El Greco

Γιατί για τον Κολοκοτρώνη τι έχεις να πεις; Παρελάσεις που θυμίζουν 28η Οκτωβρίου. Το ατέλειωτο μπλα-μπλα της τηλεπαρουσιάστριας.Το εσωτερικό του αυτοκινήτου της. Ωραία ήταν (κάβλα δηλαδή   ), αλλά τίποτε δεν καταλάβαμε για τον Κολοκοτρώνη.

Συμφωνώ 100%. Έτσι απλά.

Για τον Μέγα Αλέξανδρο έχω να πω ότι έκανε κάτι παρόμοιο με αυτό που ζούμε σήμερα με την παγκοσμιοποίηση. Το να λες ότι θέλεις να εκπολιτίσεις τους άλλους είναι σα να τους θεωρείς βάρβαρους και απολίτιστους. Τότε τίθεται το θέμα τι είναι πολιτισμός. Αμέσως καταλαβαίνουμε ότι η άποψή μας για τον πολιτισμό είναι υποκειμενική: π.χ. πολιτισμό μπορεί να θεωρώ εγώ να βλέπει κάποιος κινηματογράφο, όμως ένας φανατικός μουσουλμάνος, ιουδαίος ή χριστιανός το θεωρεί αμαρτία. Άρα η άποψη αυτών των λαών για τον πολιτισμό ήταν συγκεκριμένη και σεβαστή σήμερα, μετά από τις εθνολογικές μελέτες (βλέπε Levi Strauss, Mauss κ.λπ.). Το να επεμβαίων ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ στη φύση είναι πολιτισμός και έτσι το βλέπουμε και στα μέρη που κατέκτησε ο Μέγας Αλέξανδρος για να επιβάλλει τον πολιτισμό που κουβάλαγε από την πατρίδα του. Ο Μακεδώνας στρατηλάτης δεν ήταν Έλληνας ηγέτης, με την έννοια ότι δεν έρχεται από την ενιαία Ελλάδα, ακόμη η Ελλάδα ήταν μια πανσπερμία κρατιδίων. Το έργο του ήταν σεβαστό, μπορούμε να πούμε ότι ανήκε σε αυτό το έθνος που ονομάσαμε ελληνικό, ήταν μαθητής του Αριστοτέλη, ήταν κοφτερό μυαλό και πρωτοπόρος στη σκέψη, αυτός που ένωσε τους Έλληνες. Αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα έκανε τον ιμπεριαλισμό του (σε μια πρωτόγονη μορφή βέβαια), έκτισε την αυτοκρατορία του στην άμμο, πράγα που επιβεβαιώνεται με το πόσο εύκολα κατέρρευσε από τους επιγόνους του. Κατέστρεψε εθνικές γλώσσες και, κατά συνέπεια, εθνολογικούς θησαυρούς που σήμερα θα μας βοηθούσαν να ανακαλύψουμε την ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Απάντηση: Re: El Greco

  . Συμφωνώ απολύτως με το σκεπτικό σου!

Μια μικρή ιστορική διόρθωση: Δεν ένωσε τους Έλληνες... πρώτα τους κατέκτησε ο μπαμπάκας του ο Φιλιππάκος και αυτός, καίγοντας την Έλλαδα από άκρη σε άκρη α! και μετά τους "ένωσε"...
Υπάρχει και ένα ρημαδολιοντάρι άγαλμα (το λιοντάρι της Χαιρώνειας) και το σπίτι ενός ποιητή, Πίνδαρο τον έλεγαν θαρρώ, που απέμεινε όρθιο, όταν κάηκε η Θήβα από άκρη σε άκρη... και ένας κεκές ρήτορας που δεν μπορούσε να πει το ρρρρρρρρρ που είχε γράψει τους Φιλιππικοΰς, Δημοσθένη τον έλεγαν νομίζω ή κάτι τέτοιο αλλά δε βαριέσαι τι σημασία έχει... η ιστορία όπως τη μαθαίνουμε είναι γιατί ο σύγχρονος έλληνας έχει ανάγκη από κάπου να πιαστεί, βλέπεις του έχουν πάρει τα πάντα! Τι του έχει απομείνει... ένα παρελθόν μακρινό και κάτι αρχαίες κολώνες που ρημάζουν από το καυσαέριο... 

 

@john slave, με βρίσκουν και εμένα σύμφωνο οι παρατηρήσεις σου. Και τα δύο σκέλη.

@elfcat, αν εκείνοι οι ρημάδηδες οι Θηβαίοι βλέπουν από κάπου τις σημερινές ψηφοφορίες, θα τους έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο (μα και η Αθήνα για μαχαίρι και φωτιά πήγαινε, και γλίτωσε τιμής ένεκεν).

 

Απάντηση: Re: El Greco

Mια ξανα-διόρθωση.Δεν έκαψε την Ελλάδα απ΄άκρη σ΄άκρη.Δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ΄ότι έκαναν Αθηναίοι ή Σπαρτιάτες σε περιόδους επέκτασης τους...
Η Θήβα,ναι.Κάηκε και ξανακάηκε και όχι μόνο από τους Μακεδόνες.Το γιατί -αυτήν την πόλη ειδικά-ας κατσει ο καθένας να το αναζητήσει μόνος του .. 

Λίγο προσοχή παρακαλώ με ιστορικά δεδομένα και περιορίστε της εμπάθειες σας (όπως πλέον διαπιστώνεται) προς κάποια φύλα παρακαλώ.. 

 

@ινκο, εμπάθεια δεν υπάρχει, τουλάχιστον από πλευράς μου. Ιδίως προς φύλα! Και ναι, αυτοί οι Θηβαίοι πρέπει να ήταν λίγο σπασαρχίδηδες, δεν εξηγείται αλλιώς.
Όσο για Αθηναίους και Σπαρτιάτες, αν μιλούσαμε σε γενικότερο συγκείμενο, ναι, είναι δυνατόν να αγνοήσεις τις θηριωδίες που διέπραξαν (λέγε με Μήλο, λέγε με Σφακτηρία για τους μεν -- τους άλλους έτσι κι αλλιώς τους θεωρούσα πάντα σπαστικούς, οπότε...)

Μερικές φορές στα φόρουμ μιλάμε και λίγο με υπερβολές, προκειμένου να γίνεται εύκολα κατανοητή η θέση μας (που στην προκειμένη περίπτωση είναι "Δεν μπορώ για τους άλφα ή βήτα λόγους να θαυμάσω τον Αλέξανδρο ή τον όποιο Αλέξανδρο") χωρίς να αραδιάζουμε δέκα σελίδες κείμενο. Μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς. Είπαμε, η υπερβολή είναι η μαία της κατανόησης.

 

Απάντηση: Re: El Greco

Δεν μιλάω για εσένα cider.Το quote μου είναι χαρακτηριστικό.Ξεκινάμε με τη μη ελληνικότητα των Μακεδόνων και συνεχίζουμε με υποτιθέμενη γενοκτονία..

Υ.γ.1.Δεν είμαι ούτε "Αλεξανδρολάγνος" ,ούτε "μακεδονολάγνος" για να έχω ευαισθησίες.Και σίγουρα δεν ήταν τα καλύτερα παιδιά,όπως κανείς δεν ήταν(εκτός των Μινωιτών που δεν πείραζαν κανέναν  )..Απλά επιζητώ τη στοιχειώδη αλήθεια..

Υ.γ.2.Δεν ήταν απλά σπαζαρχίδηδες οι "Θηβαίοι".Η αμφίβολη στάση τους σε διάφορους πολέμους(με αποκορύφωμα την προδοσία τους στις Θερμοπύλες) εναντίον άλλων λαών προκαλούσε τη συνεχή καταστροφή της πόλης..

 

Γιατί με εισαγωγικά οι Θηβαίοι;

Προδοσία στις Θερμοπύλες;

 

Απάντηση: Re: El Greco

"Οι μόνοι που παραδόθηκαν είναι οι Θηβαίοι που δήλωσαν πως «μηδίζουν» και υπακούουν στη θέληση του μέγα βασιλιά της Περσίας."

�ά�η ��ν �Ρ�μο��λ�ν - �ικι�αίδΡια

(οι γνώσεις μου δεν προέρχονται απ' το συγκεκριμένο ιστιότοπο)

 

Όπως και να έχει το πράγμα, η ελληνική ιστορία δείχνει μια σειρά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα που τουλάχιστον είναι η μεγαλύτερη απάντηση σε όσους αμφισβητούν τη συνέχεια μας ως έθνος και μας λένε τουρκόσπορους, απογόνους Σλάβων ή/και Αλβανών κλπ.

Όταν ομονοποιούσαμε και βάζαμε την Ελλάδα υπεράνω, κάναμε θαύματα (Περσικοί Πόλεμοι, Μέγας Αλέξανδρος, 1821, Αλβανία 1940, Εθνική Αντίσταση), αλλά συχνά - πυκνά η διχόνοια ή η προδοσία υπερίσχυαν (Πελοππονησιακός Πόλεμος, υποταγή στη Ρώμη, 1204, 1453, διχασμός μετά το 1821, 1916, 1944, Κύπρος). Και τα δύο ήταν, είναι και θα είναι μέσα μας και θα παλεύουν αιώνια.

Παρόλα αυτά, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον Κόσμο θαυμάζουν, έχουν σημείο αναφοράς, αναζητούν τη γνώση σε μια μικρή κουκίδα του παγκόσμιου χάρτη, στα "έργα και ημέρες" ενός έθνους με το ζόρι 15 εκατομμυρίων (μαζί με τους αποδήμους) και σε μια γλώσσα που αν αφαιρέσει τις λέξεις που έχει δανείσει στην παγκόσμια επιστήμη δεν θα μπορεί να λειτουργήσει τίποτα. Ξέρετε πολλούς άλλλους λαούς στο μέγεθός μας με τέτοια παγκόσμια απήχηση;

Τα παραπάνω τα "εμπνεύστηκα" βλέποντας σε ένα άλλο forum τα λόγια ενός απλού Βραζιλιάνου για την Ελλάδα όταν σχολίασε κάποιες φωτογραφίες της Αθήνας που εμείς τις βλέπουμε σαν μέρος της καθημερινότητάς μας.

 

[Κατ' αρχάς να ζητήσω συγνώμη από τον Fanshawe. Είτε το δει είτε όχι, οφείλω να το κάνω. Όντως έκανα ασυναίσθητα λάθος με το νικ του και να με συγχωρεί. Και οι απόψεις του και προτιμήσεις του, σεβαστές επίσης. Το βουλώνω επ' αυτού, και συνεχίζω.]

ΑΠΕΧΩΡΗΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ;
του Χάρη Βλαβιανού

Σε πρόσφατη διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο του Τίλμπουργκ, ο Τζωρτζ Στάινερ υποστήριξε πως, μολονότι είναι φυσικό κάθε γενιά να νιώθει ότι η εποχή της φέρει έντονα τα σημάδια της πτώσης και της παρακμής, η σημερινή επιβεβαιώνει τελεσίδικα αυτό το αίσθημα: οι βαρβαρότητες και οι ωμότητες του 20ου αιώνα ήταν τόσο ακραίες και πέρα από κάθε ιστορικό προηγούμενο (με κορυφαίο γεγονός το Ολοκαύτωμα), ώστε η ευρωπαϊκή σκέψη δεν είναι πια σε θέση να ανακάμψει. Το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι πλέον αναπόφευκτο. Οι δυσοίωνες διαπιστώσεις του Στάινερ, θυμίζουν, βέβαια, άλλες παρόμοιες που έχουν διατυπωθεί επανειλημμένα στο παρελθόν από δεκάδες ποιητές και φιλοσόφους. Ο ίδιος τις θεωρεί "αντικειμενικά έγκυρες". Όμως ποιος μπορεί να ορίσει με βεβαιότητα τι είναι "αντικειμενικά έγκυρο" στον χώρο της τέχνης (και των ανθρωπιστικών επιστημών εν γένει); Η άποψη του Μϊλτον, για παράδειγμα, ότι ο Σαίξπηρ ήταν κατώτερος του Σοφοκλή, ή του Γουίλσον, ότι η ποίηση μετά τον Γέητς είναι μια τέχνη προορισμένη να πεθάνει, δεν είναι παρά μια συγκεκριμένη άποψη εκπορευόμενη από ένα εντελώς προσωπικό αξιολογικό σύστημα.

Σήμερα οι πάντες ευαγγελίζονται το τέλος των πάντων. Ωστόσο, ακόμη κι αν ισχυριστεί κανείς (όπως ο Στάινερ) ότι ζούμε στις σκοτεινότερες των εποχών, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δημιουργικές δυνατότητες της φαντασίας δεν συναρτώνται προς τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Ο θάνατος ενός θεού, όσο πραγματικός κι αν είναι, δεν ισοδυναμεί με το θάνατο των Μουσών. Μπορεί οι σφαγές του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου να έκαναν τον Ντυσάν να αναφωνήσει το περίφημο: "C' est fini la peinture", αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι ούτε ο ίδιος σταμάτησε να ζωγραφίζει, ούτε φυσικά η ζωγραφική έσβησε μαζί με τα εκατομμύρια θύματα του πολέμου. Ο Πικάσο, ο Μιρό ή ο Κλέε συνέχισαν να δημιουργούν σε εποχές ακόμη πιο βάρβαρες.

Πριν από ενάμιση αιώνα ο Άρνολντ, στο Κουλτούρα και αναρχία, προέβλεπε το τέλος του ευρωπαϊκού πνεύματος τη στιγμή που ο Σταντάλ, ο Φλωμπέρ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Μπωντλαίρ έγραφαν μερικές από τις καλύτερες και ανθεκτικότερες σελίδες τους. Ο Σανταγιάνα αποδοκίμαζε τη "βάρβαρη ποίηση" της εποχής του στο πρόσωπο των "ατάλαντων Μπράουνινγκ και Γουίτμαν", ενώ ο Σπένγκλερ και ο Νίτσε έψαλλαν τον επικήδειο στον δυτικό πολιτισμό. Η Δύση, ωστόσο, όχι μόνο δεν παρήκμασε (όπως εκείνοι μάλλον εύχονταν) αλλά κατόρθωσε μέσα από τα έργα του Μαν, του Προυστ, του Τζόυς, του Κάφκα, του Μπέκετ, θεματοποιώντας την παρακμή, να μετατρέψει την "έρημη χώρα" της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας σε τόπο ανθηρό. Ο πολιτισμός που ο Έλιοτ και ο Πάουντ καταδίκασαν ως "μπαλωμένο" άντεξε και καρποφόρησε πάλι στην ποίηση ενός Ώντεν, ενός Χέρμπερτ, ενός Μπρόντσκυ, ενός Άσμπερυ.

Το μόνο πράγμα που είναι "αντικειμενικά έγκυρο" είναι το δικό μας τέλος. Αυτό όμως, ευτυχώς, δεν συνεπάγεται το τέλος του πολιτισμού μας. Αν και ο Στάινερ μοιάζει να αδυνατεί να τις διακρίνει, οι Μούσες είναι ακόμη εδώ.

Πηγή: Περιοδικό "Ποίηση", τεύχος 26, 2005.

 

Γιώργος Σεφέρης, Δοκιμές Α τόμος

[...] είπανε φαντάζομαι, την εποχή μας εποχή παρακμής, διανοητική, σχολαστική, υδροκέφαλη.
Όμως, όσο και να είναι χρήσιμα, καλό είναι να αποφεύγουμε κάποτε - κάποτε τα τυπικά λόγια, που μας οδηγούν στην απόλαυση να μην έχουμε κανένα πρόβλημα, χωρίς να έχουμε λύσει κανένα πρόβλημα.

[...] Αισθάνομαι πώς μ΄αυτά που γράφω μπορεί να μου προσάψουν ότι η μόνη άποψη που παραδέχομαι είνα ο αγνωστικισμός. Όχι: λέω μονάχα πως η σημερινή Ελλάδα, προσπαθώντας να βρεί τη σωστή της θέση απέναντι στην αρχαία παράδοσή της, που τη γνωρίζει σχεδόν αποκλειστικά από ξένες πηγές, αρχίζοντας μόλις τώρα τελευταία να συνειδητοποιεί και την πιο πρόσφατη ιστορία της ' αναγκασμένη να εισάγει ένα πολύ πιο μεγάλο μέρος της πνευματικής της τροφής από εκείνο που η ίδια παράγει ' έχει, σαν πνευματική φυσιογνωμία, ελάχιστα γνωστά σημεία, περιτριγυρισμένα από μια μεγάλη έκταση χέρσα και άγνωστη.

 

Απάντηση: El Greco

Ο Μεγάλος των Μεγάλων

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ψηφοφορία του Σκάι δεν πρώτευσε ένας άνθρωπος, αλλά ένας μύθος.

Για τον άνθρωπο Αλέξανδρο ξέρουμε ελάχιστα και πολύ αντιφατικά από μαρτυρίες μόνο μεταγενέστερων (τρεις και τέσσερες αιώνες μετά έγραψαν γι αυτόν). Αλλά ο μύθος ζει και βασιλεύει.

Οι Άγγλοι ψήφισαν τον Τσώρτσιλ, οι Γάλλοι τον Ντε Γκώλ, οι Γερμανοί τον Αντενάουερ. Μόνον εμείς ψηφίσαμε ένα μύθο του απώτατου παρελθόντος.

Αλλά οι Έλληνες τρέφονται (σχεδόν αποκλειστικά) με μύθους και με παρελθόν.

Νίκος Δήμου