 

Ομολογώ ότι έχω ελάχιστες γνώσεις ψυχολογίας και οι περισσότερες από αυτές καθαρά εμπειρικές η κατόπιν "χαλαρής" ανάγνωσης κάποιων συγγραμμάτων. Δέχομαι την ιδέα της μακροχρόνιας η βραχύβιας " εκπαίδευσης " η οποία ίσως και να είναι επιφανειακή και αφορούσα ως επί το πλείστον την αλλαγή/"επιβολή" κάποιων συνηθειών η πρακτικών ( και πάντα στα πλαίσια μιας ελαστικής η πιο "αυστηρής" σεξουαλικής συμπεριφοράς/πειραματισμού ). Δέχομαι την ιδέα πραγματοποίησης η αποδοχής κινήσεων η συμπεριφορών που οφείλονται στο συναίσθημα και στην "ανάγκη/ευχαρίστηση" κάποιου παρτενέρ, η απλά στην περιέργεια...Αλλά την "κατεδάφιση/ξανάχτισμα" μιας ολόκληρης ψυχοσύνθεσης..συγχωρείστε με αλλά το φτωχό και σίγουρα απαίδευτο μυαλό μου ( και πάντα σε κανονικά πλαίσια και όχι σε ακραίες, σταθερές και μακροχρόνιες συνθήκες ) δεν το δέχεται αγόγγυστα...Ίσως και να είναι πιθανή σαν περίπτωση...ίσως...

 

Αυτό

 

Με την έννοια αποδόμηση εννοούμε κατόπιν λεπτομερούς παρατήρησης - έρευνας να βρεθούν αδιάλλακτα αντιφατικά χαρακτηριστικά στοιχεία στον χαρακτήρα της.
Αν λοιπόν υπάρχουν τέτοια, που το συνηθέστερο είναι να υπάρχουν (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό) αυτό σημαίνει πως είναι ήδη αποδομημένη καθότι δεν έχει συνοχή, έρχεται η ίδια μέσα της σε σύγκρουση.
Στην αρχή του παρόντος νήματος έχω αναφέρει την άποψή μου για την πλήρη αποδόμηση χαρακτήρα.

Εδώ θα αναφερθώ σε μια πιο μικρή - επί μέρους.
Όταν είναι πιο μικρή - επί μέρους το ρίσκο και ο κύνδινος μειώνεται κατακόρυφα.
Πιστεύω πως καμία σχέση D/s ή M/s δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν υπάρχει μια επιμέρους αναδόμηση χαρακτήρα, ένα debugging ως θα έλεγαν οι κομπιουτεράδες. Δηλαδή να επιλυθούν, ει δυνατόν να μην υπάρχει σχεδόν κανένα αντιφατικό χαρακτηριστικό στην χαρακτήρα της, να λειτουργεί με αρμονία, συνοχή, συνειδητότητα.
Εκτός αν φανταζόμαστε τα πράγματα ιδανικά με ροζ συννεφάκια και πράσινα άλογα.....[/QUOTE]







αλλο αποδομηση κι αλλο επιμερους αναδομηση χαρακτηρα....(που κανουν και οι κομπιουτεραδες οντως,αλλα σε αψυχες συσκευες ωστοσο)..


υ.γ οντως εκ μερους μακρας προσωπικης εμπειριας γραφω

 

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για 'μενα να συνομιλώ με τόσο έμπειρες ίσως και γκουρού του χώρου βανίλλες.

 

Και με τον εξευτελισμό μπορεί να υπάρξουν αλλαγές σε χαρακτήρα ανθρώπου και είναι φυσικό να υπάρξουν, εφόσον έχει υποστεί ένα τραύμα στο Εγώ,
που θα καλυφθεί από νέα γνώση και το κενό στο σημείο εκείνο του χαρακτήρα θα αναπληρωθεί με κάτι καινούργιο και πιο επιθυμητό από το κυρίαρχο μέρος.
Και αυτά δε θα γίνουν δίχως τη συμμετοχή του της σκλάβας, εφόσον πρόκειται για μία σχέση με εμπιστοσύνη και διάλογο, το κυρίαρχο μέρος μπορεί να
συζητήσει πριν για τις αλλαγές που επιθυμεί να δει, δίχως φυσικά να είναι υποχρεωμένο να δώσει πλήρη αναφορά στο υποτακτικό, που εμπιστεύεται και αφήνεται
στη θέληση και την κρίση του Κ. μέρους.

 

στο εν λογω μενου που καλεστηκα να επιλεξω,δεν υπηρχαν αλλες γευσεις εκτος απο τη βανιλια..ομως οι αποχρωσεις ειναι πολυ περισσοτερες απ οτι μπορει να φανταστει καποιος

 

αρχικά να πω πως συμφωνο και με τον @Noardos και με την @Alpha Noir απλα το αρχικό θέμα αναφερόταν σε πλήρη αποδόμηση χαρακτήρα... αν μιλάμε για μερική τότε σχεδόν όλοι οι Κυριαρχοι (σε μικρό βαθμό) και όλοι οι Masters (σε μεγαλύτερο βαθμό) πραγματοποιούν αποδομήσεις ,έστω μερικού τύπου.. Και είναι μέρος του BDSM καθώς προσπαθείς να αλλάξεις συμπεριφορά στο υ με μεθόδους τιμωρίας ως που να μάθει αυτό που θες να του περασεις..Φυσικα και δεν του αλλαζεις τον χαρακτήρα ολόκληρο αλλα σιγουρα τον τροποποιειται παρεα σε καποιο μικρο ποσοστο ( για ο.τι περναει το κορμι, φταιει το μυαλο...και στην τελικη επηρεαζεται το μυαλο...)... αλλα οι τιμωρίες και οι αλλαγες συνηθειων σε μικρη κλιμακα δεν τα θεωρω αποδομηση (τουλαχιστον όχι οπως ορίζεται η αποδόμηση επιστημονικα), το θεωρω ψαγμενο debug οπως ειπε ο @Noardos και με βρισκει συμφωνο..).. Η ολική αποδομηση είναι εγκλημα κατα την γνωμη μου...( σαν να προσπαθεις να περασεις σε Apple τα windows vista επειδη θες να δεις αν θα κολλανε ...εεε οχι...εγκλημα...)

 

Είναι πολύ όμορφο όταν το ταίρι σου, ανεξαρτήτως σεξουαλικού στάτους, σε "σπρώχνει" να εξελιχθείς σε διάφορους τομείς. Όχι επειδή δεν του αρέσει αυτό που είσαι και θελει να σε αλλάξει, αλλά ως μία αμφίδρομη διαδικασία που προσωπικά εκτιμώ και επιδιώκω όταν επιλέγω να βάλω κάποιον άνθρωπο στη ζωή μου. Είτε αυτός λέγεται εραστής, είτε φίλος.

Μερικοί έχουν την τάση να περιγράφουν διαδικασίες που συμβαίνουν αβίαστα σε πολλές μορφές σχέσεων με βαρύγδουπες και εξεζητημένες λέξεις όπως "αναδόμηση χαρακτήρα", "ανάπλαση" κλπ, προσδίδοντας τους σχεδόν "επιστημονική" διάσταση. Έχω να εκφράσω κάποιες αμφιβολίες. Αρχικά, βάσει ποιών ψυχολογικών γνώσεων και κριτηρίων παίρνει ο εκάστοτε Κ την πρωτοβουλία να παρέμβει συστηματικά στο χαρακτήρα της υποτακτικής του; Ας μην ξεχνάμε ότι οι και οι κυρίαρχοι έχουν και αυτοί τις ανασφάλειες τους, τα κολλήματα τους, τα άλυτα θέματα με τον εαυτό τους, γεγονός που τους καθιστά ανίκανους να πάρουν το ρόλο του ψυχολόγου (ο οποίος ως επαγγελματίας απαγορεύεται αυστηρά να έχει προσωπική σχέση με τους ασθενείς, για χάρη της αντικειμενικότητας). Επίσης, οποιαδήποτε αλλαγή προυποθέτει διάθεση από την ίδια την υποτακτική, κάτι που δηλώνει αυτογνωσία και τη φέρνει ετσι κι αλλιώς (χωρίς τη συνδρομή κανενός κυρίαρχου) ένα βήμα πιο κοντά στη λύση του όποιου προβλήματος. Ακόμα και αν η "ανάπλαση" πετύχει υποψιάζομαι ότι σε πάμπολλες περιπτώσεις όταν η σχέση τελειώνει, η υποτακτική γυρνάει με μεγαλύτερη μανία στις παλιές της συνήθειες και συμπεριφορές. Οι διαδικασίες που περιγράφεις (εξευτελισμός, αποδόμηση και ύστερα αναδόμηση) μου φαίνονται υπερβολικά βίαιες και ακραίες για να εφαρμοστούν μέσω νόμιμων διαδικασιών πόσο μάλλον στα πλαίσια του ssc. Ο κ συνήθως περιορίζεται σε πιο απλές ρυθμίσεις (πως θα ντύνεσαι, πως θα στέκεσαι κλπ) και αποφασίζονται από κοινού κάποιοι κώδικες που θα κάνουν τη σχέση λειτουργική και ευχάριστη. Ας αφήσουμε τις περίπλοκες και επικίνδυνες διαδικασίες μακριά μας.

Πέρα από αυτό, η συναίνεση δεν αποτελεί κατάσταση διαρκείας, δίνεται κάθε δευτερόλεπτο της σχέσης, γεγονός που καθιστά και τον υποτακτικό σε θέση ευθύνης για ο,τιδήποτε πάει στραβά.